Bedenkingen bij de afgelopen week
Wat is er aan de hand met het Vlaams Belang? Een interne machtstrijd, verwijten aan elkaars adres, berispingen, zenuwachtigheid, leden die uit de biecht klappen, …. Niet dat ik het allemaal zo erg vind hoor. Integendeel, ik heb de afgelopen week hen met enig leedvermaak gevolgd en ja, ik beken dat ik het vrij grappig vond om te merken dat gisteren Filip Dewinter in Morgen Beter serieus aan het kontdraaien was en de moeilijke vragen niet wou beantwoorden. Hij probeerde de schijn op te houden dat hij zelfverzekerd is en de touwen nog stevig in de handen heeft, maar hij kon de schijn niet voortdurend ophouden en werd af en toe klemgereden in het debat. Alles draaide natuurlijk rond de uitspattingen van Marie-Rose Morel deze week in het Laatste Nieuws en dan vooral haar harde woorden aan het adres van Filip Dewinter en slaafje Gerolf Annemans. Met haar uitspraken legde ze een interne machtstrijd binnen de partij bloot die de vertwijfeling na 8 oktober nog groter maakt. Maar dit was nog maar een hoogtepunt in een periode van zenuwachtigheid binnen de partij. Een zenuwachtigheid die nog sterker gevoed wordt door Lijst Dedecker. Jean-Marie Dedecker is nog geen lid van het Vlaams Belang of hij zorgt er al voor herrie. Wat heel het circus ons deze week heeft geleerd is dat het Vlaams Belang wel een machtspartij is waar de postjes belangrijker zijn dan de ideologie, ook al zal men dit tegenspreken. Op 8 oktober botste de partij psychologisch op een grens wat haar een kater bezorgde. Het werd duidelijk dat de partij niet eeuwig zou blijven groeien. En een gevolg daarvan is dat men geconfronteerd wordt met het feit dat men niet iedereen een mandaatje kan beloven, maar dat men in tegendeel in de toekomst een pak mensen moet gaan teleurstellen. En dat maakt dat de ambitieuze mensen zich nu sterker willen gaan profileren en ook hun kans ruiken om de macht aan de top te grijpen omdat de top enigszins heeft gefaald. De mensen die daarentegen vrezen voor hun postje beginnen uit wrok uit de biecht te klappen in de hoop gesust te worden met beloftes voor een nieuw mandaat of postje. Ik ben benieuwd wat dat allemaal de volgende weken gaat geven, zeker wanneer zou blijken in polls (hoe onbetrouwbaar die ook altijd mogen zijn, maar die de publieke opinie toch altijd lijken te voeden) dat de partij van Jean-Marie Dedecker het goed doet en zelfs een percentje of meer afsnoept van het Vlaams Belang. Eens benieuwd of de driespan van de partij dan het deksel op de pot kan houden.
Het Laatste Nieuws was een belangrijke factor deze week, want ze kwam ook met serieuze aantijgingen aan het adres van Patrick Lefevre. De ploegbaas van Quickstep zou zijn renners doen bezondigen aan doping en het allemaal zelf op poten hebben gezet. De man ontkent natuurlijk alles en vraagt nu zelfs een schadevergoeding van 50 miljoen euro (wat ik grappig vond vandaag in de krant: vanaf 1 februari moet iedereen bij autopech een geel fluovestje aandoen om zo ongelukken te vermijden en dus zijn leven veilig te stellen. Wie dit niet doet, krijgt een boete van 50 euro. Waaruit je kan concluderen dat een mensenleven vandaag de dag dus 50 euro waard is. Maar het leven van Patrick Lefevre is duidelijk heel wat meer waard). Het is onduidelijk wat er van al die verhalen van aan is en wie er nu de waarheid spreekt en niet. Zelf weet ik ook niet goed meer wie en wat te geloven. Ik ben mijn geloof in de eerlijke wielersport eigenlijk al een tijdje verloren. Als je al de verhalen van de voorbije jaren op een rijtje legt met de huidige Tour als triest hoogtepunt, wie gelooft er dan de dag van vandaag nog in een eerlijke wielerwereld? Wie kan ons nog garanderen dat een wielerwedstrijd dopingvrij is? En dan denk ik ook niet alleen aan EPO, maar ook aan al die onbekende verborgen dopingmiddelen enerzijds en aan de onschuldigere prestatiebevorderende middelen die wel worden gedoogd anderzijds (bijvoorbeeld de drukkamer zoals Sven Nijs er eentje heeft). Ik weet niet of het eigenlijk ooit nog goed komt met de wielersport. Moeten we dan echt aan elke renner EPO geven en alles toestaan om dan toch ietwat een eerlijke koers te krijgen?
Ik volg Sterren op de Dansvloer helemaal niet en heb buiten een paar flarden nog niets van dat programma gezien. Maar deze ochtend was ik eigenlijk wel verbaasd dat Sandrine er al eerste uitvloog. En uit alle commentaren die ik lees, was dit eigenlijk zeer onterecht. Waardoor ik eigenlijk vrees dat Sandrine met een populariteitsprobleem zit. Eentje wat ik al langer in de mot had. Haar vorige single, die de soundtrack verzorgde van de film Windkracht 10, brak helemaal geen potten terwijl het geen slechte single was. Haar liedjes worden ook heel wat minder op de radio gespeeld heb ik gevoel. Ook de media laat haar een beetje liggen en veel nieuws over optredens hoor ik niet meer. Het management investeert duidelijk nog in haar en laat haar opdraven via heel wat prestige-opdrachten, maar het slaat allemaal niet aan. Het levert weinig op en er wordt maar weinig meer gepraat over Sandrine. Haar populariteit is tanende en dat veroorzaakte gisteren zeker mee haar uitschakeling in de wedstrijd. We moeten natuurlijk ook altijd rekening mee houden dat het hier om een SMS-wedstrijd gaat waarbij Vlaanderen kiest voor de underdog en blijkbaar is haar danspartner ook nogal controversieel. Maar toch zou je dan verwachten dat iemand als Herbert Flack of Marlene De Wauters nog minder stemmen zou halen dan Sandrine. Blijkbaar niet en ik denk dat dit toch wel eventjes een opdoffer moet zijn geweest voor haar. Ze stelde de opnames voor haar cd en dergelijke uit voor dit programma en nu ligt ze er al uit. Dat moet hard aankomen. En ik denk dat het ook moet bijten aan haar zelfvertrouwen en dat ze zich ook wel zal afvragen hoe het publiek eigenlijk over haar denkt. Als ik Sandrine een goede raad mag geven. Vergeet dit obstakel zo vlug mogelijk en stop ook met al die prestige-opdrachten en televisieprogramma’s. Keer terug naar de basis en je leg je toe op jouw muziek. En probeer terug niet iedereen aan jouw kant te krijgen, maar zorg ervoor dat je doelpubliek verwend wordt. Leg je toe op één markt en profileer je daarop. En als dat lukt, zal de rest ook wel volgen.
Het Laatste Nieuws was een belangrijke factor deze week, want ze kwam ook met serieuze aantijgingen aan het adres van Patrick Lefevre. De ploegbaas van Quickstep zou zijn renners doen bezondigen aan doping en het allemaal zelf op poten hebben gezet. De man ontkent natuurlijk alles en vraagt nu zelfs een schadevergoeding van 50 miljoen euro (wat ik grappig vond vandaag in de krant: vanaf 1 februari moet iedereen bij autopech een geel fluovestje aandoen om zo ongelukken te vermijden en dus zijn leven veilig te stellen. Wie dit niet doet, krijgt een boete van 50 euro. Waaruit je kan concluderen dat een mensenleven vandaag de dag dus 50 euro waard is. Maar het leven van Patrick Lefevre is duidelijk heel wat meer waard). Het is onduidelijk wat er van al die verhalen van aan is en wie er nu de waarheid spreekt en niet. Zelf weet ik ook niet goed meer wie en wat te geloven. Ik ben mijn geloof in de eerlijke wielersport eigenlijk al een tijdje verloren. Als je al de verhalen van de voorbije jaren op een rijtje legt met de huidige Tour als triest hoogtepunt, wie gelooft er dan de dag van vandaag nog in een eerlijke wielerwereld? Wie kan ons nog garanderen dat een wielerwedstrijd dopingvrij is? En dan denk ik ook niet alleen aan EPO, maar ook aan al die onbekende verborgen dopingmiddelen enerzijds en aan de onschuldigere prestatiebevorderende middelen die wel worden gedoogd anderzijds (bijvoorbeeld de drukkamer zoals Sven Nijs er eentje heeft). Ik weet niet of het eigenlijk ooit nog goed komt met de wielersport. Moeten we dan echt aan elke renner EPO geven en alles toestaan om dan toch ietwat een eerlijke koers te krijgen?
Ik volg Sterren op de Dansvloer helemaal niet en heb buiten een paar flarden nog niets van dat programma gezien. Maar deze ochtend was ik eigenlijk wel verbaasd dat Sandrine er al eerste uitvloog. En uit alle commentaren die ik lees, was dit eigenlijk zeer onterecht. Waardoor ik eigenlijk vrees dat Sandrine met een populariteitsprobleem zit. Eentje wat ik al langer in de mot had. Haar vorige single, die de soundtrack verzorgde van de film Windkracht 10, brak helemaal geen potten terwijl het geen slechte single was. Haar liedjes worden ook heel wat minder op de radio gespeeld heb ik gevoel. Ook de media laat haar een beetje liggen en veel nieuws over optredens hoor ik niet meer. Het management investeert duidelijk nog in haar en laat haar opdraven via heel wat prestige-opdrachten, maar het slaat allemaal niet aan. Het levert weinig op en er wordt maar weinig meer gepraat over Sandrine. Haar populariteit is tanende en dat veroorzaakte gisteren zeker mee haar uitschakeling in de wedstrijd. We moeten natuurlijk ook altijd rekening mee houden dat het hier om een SMS-wedstrijd gaat waarbij Vlaanderen kiest voor de underdog en blijkbaar is haar danspartner ook nogal controversieel. Maar toch zou je dan verwachten dat iemand als Herbert Flack of Marlene De Wauters nog minder stemmen zou halen dan Sandrine. Blijkbaar niet en ik denk dat dit toch wel eventjes een opdoffer moet zijn geweest voor haar. Ze stelde de opnames voor haar cd en dergelijke uit voor dit programma en nu ligt ze er al uit. Dat moet hard aankomen. En ik denk dat het ook moet bijten aan haar zelfvertrouwen en dat ze zich ook wel zal afvragen hoe het publiek eigenlijk over haar denkt. Als ik Sandrine een goede raad mag geven. Vergeet dit obstakel zo vlug mogelijk en stop ook met al die prestige-opdrachten en televisieprogramma’s. Keer terug naar de basis en je leg je toe op jouw muziek. En probeer terug niet iedereen aan jouw kant te krijgen, maar zorg ervoor dat je doelpubliek verwend wordt. Leg je toe op één markt en profileer je daarop. En als dat lukt, zal de rest ook wel volgen.
Labels: actualiteit, politiek, sport, televisie
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home