Comedy Casino Cup

In de reeks van talentenjachten laat ik Idool naast me liggen, maar ik volg wel geboeid Comedy Casino Cup. Mijn persoonlijke favoriet is, zoals zovelen denk ik, Philippe Geubels. De man moet zijn mond nog maar opendoen of ik begin al te lachen. Hij heeft goede grappen, ook buiten zijn Colruyt-repertoire en de manier waarop hij zijn verhaal vertelt is hilarisch. Zeker een aanwinst voor de Vlaamse stand-up. Nu maar te hopen dat de inspiratie blijft komen.


Iemand waar ik nog niet altijd even hard mee moet lachen en wiens grappen nog niet allemaal geslaagd zijn, maar wel degene is met het meeste potentieel is Xander Derycke. Hij moet het allemaal nog een beetje ontdekken en heeft nog weinig ervaring, maar ik vermoed dat hij echt wel talent heeft en op termijn een goede en vooral grappige show van anderhalf uur kan maken waarmee hij Vlaanderen plat speelt.

Helaas is er ook een raar figuur tot de laatste vijf doorgedrongen en het blijft een groter mysterie dan Lost hoe dat is kunnen gebeuren. Het gaat over de zogenaamde Dandy Davy die een heel ander genre van stand up comedy doet dan we normaal gewoon zijn. Het is allemaal veel absurder en surrealistischer. Helaas voor hem heb ik nog niet moeten lachen met hem en zijn humor. Misschien ben ik en een groot deel van Vlaanderen nog niet klaar voor zijn humor. Als iemand dit grappig vindt, kan hij of zij mij dat dan eens uitleggen waarmee ik nu eigenlijk moet lachen. Misschien snap ik de pointe niet.


Comedy Casino Cup is nog de komende drie weken te zien op Canvas op vrijdagavond omstreeks 21u30.

Bio, vegetarisch, vettig, halal: als het maar lekker is

De discussie rond de hoofddoeken is nog niet goed gaan liggen of iedereen zit al weer te mekkeren over het plan om in Antwerpse scholen voortaan ook halal maaltijden aan te bieden tijdens bijvoorbeeld bosklassen zodat ook moslimouders hun kinderen met een gerust hart naar school kunnen sturen. En ja hoor, het woordje moslim is gevallen en weer half Vlaanderen staat op zijn achterste poten. Want ja, nu willen de moslims weer al iets. En straks nemen ze gans ons land in en vormen ze het om in een moslimstaat. Afschaffen dus dat halal-gedoe.

Weer is gans die discussie voor mij een overbodige discussie waar de blanke bange man weer luid zijn stem laat horen met enkele weinig geïnspireerde dooddoeners zoals hierboven beschreven staat. Zelf heb ik helemaal niets op tegen dat men nu ook halal maaltijden wil aanbieden. Ik zie dus niet in wat het probleem is. Men komt nu weer af dat gemeenschapscholen neutraal moeten blijven. Waarom zou een gemeenschapsschool niet neutraal zijn als ze een apart aanbod creëert voor moslimkinderen? Voor mij is het ook geen voortrekkerij en betutteling van de moslimkinderen. Integendeel, ik vind het juist goed dat niet moslimkinderen ook weten wat halal maaltijden in feite inhouden en dat ze er in het gewone leven mee geconfronteerd worden en merken dat het eigenlijk niets zo speciaal is (behalve natuurlijk de ethische kwestie die er rond het slachten van dieren en de manier waarop heerst). Dat het aanbieden van halal maaltijden iets doodnormaal is, zoals het feit dat er ook scholen zijn die vegetarische maaltijden aanbieden uit respect voor de vegetariërs.

Bovendien denk ik dat het aanbieden van halal maaltijden misschien ook een verdere integratie kan bevorderen. Blijkbaar zijn er nu moslimsouders die hun kinderen thuis houden van iets leuks als bosklassen. Dat is natuurlijk niet bevorderend voor een kind. Hij mist niet alleen een deel van de leerstof, maar hij mist vooral ook het samenzijn en samenleven met andere kinderen gedurende enkele dagen en de sfeer die er rond hangt. Daarnaast denk ik ook dat het thuishouden van de kinderen voor meer afstand schept tussen het moslimkind en de rest van de klas en dat zoiets ook meer kan leiden tot een verdere uitsluiting. Maar als men dat allemaal kan vermijden door het uitbreiden van het aanbod die ouders ertoe brengt om hun kinderen daadwerkelijk mee op bosklassen te krijgen, wie heeft daar dan iets op tegen?

Ik heb echt de indruk dat dit een gemuteerde hoofddoekendiscussie aan het worden is. Nog zo een discussie die ik nooit goed begrepen heb. Wat is er nu het probleem met het feit dat een moslimmeisje een hoofddoek draagt? Is die persoon met een hoofddoek een onderdrukt iemand die zonder ineens vrij zou zijn? Is een moslima met hoofddoek zoveel gevaarlijker dan wanneer ze geen hoofddoek zou dragen? En wat is er nu beledigend aan het feit dat er iemand met een hoofddoek achter het loket zit van de burgerlijke stand? Ik weet dus echt niet waarom iemand geen hoofddoek mag dragen op straat of tijdens het werk, terwijl anderen wel met een kruisje mogen rondlopen of achter het loket zitten.

Het probleem is, denk ik, dat men alles reduceert tot enkel de symbolen van de moslim. Ik ben het ook niet altijd eens met de gedachtewereld van de islam. De vrouw in de moslimwereld wordt inderdaad minderwaardig geacht dan de man. De manier waarop het ritueel slachten vaak gebeurd voor de halal maaltijden is niet iets waar ik met mijn westerse gedachten kan achterstaan. Maar daar gaat het vaak niet over bij die discussies. Het gaat niet over het inhoudelijke dat er achter de symbolen schuil gaat. Neen, het gaat enkel om de symbolen en ik weet niet wat men daar wil mee bereiken. Denkt men dat men door het symbool af te schaffen of te verbieden de kern van het probleem oplost. Of gebruikt men het symbool gewoon als schaamlapje zodat men het niet meer ziet en men dus een geruster geweten heeft en men blind kan zijn voor de problemen in de moslimwereld. Of heeft men gewoon schrik om een inhoudelijke discussie aan te gaan. De zaken die men wilt, zoals het correcter laten verlopen van rituele slachtingen voor halal maaltijden of het afleggen van de hoofddoek, moet het gevolg zijn van die inhoudelijke discussie. Maar dan nog. Voor mij mogen die symbolen ook nadien blijven bestaan. Ik vind het gewoon ongelofelijk dom om enorm veel energie te verspillen in discussies over of een school halal maaltijden moeten aanbieden of niet en of een moslimvrouw een hoofddoek mag dragen of niet zonder dat men echt iets wil doen aan de kern van de zaak.

Ben Hawkins, Father Justin & Sophie: What happened to you?

Dit weekend helaas een punt moeten zetten achter de fantastische televisieserie Carnivàle. De serie was al eens te zien op Nederland 3 en ook op Canvas, maar werd daar een beetje op onmogelijke dagen en uren geserveerd. Dus moest ik mij maar beroepen op de dvd van de serie. En dat heb ik mij geen moment beklaagd, want Carnivàle is televisie van de hoogste kwaliteit met ontzettend sterke acteerprestaties, uitstekende dialogen en een unieke setting en concept. Het verschil met de hedendaagse rommel die we voorgeschoteld krijgen op de Vlaamse zenders is ontzettend groot.

Voor wie de serie niet kent: waar gaat Carnivàle over? De serie gaat in één zin gezegd over de strijd tussen het goede en het kwade. Het speelt zich af in de jaren ’30 in Amerika, de zogenaamde Dust Bowl-periode. Een periode die gekenmerkt door het drankverbod, hoge werkloosheid, een tijd met weinig hoop en in Amerika grote zandstormen die de kop opsteken in het Zuiden die werkelijk voor zwarte sneeuw zorgen en steden in duisternis hullen. In deze donkere en vuile setting volgen we de gebeurtenissen van de kermisartiesten van Carnivàle. Op hun weg naar hun volgende kampplaats ontmoetten ze op een dag Ben Hawkins die zijn moeder juist heeft begraven en die door de overheid wordt onteigend van zijn huis. De kermisartiesten nemen Ben onder hun hoede, niet wetende dat dit in feite geen toeval was, maar het noodlot.

Want Ben Hawkins is het kind van het licht, de reïncarnatie van het goede. Dat zou je op het eerste zicht niet zeggen van deze voortvluchtige moordenaar. Maar Ben Hawkins heeft een ongelofelijke gave. Een gave die als het ware van God zelve komt en die een enorme impact zal hebben op de mensheid. Alleen ontstaat er met het goede ook het kwade. Het kwade wordt vertegenwoordig door priester Father Justin. Een minzaam en behulpzaam man, maar die aan de hand van nachtmerries langzaam aan ontdekt dat het kwade en de duivel in zich schuilt. De serie draait eerst rond de ontdekking van hun gave en hun lot van beide figuren, maar ook rond de ontdekking van het bestaan van elkaar. Daarna in het tweede seizoen draait het verhaal rond de zoektocht van Ben naar Father Justin en van het kwade naar het goede. Want zolang beide blijven bestaan, zal geen van beide ooit zijn ware krachten kunnen kennen. Het goede kan niet blijven leven zolang het slechte blijft bestaan en omgekeerd kan het slechte nooit volledig slecht zijn zolang het goede blijft bestaan.

Er zit dus een hele mystiek in het verhaal met vele verwijzingen naar bijbelse verhalen en met alle kenmerken van de mythologische archetypes. Het is de drijfveer van de serie. Maar wat de serie zo speciaal maakt, is het hele randgebeuren. De Dust Bowl werd nog nooit zo mooi in beeld gebracht en geïntegreerd in een televisieserie als nu. Bovendien is ook de hele kermiswereld een intrigerende wereld. Toen bestond een kermis nog voor een groot deel uit een soort van freakshow: de vrouw met de baard, de Siamese tweeling, de man met de reptielenhuid, de waarzegster die de toekomst via telepathie via haar dochter voorspelt, de dwerg als baas, …. Dat maakt dat er dus een heleboel rare figuren opduiken, maar ze geven ontzettend veel kleur aan het verhaal. Tenslotte worden al die figuren gespeeld door topacteurs, worden er uitstekende scenario’s geschreven en kent de serie, net als zoveel andere HBO-series, een groot filmisch karakter.

Maar dit weekend zat ik dus aan het einde van seizoen 2 en meteen ook aan het einde van de serie. Helaas werd de serie door HBO stopgezet na het tweede seizoen omwille van te duur en de kijkersaantallen waren niet in verhouding met de kosten. Maar hierdoor is het hele verhaal nog niet verteld. Op het einde van seizoen 2 komt het weliswaar tot een clash tussen Ben en Justin, maar dan ontdekken we als kijker wat de werkelijke rol en betekenis van Sophie is. En ontdekken we dat de strijd tussen goed en kwaad niet helemaal gestreden is. Een open einde dus en de makers laten duidelijk op de extra’s op de dvd merken dat het verhaal helemaal niet verteld was. We weten dus helemaal niet hoe het is afgelopen met Ben Hawkins, Father Justin en Sophie. Ondertussen zijn er talrijke petities opgestart om HBO ertoe aan te zetten om de serie te hervatten, als is het maar voor één laatste (verkort) seizoen om de makers de kans te geven hun verhaal helemaal te vertellen. Tot op de dag van vandaag is de zender echter nog niet van standpunt veranderd en lijkt voor hen het Carnivàle-hoofdstuk gesloten. Een heel jammere zaak, want Carnivàle heeft mijn blik veranderd wat men allemaal kan doen op televisie. Ik heb de serie en de personages in mijn hart gesloten en het doet pijn om op zo’n manier van hen afscheid te moeten nemen. Hopelijk mogen de protesten dan ook verder duren en komen we ooit nog te weten hoe het verhaal afloopt en volledig in elkaar zat.

Mijn top 10 van deze week

1. Mika: Grace Kelly
2. James Morrison: Wonderful world
3. Justin Timberlake: What goes around
4. Joss Stone: Tell me 'bout it
5. Brahim: Lamuka
6. The Kooks: Ooh La
7. Amy Winehouse: Rehab
8. Damien Rice: 9 crimes
9. John Legend: Heaven
10. Nelly Furtado: All good things come to an end

Oilsjt carnaval

Mijn top 10 van deze week

1. Mika: Grace Kelly
2. James Morrison: Wonderful world
3. The Kooks: Ooh la
4. John Legend: Heaven
5. Brahim: Lamuka
6. Damien Rice: 9 crimes
7. Amy Winehouse: Rehab
8. Joss Stone: Tell me 'bout it
9. Nelly Furtado: All good things comes to an end
10. Nate James: Justify me

Wie zit er te wachten op Idool 2007?

Vanaf volgende week dinsdag gaat VTM weer op zoek naar een nieuw idool, hét idool van 2007. Na een pauze van zo’n twee jaar, waarin we ook nog eens Star Academy, X-factor en Eurosong op ons bord geserveerd kregen, haalt men het succesvolle format nog eens van stal. Weliswaar geüpdatet aan 2007: een nieuwe jury, een nieuw selectiesysteem in de kleine voorrondes in het kader van het gelijkekansenbeleid van minister Van Brempt, nieuwe uitzendschema’s, …. Alleen is de vraag natuurlijk wie er op een nieuw idool zit te wachten?

Ik sta altijd open voor nieuwe talenten en idolen die een nieuwe frisse wind door het muzieklandschap doen waaien. En nieuw talent moet de nodige kansen krijgen om zich te bewijzen en een forum krijgen om een groot publiek te kunnen overtuigen. Alleen ben ik niet meer zeker of Idool 2007 wel een geschikt medium is. De 2004-editie liet mij namelijk met een kater achter. Omdat alles in tegenstelling tot de eerste editie nog meer op het commerciële kwam te liggen. Terwijl in de eerste editie men de kandidaten nog enige vrijheid en persoonlijkheid gunde, probeerde men in de 2004-editie iedereen onder de duim te houden en wou men er een plastieken idool van maken. Iemand die deed wat er hem gezegd werd en die enkel diende om geld in het laatje te brengen zonder dat hij iets teweeg bracht in muziekland.

Bovendien vraag ik me ook af wat de impact nog kan zijn van een nieuwe Idool-editie. Wat heeft de tweede editie ons eigenlijk opgeleverd behalve een toenemende moeheid voor dit soort van talentenjachten? Een (verdiende) winnaar die zichzelf niet mocht zijn en die zich zo onmogelijk maakte en een hele reeks nieuwelingen die nooit echt baanbrekend zijn geweest en nu reeds tot een soort van B-list-artiesten zijn gedegradeerd. Een gebrek aan ondersteuning en kansen zullen de fans nu roepen. Inderdaad, maar vooral een gebrek aan kansen om persoonlijkheid te tonen. Persoonlijkheid die een idool nodig heeft. Zoals bijvoorbeeld bij kandidaten van de eerste editie. Natalia kon zich profileren op haar sterke persoonlijkheid als vrouw met ballen. Brahim aan de andere kant kon zich dan weer profileren als de moderne hiphop/r&b-ster met gimmicks en catchy deuntjes.

En helaas vrees ik dat die geschiedenis zich zal herhalen in de nieuwe editie. Je weet natuurlijk nooit dat men het deelnemersveld gaat openbreken en voor minder voor de hand liggende kandidaten heeft gekozen. Maar daar vrees ik helaas voor. Daar zal zelfs Herman Schueremans niet veel aan veranderen. Ik weet trouwens niet wat hij eigenlijk in de jury te zoeken heeft. Geen haar op zijn hoofd die er aan zal denken om een Idoolwinnaar op zijn weide in Werchter te laten spelen (heeft hij in vorige interviews al duidelijk laten blijken), dus waarom dan jureren? Om ineens mea culpa te slaan of zou het toch voor het geld zijn? Maar ik denk dus niet dat Idool ineens een rockcircus gaat worden of dat de kandidaten vrij gaan zijn om te zijn wie ze zijn en de muziek te mogen brengen die ze echt zelf willen brengen. Ik denk dan ook om de kelk deze keer aan mij te laten passeren. Ik zal het vanop een afstand volgen en misschien zit er uiteindelijk toch nog iemand interessant tussen de laatste 10. Die moet natuurlijk niet winnen, maar mag eervol uit het spel gespeeld worden om getroost te worden met een interessant platencontract op zak. Helaas gebeurt dat alleen maar in Amerika en Engeland.

30 jaar Kiekeboe

Chocolade eten is ethisch onverantwoord en crimineel!

Bij het lezen van de titel van deze post zal u weer denken dat het er in het hoofd van uw nederige blogger weer niet al te gezond aan toe gaat. Maar helaas vergist u zich. Wanneer u straks een reep chocolade eet of een Mars of een wafel met chocolade of choco op de boterham smeert, is de kans groot dat u hiermee een crimineel feit pleegt. Want hoe onwaarschijnlijk dit mag klinken anno 2007, maar door het eten van chocolade steunt u het in stand houden van het slavenregime.

Journalist Teun van de Keuken van het Nederlandse televisieprogramma De keuringsdienst van Waarde was tot voor kort zoals de meesten van ons een genieter van chocolade en at elke week zijn portie. Maar als journalist zijnde wou hij wel eens weten hoe chocolade gemaakt wordt. Hij deed het nodige opzoekwerk en las een boek over de werking van de cacao-industrie. En wat constateerde hij tot zijn verbazing: het hele cacaoproces gebeurt op een misdadige manier. Zoals iedereen wel zal weten wordt chocolade gemaakt van cacaobonen die afkomstig zijn van de cacaoboom. Vooral in Afrika komen deze bomen veel voor en zijn er bijgevolg heel wat plantages aanwezig. Maar op die plantages zijn de arbeiders vaak niet meer dan slaven. Ouders verkopen hun kinderen aan de plantages, de mensen werken er onder vreselijke omstandigheden, ze hebben geen vrijheid om te vertrekken en geen loon, sommigen worden zelfs vastgeketend met kettingen! En vastgeketend moeten zij de vruchten met de cacaobonen uit een 15 meter hoge boom halen. Als ze niet hard genoeg werken, is de kans groot dat ze afgesnauwd worden en dat ze stokslagen krijgen. Met af en toe een dodelijk slachtoffer als gevolg.

De toestand is vooral schrijnend in het West-Afrikaanse Ivoorkust. De streek telt ongeveer 60.000 cacaoboerderijen die samen voor ongeveer 43% van de wereldhandel in cacao zorgen. Op deze boerderijen zouden er ongeveer 284.000 kindslaven werken. De grote chocoladeproducenten veroordelen de kinderslavernij officieel wel, maar toch blijven ze maar cacao van de boerderijen kopen en zeggen dat zij in feite niet verantwoordelijk zijn voor de slavernij op de plantages. Ze blijven dus hun cacao bij de slavernijhandelaars kopen met als gevolg dat in bijna elke reep chocolade, behalve met het Max Havelaar-keurmerk, slavencacao is gebruikt. Volgens de meest voorzichtige schatting gaat het om ongeveer 3% (de cacao uit heel Afrika wordt gemengd en de slavencacao uit Ivoorkust wordt zo gemengd met het bijvoorbeeld slavenvrije cacao uit Kenia).

Om de toestanden aan te klagen bedacht Teun van de Keuken iets origineels. Hij klaagde niet de grote chocoladeproducenten aan. Neen, hij kocht gewoon een reep chocolade, at het op en ging zich op het politiebureau aangeven omdat hij een misdadig feit had gepleegd. Want het kopen en het eten van een reep chocolade dat (deels) gemaakt is door kinderslavernij is in feite heling (producten verkregen door een misdrijf). De politie wou zijn klacht aanvankelijk niet serieus nemen, maar hij bleef volhouden dat hij gestraft diende te worden. Het misdrijf kwam terecht bij de rechtbank die de klacht weigerde. Daarop stapte hij met een advocaat onder de arm naar het hooggerechtshof. En volgens de wetspecialisten kan men hem eigenlijk niet anders dan veroordelen omdat Nederland heel wat verdragen tegen slavernij en de actieve bestrijding ervan heeft geratificeerd. Als Teun wordt veroordeeld, creëert dit natuurlijk een precedent die de hele sector op zijn kop kan zetten.

Denk dus vanavond nog maar eens twee keer na wanneer je chocolade eet. En vraag je af of het wel ethisch verantwoord is om nog langer chocolade te eten? Het zou natuurlijk een goede zaak zijn om geen chocolade meer te eten (ook voor de lijn en de tanden), maar ik vraag natuurlijk niet om geen chocolade meer te eten. Want chocolade met het Max Havelaar-logo erop is gegarandeerd slavenvrije chocolade. Mijn wafel met chocolade smaakte alvast niet meer na het lezen van deze verhalen.

John Legend valt weer in de Grammy-prijzen

Beste Male R&B Vocal Performance: John Legend - Heaven


Best R&B Performance By A Duo Or Group With Vocals: Sly & The Family Stone, John Legend, Joss Stone With Van Hunt - Family Affair

Justin Timberlake - What goes around

De gelukzak mag intieme dingen doen met Scarlett Johansson en de single gaat zeker niet over zijn relatie met Britney Spears. Yeah right! What goes around is de derde fantastische single uit Futuresex/lovesounds, het geweldige album van Justin Timberlake die vorige nacht met iets meer Grammy's beloond mocht worden.

Joss Stone - Tell me 'bout it

Eindelijk is Joss Stone terug en einde maart volgt haar langverwachte Introducing Joss Stone-cd. De eerste single Tell me 'bout it is het resultaat van een samenwerking met Raphael Saadiq en klinkt geweldig (over haar nieuwe haarkleur ben ik iets minder enthousiast, maar laat dat de pret niet bederven):

James Morrison - The pieces don't fit anymore

Bij ons ligt het fantastische Wonderful World nog maar pas in de winkels, maar in Engeland zitten ze al aan de derde single van James Morrison, nl. The pieces don't fit anymore uit het wondermooie Undiscovered.

Mijn top 10 van deze week

1. Mika: Grace Kelly
2. The Kooks: Ooh la
3. James Morrison: Wonderful world
4. Nate James: Justify me
5. John Legend: Heaven
6. Nelly Furtado: All good things come to an end
7. Brahim: Lamuka
8. Justin Timberlake: What goes around
9. Amy Winehouse: Rehab
10. Damien Rice: 9 crimes

Debby & Nancy oproep

Relax, it's almost weekend

Een vitaminimix met jeugdsentiment om de vrijdag door te komen!

Bush wil de armoede niet aanpakken

In zijn State of the Union herinnerde president Bush het Congres er nog aan dat ze oog moesten hebben voor de armoede in hun land en dat men de armoede moet stoppen. In zijn zelfde State of the Union hechtte de president ook nog veel belang aan de gezondheidszorg in Amerika. Projecten als Medicaid en Medicare waren verplichtingen en beloftes aan het geweten die nagekomen dienden te worden. Amper twee weken later stelt president Bush zijn begroting voor. En wat lezen we in dat buget: er moet de komende 5 jaar 66 miljard dollar bespaard worden op Medicare en nog eens 12 miljard dollar op Medicaid. Tegelijkertijd willen Bush en zijn regering er het komende jaar wel 2.900 miljard dollar doorsluizen voor defensie.

We zijn als Belgen natuurlijk niet echt bekend met de begrippen Medicaid en Medicare. Het zijn projecten die aan ouderen, armen, kinderen en gehandicapten hulp geeft op het vlak van gezondheidszorg. Medicaid richt zich specifiek op de kinderen en armen, terwijl Medicare dan weer meer op gepensioneerden en gehandicapten richt. Vooral de laatste groep zijn mensen die vaak dreigen in de armoede te geraken en nu gaat de president dus nog eens een serieuze hap uit het budget Medicare halen. Waar blijven dan zijn beloften om de armoede uit zijn land te halen? Bovendien wil hij ook minder geld spenderen aan het Weatherization Assistance Program, een initiatief dat arme gezinnen helpt om hun huis beter te isoleren. Iedereen weet dat arme mensen vaak in minder geïsoleerde huizen moeten wonen waardoor hun verwarmingsrekening de hoogte ingaat en ze natuurlijk nooit uit de armoede geraken.

Het is duidelijk dat president Bush de armoede helemaal niet wil aanpakken in Amerika. Neen, hij speelt liever graag oorlogje met Irak en Iran en zijn goed bevriende wapenlobby zal tevreden kunnen zijn dat er terug ontzettend veel geld naar hen kan gaan. De State of the Union was duidelijk een lapje voor de ogen van de Democraten, die meer belang hechten aan de projecten Medicaid en Medicare en de armen in het algemeen. De Democraten regeren nu in het Congres en president Bush probeerde hen duidelijk te paaien. Maar eenmaal in het Witte Huis waar de Democraten niet te bespeuren zijn, laat hij zijn echte Republikeinse gezicht weer zien en wil hij vooral zijn olie- en wapenvrienden hun pleziertjes gunnen.

Het budget moet nog goedgekeurd worden door het Democratische Congres en het wordt dan ook verwacht dat dit niet zonder slag of stoot zal verlopen. Maar wat mij verbaast, is het feit dat er zo weinig ophef gemaakt wordt rond zijn flagrante tegenspreken over de bestrijding van armoede. Neen, de Amerikaanse kranten haalden liever hun superlatieven boven voor het grootste defensiebudget sinds de Tweede Wereldoorlog. Alle koppen pakten uit met dit nieuws alsof het een fantastisch bericht is en iets waar we in de wolken over moeten zijn. Hopelijk slaagt het Congres er wel in om de president op zijn leugens te wijzen en hem zijn beloften gedaan in zijn State of the Union na te komen.

Einde van Marktrock

Het doek is gevallen over Marktrock Leuven. Of ook niet. Eigenlijk bestaat er nog ontzettend veel verwarring over. Vele kranten en media melden vandaag dat er geen nieuwe Marktrock komt, maar deze middag vertelde Marc Pinte op Studio Brussel dat er toch nog een 25ste jubileumeditie zal komen gespreid over drie dagen. Maar naar alle waarschijnlijkheid zal die jubileumeditie in mineur verlopen en dreigt het een neo-Marktrock te worden met een nieuwe aanpak en organisatie (Minder podia? Minder artiesten? Duurder festival?). Voorlopig tast iedereen nog in het duister. Maar het failliet van de organiserende vzw van Marktrock is misschien wel een teken aan de wand.

Als reactie op het einde van Marktrock antwoordde Herman Schueremans dat het misschien het begin kan zijn van een regularisering van de festivalmarkt, vermits Vlaanderen één van de regio’s met de grootste concentratie aan festivals op een kleine oppervlakte. Hij vindt het daarom ook niet echt jammer dat Marktrock verdwijnt (kan er natuurlijk meer volk naar zijn Werchterweide gaan) en dat het nog niet zo’n slechte zaak is. Ik vind het natuurlijk wel erg dat Marktrock moet verdwijnen omdat het toch één van de pioniers onder de stadsfestivals was. Maar ik kan wel in de rest van de logica van Herman volgen.

Er zijn gewoonweg teveel festivals in Vlaanderen. Elk dorp heeft wel zijn plaatselijk rockfestivalletje of parkconcerten en elke grotere stad heeft zijn eigen stadsfestival of muzikale evenement (eventueel gespreid over meerdere weken). Je moet in de zomer bij wijze van spreken maar een denkbeeldige cirkel van 10 km rond u trekken of er is in dat gebied wel iets te doen. Daarnaast vissen vele van die festivals ook nog eens in dezelfde vijver van artiesten, wat ook niet erg bevorderlijk is voor het succes van de festivals. Bovendien volgen de festivals elkaar zo snel op of worden vaak in hetzelfde weekend als het festival van drie dorpen verder georganiseerd, waardoor de concurrentie moordend moet zijn en het een wonder is dat zoveel festivalletjes blijven bestaan.

En het verwondert mij dus nog meer dat een groot festival als Marktrock eigenlijk als één van de eerste echt sneuvelt. Iedereen wist natuurlijk dat het festival met een structureel financieel probleem zat. De stijgende kosten, het feit dat men ineens BTW-plichtige werd, het hogere prijskaartje om grote artiesten te strikken, …. De kosten bleven maar stijgen, maar men vond niet de geschikte manier om de opbrengsten op een zelfde niveau te doen stijgen. Bovendien kwam men door de concurrentie ook in een neerwaartse spiraal van bezoekersaantallen terecht die nog eens versterkt werd door de zwakkere hoofdacts op het podium. Niet dat ik Iggy Pop, Craig David, Pet Shop Boys, e.d. wil afbreken of hen geen goede of sterke artiesten vind, maar de laatste edities waren velen van die hoofdacts toch een beetje artiesten op hun retour of artiesten van een subklasse. Men slaagde er de laatste jaren niet in om een aantrekkelijke moderne affiche samen te stellen. Waarschijnlijk een gevolg van het feit dat steeds meer artiesten werken met dure exclusiviteitcontracten voor festivals. Wil je een aantrekkelijke naam, dan moet je veel betalen (te veel om goed te zijn in Vlaanderen) ofwel zie je de aantrekkelijke naam naar een andere festival trekken met een deel van je publiek.

Misschien kan de malaise rond Marktrock de discussie rond de festivals eens aanwakkeren. Want er zijn inderdaad teveel festivals in Vlaanderen en ik vraag met niet af of het soms niet beter zou zijn om de krachten te bundelen in regio’s in plaats van elk hun eigen (verlieslatend) festivalletje te organiseren. Maar het kan ook niet dat Herman Schueremans met alle grote namen kan staan prijken op Werchter omdat hij onder het Live Nation concern zit die geld genoeg heeft om met die exclusiviteitscontracten te werken. Hij mag de hand ook in eigen boezem steken, vind ik. Helaas zal het voor Marktrock te laat zijn. Het zal voor de reguliere festivalbezoeker nooit meer hetzelfde zijn, ook al komen er nieuwe organisatoren en initiatieven.

Zinloos geweld - Part 742

Het is weer zover. We kunnen weer met zijn allen verontwaardigd zijn over het zoveelste zinloze geweld van dit weekend. Maar om ons te troosten organiseren we een nieuwe stille mars. Weeral de zoveelste. Maar wat haalt het eigenlijk uit? We zijn telkens boos, verontwaardigd, gekwetst, … en we nemen altijd deel aan stille marsen en dergelijke, maar na twee weken zijn we het alweer vergeten en is het wachten op het nieuwste incident.

Neem mij nu niet kwalijk als het hard of onverschillig klinkt. Natuurlijk vind ik het erg wat er gebeurd is in Oostende. En natuurlijk maakt het mij ook boos en voel ik mij een beetje machteloos. Maar tegen het einde van volgende week zijn we de gebeurtenissen alweer grotendeels vergeten en gaat alles weer zijn gewone gangetje. Nu reageren we natuurlijk weer met zijn allen hysterisch op het voorval en een nieuwe nationale woedegolf rolt weer over ons land. Maar we leren er eigenlijk niets uit. Dat komt natuurlijk voor een deel omdat je zo weinig kan doen tegen zinloos geweld en je het ook moeilijk kan voorkomen.

Neem nu het incident in Oostende. Naar wat ik uit de media opmaak, is de tiener boos geworden omdat hij geen sigaret kreeg. En uit woede heeft hij zijn mes getrokken. Maar dat mes trekken is een gevolg van de razernij van het moment. Het was niet gepland of gewild, maar gewoon een impuls van het moment. Zulke dingen kunnen niet voorzien worden en nog minder voorkomen worden. Er mag nog zoveel blauw op straat zijn en dergelijke, dat had dit incident niet kunnen voorkomen. Maar het blijft natuurlijk moeilijk te vatten dat iemand zijn leven kwijt is omwille van één stomme sigaret en het is voor de modale mens ook niet te begrijpen dat je voor die ene stomme sigaret je mes moet trekken.

En toch leren we eigenlijk niets uit al die incidenten van zinloos geweld. Het is inderdaad makkelijk te zeggen dat je zinloos geweld niet kan voorkomen en dat je er weinig kunt tegen doen. En toch. Ik ben van mening dat je zinloos geweld wel kan stoppen, maar dat het een mentaliteitswijziging van de samenleving vraagt. En het komt er niet meer op aan om er over te babbelen en het te willen, het komt er nu vooral op aan om het ook te doen. Zo kunnen we ons in het incident van Oostende afvragen waarom die jongen eigenlijk met een mes in zijn zak moet rondlopen? Ben je misschien voor het ogenblik cool als je met een mes op zak rondloopt, vermits zoveel jongeren tegenwoordig met hun mes staan te zwaaien? En de ene mens is inderdaad al wat agressiever aangelegd dan de andere, maar uit de krantenberichten leek hij mij ook een opgefokte jongere. Waarom was hij zo opgefokt? We mogen de dingen niet meer vanzelfsprekend vinden. En het lijkt mij dat we vandaag de dag niet meer spreken tegen elkaar. We kruipen elk in onze eigen schulp en we slaan liever op mensen dan met hen te praten. Denken we maar aan de agressieve gebaren die je vandaag de dag als automobilist niet allemaal naar het hoofd wordt geslingerd.

En die stille marsen? Goh, ik ben daar geen voorstander meer van. Je kan zoveel stille marsen organiseren als je wilt, het komt erop aan dat je als mens wilt veranderen. Dat je als samenleving wilt veranderen. Als we graag verder blijven doen met deze agressieve, racistische, opgefokte samenleving, dan moeten we verder doen zoals we nu bezig zijn. Willen we een samenleving zonder zinloos geweld, dan zullen we elk onze verantwoordelijkheid meer ten harte moeten nemen en meer inspanningen moeten doen. Om elkaar beter te begrijpen, om met elkaar meer te praten, om elkaar op tijd en stond terecht te wijzen, … om zo tot nieuwe waarden en normen te komen. Waarden en normen die nog betekenis hebben in een maatschappij. Waarden en normen die een boei kunnen zijn voor jongeren waar ze zich aan kunnen vastklampen.

Sneak Preview What goes around - Justin Timberlake

Merk Scarlett Johansson op, de dame waarvoor Justin Timberlake Cameron Diaz zou hebben laten staan. Pfff, dat moet een moeilijke keuze zijn geweest, maar Cameron mag altijd op mijn schouder komen uithuilen.

Mijn top 10 van deze week

1. Mika: Grace Kelly
2. Nate James: Justify me
3. John Legend: Heaven
4. The Kooks: Ooh la
5. Nelly Furtado: All good things come to an end
6. Brahim: Lamuka
7. Damien Rice: 9 crimes
8. Justin Timberlake: My love
9. Amy Winehouse: Rehab
10. Tom Helsen: Sun in her eyes

Mensen zijn belangrijker dan patenten

Novartis bedreigt toegang tot medicijnen in arme landen

De behandeling van miljoenen patiënten in arme landen hangt momenteel af van betaalbare geneesmiddelen die geproduceerd worden in India. 85% van de aidspatiënten die behandeld worden door Artsen Zonder Grenzen, krijgen generische antiretrovirale middelen toegediend uit India. NOVARTIS verzet zich tegen de Indische wetgeving die bepalingen omvat die de gezondheid laten primeren boven de patenten. Deze rechtszaak kan dramatische gevolgen hebben voor de toegang tot medicijnen voor de allerarmsten. Wij vragen Novartis met aandrang deze rechtszaak tegen de Indische regering stop te zetten.

Als het bedrijf de rechtszaak wint, kan het gebeuren dat miljoenen mensen wereldwijd niet langer toegang hebben tot betaalbare geneesmiddelen.

Novartis was één van de 39 bedrijven die de Zuid-Afrikaanse regering voor de rechter daagden vijf jaar geleden. Ze kantten zich tegen een wet die het land had goedgekeurd om de prijzen van geneesmiddelen te doen dalen. Dit keer richt Novartis zijn pijlen op India.

India produceert betaalbare medicijnen die van levensbelang zijn voor vele mensen in ontwikkelingslanden. Meer dan de helft van de geneesmiddelen die op dit ogenblik gebruikt worden voor de behandeling van aids in ontwikkelingslanden zijn afkomstig uit India. Deze geneesmiddelen worden ook gebruikt om meer dan 80% van de 80.000 aidspatiënten in de projecten van Artsen Zonder Grenzen te behandelen.

Indien Novartis slaagt in zijn opzet tegen de Indiase regering en haar patentwet, zullen wellicht meer geneesmiddelen gepatenteerd worden in India. Generische producenten zullen het dan veel moeilijker krijgen om betaalbare versies ervan te maken. Dit zou miljoenen mensen wereldwijd kunnen treffen, die afhankelijk zijn van de geneesmiddelen die in India geproduceerd worden.

Laat Novartis weten dat het moet afblijven van het recht van mensen op de geneesmiddelen die zij nodig hebben.

TEKEN DE PETITIE VAN ARTSEN ZONDER GRENZEN

Bron: Artsen zonder grenzen

New video John Legend - P.D.A. (We just don't care)