Zinloos geweld - Part 742

Het is weer zover. We kunnen weer met zijn allen verontwaardigd zijn over het zoveelste zinloze geweld van dit weekend. Maar om ons te troosten organiseren we een nieuwe stille mars. Weeral de zoveelste. Maar wat haalt het eigenlijk uit? We zijn telkens boos, verontwaardigd, gekwetst, … en we nemen altijd deel aan stille marsen en dergelijke, maar na twee weken zijn we het alweer vergeten en is het wachten op het nieuwste incident.

Neem mij nu niet kwalijk als het hard of onverschillig klinkt. Natuurlijk vind ik het erg wat er gebeurd is in Oostende. En natuurlijk maakt het mij ook boos en voel ik mij een beetje machteloos. Maar tegen het einde van volgende week zijn we de gebeurtenissen alweer grotendeels vergeten en gaat alles weer zijn gewone gangetje. Nu reageren we natuurlijk weer met zijn allen hysterisch op het voorval en een nieuwe nationale woedegolf rolt weer over ons land. Maar we leren er eigenlijk niets uit. Dat komt natuurlijk voor een deel omdat je zo weinig kan doen tegen zinloos geweld en je het ook moeilijk kan voorkomen.

Neem nu het incident in Oostende. Naar wat ik uit de media opmaak, is de tiener boos geworden omdat hij geen sigaret kreeg. En uit woede heeft hij zijn mes getrokken. Maar dat mes trekken is een gevolg van de razernij van het moment. Het was niet gepland of gewild, maar gewoon een impuls van het moment. Zulke dingen kunnen niet voorzien worden en nog minder voorkomen worden. Er mag nog zoveel blauw op straat zijn en dergelijke, dat had dit incident niet kunnen voorkomen. Maar het blijft natuurlijk moeilijk te vatten dat iemand zijn leven kwijt is omwille van één stomme sigaret en het is voor de modale mens ook niet te begrijpen dat je voor die ene stomme sigaret je mes moet trekken.

En toch leren we eigenlijk niets uit al die incidenten van zinloos geweld. Het is inderdaad makkelijk te zeggen dat je zinloos geweld niet kan voorkomen en dat je er weinig kunt tegen doen. En toch. Ik ben van mening dat je zinloos geweld wel kan stoppen, maar dat het een mentaliteitswijziging van de samenleving vraagt. En het komt er niet meer op aan om er over te babbelen en het te willen, het komt er nu vooral op aan om het ook te doen. Zo kunnen we ons in het incident van Oostende afvragen waarom die jongen eigenlijk met een mes in zijn zak moet rondlopen? Ben je misschien voor het ogenblik cool als je met een mes op zak rondloopt, vermits zoveel jongeren tegenwoordig met hun mes staan te zwaaien? En de ene mens is inderdaad al wat agressiever aangelegd dan de andere, maar uit de krantenberichten leek hij mij ook een opgefokte jongere. Waarom was hij zo opgefokt? We mogen de dingen niet meer vanzelfsprekend vinden. En het lijkt mij dat we vandaag de dag niet meer spreken tegen elkaar. We kruipen elk in onze eigen schulp en we slaan liever op mensen dan met hen te praten. Denken we maar aan de agressieve gebaren die je vandaag de dag als automobilist niet allemaal naar het hoofd wordt geslingerd.

En die stille marsen? Goh, ik ben daar geen voorstander meer van. Je kan zoveel stille marsen organiseren als je wilt, het komt erop aan dat je als mens wilt veranderen. Dat je als samenleving wilt veranderen. Als we graag verder blijven doen met deze agressieve, racistische, opgefokte samenleving, dan moeten we verder doen zoals we nu bezig zijn. Willen we een samenleving zonder zinloos geweld, dan zullen we elk onze verantwoordelijkheid meer ten harte moeten nemen en meer inspanningen moeten doen. Om elkaar beter te begrijpen, om met elkaar meer te praten, om elkaar op tijd en stond terecht te wijzen, … om zo tot nieuwe waarden en normen te komen. Waarden en normen die nog betekenis hebben in een maatschappij. Waarden en normen die een boei kunnen zijn voor jongeren waar ze zich aan kunnen vastklampen.