Top 10

1. James Morrison: You make it real
2. Gnarls Barkley: Who's gonna save my soul?
3. Alphabeat: 10,000 nights
4. John Legend feat. Andre 3000: Green light
5. Kanye West feat. Chris Martin: Homecoming
6. Milow: Ayo Technology
7. The Script: The man who can't be moved
8. Eric Prydz: Pjanoo
9. Jordin Sparks feat. Chris Brown: No air
10. MGMT: Electric feel

Het eerste presidentiële debat

Ik heb deze ochtend met veel belangstelling naar het eerste presidentiële debat tussen John McCain en Barack Obama gekeken. Er werd verwacht dat er vonken en vuur ging ontstaan. Er werd lang gedacht dat het eerste debat rond buitenland en nationale veiligheid in de kaart van McCain zou spelen. Maar dan kwam er de financiële crisis en werd er weer verwacht dat Obama het voordeel zou kunnen krijgen. Uiteindelijk kwam er niet veel in huis van dat vonken en vuur en beide kandidaten hebben geen grote blunders begaan. Voor veel analisten een goede reden om te spreken van een gelijkspel. Zelf ga ik daar grotendeels mee akkoord, maar toch heb ik de indruk dat vooral Obama er goed vanaf is gekomen en dat hij op punten heeft gescoord.

Waarom denk ik dat? Niet omdat ik voor Obama ben en niet veel op heb met McCain. Maar omdat ik echt denk dat Obama in het debat heeft bewezen dat hij buitenlandse kwesties aankan en dan hij op het gebied van nationale veiligheid overeind is gebleven. John McCain noemt Obama altijd onervaren en heeft gisteren meermaals laten ontvallen dat Obama er niets van begrijpt. Maar ik denk dat Obama juist bewezen heeft dat hij er wel iets van verstaat en dat hij echt zijn mannetje kan staan. Tuurlijk, beiden verschillen grondig van mening hoe het nu verder wil met het buitenlands beleid en ja, McCain heeft meer ervaring omdat hij al meer dan 20 jaar in de senaat zit, maar hij kwam niet over als de grote expert tegenover de groen achter zijn oren zijnde Obama. Neen, wat Obama vertelde, hield steek, was wijs en gaf blijk van inzicht van hoe de wereld er aan toe is. En op basis van die punten heeft Obama volgens mij het eerste debat gewonnen.

Wat mij opviel in het debat is dat de Amerikanen echt wel een heel duidelijke keuze hebben op 4 november. De twee kandidaten staan vaak recht tegenover elkaar en er zijn grondige verschillen tussen beide personen. McCain wil het land naar rechts duwen, Obama wil het land naar links duwen. Wanneer er bij ons debatten en verkiezingen zijn, dan hebben de 3 grote partijen moeite om duidelijk te zijn en is het soms moeilijk te zien waar men nu van elkaar verschilt. In Amerika met deze verkiezing heb je dit duidelijk niet. Ondanks het feit dat ik er echt van overtuigd bent dat beiden het beste voor hebben met het land, toch hebben ze duidelijk een andere levensvisie en maatschappelijke visie. En dat maakt dat de Amerikaanse kiezer een echte keuze zal hebben.

Wat mij ook opviel in het debat was dat Obama er zelfzekerder stond dan eind juli toen hij een religieus forum van predikant Rick Warren bijwoonde. Toen maakte hij een aarzelende indruk doordat hij teveel rond de pot draaide, niemand tegen de borst wou stoten en veel te wijde antwoorden gaf. Gisteren zagen we een kordater, ontspannen iemand die vol zelfvertrouwen het debat tegemoet ging. Hij was iemand die de kijkers recht in de camera durfde te kijken, die op een zachte, maar vastberaden manier antwoordde, die McCain wel eens John durfde te noemen en hem ook echt meerdere malen toekeek als hij aan het woord was. McCain daarentegen was meer gereserveerd. Hij gunde Obama geen enkele blik tijdens het debat (wat hem juist wat elitair en hautain maakte, iets wat hij Obama zo vaak verwijt), hij maakte ook minder connectie met de kijkers en moest zelfs soms wat lijdzaam toekijken hoe Obama punten scoorde toen hij zei dat McCain tien dagen geleden nog zei dat de fundamenten van de Amerikaanse economie sterk en gezond waren. Ik vond hem bij Rick Warren echt wel sterk en duidelijk overkomen. Nu had ik veel minder dat gevoel en het doet zijn beslissing om het debat uit te stellen ook in een ander licht stellen.

Inhoudelijk was het een sterk debat, al waren er natuurlijk de voorspelbare items. Obama probeert McCain nog steeds te linken aan Bush en werpt voortdurend op dat McCain in 90% van de gevallen meestemde met Bush. McCain van zijn kant probeert Obama dan weer af te schilderen als een naïeveling en totaal onervaren voor de job en herhaalde tot vervelens toe dat Obama er niets van begrijpt. Maar er werd wel degelijk gesproken over kwesties als de financiële crisis (al heeft geen van beide echt kunnen overtuigen hoe het probleem op te lossen), Irak, Iran, budget, ….. En zoals reeds gezegd, beiden hebben een duidelijke andere visie op de zaken. En soms durft men als eens te vervallen in een gemakkelijke oneliner of populistische uitspraak, maar toch ging het echt over inhoud. Terug een groot verschil met onze debatten waar iedereen bij wijze van spreken maar een halve minuut krijgt en dat zoveel mogelijk probeert vol te stoppen met oneliners en populistische uitspraken, maar waar je op het einde toch niet echt weet waar men nu voor staat of hoe men de problemen wil aanpakken. In dit eerste presidentiële debat werd er echt de tijd genomen om dingen te bespreken. Bijvoorbeeld de kwestie van Iran en hoe dit land aan te pakken is een goed voorbeeld van hoe beide kandidaten hier tegenover staan.

Slotsom is dus dat het eigenlijk best een interessant debat is geworden waar beide kandidaten duidelijk hun visie op de economische crisis, buitenlands beleid en nationale veiligheid hebben kunnen laten zien. En ze geven de kiezers een duidelijke keuze. Beiden hebben het er goed vanaf gebracht, maar Obama heeft uiteindelijk toch op punten gewonnen door zijn presidentiële houding, het feit dat hij kon overtuigen dat hij geen naïeveling is op buitenlands vlak en dat hij ook beter connectie kon maken met de kijkers en de mensen op Mainstreet. Benieuwd wat het volgende week wordt tussen Palin en Biden.

Top 10

1. James Morrison: You make it real
2. Gnarls Barkley: Who's gonna save my soul?
3. John Legend feat. Andre 3000: Green light
4. Kanye West feat. Chris Martin: Homecoming
5. Alphabeat: 10.000 nights
6. The Script: The man who can't be moved
7. MGMT: Electric feel
8. Eric Prydz: Pjanoo
9. Milow: Ayo Technology
10. Adele: Hometown glory

Groen! heeft een idee

Groen! had deze week uit monde van voorzitster Mieke Vogels nog maar eens een idee. Nu, ik weet niet hoe u over Groen! denk, maar ik vind dat die partij nodig is. Allez, toch om de druk in de milieukwesties hoog te houden en dat politiek te verwoorden. En ja, ook op gebied van socialisme, gelijke kansen en armoedebestrijding heeft Groen! haar linkse rolletje te spelen. Maar wanneer Groen! ideeën begint te spuien op andere gebieden, dan hou ik altijd mijn hart vast voor wat ze nu weer gaan uitkramen. En ja hoor, toen ik hoorde over de “onthaastte schooldag” was het weer van dat. Mieke Vogels kon het mooi uitleggen met “één derde tijd voor het hoofd, één derde tijd voor de handen en één derde tijd voor het hart.” Blij om te merken dat de geest van pater Versteylen nog steeds rond dwarrelde in de oneliners van Groen! Het werd wel grappig toen Mieke Vogels niet meer goed wist wat haar idee inhield, want ze sprak meerdere malen over het feit dat de kinderen tot 17, euh, euh, 18 uur op school moesten blijven en dat de ouders hun kinderen konden ophalen om 19 uur, euh, tussen 19 uur en, euh, 18 uur.

Maar soit, het voorstel dan. Groen! wil kinderen van de lagere school een schooldag presenteren van 8 uur ’s morgens tot 18 uur ’s avonds. Niet alleen om te leren. Neen, er moet ook voldoende ruimte zijn voor beweging, recreatie en activiteiten als muziekschool en dergelijke. En om 18 uur kunnen de ouders hun blije kroost dan gaan afhalen en samen nog leuke familiemomenten beleven. Zeg nu zelf, klinkt dat niet goed. Hola, hola, hoor ik de leerkrachten dan zeggen. En wij dan? Zelfs daar heeft Groen! aan gedacht. We voeren gewoon een ploegensysteem in. De ene leerkracht staat van 8 uur tot 15 uur in de klas en de andere van 13 uur tot 18 uur. (Wetende dat Mieke Vogels dus duidelijk problemen heeft met uren na 12 uur, denk ik dat dit dus een ploeg van 8 uur tot 13 uur en van 13 uur tot 18 uur moet zijn) Ouders content. Leerkrachten content. Kinderen … euh … content? Je zal maar een kind zijn dat niet graag naar school gaat. Moet je nog eens 10 uur op school doorbrengen! Ook al zijn er uitgebreide speelmomenten, je zit toch 10 uur tussen de schoolmuren gevangen. Er bestaan mooiere vooruitzichten.

De meeste vragen die ik mij bij het voorstel stel, zijn toch van organisatorisch aard. Men wil een deel van de naschoolse activiteiten onderbrengen tijdens de lesuren. Mieke Vogels haalde het voorbeeld aan van kinderen die na school nog naar de judoles, muziekschool, balletles, e.d. gingen. Nu zou men die activiteiten in de onthaastte schooldag van 10 uur willen onderbrengen. Goed, maar hoe gaat men dit doen? Moet elke lagere school nu ruimtes voorzien voor de judoles, muziekschool, balletles? En waar vind men al die geschikte begeleiders daarvoor wanneer elke school dit moet organiseren? Je kan toch moeilijk verwachten van een lerares dat ze naast haar takenpakket ook nog eens moet weten hoe je judo, ballet, toneel, … moet geven. Je zal maar een kleine basisschool zijn als je dat allemaal moet voorzien. Een oplossing zou kunnen zijn om samen te werken met verschillende scholen. Maar het voorstel wordt gedaan om te vermijden dat kinderen van hier naar daar worden gesleurd. Wanneer je moet samenwerken met verschillende scholen, dan blijf je toch met dat probleem zitten. Daarenboven vrees ik dat de kinderen dan meer op de schoolbus dreigen te zitten dan echt te kunnen genieten van hun ballet- of judoles. Dan nog maar te zwijgen over het feit dat het ene kind ballet wilt doen, het andere toneel en nog een ander muziekschool, waardoor je dus met 1 schoolbus niet toekomt.

Bovendien is het ook niet echt duidelijk of de school dat keuze-aanbod elke dag moet voorschotelen of slecht bijvoorbeeld 1 dag op een week. Het wordt mij wel heel ingewikkeld als men dat alle dagen moet organiseren. Aan de andere kant, als men het maar 1 dag op de week doet, wat gaat men dan al die andere dagen doen tussen 8 en 18 uur? Of men kan natuurlijk op maandag ballet organiseren, op dinsdag judo, en zo verder. Maar wordt een kind dan verplicht om deze activiteit te volgen? Ook al heb je noch de interesse noch het talent ervoor. En gaat de kind de vrijheid dan nog behouden om eens niets te doen? Heeft een kind nu eens geen zin om te gaan voetballen of naar de judoles te gaan, dan kan het nu toch nog eens kiezen om niet te gaan. Kan dit ook op die 10-uurse dag? Bovendien snap ik het ook niet. Er wordt nu al vaak geklaagd dat we onze kinderen te zwaar belasten met al die naschoolse activiteiten. Maar dreig je met het voorstel van Groen! dit niet juist te verergeren. En zullen die familiemomenten na zo’n vermoeiende dag wel nog zo leuk zijn?

Kortom, ik stel mij serieuze vragen bij dit voorstel. Vooral omdat ik vrees dat kinderen in feite geen keuze meer gaan krijgen over hoe ze hun vrije tijd willen invullen. Want als een kind erbij wilt horen, zal het toch moeten meedoen met al die keuze-activiteiten. Daarnaast stel ik mij ook de vraag of we met dit voorstel er niet juist voor gaan zorgen dat scholen zich nog meer met de opvoeding van kinderen moeten gaan bezighouden. Ik vind het nu al te gemakkelijk dat ouders scholen zien als de plaats waar hun kinderen opgevoed moeten worden. Nu geef je daar als overheid toch aan toe. Neen, over dit voorstel kan ik kort zijn. Zoals zo vaak met voorstellen van Groen! klinken ze mooi op papier, maar is de realiteit vaak anders. Een slecht idee, dus.

Edit: Op verschillende blogs vraagt men zich ook terecht af wat er met de sportclubs moet gebeuren. Neem nu populaire sport nummer 1, het voetbal. Betekent dit dat de trainingen van de jeugdploegen nu ineens om 19 uur moeten worden georganiseerd ipv 17 of 18 uur nu. Of is het de bedoeling dat dit ook een keuze-activiteit wordt? Maar ook dat is toch praktisch onmogelijk, omdat een ploeg miniemen meestal bestaat uit kinderen van verschillende scholen. Hoe kan men nu als ploeg leren samenwerken als je niet samen kan trainen? En als het geen keuze-activiteit wordt en de sportclub dus blijft bestaan, wat schiet er dan nog over van die gezellige 2 uurtjes family-time als je kind moet gaan trainen. Of is het de bedoeling dat men de sportclubs gaat ontmantelen? Ik dacht dat we met het oog op de Olympische spelen eerder een inspanning gingen doen. Volgens mij blijft het mooi op papier, maar in realiteit onuitvoerbaar.

Energiebesparing, een kwestie voor iedereen?

We zijn de laatste maanden veel bezig geweest met het milieu. En met de stijgende energieprijzen is er ook al heel wat inkt gevloeid over energiebesparing. En dat is zeker een goede zaak, want we moeten oog hebben voor de toekomst van onze planeet en we kunnen heel wat doen om het energieverbruik naar beneden te halen. En om het publiek warm te maken voor de ideeën wordt er vaak geschermd met belastingsvoordelen en terugverdieneffecten die goed zouden zijn voor uw portemonnee. Maar ik hoor de politici en de groene jongens nooit praten over het kapitaal dat nodig is om bepaalde investeringen te kunnen doen. Animo Aalst grijpt het project “Het Binnenhof” aan om de kwestie aan te kaarten en stelt zich terecht de vraag of energiebesparing wel voor iedereen toegankelijk is.

Het project “Het Binnenhof” zorgde voor een nationale primeur. De intercommunale Solva gaat in Aalst een collectief woonproject volgens het passiefhuisprincipe op poten zetten. Er worden 7 passiefhuizen en 2 lage energiewoningen in de stad gebouwd. Tot daar het goede nieuws. Animo Aalst maakte een kleine berekening. Elk passiefhuis wordt verkocht aan de kostprijs, namelijk 225.000 euro. Alleen moet hierop nog de BTW worden gerekend en de notariskosten, waardoor je mag rekenen dat elke woning een slordige 300.000 euro gaat kosten. Daarnaast ging men uit van een gezin met twee licentiaten in het onderwijs die een gezamenlijk maandinkomen van 3.300 euro hebben. Men vroeg aan de banken hoeveel dit gezin zou kunnen lenen en men kwam aan een bedrag van 175.000 euro. Dat betekent dat zo’n gezin nog eens zeker 100.000 euro bovenop op tafel moet kunnen leggen. Meteen wordt duidelijk dat dit niet voor iedereen weggelegd is. Bovendien zou een intercommunale zich moeten richten tot de sociale middenklasse en de vraag is of 3.300 euro inkomen per maand al niet tot de hogere middenklasse behoort. Animo Aalst vraagt zich dan ook terecht af wie dit eigenlijk wel kan betalen.

Wanneer we de groene jongens mogen geloven, en dat doe ik, dan heeft een passiefwoning enkele voordelen. Zo verbruikt een passiefwoning slechts 10% van wat een normale woning aan energie verbruikt. Je kan dus flink besparen op de energiefactuur. Daarenboven kan je ook genieten van heel wat belastingsvoordelen, die kunnen oplopen tot 7.800 euro in een periode van 10 jaar. Dat is mooi meegenomen. Maar dat verandert helaas niets aan het feit dat de woning 300.000 euro blijft kosten en dat niet iedereen dat bedrag op tafel kan leggen. Zelfs een gezin met een maandinkomen van 3.300 euro moet nog steeds 100.000 euro cash op tafel kunnen leggen. Hoeveel gezinnen kunnen dit eigenlijk? Bovendien is het duidelijk dat de bank ook geen rekening houdt met die terugverdieneffecten en dus een hogere lening toestaat. Met andere woorden, wie niet genoeg kapitaalkrachtig is, kan moeilijk in het systeem van de passiefhuizen stappen.

Bovendien vind ik ook dat het voorbeeld een pervers gevolg tot zich heeft. Want je moet dus rijk zijn om een passiefwoning te kunnen kopen, maar je doet er heel wat voordeel mee met de lagere energiefactuur en de belastingsvoordelen. Met als gevolg dat je goedgevulde portemonnee nog dikker wordt. Iemand met een laag inkomen kan zich vaak al geen goed geïsoleerde woning veroorloven, laat staan een passiefwoning. Met als gevolg dat zij dus hun huis meer moeten verwarmen in de winter en waardoor ze een groot deel van hun budget aan energie zien opgaan. Zij zouden dan ook vaak het meest baat hebben met die energiebesparende maatregelen of met passiefhuizen. Alleen hebben ze het startkapitaal niet en zien ze dus hun krappe portemonnee nog krapper worden.

In die vaak slecht geïsoleerde woningen zou dubbele beglazing vaak al veel goed kunnen doen. En ja hoor, daar krijg je een belastingsvoordeel voor. Alleen ook hier zit er een pervers kantje aan. Want wie dubbele beglazing liet steken in februari 2008, kan dit maar aangeven in zijn aangifte van juni 2009. Door de traagheid waarmee de Administratie werkt, is de kans groot dat je uw belastingsvoordeel maar in maart of april 2010 ziet. Kortom, een kleine twee jaar later. Nu, iemand die een gemiddeld inkomen heeft, kan zich misschien dubbele beglazing veroorloven en twee jaar wachten op zijn voordeel. Maar voor gezinnen die de eindjes moeilijk aan elkaar kunnen knopen wordt het al heel wat ingewikkeld. Want zij moeten op het moment van het plaatsen de hele investering zelf kunnen financiëren, als het hen al lukt. Waarom kan de overheid niet op dat moment ingrijpen en hen het voordeel al op dat moment geven? Volgens mij krijg je toch al een eco-bonus verrekend op de factuur als je een milieuvriendelijke wagen koopt. Waarom kan dit ook niet voor dubbele beglazing?

Dat zou de kostprijs van energiebesparende maatregelen alvast wat kunnen drukken, maar ik vrees dat vele investeringen voor vele mensen onbereikbaar zijn. En zo krijg je een volgens mij een systeem waarbij energiebesparing gaat zorgen voor een nieuwe kloof tussen rijk en arm. Wie kapitaalkrachtig is, kan aan energiebesparing doen en daar zijn voordeel mee doen. Wie minder geluk heeft, wordt hiervoor nog eens extra gestraft met een hogere energiefactuur. Energiebesparing heeft niet alleen te maken met het milieu, maar is ook een kwestie in de armoedeproblematiek. Ik ben blij dat een groep als Animo Aalst zich alvast de juiste vragen stelt. Nu de rest en de antwoorden nog.

Alles over seks

Sensoa pakt uit met een nieuwe website over seksualiteit en relaties voor jongeren en jongvolwassenen tussen 15 en 25 jaar, namelijk allesoverseks.be. Je kan er aan de hand van vragen en trefwoorden heel wat antwoorden krijgen over alles wat je al wou weten over seks. Ook op vragen waar de seksuele voorlichting op school tekort schiet of die je niet aan je ouders of vrienden durft te vragen, zoals de suggestie die een initiatiefnemer gaf op Donna, namelijk over smegma (opzoeken op eigen risico). De site kan je zelf ontdekken, maar aan de makers wil ik wel de volgende suggestie geven. Bij het woord masturberen mag van mij volgend geweldig fragment uit Weeds geplaatst worden, waar grote oom Andy aan zijn 12-jarig neefje Shane uitlegt hoe en waarom je moet masturberen.

Robin Thicke - Magic

Top 10

1. James Morrison: You make it real
2. John Legend feat. Andre 3000: Green light
3. Alphabeat: 10000 nights
4. Kanye West feat. Chris Martin: Homecoming
5. Gnarls Barkley: Who's gonna save my soul
6. MGMT: Electric feel
7. The Script: The man who can't be moved
8. Adele: Hometown glory
9. Coldplay: Viva la vida
10. Duffy: Warwick Avenue

Wendy's hetze

Eerst was het voer voor het roddelcircuit en kranten als Het Laatste Nieuws. Maar sinds er een definitieve klacht is ingediend tegen de Persgroep hebben ook de “serieuze” media er zich mee bezig gehouden. De zaak Wendy Van Wanten versus Dag Allemaal. De Morgen, De Standaard, Terzake, zelfs Knack hebben deze week aandacht besteed aan Wendy Van Wanten. Want het proces krijgt ineens een maatschappelijke kwestie, namelijk hoe ver mogen de paparazzi-bladen gaan in hun praktijken om nieuws te brengen over bekende Vlamingen?

Zelf vind ik dat het mes aan alle kanten snijdt. Zo vind ik het jammer dat Wendy Van Wanten als centraal punt in de discussie is terechtgekomen, want ik vind dit niet meteen het beste voorbeeld. Ik ga haar geen mediageile del noemen zoals De Morgen deed, maar ze is er zeker niet vies van. Anders loop je niet met je liefdesleven te koop in een televisieprogramma en later nog eens met je privé-leven in een serie als Wendy & Verwanten. Ze heeft de problemen die ze heeft met Dag Allemaal ook voor een deel zelf veroorzaakt. Aan de andere kant vind ik dan weer dat ze gelijk heeft dat ze inderdaad het slachtoffer is geworden van een media-oorlog tussen Dag Allemaal en Story. Dag Allemaal heeft een paar keer de deur tegen de neus gekregen. Eerst toen Wendy geen vervolg wou op Wendy & Verwanten. Daarna nog eens toen Wendy de babyfoto’s exclusief aan Story verkocht. En ik geloof echt wel dat dit kwaad bloed heeft gezet bij Dag Allemaal en dat ze een heksenjacht op haar hebben gelanceerd. Bovendien vind ik ook dat haar advocaat gelijk heeft wanneer die stelt dat het niet is omdat je aan een blad een deel van je privé-leven laat tonen dat dit blad automatisch volledige toegang krijgt tot je volledige privé-leven. Er blijft nog altijd een grens.

Maar laten we Wendy even buiten beeld, dan is er nog altijd een onaangenaam beeld van de werkwijze van de bladen. Tom Boonen vertelde ooit in De Laatste Show over de praktijken van Dag Allemaal. Zijn vriendin was gebeten door een hond tijdens een bezoekje aan een vriendin en de dag nadien werd de hele buurt uitgehoord door een reporter van Dag Allemaal om de sappige details te weten te komen. Komaan, dit voor iets banaals als een beet door een hond. Alsof dit iets is dat je hele levensopvatting overhoop haalt. Er is ook het verhaal van Ann Van Elsen die relatieproblemen had met Tim De Pril. Dag Allemaal chanteerde Ann Van Elsen om een exclusief interview te geven of men zou hun versie van de feiten geven. Ann gaf toe, maar enkele kranten waren Dag Allemaal voor. Resultaat: Dag Allemaal hangt de weken nadien alle vuile was buiten. Hierop weigert Ann Van Elsen om nog langer met Dag Allemaal te praten. Maar dit jaar ging ze trouwen en Dag Allemaal kon dit niet laten liggen. Hoofdredactrice Ilse Beyers greep in en belde Ann’s werkgever VT4 om een einde aan haar boycot te maken. Ondertussen laat ze systematisch negatieve berichten over VT4 los, waardoor de VT4-directie zich wel genoodzaakt voelt om Ann Van Elsen op het matje te roepen. En zo zijn er waarschijnlijk nog tientallen verhalen over onfrisse praktijken bij de boekskes.

Deze praktijken gebeuren natuurlijk niet allemaal bij Dag Allemaal alleen, Story en consoorten kunnen er ook iets van om BV’s onder druk te zetten om hun verhaal exclusief bij hen te vertellen of in het kraken van BV’s (denk maar aan de keiharde hetze tegen Ignace Crombé in Story, die nog verder gaat dan Dag Allemaal). Maar ik denk dat als je ziet naar de hoofdredactrice van Dag Allemaal, Ilse Beyers, dan verwondert het je toch niet. Gewoon op foto is dat al een ijskoude überbitch die over lijken gaat om haar blad meer te doen verkopen. Het is duidelijk iemand die de grenzen van het fatsoen telkens weer een beetje verder wilt leggen zodat we langzaamaan naar buitenlandse toestanden evolueren. Nu, ik denk dat we zover nog niet zijn. Ik denk nog altijd dat er een zekere fatsoen bestaat en ondanks heel wat chantage, dreigingen en negatieve berichten hebben we nog geen Britney-toestanden. Maar de grens is er met de komst van Ilse Beyers wel een stuk opgeschoven en nu met de nieuwe verhitte concurrentiestrijd tussen Dag Allemaal en Story schuift ze nog eens een stuk op. Een uitspraak van een rechter kan misschien bepalen waar de grens ergens ligt.

Gnarls Barkley - Who's gonna save my soul

Najaar 2008 - Terugblik op de televisieweek

De eerste week van het nieuwe televisieseizoen zit er alweer op en dat werd uitvoerig besproken door de verschillende media. Zelf vond ik het een weer typische najaarsprogrammatie. Veel middelmatigheid troef, een paar sterktehouders en nieuwe programma’s die voor de normale werkmens veel te laat geprogrammeerd worden.

Maandagavond is een avond geworden waarop elke zender zijn klepper op het scherm loslaat. VTM zendt Boer zkt vrouw uit, een programma dat ik nog nooit gezien heb en ook geen neiging bij voel om het te ontdekken, maar blijkbaar is het heel populair bij de modale Vlaming. Eén pakt uit met een realityshow van de makers van Peking Expres en dat belooft dus veel goeds. 2BE pakt uit met die andere sterke realityshow Expeditie Robinson, waarvan ik ondertussen toch vermoed dat de formule bijna uitgemolken moet zijn en waarvan men elk jaar beweert dat men terug naar de basics gaat. Maar de klepper der kleppers blijft voor mij toch Lost op VT4, dus de komende maandagavonden ben ik verloren aan dit programma. Gelukkig waren zij bij VT4 zo goed om de Lost-special over de 3 voorbije seizoenen uit te zenden, want het was ondertussen alweer meer dan een jaar geleden dat we nog eens nieuwe afleveringen kregen en ik was de draad toch even kwijt. En de eerste aflevering speelde daar ook nog eens goed op in door een overbruggingsaflevering te zijn tussen de finale van het derde seizoen en het eigenlijke vierde seizoen, dat pas echt goed op dreef was met de tweede aflevering. Er werden zowaar een paar vragen opgelost, namelijk waarom niemand ooit zocht naar de overlevenden van Oceanic Flight 815, maar de vier nieuwe personages brachten naast een hoop nieuwe vragen vooral een nieuwe portie actie met zich mee. En zo zit Lost weer goed op koers en blijft het de ultieme combinatie van mysterie, actie, humor en drama. Kortom, het beste programma in primetime dit najaar.

Eveneens op maandagavond startte 2BE met Californication, de Showtime-serie (Weeds, Nip/Tuck, Queer as folks) met X-Files-ster David Duchovny in de hoofdrol. Ik was op voorhand al gewaarschuwd dat de serie met een flinke portie seks doorspekt zou worden en ik moet zeggen dat de eerste aflevering op dat gebied zeker niet heeft teleurgesteld. Het begon al met een pijpbeurt door een non midden in een kerk. En hiermee is meteen de toon gezet voor de rest van het seizoen. Net als Weeds zit de serie vol met deze ondeugende, straffe, “schokkende” plotwendingen en scènes en ik moet zeggen dat ik wel hou van die “kijk-eens-wat-wij-allemaal-durven”-attitude. Nog een voorbeeldje: hoofdpersonage Hank duikt in bed met een jonge meid en ontdekt op het einde van de eerste aflevering dat ze niet alleen de dochter is van de nieuwe vriend van zijn ex, maar ook dat ze amper 16 jaar oud is. En in de tweede aflevering wordt Hank uitgenodigd voor een etentje met zijn ex en haar nieuwe familie, wat voor ongemakkelijke toestanden zal zorgen. Nu, dat uitdagende is natuurlijk leuk om naar te kijken, maar het moet nu de komende weken wel blijken dat de show net als Weeds achter die uitdagende façade ook een goed verhaal weet te vertellen. Als ik de media mag geloven, dan zal dit zeker het geval zijn en daarom durf ik deze serie dan ook aan te raden aan iedereen die houdt van series die niet het klassieke morele patroon volgen.

Dinsdagavond is zo een avond die onder de categorie middelmatig kan geklasseerd worden. Vanaf morgen kan je op VTM terecht voor alweer een nieuwe zangwedstrijd, deze keer weer X-Factor, wat in het begin natuurlijk hilarisch is, maar op het einde blijkt er dan alweer dat er helemaal geen ruimte is in Vlaanderen om een nieuw idool op ons los te laten. Op één kan je kijken naar Flikken Maastricht en ik moet zeggen dat de trailer zo weinig goeds beloofde dat ik deze kelk graag aan mij voorbij liet gaan (en volgens De Standaard was dat helemaal niet zo’n slecht idee). Dinsdagavond wordt dus terugvallen op een oude waarde, namelijk Without a trace op 2BE. Een serie die hoort in het lijstje CSI, Criminal Minds, Bones, Cold Case, ja zelfs House M.D. Alleen is het uitgangspunt hier dat er elke week iemand verdwijnt en dat Jack Malone en zijn team 40 minuten de tijd hebben om de verdwijning op te lossen. Het is allemaal niet spectaculair, het is allemaal niet groots of vernieuwend, maar het staat wel elke week garant voor kwaliteit, goede verhalen en ja zelfs goede acteerprestaties. En vaak zit er ook maatschappelijke kritiek in verwerkt. Een paar weken geleden werd nog prachtig aangetoond hoe de media en zelfs de FBI omgaan met verdwijningen. Op dezelfde avond verdwijnen zowel een blanke meid als een zwarte jongen. Voor de blanke meid wordt er alles uit de kast gehaald, haar foto is constant te zien op het televisiescherm en er wordt zelfs een special rond haar gemaakt. Dat legt zoveel druk op de schouders van Jack Malone dat deze, opgelegd van bovenaf, het grootste deel van zijn personeel op de verdwijningszaak van de blanke meid moet plaatsen. Ondertussen wordt de moeder van de zwarte jongen geconfronteerd met het harde feit dat er geen aandacht gaat naar haar jongen omdat hij zwart is, dus waarschijnlijk in de criminaliteit is verzeild geraakt en dit al zo vaak is gebeurd dat er geen aandacht aan geschonken moet worden. Op het einde van de aflevering vinden Jack en zijn team de twee kinderen, één levend en één dood. Het wordt niet duidelijk gemaakt wie nog leeft en wie niet, dat is aan de kijker om uit te maken, maar het is een handig trucje om zo de aandacht op de ongelijkheid in behandeling te blijven vestigen.

Op woensdagavond is Volt terug op één. Het werd vorig seizoen aangekondigd als een discussieprogramma onder hoogspanning. Nu afgaande op het eerste seizoen wist ik niet dat 5 Volt tegenwoordig ook al onder de noemer hoogspanning gecatalogiseerd mag worden. Let op, de onderwerpen waren vaak wel goed gekozen en de gasten hadden vaak ook iets zinnigs te zeggen, maar een echte discussie werd het toch nooit. En helaas was ook in het tweede seizoen de hoogspanning ver te zoeken. De eerste discussie ging over kinderen en alcohol en het feit dat kinderen zo makkelijk aan alcohol konden geraken. Goed thema, alleen draaide het uit op een rondje zwartepiet doorschuiven. Eerst werden de cafébazen beschuldigd, maar die weerlegden dat ze geen identiteitskaart mochten vragen en dus enkel op het uiterlijk konden beoordelen of iemand 16 is of niet. Dan werden de caissières in de supermarkten maar beschuldigd, maar de woordvoerster van de distributiehandel vond dit maar al te gemakkelijk en zeker omdat zoveel caissières wel kinderen tegenhouden. Dus werd de schuld maar bij de Vlaamse minister van welzijn gelegd en die, u raadt het nooit, schoof de zwartepiet door naar de federale regering. Kortom, iedereen heeft mogen zeggen dat zij er niets aan kunnen doen en van oplossingen kwam er niet veel in huis. De tweede discussie was redelijk gezegd een beschamende bedoening. Gaia maakte zijn rapport over de dierenparken bekend en vond dat een welbepaald dierenpark best zijn deuren moest sluiten. Volt vond dit David tegen Goliath en nodigde de partijen uit. Als kijker leek het alsof Volt het zou opnemen voor David, de dierenparkhouder in kwestie, maar moest raar genoeg toezien hoe men zijn kar keerde en ineens ging samenspannen met Goliath. Want David had al een opmerking gekregen om zijn park tijdig aan te passen en op de deadline was dit nog niet gebeurd. Kortom, de dierenparkhouder werd nog eens extra beschuldigd. U zal maar David wezen in het Volt-decor. Even knetterde de uitzending toch. Joke Van De Velde werd gevraagd om een dagje mee te lopen in een rusthuis en ontdekte daar dat er geen tijd is om mensen deftig te wassen, dat het eten in hun mond gepropt moet worden en dat men geen praatje kan slaan met de mensen. Waarop Kobe Ilsen aan de Vlaamse minister van welzijn vroeg of hij zijn oude dag in zo’n rusthuis zag doorbrengen. Heel even ging de voltmeter naar 1000 volt. Helaas ontweek de minister de vraag en zakte de meter terug naar 5 volt.

Nog op één op woensdagavond is er de nieuwste HLZHI-telg, namelijk de Dokters van morgen, waarin we een paar studenten geneeskunde volgen. Na het zien van de eerste aflevering vroeg ik me toch af of we ons geen zorgen hoeven te maken. Zo zagen we Tom, een vijfdejaarsstudent die eveneens praeses is van de faculteitskring Medica. Hij ronselde nieuwe leden onder de eerstejaarsstudenten en nodigde hen meteen uit op de eerste fuif van het academiejaar. En op die eerste fuif vloeide de alcohol zeer rijkelijk dat het meteen een angstaanjagend beeld werd. Want heeft de dokter van morgen geen drankprobleem? Echt geruststellend is het niet om zoveel dokters in spe zoveel alcohol te zien drinken. Grappig was dan weer de doortocht van Servaas in het ziekenhuis. Servaas is een zesdejaars student en mag stage lopen in een ziekenhuis. Daarbij mocht hij voor de eerste keer een infuus steken. Meteen jaagde hij de patiënten schrik aan door te zeggen dat het de eerste keer was dat hij dit deed, maar dat ze geen twee keer pijn zouden moesten lijden, want als het niet lukt, stond er een professionele verpleegster klaar om het wel goed te doen. Je zag de arm van de patiënt al lichtjes terugkruipen. Hij probeerde de dokter in spe nog op andere gedachten te brengen dat hij niet het ideale speldenkussen is omdat hij dunne aderen heeft. Maar Servaas laat zich niet van zijn stuk brengen en probeert toch te prikken, prikt verkeerd en moet toegeven dat de patiënt inderdaad dunne aderen heeft. Ook bij een tweede patiënt wilde het maar niet lukken en we zagen in de eerste aflevering helemaal niet meer of het wel lukte, wat ons toch doet vrezen dat er nog vele slachtoffers volgden. Gelukkig stond tegenover deze klungelende zesdejaars de zelfverzekerde Wouter, ook zesdejaars, die zijn stage op de spoed mocht doorbrengen. En daar rustig en met vaste hand een hoofdwonde van een dronkaard verzorgde. Hij vond het zelfs leuk, want dronkaards hoeven minder verdoving en vertellen nog eens leuke verhalen. Als dat geen lokkertje is om meer studenten naar de richting geneeskunde te loodsen. Als patiënt hoop ik wel dat je de volgende dag geen stagiair tegenkwam.

Op donderdagavond stond Deadline geprogrammeerd, een serie die aangekondigd werd als de Nederlandse variant op 24. Nu ik weet niet welke marketingboy deze slogan heeft bedacht, maar die heeft ofwel nog nooit 24 gezien ofwel heeft die een heel ander programma gezien dan Deadline. Ik zou aan die marketingboy aanraden om de BBC-serie Spooks eens te bekijken en dan zou hij weten waar Deadline zijn mosterd heeft gehaald. Dat gezegd zijnde, vond ik het een teleurstellende eerste aflevering. De premisse van de eerste aflevering was nochtans uitstekend. Een bom ontploft in het Centraal Station en er wordt gedreigd om de komende week elke dag een bijkomende bom te laten ontploffen om 8 uur in de ochtendspits. Het is aan het geheime antiterreurteam van het ministerie van veiligheid om dit te verhinderen. Detail daarbij is dat de bom voor de ogen van één van de leden van dat team is ontploft en dat daarbij zijn minnares is omgekomen. Nu, dat lijkt mij stof genoeg om daar een intelligente reeks rond te bouwen, maar de makers hebben duidelijk problemen om de juiste toon van de serie te vinden. Het budget ontbreekt duidelijk om er een actieserie van te maken en tegelijkertijd ontbreekt het de schrijvers om een creatief script te schrijven. Daardoor mist de serie flair en tempo, die Spooks wel had, en bleken de personages vooral nog kartonnen dozen te zijn. Misschien ligt dit ook bij het feit dat Spooks koos voor jonge, frisse, coole gezichten, terwijl Deadline een oudgediende in een misplaatste rol zet. Maar een ander element wat Spooks zo goed maakte, was het feit dat men liet zien hoe zwaar het geheime leven weegt op het privé-leven van de hoofdpersonages. Als men die juiste toon weet te vinden en de serie wat meer schwung kan doen geven, vooral door intelligente scripts te schrijven, dan kan Deadline nog aardig uit de hoek komen. Maar de eerste aflevering was er alvast een die de mist in ging.

Als we Focus Knack mogen geloven, dan wordt Dexter de beste serie van het jaar. Met veel verwachtingen keek ik dan ook uit naar de eerste aflevering. Nu, of het ook echt de beste serie is, durf ik nog niet te zeggen, maar ik was toch aardig onder de indruk. Showtime heeft voor deze serie aardig gegrasduind in de HBO-stal en plukte naast Six Feet Under-ster Michael C. Hall ook enkele acteurs en actrices uit Oz om ze tot de vaste cast te rekenen. Meteen mag dit duidelijk zijn dat er op een hoog niveau geacteerd wordt. Maar natuurlijk draait alles rond seriemoordenaar Dexter. Een raar iemand. Overdag is hij een forensisch expert, gespecialiseerd in bloedspetters, terwijl hij ’s nachts er lustig op moordt. Geen gewone mensen. Neen, andere seriemoordenaars die door de mazen van het net zijn geglipt. En ook al voel je enige walging tegenover zijn praktijken waarbij hij mensen in stukken zaagt, toch voel je ook enige sympathie voor wat hij doet. Een beetje zoals Dr. Gregory House, wiens psychologische spelletjes mensafstotend is, maar toch voel je sympathie voor hem. Emotioneel zit Dexter ook complex in elkaar en heeft hij duidelijk last van het syndroom van Asperger. Zelf voelt hij geen emotie, maar faket hij de dingen en daar is hij heel goed in. Zo heeft hij ook een vriendin, maar is hij blij dat hij er geen seks mee hoeft te hebben (ze is namelijk verkracht geweest). In de komende afleveringen zal het ook duidelijk worden dat hij helemaal niet weet hoe te reageren op de onzekere emoties van zijn vriendin, net zoals een Asperger dat beleeft. Nu, misschien klinkt dit allemaal wat donker en ernstig, maar gelukkig wordt alles doorspekt met een grondige laag ironie en zwarte humor. Zo is Dexter helemaal geïntrigeerd door een moord waar er geen bloed aan te pas komt. Meteen zie je hem denken: waarom heb ik daar nog niet aan gedacht? Kortom, een aanrader. Enkel jammer dat dit op donderdagavond om 23 uur wordt uitgezonden op VT4, zodat een gewone werkmens als ik zal moeten wachten op de DVD-box om er verder van te kunnen genieten.

Vrijdagavond en zaterdagavond zijn voorlopig voor bijna alle zenders filmavonden. Vanaf volgende week kan je wel kijken naar het vierde seizoen van Desperate Housewives op Canvas en in oktober zou één de nieuwe muzikale talkshow van Peter Van De Veire op ons los laten.

Goed weggestopt in het programmaoverzicht is The Secret Diary of a call girl, te bekijken op Vitaya op zaterdagavond omstreeks 23uur en later in de week herhaald om 3 uur ’s nachts (u leest het goed!). Nu, de titel doet misschien hopen op een late night soft-erotisch programma en Vitaya zet er duidelijk een 16+-label op, maar het is allemaal toch heel braafjes. Er wordt veel gesuggereerd, helaas een beetje onhandig in deze moderne tijden, maar er viel in de eerste aflevering weinig te zien (qua naakt dan). Dat is ook helemaal de bedoeling niet van de show. Neen, de show wil een intelligente dramareeks zijn over een call girl. Het wil tonen hoe een call girl om moet gaan met haar dubbelleven, hoe ze moet liegen tegenover haar familie en vrienden, hoe eenzaam het beroep wel kan zijn en is zeker geen verheerlijking van het beroep. Toch slaagde de eerste aflevering daar nog niet in. We zien wel hoe Belle eerlijk tegenover haar beroep aankijkt en hoe ze met haar klanten omgaat, maar het ging toch nog vooral om een paar technische aspecten van het beroep. Zo kwam u te weten dat ze mannenparfum op haar deed, zodat de vrouw van haar klanten niets in de gaten zou hebben. Een gouden tip voor heel wat mannen met maîtresses. Daarnaast draaide de aflevering vooral rond het feit dat een klant maar niet opgewonden geraakte van haar. Wanneer ze van haar agent te horen krijgt dat de man geen luxedame wil, maar een gewoon buurmeisje zonder veel make-up en tralala, probeert ze het nog eens met de jongen. Dit maal wel met succes. En dat was het. Leuk, maar we hopen toch dat de serie die intelligente toets nog krijgt.

Tenslotte keek ik deze week ook nog naar Fans, het nieuwe zondagavondprogramma van Stany Crets en Peter Van Den Begin. Geen feelgood-programma als Debby & Nancy, maar een komische reeks rond drie groepen van fans. De twee dikke broers Ringo en Elvis die fan zijn van hun moeder, die op haar beurt weer fan is van iedereen. De tweede verhaallijn gaat over plastisch chirurg Renaat die hevige fan is van Leah Thys, Marianne uit Thuis, en daarbij niet nalaat zijn vrouw Beatrys psychologisch te verwaarlozen. En tenslotte zijn er nog de werkloze Luc en Koen die psychopathische fans zijn van hun buur Yves. Het programma is geen flauwe, voorgekauwde humor à la FC De Kampioenen, maar ligt meer in het verlengde van Het Geslacht De Pauw en In De Gloria. Dat maakt dat het niet voor iedereen toegankelijke humor is en dat het ook niet altijd duidelijk is of iets nu grappig is of gewoon pijnlijk. Ik denk dan ook dat dit programma niet echt zal scoren en de eerste reacties op De Standaard lagen al in die richting. Maar toch vond ik het de moeite waard om naar te kijken. Ringo, Elvis en zazawie zijn natuurlijk hilarisch, vooral de scène waarbij men de moeder niet meer omhoog in de rolstoel krijgt en de acteurs amper hun lach kunnen inhouden, maar het meest geïntrigeerd was ik door Renaat en Beatrijs. Omdat je bij dat koppel iets hebt van zo extreem zijn sommige fans. Die aan niets anders kunnen denken dan hun idool en dit ook projecteren op de rest van hun omgeving. Luc en Koen waren daarentegen iets te ver gezocht en ik heb het voorgevoel dat de humor daar snel kan opdrogen en er meer irritatie rond kan groeien. Het was kortom goed, maar het zit toch nog niet op het niveau van Het Geslacht De Pauw of In de gloria.

Ondertussen zijn de kijkcijfers bekend van de eerste week en winnaar is Witse met meer dan 1,4 miljoen kijkers. Ik weet dat de zelfmoordcijfers in Vlaanderen heel hoog liggen, maar als je dan ziet dat er zoveel mensen kijken naar een programma waarbij je snakt naar euthanasie, dan zijn die cijfers ineens heel verklaarbaar.

Top 10

1. John Legend feat. Andre 3000: Green light
2. James Morrison: You make it real
3. Kanye West feat. Chris Martin: Homecoming
4. Alphabeat: 10000 nights
5. MGMT: Electric feel
6. Coldplay: Viva la vida
7. Duffy: Warwick Avenue
8. Katy Perry: I kissed a girl
9. Adele: Hometown glory
10. The Script: The man who can't be moved

The Kooks - Sway