Santana feat. Chad Kroeger: Into the night
Labels: muziekvideo, santana
Labels: actualiteit
Labels: actualiteit
Voor wie mijn post begin dit jaar niet gelezen heeft of niet meer weet waarover Entourage nu precies gaat, een korte voorstelling van de serie. De serie is opgebouwd rond het leven van Vincent Chase (gespeeld door Adrien Grenier), de nieuwste ster in Hollywood, en zijn entourage of met andere woorden zijn vrienden en zijn agent. De serie pikt in op het moment dat Vince’s eerste kraskaker Head on zijn première kent en hij voor de eerste keer mag proeven van het succes in Tinseltown. En dat succes gaat gepaard met heel wat voordelen, meiden, fuiven, ruime huizen en wagens, …. En hij profiteert niet alleen van dat succes. Neen, hij laat hier ook zijn beste vrienden mee van genieten. Zo wordt zijn beste vriend Eric (Kevin Connolly) zijn manager, probeert zijn halfbroer Johnny Drama (Kevin Dillon) in de slipstream van Vincent zijn eigen acteercarrière tevergeefs nieuw leven in te blazen en wordt vriend Turtle (Jerry Ferrara) de privéchauffeur van Vincent die gretig profiteert van de extra’s die het leven van een acteur met zich meebrengt en dan vooral de vrouwelijke starfuckers. Tenslotte is er ook nog de grofgebekte agent, Ari Gold (Jeremy Piven), die probeert zijn kip met de gouden eieren te beschermen en onder zijn hoede te houden.
De serie laat ons zien hoe Vincent verder tracht te timmeren aan zijn carrière en hoe de vrienden trachten om te gaan met de sterstatus van hun beste vriend en de gevolgen daarvan op hun eigen leven. Ondertussen beleven ze de meest komische situaties en zetten ze Hollywood in zijn onderbroek. Glansrollen hiervoor zijn er weggelegd voor agent Ari Gold, die steeds weer vuilgebekt uit de hoek komt en die in staat is om zijn vrouw en kind te verkopen om nieuwe projecten aan te trekken voor Vincent, en halfbroer Johnny Drama. Deze laatste belandt in de meeste hilarische en pijnlijke situaties wanneer hij probeert zijn eigen acteercarrière in de schaduw van zijn broer nieuw leven tracht in te blazen. Wat daarbij extra grappig is, is het feit dat Johnny Drama gespeeld wordt door Kevin Dillon, de acteur die zijn hele leven al in de schaduw van broer Matt Dillon moest leven.
Maar de serie heeft meer diepgang dan de meeste andere komische series. Enerzijds is er de relatie tussen de verschillende personages onderling die wordt uitgediept. 1 van de vier vrienden heeft succes en de andere drie anderen proberen daar van mee te profiteren. De serie zoomt in welke invloed dat het succes heeft op hun vriendschap en hoe ze daar mee trachten om te gaan. En je zal merken dat het succes naarmate het seizoen vordert meer druk begint te zetten op die vriendschapsband. Anderzijds leren we ook Vincent Chase kennen in de loop van de seizoenen als een heel principiële acteur. Hij probeert mee te spelen in films met diepgang, in het betere werk en wil niet gaan voor de goedkope, makkelijk te verdienen rollen. Hij wil meer uit zijn carrière halen dan alleen maar meespelen in hersenloze kaskrakers. Alleen is dat niet wat zijn agent en de filmmaatschappijen altijd voor hem voor ogen hebben. De serie focust dan ook in op het gevecht dat Vincent Chase moet voeren om serieus genomen te worden als acteur en betekenisvolle rollen te kunnen spelen.
De gebeurtenissen in de serie zijn losjes gebaseerd op het leven van acteur Mark Wahlberg die de producent van de serie is. Heel wat van de dingen en de lol die hijzelf en zijn vrienden, die hij net als Vince liet mee profiteren van zijn succes, beleeft hebben in de begindagen van zijn acteercarrière zijn verwerkt in de serie. Dat maakt natuurlijk dat de serie heel wat waarheidsgetrouw is. Die waarheidsgetrouwheid wordt trouwens nog versterkt door een aantal factoren. Enerzijds zijn de shoots op locatie. Heel wat van de scènes van de serie zijn echt gedraaid in Hollywood, Las Vegas, …. Zie je dus Vincent en zijn crew op bezoek gaan in de Playboy Mansion in de serie, dan is men ook echt naar het huis van Hugh Heffner getrokken. In het derde seizoen trokken ze met zijn allen naar Vegas en heeft men de serie opgenomen terwijl het gewone volk rondom heen echt zat te gokken. Voor het vierde seizoen, dat momenteel te zien is in Amerika, trok men in mei naar het festival van Cannes om daar de seizoensfinale op te nemen.
Een ander element dat de serie waarheidsgetrouw maakt, is het feit dat er heel wat bekende namen gastrollen vervullen in de serie door zichzelf te spelen. Zo zien we Scarlett Johansson een afspraakje maken met Vincent. Andere gastrollen waren er de afgelopen seizoenen voor o.a. James Cameron, Jessica Alba, James Woods, Ralph ‘Karate Kid’ Macchio, …. Andere personages zijn dan weer gebaseerd op echte personages. Zo is Billy Walsh, de regisseur waarmee Vincent zal samenwerken, een samenraapsel van Quentin Tarantino en Vincent Gallo (regisseur van The Brown Bunny). De filmproducent Bob Ryan, iemand die nog in het verleden leeft en nu door Hollywood wordt uitgelachen, is dan weer gebaseerd op Bob Evans, de producent van The Godfather. En de hoofdpersonages zijn dus zoals reeds gezegd gebaseerd op Mark Walhberg, zijn vrienden en agent. Tenslotte hebben de makers er ook een kunst van gemaakt om de serie te vullen met allerlei weetjes en roddels die echt de ronde doen in Tinseltown.
Die vermenging van fictie met realiteit heeft ondertussen in Amerika al voor heel wat verwarring gezorgd. Vele mensen kunnen het onderscheid tussen beiden niet meer maken. Zo zijn er heel wat mensen die in de videotheken vragen naar de films van Vincent Chase. Of nog opmerkelijker was het feit dat de nieuwslezer van de Amerikaanse zender CBS verkondigde dat Pirates of the Carribean het record van Aquaman had verslagen. Aquaman is één van de films in de serie waarin Vincent Chase de hoofdrol in speelt. Er gingen zelfs een tijdlang geruchten de ronde dat men een echte Aquaman-film wou maken. Of hoe een serie de realiteit tracht na te bootsen en op zijn beurt wordt nagebootst door de realiteit. Nog een voorbeeld daarvan is dat vele agencybureau’s in Los Angeles momenteel trachten het gedrag van Ari Gold na te bootsen in de hoop dat ze door zijn aanpak dezelfde resultaten behalen.
Vanaf morgen kan u de serie dus zelf ontdekken op Kanaal 2. Ik wil er toch even op wijzen dat de serie een beetje traag op gang komt. De eerste twee à drie afleveringen zijn nog niet meteen denderend te noemen. Het was duidelijk dat de makers hun eigen drive nog moesten zoeken en dat je zelf nog even tijd nodig hebt om de personages te leren ontdekken. Maar na enkele afleveringen zijn ze echt op dreef en groeit de serie langzaamaan uit tot één van de grappigste, coolste en hipste series van het moment die je moet gezien hebben. Een echte aanrader!
Labels: actualiteit, media
Labels: Aalst
In Knack loopt er een interviewserie, Homo Sapiens, geschreven door Joël De Ceulaer (o.a. van het Canvas-programma Grote Vragen), waarin men met verschillende prominente mensen praat over hun mens- en wereldbeeld. Het resultaat zijn schitterende gesprekken over religie, de samenleving, de zin van het leven. Met dat laatste wordt trouwens elk interview steevast afgesloten: wat is nu de zin van het leven? Geen makkelijke vraag natuurlijk, want heeft het leven überhaupt zin?
De antwoorden in de interviewserie verschillen uiteraard telkens weer, ook al omdat sommige de vraag beantwoorden in het kader van het leven van een individu terwijl anderen het meer hebben over het ras “de mens”. De serie zet aan om natuurlijk zelf na te denken over de vraag wat de zin van het leven is. En zelf moet ik ook de opsplitsing maken tussen het individu en het ras. Ik denk dat je als individu zeker een zin kunt geven aan je leven, maar elk moet zelf uitmaken wat die zin is. Voor sommigen is de zin van het leven alles uit hun leven halen ongeacht de anderen, terwijl voor anderen de zin van het leven weer meer te vinden is binnen de samenleving. Ik denk ook dat de zin van het leven verandert naarmate je ouder wordt. Ik denk dat hoe jonger hoe meer egoïstischer de zin van het leven is, terwijl naar hoe ouder je bent, je meer verantwoordelijkheden krijgt naar kinderen, werk, samenleving, … toe dat uw zin van uw leven verandert. Niet bij iedereen, er zijn altijd uitzonderingen. Maar ik denk wel dat de zin van het leven van een dertigjarige niet meer hetzelfde is als wanneer hij tiener was.
De zin van het leven van het ras “de mens”, daar ben ik minder overtuigd van. Wat is eigenlijk het nut van onze aanwezigheid op deze aarde? De enigste reden die ik kan bedenken is dat we op de aarde zijn gezet om onszelf voort te planten en te overleven. Maar waarom dat mechanisme juist in ons zit, daar heb ik het raden naar. Waarom moeten wij overleven? Wat is de bedoeling daarvan? Is er überhaupt wel een doel? Ik ben eerlijk gezegd er niet van overtuigd dat er een doel is en dat het leven van het ras “de mens” eigenlijk zinloos is. We proberen er een verklaring voor te zoeken in boeken, religies, e.d., maar ik denk eigenlijk dat we niets zullen vinden. Ik geloof niet in hogere machten die over ons leven bepalen, maar waar dat we nooit zullen kunnen vatten. Toch niet over het doel van het ras “de mens”. Ergens is er wel een hogere macht die wij nooit zullen kunnen vatten. Namelijk de hogere macht die de ruimte heeft gecreëerd.
Je moet u echt eens afvragen hoe het heelal is ontstaan. Dat is zo’n hersenbreker waar geen antwoord op bestaat en waar je in uw hoofd voelt dat uw hersenen een kortsluiting op krijgt. Hoe is het heelal ontstaan? Uit stofdeeltjes die samengeperst worden, hoor je wel eens. Maar dan moet je u afvragen van waar die stofdeeltjes vandaan komen? Sommigen beweren uit het niets. Maar dat is toch niet mogelijk, je kan toch van niets iets maken. Als je niets hebt, kan je toch geen brood bakken. Dus toch van iets, maar van wat? En hoe is dat iets hier geraakt? En zo blijf je maar vragen krijgen tot je beseft dat je hersenen het niet kunnen vatten. En om ons hoofd toch te verlichten, zeggen we voorlopig dat er hogere machten zijn die het heelal hebben gecreëerd. Om van die hoofdpijn verlost te geraken.
Maar terug naar de zin van het leven. Doordat ik aanvoel dat het leven van het ras “de mens” eigenlijk geen zin heeft, zit ik met een knoop omdat ik stel dat het leven van een individu wel zin kan hebben. Ergens loopt mijn redenering daar mank. Als het grotere geheel geen zin heeft, kan het afzonderlijke element toch ook geen zin hebben. De enige zin die hij heeft, is dat hij deel uitmaakt van het grotere geheel. Moet ik dan eigenlijk ook niet stellen dat het leven van het individu ook geen zin heeft? Het is een tegenstrijdigheid waar ik mij makkelijk kan afmaken door te zeggen dat het leven ook voor een individu geen zin heeft. Maar ik kan dat maar moeilijk aanvaarden omdat dat weer in strijd is met onze overlevingsdrang. En zo krijg ik weer een nieuwe knoop. Als het afzonderlijk element een zin moet hebben, dan moet het grotere geheel toch ook een zin hebben. Alleen zie ik die zin niet. Het is een wisselwerking van tegengestelde polen. Ik denk dat de zin van het leven vervat zit in het antwoord op de vraag waarom planten wij ons altijd voort en niet alleen wij, maar alles rondom ons heen. En vermits we daar geen antwoord op hebben, blijft de zin van het leven één van de grote vragen. Grote vragen waarop we geen antwoord op kennen.
Labels: filosofie
Labels: muziekvideo, sean kingston
Labels: actualiteit, milieu