Hersenkronkels

In Focus Knack staat er elke week achteraan de pagina’s een rubriekje waarin men een inzicht wilt geven in het entertainmentswereldje van bekende Vlamingen en waar men vraagt welke muziek hij graag beluistert, wat hij nu aan het lezen is, …. En vaak keert ook de vraag terug wat het gat in de cultuur van de persoon in kwestie is. Bij mij is dat gat in mijn cultuur redelijk groot. Neem nu schilderkunst. Ik weet daar eigenlijk niet veel over. Maar ik begrijp ook vaak niet wat de boodschap is die er achter zit. Vooral niet van de hedendaagse kunst. Hoe mensen aan een paar abstracte lijnen of vlekken genoeg hebben om te weten wat een artiest wilt uitdrukken. Soms als ik Jan Hoet bezig hoor over kunst, heb ik de gedachte van wat zit die mens uit zijn nek te lullen. Ook heb ik het moeilijk om een schilderij echt prachtig te vinden. Let op, ik zal een schilderij wel mooi of lelijk vinden, maar zo overdreven dat iets echt magnifiek is, dat overkomt me maar zelden. Schilderkunst is dus zeker een gat in mijn cultuur. Een ander gat in mijn cultuur is ook poëzie. Ook daar heb ik vaak moeite om te begrijpen wat de dichter nu eigenlijk wilt bedoelen. En dan ben ik altijd jaloers op de mensen die een gedicht zomaar kunnen analyseren en urenlang kunnen praten over dat ene regeltje en wat de boodschap daarvan is. Ik denk dat ik moeite heb om uit het vage het duidelijke te zien of de connectie te leggen. Over hoe het bruine water staat voor de moeilijke periode in een relatie en de vissen dan de partners zijn enzovoort. Ik mis dat inzicht en daarom kan ik ook minder genieten van gedichten. Terug een gat in mijn cultuur. En zo zijn er waarschijnlijk nog enkele gaten in mijn cultuur.

De interne verhoudingen op het werk zijn aan het wijzigen en ik heb het er toch wel moeilijk mee. Mijn collega heeft onverwacht aangekondigd dat hij dit jaar al zijn titel van accountant wilt behalen, of toch al zijn stage te beginnen, en dat hij bijgevolg op zelfstandige basis gaat werken. Leuk natuurlijk dat hij zijn dromen gaat najagen, maar door het zo allemaal onverwacht te doen, groeit de onrust bij mij en ontstaat er een gespannen sfeertje. Want die beslissing komt in feite neer op een regelrechte aanval op mijn werk, jobinhoud en positie. Niet dat ik momenteel de ambitie heb om mijn titel te behalen, maar mijn stoel en werk is wel interessant in het kader van de titel van accountant. Hierdoor zit ik natuurlijk heel verveeld met de situatie. Want aan de ene kant zie ik in dat het de jongen zijn droom en ambitie is en wil ik hem niets in de weg leggen. Maar aan de andere kant betekent de stap opzij die ik zou moeten doen wel een stap naar beneden. En dat zie ik eigenlijk niet zitten, zeker niet op dit moment. Ik doe mijn werk heel graag en het is op het moment het meest ideale werk dat ik kan doen en mijn ambitie. En ja, ik geef ook toe dat ik het moeilijk zou hebben als hij boven mij komt te staan qua hiërarchie. Omdat hij zo graag belangrijk wilt zijn en dat altijd wilt laten tonen, waardoor hij u vaak een minderwaardig gevoel geeft. De onrust groeit dus bij mij en ik merkte deze week dat ik mij wat defensiever heb opgesteld. En nu weet ik niet of dit een goede beslissing was omdat het de spanning doet toenemen en er conflict dreigt te ontstaan. Ik zal dus toch moeten leren een stapje opzij te zetten zonder teveel aan mijn dromen en eigen ambitie te knagen.

De wetgeving op de belspelletjes is strenger geworden en van mij mag ze in feite nog strenger, nl. afschaffen die handel. Want gans het opzet is toch alleen maar gestoeld op boerenbedrog en op geldklopperij. Helaas blijven er mensen nog altijd zo dom om er aan mee te doen omdat het altijd zo gemakkelijk verdiend lijkt en men op slinkse wijze de mensen toch maar lokken om te bellen. Dus hopelijk mag de televisie tegen einde 2007 belspelletjesvrij zijn, ook al missen we dan zulke hilarische fragmenten: