Het eerste presidentiële debat

Ik heb deze ochtend met veel belangstelling naar het eerste presidentiële debat tussen John McCain en Barack Obama gekeken. Er werd verwacht dat er vonken en vuur ging ontstaan. Er werd lang gedacht dat het eerste debat rond buitenland en nationale veiligheid in de kaart van McCain zou spelen. Maar dan kwam er de financiële crisis en werd er weer verwacht dat Obama het voordeel zou kunnen krijgen. Uiteindelijk kwam er niet veel in huis van dat vonken en vuur en beide kandidaten hebben geen grote blunders begaan. Voor veel analisten een goede reden om te spreken van een gelijkspel. Zelf ga ik daar grotendeels mee akkoord, maar toch heb ik de indruk dat vooral Obama er goed vanaf is gekomen en dat hij op punten heeft gescoord.

Waarom denk ik dat? Niet omdat ik voor Obama ben en niet veel op heb met McCain. Maar omdat ik echt denk dat Obama in het debat heeft bewezen dat hij buitenlandse kwesties aankan en dan hij op het gebied van nationale veiligheid overeind is gebleven. John McCain noemt Obama altijd onervaren en heeft gisteren meermaals laten ontvallen dat Obama er niets van begrijpt. Maar ik denk dat Obama juist bewezen heeft dat hij er wel iets van verstaat en dat hij echt zijn mannetje kan staan. Tuurlijk, beiden verschillen grondig van mening hoe het nu verder wil met het buitenlands beleid en ja, McCain heeft meer ervaring omdat hij al meer dan 20 jaar in de senaat zit, maar hij kwam niet over als de grote expert tegenover de groen achter zijn oren zijnde Obama. Neen, wat Obama vertelde, hield steek, was wijs en gaf blijk van inzicht van hoe de wereld er aan toe is. En op basis van die punten heeft Obama volgens mij het eerste debat gewonnen.

Wat mij opviel in het debat is dat de Amerikanen echt wel een heel duidelijke keuze hebben op 4 november. De twee kandidaten staan vaak recht tegenover elkaar en er zijn grondige verschillen tussen beide personen. McCain wil het land naar rechts duwen, Obama wil het land naar links duwen. Wanneer er bij ons debatten en verkiezingen zijn, dan hebben de 3 grote partijen moeite om duidelijk te zijn en is het soms moeilijk te zien waar men nu van elkaar verschilt. In Amerika met deze verkiezing heb je dit duidelijk niet. Ondanks het feit dat ik er echt van overtuigd bent dat beiden het beste voor hebben met het land, toch hebben ze duidelijk een andere levensvisie en maatschappelijke visie. En dat maakt dat de Amerikaanse kiezer een echte keuze zal hebben.

Wat mij ook opviel in het debat was dat Obama er zelfzekerder stond dan eind juli toen hij een religieus forum van predikant Rick Warren bijwoonde. Toen maakte hij een aarzelende indruk doordat hij teveel rond de pot draaide, niemand tegen de borst wou stoten en veel te wijde antwoorden gaf. Gisteren zagen we een kordater, ontspannen iemand die vol zelfvertrouwen het debat tegemoet ging. Hij was iemand die de kijkers recht in de camera durfde te kijken, die op een zachte, maar vastberaden manier antwoordde, die McCain wel eens John durfde te noemen en hem ook echt meerdere malen toekeek als hij aan het woord was. McCain daarentegen was meer gereserveerd. Hij gunde Obama geen enkele blik tijdens het debat (wat hem juist wat elitair en hautain maakte, iets wat hij Obama zo vaak verwijt), hij maakte ook minder connectie met de kijkers en moest zelfs soms wat lijdzaam toekijken hoe Obama punten scoorde toen hij zei dat McCain tien dagen geleden nog zei dat de fundamenten van de Amerikaanse economie sterk en gezond waren. Ik vond hem bij Rick Warren echt wel sterk en duidelijk overkomen. Nu had ik veel minder dat gevoel en het doet zijn beslissing om het debat uit te stellen ook in een ander licht stellen.

Inhoudelijk was het een sterk debat, al waren er natuurlijk de voorspelbare items. Obama probeert McCain nog steeds te linken aan Bush en werpt voortdurend op dat McCain in 90% van de gevallen meestemde met Bush. McCain van zijn kant probeert Obama dan weer af te schilderen als een naïeveling en totaal onervaren voor de job en herhaalde tot vervelens toe dat Obama er niets van begrijpt. Maar er werd wel degelijk gesproken over kwesties als de financiële crisis (al heeft geen van beide echt kunnen overtuigen hoe het probleem op te lossen), Irak, Iran, budget, ….. En zoals reeds gezegd, beiden hebben een duidelijke andere visie op de zaken. En soms durft men als eens te vervallen in een gemakkelijke oneliner of populistische uitspraak, maar toch ging het echt over inhoud. Terug een groot verschil met onze debatten waar iedereen bij wijze van spreken maar een halve minuut krijgt en dat zoveel mogelijk probeert vol te stoppen met oneliners en populistische uitspraken, maar waar je op het einde toch niet echt weet waar men nu voor staat of hoe men de problemen wil aanpakken. In dit eerste presidentiële debat werd er echt de tijd genomen om dingen te bespreken. Bijvoorbeeld de kwestie van Iran en hoe dit land aan te pakken is een goed voorbeeld van hoe beide kandidaten hier tegenover staan.

Slotsom is dus dat het eigenlijk best een interessant debat is geworden waar beide kandidaten duidelijk hun visie op de economische crisis, buitenlands beleid en nationale veiligheid hebben kunnen laten zien. En ze geven de kiezers een duidelijke keuze. Beiden hebben het er goed vanaf gebracht, maar Obama heeft uiteindelijk toch op punten gewonnen door zijn presidentiële houding, het feit dat hij kon overtuigen dat hij geen naïeveling is op buitenlands vlak en dat hij ook beter connectie kon maken met de kijkers en de mensen op Mainstreet. Benieuwd wat het volgende week wordt tussen Palin en Biden.