Wie heeft God nodig als er biologie is?

Eén van mijn lievelingsjournalisten van Knack is zeker en vast Dirk Draulans. De man weet altijd van die boeiende artikels over de biologie te schrijven. Ik hield een paar jaar terug ook erg van zijn rubriek in De Laatste Show, waarin hij het vooral had over de dierenwereld. De mens weet alles op een heel verstaanbare en aangename manier uit te leggen. En altijd komt zijn uitleg op hetzelfde neer: de dingen gebeuren omdat alles de drang heeft om te blijven overleven en zich voort te planten. Of gedragingen van de dag van vandaag vinden hun oorsprong in de gedragingen van de prehistorie.

Zo legde hij vorige week nog uit waarom mannen heel anders gaan winkelen dan vrouwen. Als mannen bijvoorbeeld een hemd nodig hebben, gaan ze doelbewust naar één bepaalde winkel en kopen ze daar meteen een voorraadje. Vrouwen daarentegen hebben een hele middag nodig om te gaan winkelen en schuimen de ene na de andere winkel af. De oorsprong van dit gedrag ligt al eeuwenlang vast in onze genen en vloeit voort uit de manier waarop mensen in de prehistorie moesten overleven. Mannen gingen op jacht en kozen daarbij die plekken uit waar ze hoopten dat ze het meeste konden vangen. Vrouwen bleven echter in de nabijheid van het kamp en scanden systematisch het hele gebied af en verzamelden ondertussen alle vruchten en wortels. Vrouwen de dag van vandaag blijven verzamelaars en blijven de winkels scannen op zoek naar al datgene wat nuttig kan zijn. Mannen daarentegen blijven in de winkeljacht nog echte jagers die doelgericht naar die plaatsen gaan we ze hopen te vinden wat ze nodig hebben.

In feite vind ik dat schitterend, dat alles kan uitgelegd worden via de biologie. Ik sta daar zelfs soms een beetje versteld van. Zoals dat winkelgedrag. OK, je weet dat mannen niet graag gaan shoppen of toch niet op de manier waarop vrouwen dat doen, maar je staat er eigenlijk weinig bij stil hoe dat dit komt. En dit is maar één voorbeeld. Er zijn zoveel dingen die uitgelegd kunnen worden door de biologie. Bijvoorbeeld waarom er in de mensencultuur een grote rol is toegelegd voor de vader, terwijl dit in de natuur zo weinig voorkomt. Of waarom mannen meer zaad ejaculeren als ze naar een pornofilm zien waarin twee mannen tegelijkertijd één vrouw verwennen. Of waarom mensen maar vier jaar lang echt verliefd zijn op hun partner.

Sommige mensen zijn kwaad op Dirk Draulans omdat hij volgens hun zoveel magie van het leven wegneemt. Zoals dat feit dat echte liefde maar 4 jaar lang duurt. Vele mensen weigeren dit te geloven. Maar zelf vind ik dat de ene magie vervangen wordt door een andere magie. Een magie van hoe de wereld echt in elkaar zit. Een magie van genen, DNA, overlevingskracht. Het scheppingsverhaal van God is zeker een mooi verhaal, maar het verhaal van de biologie is zeker zo mooi en eigenlijk zelfs mooier. En interessanter. Het natuurspel is van zo’n ongrijpbare magie dat het je verbluft kan laten staan. Neem bijvoorbeeld het feit dat men ontdekt heeft dat bepaalde planten in duinachtige gebieden met elkaar kunnen communiceren en zo elkaar kunnen waarschuwen dat er een andere vijandige plant hun plaats wil innemen. En dat ze zich zo tegen die vijandige plant kunnen wapenen door actiever hun wortels in het duinenzand te vestigen. En dit alles om hun voortbestaan te vrijwaren.

Het feit dat ze er zoveel dingen verklaard kunnen worden door de biologie maakt voor mij niet dat het leven ineens minder magisch is geworden. Want als je kijkt wat een unieke positie de mens in de wereld inneemt, maakt dat we toch heel bijzonder zijn. Bovendien blijft er toch nog altijd genoeg fantasie over voor de onverklaarbare dingen. Waarom hebben we zo’n grote overlevingsdrang? Waarom willen we ons zo persé voortplanten? Ik vind dan ook dat de godsdienst de biologie niet moet verketteren. Heel wat dingen die zij hebben verkondigd, wordt door de biologie inderdaad weerlegd. Maar in plaats van het buiten te houden, zouden ze de huidige kennis beter omarmen en verder vragen blijven stellen bij ons bestaan. Ik vind niet dat de biologie God dood heeft gemaakt. De biologie heeft er alleen voor gezorgd dat we een nieuwe definitie moeten maken van God. Dat we er een andere beeldvorming moeten over maken. God heeft de aarde of de mens niet geschapen, we zijn door bepaalde chemische en biologische reacties per toeval ontstaan en zijn van kleine organismen geëvolueerd naar de mens. Maar ondertussen hebben we ook een geweten, een moraal, een bewustzijn gekregen. En dat maakt ons uniek. En wanneer we trachten een goed mens te zijn, ons echt bewust te zijn van onszelf, trachten onze moraal te overstijgen, komen we in een speciale toestand terecht. En die speciale toestand wordt gesymboliseerd door God. Bovendien zorgt de biologie ervoor dat God een ander filosofisch inzicht moet krijgen. De vraag is nu niet meer: “waarom zijn wij op aarde gezet?” Maar: “waarom zouden wij op deze wereld verder blijven leven en welke betekenis willen wij geven aan de overlevingsdrang?”

Tips voor de top 2000

John Legend - Used to love U

R.E.M. - Everybody hurts

Juanes - Fijate Bien

Coldplay - Clocks

Billy Joel - Goodnight Saigon

Art Garfunkel - Bright eyes

Matchbox Twenty - Back 2 Good

Kanye West - Roses

Depeche Mode - Enjoy the silence

Vaarwel Harry Potter

Hij is uit! Dit weekend heb ik de laatste pagina van het laatste deel van de Harry Potter-serie, De relieken van de dood, omgeslagen. Het verhaal is nu verteld. De puzzelstukken zijn allemaal in elkaar gevallen, al kende het verhaal nog een zeer spannend laatste deel. Het was toch met enige triestheid dat ik het boek toesloeg. Maar, c’est fini.

De belangrijkste vraag die er natuurlijk gesteld werd rond het laatste deel was of Harry Potter de saga wel ging overleven. Om niemand zijn plezier te ontnemen, zal ik ontknoping hier niet plaatsen, maar waarschijnlijk kan je het wel afleiden uit mijn tekst. Dus wie het niet wil afleiden, leest beter een van mijn andere postjes. Ik heb het al eerder geschreven, ik zou er wel begrip voor hebben dat J.K. Rowling Harry Potter laat sterven in het laatste deel. Waarom? Omdat ze zo de erfenis van Harry Potter kan beschermen. Als ze hem laat sterven, heeft ze zijn levensverhaal volledig verteld en kan niemand na haar boeken schrijven over avonturen van Harry Potter of bijkomende films maken van zijn leven na de zeven boeken en zo het imago van Harry Potter verpesten. Als ze hem laat sterven, blijft Harry Potter haar eigen creatie van top tot teen. Dus ja, ik kan begrijpen dat J.K. Rowling Harry Potter zou laten sterven in het laatste deel.

Er is natuurlijk een bekend voorbeeld uit de geschiedenis die zijn favoriet personage ook eens liet sterven, namelijk Sir Arthur Conan Doyle die de dood van Sherlock Holmes in zijn boek had verwerkt, maar door het hevige protest van de lezers moest terugkrabbelen. En ik denk dat dit J.K. Rowling ook wel eens te wachten kan staan als ze Harry Potter laat sterven. Ik denk dat de fans dan echt boos zullen zijn. Het verhaal straalt ook een echt happy end uit. Je leest het boek, je weet dat het donker en duister wordt, maar toch hoop je en verwacht je ook wel dat het een happy end gaat krijgen. Maar echt zeker ben je hiervan niet. Zo liet ze in deel 5 en deel 6 al heel geliefde en personages sterven. En nu ik deel 7 heb gelezen, kan ik zeggen dat er nog meer slachtoffers vallen in de geliefde rangen. Ze kondigde zelf al aan dat er op het einde van het boek 3 belangrijke personages zullen sterven, maar het zijn er meer in het ganse boek. En elke keer dat zo’n favoriet personage sterft, voel je toch enig verdriet.

Harry Potter is door het grote succes van de boeken uitgegroeid tot een hype en een overgecommercialiseerd product. En dat heeft toch ook zijn weerslag gekregen op hoe men naar de boeken kijkt. Natuurlijk is Harry Potter geen wereldliteratuur, dat is ook nooit de bedoeling geweest, maar er wordt soms over Harry Potter gesproken alsof het een goedkoop commercieel geschreven boek is zonder enige waarde. En daar ben ik het toch niet mee eens. Vooral omdat dit breuk afdoet aan de vertellerskwaliteiten van J.K. Rowling. Ze heeft in de zeven boeken bewezen dat ze een prachtverteller is die perfect weet hoe ze een verhaal moet vertellen, hoe ze een verhaal spannend en grappig tegelijkertijd moet houden en hoe ze de puzzelstukjes perfect over het ganse verhaal weet te laten droppen zodat je op het einde een mooie puzzel krijgt. Ja, ze schrijft vlot en weet hoe ze een pageturner moet maken, maar dat betekent niet dat er geen diepere bodems in haar verhaal zitten. Zo zijn de Dementors in het boek een afspiegeling van de depressies waarmee mensen kampen. Ze wist op bepaalde momenten ook rake bemerkingen te maken over de gevoelens van een puberende jongere. En in het laatste deel, wanneer het kwaad regeert, zijn er hier en daar verwijzingen die doen denken aan de Tweede Wereldoorlog. Ik vind het dus een beetje gemakkelijk om hooghartig te doen over de boeken omdat ze zoveel commercie met zich mee hebben gebracht en “maar” kinderboeken zijn.

Maar ik denk dat de grootste verwezenlijking van J.K. Rowling en Harry Potter is dat ze zoveel kinderen terug aan het lezen hebben doen slaan en de fantasie van heel wat volwassen terug hebben geactiveerd door het creëren van een eigen wereld. Harry Potter is in feite topentertainment die u even doen ontsnappen van de dagdagelijkse werkelijkheid. En daarom is het zo jammer dat er nu een einde aan is gekomen. Nooit meer Harry Potter laat toch een leegte na. Na het lezen van het laatste boek mis je hem alweer. Heeft er iemand een idee om het gat te vullen?

SASA - show 3

Game over voor Britt Van Der Borght. Dat was het resultaat van een week lang stemmen. Met Britt verliest Steracteur, Sterartiest toch wel een smaakmaker en vooral een ambiancemaker. Ze kon het parcours van Steph Goossens niet herhalen en werd al vroeg in de wedstrijd door de kijkers weggestemd. Meteen valt het ook op dat vrouwen wel de slimste mens ter wereld kunnen worden, maar dat ze nog altijd een streepje achterstaan in sms-wedstrijden. Het is algemeen geweten dat vrouwen actief deelnemen aan sms-competities zoals Steracteur, Sterartiest, maar dat ze daarbij vooral niet stemmen op de vrouwen. En hierdoor sneuvelden meteen al twee vrouwen in het begin van de wedstrijd. Dat belooft voor de komende weken.

Slecht nieuws voor de een, is natuurlijk goed nieuws voor de ander. Johan Terryn werd voor een tweede keer op rij gered door het publiek en mocht terug het podium op om Vertigo van U2 ten berde te brengen. En het was meteen duidelijk dat hij heel goed naar de videoclip en naar de manieren van Bono heeft gekeken. Daardoor kwam het geheel iets minder authentiek over en was het meer een soundmixshow dan een echte zangwedstrijd. Qua zang was ik ook niet echt overdonderd. Ik vind dat Johan eigenlijk geen echte zangstem heeft die nummers kan dragen. Het was zeker niet vals gezongen, maar hij heeft geen stem die de aandacht kan grijpen of vasthouden. Daardoor beklijft het geheel ook veel minder. Hij doet zijn liedje, maar bij de volgende sterartiest ben je hem eigenlijk al vergeten. En zo ging het gisteren eigenlijk ook bij Vertigo. Hij deed zijn ding, het was beter dan vorige week, maar niet genoeg om te blijven hangen.

Mark Tijsman speelde mee in de musical Mamma Mia en werd daarvoor bekroond met een award voor beste bijrol. Dat schept natuurlijk verwachtingen voor deze week, toen hij het titelnummer van Abba moest brengen. En meestal als ik bepaalde verwachtingen heb, slaagt men er niet in om deze waar te maken. En dat was toch ook wel het geval bij Mark. OK, we weten dat hij een zeer goede zanger is die niet gauw een valse noot zal laten vallen. En bij Mamma Mia vielen er zeker geen op te rapen. Maar het probleem bij Mark blijft dat hij u weinig meer geeft dan goed zingen. Ik vond zijn versie een beetje braafjes gebracht zonder al te veel swung. Daarenboven blijft hij een houten Klaas op het podium wat niet echt bevorderend werkt. Ik vind wel dat hij elke week toont hoe goed hij wel is in het schouderdansen. Het blijft bij Mark dus elke week een beetje hetzelfde verhaal: een goede zanger, en op basis daarvan verdient hij het om nog vele weken door te gaan, maar voor een winnaar te zijn mist hij dat extra meer.

Free Souffriau had de moeilijke taak om na de hoge vlucht van vorige week in de lucht te blijven hangen. Of een nummer als Let’s hear it from the boy van Denise Williams daarbij helpt, durf ik te betwijfelen. Het nummer is een commerciële prulletje waar je eigenlijk maar weinig mee kunt scoren. Natuurlijk heeft Free talent zat en heeft ze het nummer vlekkeloos en vlot gebracht, maar het maakte natuurlijk geen diepe indruk zoals vorige week. Ze heeft bewezen dat ze zulke nummers ook aankan en dat ze ook enige commerciële waarde heeft, maar iemand met zo’n prachtige stem verdient eigenlijk veel beter en betere nummers om dat te bewijzen. Natuurlijk heeft ze de songkeuze niet zelf in de hand, maar ik hoop dat ze de volgende weken toch wat meer kan bewijzen. Ondertussen blijft ze één van mijn favorietjes.

Ik ben fan van Free, maar ben absoluut geen fan van Mattias Van De Vijver. De vorige twee weken heeft hij mij niet echt overtuigd en vroeg ik me meermaals af wat hij in de wedstrijd te zoeken had. Ik ben er nog altijd niet uit en was eigenlijk niet echt benieuwd naar zijn versie van Everlasting love van Love Affair. En ja hoor, het was weer niet echt om aan te horen met veel valse noten. Toch vond ik dat er enige vooruitgang was in de zin dat zijn stem iets minder irritant klonk dan de vorige weken. Maar die kleine stap vooruit maakt nog niet dat hij de achterstand met de rest verkleint. Er blijft een diep gat tussen hem en de rest van de groep. Het wordt dus echt wel stilaan tijd om te beseffen dat de wedstrijd niets voor hem is en dat hieraan best een einde komt. Jammer voor zijn goede doel, SOS Kinderdorpen die alle steun kan gebruiken, maar als een wedstrijd zichzelf serieus wilt nemen door Britt vroegtijdig naar huis te sturen, moet het ook zo moedig zijn om de zwakste schakel te laten vallen.

Onbekende nummers in Steracteur, Sterartiest. Het komt niet zo vaak voor, maar van Get Here van Oleta Adams had ik nog nooit gehoord. Tot deze week toen Daisy Thijs met dit nummer de arena werd ingestuurd. En hoe! Ze bracht dit soulvolle nummer ontzettend fantastisch en bewees wat voor een geweldige stem ze wel heeft. Van de drie optredens tot nu toe vond ik dit het beste van haar. Gewoon puur en naturel zonder te vervallen in veel versieringen en krullen in het lied. Enkel het lied laten doordringen op de kracht van de eigen stem. Een zeer straffe prestatie vind ik dat. Daarenboven vind ik het nog eens zo straf omdat ze de aandacht wist te behouden met een voor mij onbekend nummer en het nog eens goed te laten vinden. Dat is een kwaliteit die een sterartiest moet hebben.

Hein Blondeel kreeg deze week Big Yellow Taxi van Counting Crows voorgeschoteld. Een zeer zalig nummer wat in de versie van Counting Crows nog eens versterkt wordt door de warme stem van de leadzanger. Bij Hein ben ik echter minder overtuigd door de stem. Hij draait nu al drie weken mee en nog steeds heb ik nog niet de klik kunnen maken bij zijn stem. Hij kan zingen, zelfs zeer goed, maar zijn stemkleur weet mij niet bij de keel te grijpen en dwingt mij er niet toe om naar hem te luisteren. Hij heeft wel een eigen, kenmerkende stem, maar ze weet mij dus niet te boeien. Maar zoals ik reeds zei, dat betekent niet dat hij slecht zingt. Integendeel zelfs, hij zingt heel goed en kan dus zeker nog heel wat weken meedraaien. Bovendien weet hij ook een eigen interpretatie te geven aan nummers en brengt hij de nummers op zijn eigen manier. Maar ik wacht toch nog altijd op dat ene nummer waarbij alle stukjes perfect in elkaar passen en hij bij mij de klik doet ontstaan.

Na de eerste aflevering werd ze meteen gebombardeerd tot de te verslane kandidate en vorig week is er van dat imago nog niets veranderd. Deze week moest Eline De Munck zich echter wagen aan Toxic van Britney Spears. En dat is geen cadeau als nummer. Omdat het een studionummer is dat enkel tot zijn recht komt als het in een geproducete versie wordt gebracht. Bart De Pauw sloeg de nagel op de kop toen hij zei dat het live nooit zo goed kan overkomen als de singleversie met al de stemeffecten, achtergrondstemmen en beats. En dus op deze manier kwam de liveversie van Eline dan ook minder over dan de singleversie van Britney. Maar Eline heeft in dit nummer wel bewezen dat ze alles in huis heeft om een echte sterartiest te zijn: ze is knap, sexy, heeft een klokvaste stem, beweegt goed op het podium, …. Ik hoor haar liever in de soulvollere nummers, maar al bij al wist ik dit toch ook heel erg te smaken. Ze blijft tot op heden toch nog steeds mijn absolute favoriete.

Vorige week werd Geert Hunaerts gered door de vrijstelling die Cathérine Cools hem gaf. En zij koos voor hem Perfect Day van Lou Reed uit. Een rustig nummer dat Lou Reed toch heel intrigerend brengt. Dat kon echter niet gezegd worden over de versie van Geert. Deze was eerder een beetje slaapwekkend. Hij moet ontzettend zijn best doen om niet uit de bocht te gaan en dat maakt dat hij minder energie over heeft om zijn gevoel in het nummer te leggen. Hij is zeker geen fantastische zanger en dat verwonderde mij wel, want in een ver verleden zong hij nog met de Soapband. Dat kan toch niet echt 100% een succes zijn geweest. Geert balanceert dus telkens weer op de slappe koord van erbij te zijn of er uit te vallen. Een echt lange carrière in deze wedstrijd lijkt mij niet echt in het verschiet te liggen. Daarvoor is hij niet sterk genoeg.

These boots are made for walking is de klassieker bij uitstek van Nancy Sinatra. En Viv Van Dingenen mocht zich hieraan deze week wagen. Afgaande op de vorige twee weken had ik weinig verwachtingen en dat kan soms ook eens in het voordeel van de kandidaat spelen. Want al bij al vond ik dit eigenlijk wel een best te pruimen versie, als je u over bepaalde tekortkomingen kan zetten. En de zang is absoluut één van die tekortkomingen. Ze is niet de nieuwe Maria Callas en het keelzingen kan mij nog steeds niet bekoren, maar ik vond haar er zich deze week wel aardig mee wegkomen met dit nummer. Maar het was vooral de show die ze er rond gaf en het feit dat ze zich perfect wist in te leven in het nummer dat mij deze week toch overtuigde. Ik zie ze nog steeds niet ver komen in deze wedstrijd, maar elke kandidaat heeft ook zeker eens een goede dag. En die had Viv deze keer. Met dank aan het leuke nummer.

Vorige week ziekjes en toch op het podium komen staan en glansrijk naar de volgende ronde. Guillaume Devos bewees dat hij doorzettingsvermogen heeft. Deze week zong hij I want you to want me van Cheap Trick. En dat deed hij ontzettend goed. Ik moet zeggen dat hij een heel aangename stem heeft die mij wel weet te boeien. Daarenboven was het deze week ook heel gecontroleerd gezongen zonder aan overacting te doen. Hij bracht het nummer op een zeer beheerste, maar heel aangename manier. Tenslotte vind ik hem ook wel een sympathieke verschijning op het podium. Wat hem misschien nog niet tot favorietenrol heeft geduwd, is het feit dat hij misschien nog een beetje kleurloos is. Hij is inderdaad sympathiek en rustig en dat is goed, maar het feit dat anderen is meer extroverter zijn maakt dat zij iets meer opvallen. Toch word ik elke week meer en meer fan van Guillaume en hoop dan ook dat hij zeker nog tot de top 5 kan meedraaien.

Hekkensluiter van deze week is de hyperkinetische Kobe Van Herwegen met Shine van Take That. Niet meteen één van mijn lievelingsnummers moet ik zeggen. Maar in de handen van Kobe kon dit wel goed komen. En het kwam redelijk goed, want het was ontzettend goed en krachtig gezongen. Bovendien staat Kobe met het nodige zelfvertrouwen op het podium en komt dit toch nog goed over. Misschien een tikkeltje arrogant, maar het irriteerde mij nog niet. En toch vond ik dit niet de beste performance van Kobe. In het croonergenre van de eerste aflevering paste het plaatje perfect, nu vind ik hem goed, maar toch niet meer echt mijn favoriet. Misschien omdat hij iets te enthousiast is, misschien omdat de stem meer paste bij croonen dan bij popnummers zingen, …. Ik weet het niet, maar hij is een beetje aan het lossen in het favorietengroepje.

De derde show maakte nog eens duidelijk hoe belangrijk de nummerkeuze wel kan zijn. Je merkt dat de kandidaten wel hun best doen, maar als het nummer hen niet ligt, komt het ook niet zo goed over. Terwijl ze dan weer echt kunnen schitteren als alle stukjes in elkaar passen. Maar je moet natuurlijk een basishoeveelheid aan talent hebben. En dat blijft vooral bij Mattias een probleem. Eindelijk zag de kijker dat ook in en stuurde hem naar de pijnbank. Daar wordt hij niet vergezeld van Viv Van Dingenen, die de vorige twee weken bij mij ook onderaan bengelde, want deze werd gered door de vrijstelling. Mattias krijgt het gezelschap van Geert Hunaerts. Ook iemand die onderaan het lijstje aan het bengelen was en dus was ook deze pijnbank gerechtvaardigd. Het wordt nu de keuze tussen die twee en die keuze is voor mij niet zo moeilijk. Mattias is duidelijk de zwakste schakel en mag van mij dan ook de biezen pakken. Toch zie ik hem nog overleven met de hulp van de bakvissen, zeker nu ze zijn blote bast hebben gezien. Helaas zijn de wetten van een sms-competitie niet steeds rechtvaardig.

De goede doelen van de mogelijke afvallers:

Mattias Van De Vijver speelt voor SOS Kinderdorpen. Deze organisatie zorgt ervoor dat kinderen die geen ouders meer hebben of aan hun lot zijn overgelaten toch kunnen opgroeien in nieuwe familieomgeving in hun eigen land. Dat doet men door het bouwen van speciale kinderdorpen, die niet alleen zorgen voor huisvesting, maar ook voor onderwijs, medische en sociale begeleiding. Sinds de organisatie in 1949 werd opgericht werden er reeds 482 SOS kinderdorpen gebouwd, waaronder 1 in België (kinderdorp Chantevent in Bande), en hebben reeds meer dan 66.000 kinderen in 132 landen een nieuwe toekomst gekregen. De 25.000 euro die Mattias kan bij elkaar zingen, zal specifiek worden gebruikt voor het SOS Kinderdorp Kara in Togo. Met het geld hoopt men het medisch centrum te voorzien van een operatiekwartier. SOS Kinderdorpen kunnen ook buiten de wedstrijd om steeds gesteund worden door een gift te doen op het rekeningnummer 310-1890444-97 (algemeen rekeningnummer) of op het rekeningnummer 310-1890706-68 (steun SOS Kinderdorp Chantevent in België). Meer info vind je op de website.

Greenpeace is het nobele doel dat Geert Hunaerts uitkoos van de wedstrijd. Iedereen kent ondertussen Greenpeace al wel. Deze internationale milieuorganisatie zet zich overal ter wereld in voor het behoud van onze planeet door acties te voeren tegen kernafval, de jacht op zeehonden en walvissen, de opwarming van de aarde, …. Men heeft verschillende thema’s waarrond men werkt en Geert speelt specifiek voor het thema Oceanen en Zeeën. De 25.000 euro die hij kan winnen, zal gebruikt worden in de strijd om de walvisvangst stop te zetten. Daarvoor is Greenpeace ook van plan om een 20-tal walvissen per satelliet te volgen om zo aan te tonen dat wetenschappelijk onderzoek op walvissen ook mogelijk is zonder dat men ze daarvoor hoeft te doden. Greenpeace heeft natuurlijk ook buiten de wedstrijd om uw steun nodig en dat kan door een gift te storten op het rekeningnummer 001-1380706-84. Meer info vind je op de website.

De nummers voor volgende week:

Geert: I will follow – U2
Mattias: You don’t know - Milow
Johan: Se bastasse una canzone - Eros Ramazzotti
Mark: Everything - Michael Bublé
Daisy: Walking on sunshine - Katrina & the Waves
Hein: Dreadlock Holiday - 10 CC
Free: We are family - Sister Sledge
Eline: Don't speak - No Doubt
Viv: Mijn vriend Benjamin - Louis Neefs
Guillaume: Hou me vast - Volumia
Kobe: Let's twist again - Chubby Checker

Jamie Scott & The Town - Standing in the rain

Maroon 5 - Won't go home without you

Hooverphonic - Gentle storm

Top 10

1. Mika: Big girls (you are beautiful)
2. Juanes: Me enamora
3. Timbaland presents One Republic: Apologize
4. Justin Timberlake: Summer love
5. Milow: Dreamers and renegades
6. Hooverphonic: Expedition impossible
7. Kanye West feat. T-Pain: Good life
8. Craig David: Hot stuff
9. Gabriel Rios: I'm gonna die tonight
10. Mika: Love today

Top 10

1. Juanes: Me enamora
2. Timbaland presents One Republic: Apologize
3. Mika: Big girls (You are beautiful)
4. Hooverphonic: Expedition impossible
5. Justin Timberlake: Summer love
6. Mika: Love today
7. Craig David: Hot stuff
8. Gabriel Rios: I'm gonna die tonight
9. Jamie Scott & The Town: When will I see your face again
10. Kanye West: Stronger

SASA - show 2

Exit Cathérine Cools. Dat was het harde verdict aan het begin van de tweede SASA-show. Terecht? Dat is een moeilijke vraag omdat ze aan de ene kant een kans heeft gekregen, maar aan de andere kant ook geen kans. De mensen hebben beoordeeld op basis van 1 liedje waarbij waarschijnlijk de zenuwen als een donkere schaduw over het geheel viel. Als eerste afvallen is dan ook een ondankbare taak omdat je niet echt hebt kunnen bewijzen wat je nog in je mars hebt en of je nog progressiemarge had. Maar er moet iemand als eerste afvallen en het is dus Cathérine Cools geworden. Zij wordt geen sterartiest.

Johan Terryn overleefde de pijnbank en mocht dus meteen als eerste, opgelucht, terug de arena in om Bad Day van Daniel Powter ten berde te brengen. Geen makkelijk nummer, vooral omdat het onlosmakelijk verbonden is met de typische stem van Daniel Powter met zijn hoge uithalen. De stem van Johan Terryn heeft niet dezelfde stemkleur en stembereik als die van Daniel Powter, waardoor hij dus wel zijn eigen interpretatie van het nummer moest brengen. Hij slaagde erin om het nummer op zijn eigen manier te brengen, zonder daarbij trachten Daniel Powter na te doen. Daarvoor alleen al chapeau. Maar toch blijf ik het origineel verkiezen. Ik ben niet wild van de stem van Johan en daarnaast miste zijn eigen versie, zoals Bart De Pauw het zei, een beetje kracht en spunk. Het was een mooi kabbelend riviertje, alleen mochten er wat meer stroomversnellingen in zitten. Hij heeft dus bewezen dat hij kan zingen en nummers zich eigen maken, maar hij mist nog wat x-factor om sterartiest te worden.

Guillaume Devos was gisteren een beetje ziekjes, maar the show must go on en dus stapte hij het podium op om zich volledig te smijten in Thunder in my heart van Leo Sayer. Dat is een zeer krachtig nummer waarbij heel wat emotie in het lied kan gelegd worden. En daar knelde een beetje het schoentje. Ik vond het, ondanks de griep, heel goed gezongen en ik hou wel van zijn stem en zijn podiumpresence. Maar ik miste een beetje geloofwaardigheid van het nummer. Het miste juist de kracht die het origineel wel heeft. Hij bracht het nummer als een vlotte trein, alleen mochten de extremen iets nadrukkelijker aanwezig zijn in het nummer. Het mocht wat snediger. Maar toch onthou ik vooral dat hij wel een lekker potje kan zingen en dat ik toch uitkijk naar zijn prestaties van de komende weken.

Daisy Thijs zei vorige week dat ze een rockbitch from hell wou zijn in de wedstrijd en dan is een nummer als Like the way I do van Melissa Etheridge natuurlijk een mooie cadeau. En ze bracht het nummer met ontzettend veel plezier en vooral ontzettend krachtig gezongen. Maar, als ik bij de twee vorige kandidaten iets te weinig kracht en inlevingsvermogen zag, zag ik bij dit nummer iets teveel inlevingsvermogen. Ik vond dat ze het nummer met teveel muzikale tierlantijntjes overlaadde en het nummer iets teveel acteerde. Het is natuurlijk een musicalster die waarschijnlijk nummers automatisch op deze theatrale manier aanpakt, maar de juiste balans vereiste minder inzet. Ik denk dat Daisy echt een sterartiest kan zijn als ze die musicalconnectie in deze wedstrijd achterwege kan laten en de correcte balans tussen muziek en inlevingsvermogen kan vinden. En vermits ze een van de betere zangeressen is in de wedstrijd, heeft ze waarschijnlijk nog weken de tijd om die juiste balans te vinden.

Free Souffriau verbaasde vorige week al dat ze een veel betere zangeres is dan Mega Mindy laat vermoeden. Maar deze week volgde de echte lakmoesproef door I will always love you van Whitney Houston te moeten brengen. Dit is een nummer waarbij je als zangeres door de mand kan vallen of je echt kan bewijzen als steengoede zangeres. En ja hoor, Free doorstond de lakmoesproef perfect en bewees wat voor een straffe kandidaat ze wel is. Je werd echt stil van het a capella-stukje en het hele nummer door werd je betoverd door het breekbare en frêle dat van het nummer uitgaat. Bovendien wist ze ook perfect de balans te vinden van de muzikale tierlantijntjes die zo kenmerkend zijn voor de versie van Whitney Houston. De stem ging vlotjes omhoog en omlaag, zonder hierin te overdrijven of noten te lang te laten aanhouden. Free heeft met deze performance zich meteen naar een toppositie gekatapulteerd volgens mij en mag nu al beginnen te dromen van een finaleplaats. Straffe kost!

Mattias Van de Vijver kon mij vorige week helemaal niet bekoren en ik keek er bijgevolg dan ook niet echt naar uit om hem deze week terug aan het werk te zien met Anja van Gorki. Echt onbevooroordeeld was ik dus echt niet en ja hoor, ik vond er echt geen bal aan. OK, het vreemde stemgeluid van vorige week bleef al wat meer achterwege, maar voor de rest verkrachtte hij toch het origineel. De tekst kwam er bij momenten met brokken en stukken uit en qua timing zat hij er regelrecht naast. Bovendien kwam het ook meer over alsof hij het aan het voordragen was dan aan het zingen. Kortom, ik blijf Mattias het zorgenkindje van de klas vinden die misschien beter naar een brugklasje overstapt dan zichzelf langer te pijnigen.

Kobe Van Herwegen was vorige week één van mijn favorieten die perfect paste in de croonerstyle. Deze week kreeg hij Mambo n° 5 voorgeschoteld van Lou Bega en hij overtuigde mij toch wat minder. Ik weet niet wat het was, maar het kwam toch nog niet helemaal zo over als ik het wou. Het was misschien, net als bij Daisy, een beetje teveel van het goede. Hij was overenthousiast en liet geen tegel onbenut van het podium. En hij staat er met ontzettend veel zelfvertrouwen dat het zelfs een geurtje van arrogantie krijgt. Hij is zeker en vast een topentertainer, maar moet volgens mij ook nog de juiste balans vinden om mij helemaal te overtuigen. Het is dus een beetje hetzelfde als bij Daisy. Maar net als bij haar is ook Kobe een ongelofelijke straffe zanger die ik nog niet heb weten te betrappen op een valse noot. Ik verwacht dan ook dat hij nog een hele tijd kan meedraaien en misschien weet hij in die tijd erin te slagen om net dat tikkeltje minder ADHD op het podium te staan.

Viv Van Dingenen vond ik vorige week niet echt overtuigen, dus ook bij haar keek ik met enig wantrouwen naar haar nieuwe prestatie en haar interpretatie van Brass in Pocket van The Pretenders. En ik blijf erbij, Viv van Dingenen is geen zangeres. Bovendien vond ze het deze week ook nog nodig om Chrissie Hynde na te doen met haar lage stem. En daardoor begon ze, zoals Geena Lisa het noemde, te keelzingen wat mij helemaal niet kon boeien. Integendeel zelfs, het begon mij na een tijdje zelfs te irriteren. Daarnaast vind ik ook dat er nog teveel een actrice op het podium staat dan een echte artiest. Volgens mij is Viv dan ook niet de nieuwe sterartiest die we zoeken en gelukkig weet ze dit zelf ook. Zelf wil ze er vier à vijf afleveringen in blijven. Voor mij hoeft dit zeker geen aflevering langer te zijn.

Revelatie van vorige week was zeker en vast Eline De Muynck die zich wist te ontpoppen als een echt rastalent met heel wat potentieel. Vorige week zat ze al in de soulsector en deze week mocht ze hierin verder gaan met I say a little prayer van Dionne Warwick en natuurlijk ook Aretha Franklin. En ja hoor, wat een fantastische stem heeft zij! En wat een podiumpresence! Ze is niet alleen een mooie verschijning, ze weet ook nog perfect te performen. Dit is zeker en vast iemand van wie we nog gaan horen en waarvoor de platenmaatschappijen in de rij gaan staan met allerlei vette contracten. Het was gewoonweg weer fantastisch, schitterend, fenomenaal. Meer van dit graag de komende weken en van alle kandidaten!

The Passenger van Iggy Pop is een zeer leuk deuntje. Dat maakte dat Geert Hunaerts onder een goed gesternte mocht beginnen te zingen. En het nummer was dat ook zeker het grote pluspunt aan deze performance. Want voor de rest heb ik toch een paar opmerkingen. Ten eerste ben ik niet echt wild van de stem van Geert. Het heeft niet echt een aantrekkingskracht of specifieke stemkleur. Ten tweede is Geert zeker ook niet de beste zanger. Hij weet toon te houden, maar ik denk dat wanneer je hem een moeilijker nummer geeft dat heel wat technischer is, dat hij door de mand valt. Tenslotte weet ik ook niet echt goed wat te vinden van zijn podiumpresence. Hij staat zo onbeholpen op het podium en weet zichzelf niet goed een houding te geven. Waardoor hij een Joe Cocker-arm creëert. Kortom, ik ben niet echt overtuigd door de sterartiestcapaciteiten van Geert.

Hein Blondeel is alsnog een nobele onbekende, maar daar kan Steracteur, Sterartiest snel verandering in brengen. Maar zoals ik vorige week al schreef, je hebt natuurlijk geen fanbasis opgebouwd en je moet dus echt weten te overtuigen met je zangprestaties. Je moet als het ware extra je best doen, wil je de mensen overtuigen. En dan krijg je een moeilijke song als They stood up for love van Live op je boterham en dan kan ik geloven dat het even slikken is. Hein wist de boterham door te slikken, maar ik ben er niet uit of dit zo gemakkelijk ging. Hij kan zingen en heeft geen valse noot gezongen. Maar toch wist het mij ook niet helemaal te raken zoals het origineel wel doet. Ik vond het een correct uitgevoerde performance, maar dat was het dan ook. Ik kreeg geen kippenvel, maar het verveelde mij ook nooit. Hein vielde zo een beetje tussen twee stoelen in en dat maakt dat het zeer moeilijk is om hem te plaatsen. Nog een nadeel van nobele onbekende te zijn?

Britt Van Der Borght kiest resoluut voor de ambiancekaart en dat is haar goed recht. Zo mocht ze deze week I can’t take my eyes off of you van Boys Town Gang brengen, nog zo’n lekkere foute plaat. En ze weet dat ze niet echt een zangeres is, maar dat trekt ze zich niet echt aan. Ze weet gewoon te overtuigen met haar enthousiasme en haar positieve kijk. Ze is prettig gestoord en weet op deze manier te entertainen. En dat maakt haar onweerstaanbaar. Terwijl al de rest serieus bezig is met de wedstrijd, is zij een verademing door het geheel met een korrel zout op te nemen. Natuurlijk mag ze niet meespelen voor de eindoverwinning, dat is duidelijk. Maar ik hoop toch dat ze nog enkele weken de vrolijke noot mag komen spelen. Want je wordt echt opgewekt van Britt Van Der Borght.

Hekkensluiter van deze week is de man die vorige week toch even moest slikken na het aanhoren van de jurycommentaar, namelijk Mark Tijsman. Deze week kon hij zichzelf nog eens bewijzen in Ik leef niet meer voor jou van Marco Borsato. Terug in pak en das. De stijl waarin hij zichzelf het beste voelt. En ik denk dat dit wel belangrijk is, jezelf goed voelen op het podium omdat dit overslaat op de hele performance. Dus zo ook op Ik leef niet meer voor jou. Want het was echt wel een goede performance. Het Nederlands ligt Mark heel goed en ik hoor hem hierin zeer graag zingen. Bovendien is het een krachtig nummer en zo kwam het ook over. Minpuntje blijft dus een beetje de houterige houding op het podium, maar dat zullen we nu eenmaal moeten bijnemen bij Mark Tijsman. Maar niettemin één van de beste zangers in de wedstrijd.

De tweede show bevestigde in het algemeen een beetje de tendens van vorige week. Het niveau ligt hoger dan vorig jaar, er zijn minder slechte kandidaten en een rits artiesten die het wel eens lang kunnen uithouden. Stilaan wordt ook duidelijk dat er daartussen nog een groot grijs veld ligt. Favorieten van mij blijft op de eerste plaats Eline De Munck, met Free Souffriau als dichte tweede. Hekkensluiters blijven voor mij Mattias en Viv, die helaas weer niet op de pijnbank terecht kwamen. Hierop zit voor een tweede keer Johan Terryn en verrassend genoeg werd hij bijgestaan door Britt. Zangtechnisch zou ik moeten kiezen voor Johan, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar Britt. Omdat ze mij gewoon goedgezind maakt en ik de humoristische toets tussen al dat serieux heel goed weet te smaken. Stem Britt zou ik dus zeggen.

De goede doelen van de mogelijke afvallers:

Het goede doel van Johan Terryn is Mobile School vzw. Deze organisatie zorgt ervoor dat ook straatkinderen onderwijs krijgen. Dit doet men aan de hand van rijdende schooltjes, wat niet meer inhoudt dan een soort box op wielen met allerlei krijtborden en uitschuifbare panelen vol educatieve spelletjes. Het is de bedoeling dat straathoekwerkers kinderen aanspreken en hen warm maken voor deze schooltjes. De vzw Mobile School helpt hierbij door de nodige boxen te leveren, maar ook door de straathoekwerkers op te leiden. Ondertussen rijden er al heel wat van die schooltjes rond in Afrika, Zuid-Amerika en Azië. De 25.000 euro zijn heel erg welkom omdat 1 zo’n schooltje 10.000 euro kost. Je kan de organisatie ook buiten de wedstrijd steunen door een gift te storten op het rekeningnummer 523-0802049-31 (vanaf 30 euro fiscaal attest) of door over te schakelen van GSM-operator naar Ello Mobile en daar te kiezen voor Mobile School als goed doel. Meer info vind je op de website.

Britt Van Der Borght speelt mee voor Autistem, een vereniging voor mensen met autisme maar zonder verstandelijke handicap. Deze groep van mensen valt vaak tussen de mazen van het net en daar probeert deze vereniging iets aan te doen door een stem te geven aan de noden van deze mensen, ze advies te verlenen en fondsen te werven voor allerlei projecten. Eén daarvan is de uitbouw van een nieuw diagnosecentrum waar mensen met vermoeden van autisme sneller moet kunnen worden geholpen dan via de officiële kanalen. De 25.000 euro die Britt kan winnen, kan dan ook helpen om dit centrum in West-Vlaanderen verder uit te bouwen. Je kan Autistem ook buiten de wedstrijd om steunen door een gift te storten op het rekeningnummer 775-5924522-74 (zonder fiscaal attest) of op rekeningnummer 474-7138209-16 van Het Anker –Auti’s met mededeling “Volwassenwerking Autistem” (met fiscaal attest). Meer info vind je op de website.

De liedjes voor volgend week:

Daisy:
Johan: Vertigo van U2
Free: Let's hear it for the boy van Deniece Williams
Kobe: Shine van Take That
Hein: Big yellow taxi van Counting Crows
Britt: Rehab van Amy Winehouse
Mattias: Everlasting love van Love Affair
Eline: Toxic van Britney Spears
Geert: Perfect day van Lou Reed
Mark: Mamma mia van ABBA
Viv: These boots are made for walking van Nancy Sinatra
Guillaume: I want you to want me van Cheap Trick

Tips voor de top 2000

John Lennon - Imagine

Deep Purple - Child in time

Led Zeppelin - Stairway to heaven

Dire Straits - Sultans of swing

Pink Floyd - Another brick in the wall

The Eagles - Hotel California

Metallica - Nothing else matters

Rolling Stones - Angie

Bob Dylan - Hurricane

Milow - Dreamers and renegades

156 dagen

Elke dag zien we de teller naar omhoog gaan. En elke dag zien we geen uitweg uit de impasse. En elke dag spreekt men wel van grote of diepe crisis. En weet je, ik begin het stilletjes aan beu te worden. Hoe lang gaat dit nu nog blijven duren? Wanneer komt er nu in godsnaam eens een regering die de problemen aanpakt? Niet dat ik echt zit te wachten op een oranje-blauwe regering, maar beter nog altijd een slechte regering die tenminste beslissingen neemt dan geen regering.

Natuurlijk geraken we niet uit de impasse als iedereen voet bij stuk houdt. De CD&V wil kartelpartner NV-A te vriend houden en eist dus een grote staatshervorming die de Franstaligen dan weer niet willen. Open VLD wil dan weer geen tripartiete zodat ook die uitgang geblokkeerd wordt. De MR blijft een geste van de Vlamingen eisen nadat de splitsing van BHV brutaal in hun keelgat werd geduwd. De CdH wil niet praten over een staatshervorming want er is geen voldoende meerderheid. De socialistische en groene partijen zijn dan weer niet bereid om de regering op dat vlak te helpen. Terecht natuurlijk, want het is niet aan hen om een regering te vormen. Maar feit is dat zolang er niemand een eerste stap zet we in cirkels blijven ronddraaien.

Ik ben geen politieke analist, maar toch wijs ik met een beschuldigde vinger eerst en vooral naar Yves Leterme. Ik zal niet zeggen dat hij geen capaciteiten heeft om premier te worden, maar de manier waarop hij deze regeringsonderhandelingen heeft aangepakt, is alvast rampzalig gebleken. Hij heeft de hete hangijzers te lang voor zich uitgeschoven. Ik kan begrijpen dat hij eerst een sfeer van vertrouwen wou creëren, maar iedereen herinnert zich toch de vele uitlatingen aan de poort van Hertoginnedal. Op geen enkel moment slaagde hij erin om deze praktijk te stoppen waardoor er meer wantrouwen groeide dan vertrouwen. Bovendien was het misschien ook niet slecht om eerst een paar thema’s aan te snijden waarover iedereen wel een akkoord kan sluiten om het ijs te breken, maar als je merkt dat alles in de schaduw blijft staan van de staatshervorming en de splitsing van BHV, dan moet je toch op een bepaald moment het ook daadwerkelijk op tafel gooien. En het ergste is dat hij deze fout geen één keer heeft gemaakt, maar twee keer. Misschien kwam hij ook te snel in beeld om zijn 800.000 stemmen te verzilveren. Hij had eerst beter Dehaene het veld laten ontmijnen vooraleer het te betreden. Achteraf praten is gemakkelijk en hoge bomen vangen veel wind, maar dat neemt niet weg dat dit toch een grote inschattingsfout is gebleken.

Een andere beschuldigende vinger wijs ik ook naar de CD&V die zichzelf met de rug tegen de muur heeft geplaatst door een kartel aan te gaan met NV-A (helaas, ook al zo’n initiatief van Yves Leterme). En nu zit men klem door het kartel. Men is zodanig in een positie verzeild geraakt dat men slaafs de kleine kartelpartner moet volgen. Dat zagen we nog vorige donderdag toen de partij zich nog kon vinden in “een noodregering van sociaal-economische signatuur”, maar na dreigende taal van NV-A een bocht van 180 graden moest maken. Ik denk dat men vreest dat het opblazen van het kartel hen veel meer stemmen zal kosten dan het opgeleverd heeft. Als men op dit moment de regering laat primeren op het kartel, zal hen dit zwaar worden aangerekend de komende verkiezingen. Want dan zijn ze ook de “gouden” formule voor de verkiezingen kwijt. Dus proberen ze wanhopig om het kartel bij elkaar te houden en de kartelpartner tevreden te houden. En er zijn nu al stemmen in de partij die zeggen dat ze hiervoor zelfs bereid zijn om Leterme als premier op te offeren. Anderen zien dan weer heil om het kartel samen te houden, maar in de oppositie te stappen.

Ik begin het ondertussen stilaan beu te worden om het telkens weer over die staatshervorming te moeten horen gaan. Ik denk dat er andere problemen zijn die dringender zijn dan een staatshervorming. Bovendien blijf ik een staatshervorming toch voornamelijk een politiek gecreëerd probleem vinden, zonder het daarmee te willen minimaliseren. Maar ondertussen worden de gewone mensen wel geconfronteerd met hogere olieprijzen, toenemende armoede, onzekerheid qua loon en werk, onzekerheid qua fiscaliteit, weinig vertrouwen in justitie, dreigende milieuproblemen, …. Dus misschien zouden de politici beter eerst hier voorrang aan geven en dan daarna in alle kalmte en sereniteit over een staatshervorming praten. Kijken wat men best samen doet, zien wat men best apart doet en nagaan wat de beste oplossing is voor de twijfelgevallen. Na 156 dagen mag het al eens tijd worden om echt politiek werk te verrichten.

Top 10

1. Juanes: Me enamora
2. Timbaland presents OneRepublic: Apologize
3. Mika: Big girls (you are beautiful)
4. Hooverphonic: Expedition impossible
5. Craig David: Hot stuff
6. Jamie Scott & The Town: When will I see your face again
7. Mika: Love today
8. Kanye West: Stronger
9. Simon: Your eyes
10. Gabriel Rios: I'm gonna die tonight

SASA-show 1: De kennismaking

Steracteur, Sterartiest is begonnen aan een tweede jaargang en dat schept toch enige verwachtingen. Want de eerste editie werd glansrijk gewonnen door Stan Van Samang, die sinds dan de grote favoriet van Vlaanderen is geworden en nu de ene gouden plaat na de andere award in de wacht sleept. Het is dus duidelijk geworden dat Steracteur, Sterartiest een springplank is geworden om een muzikale carrière uit te bouwen. In deze eerste aflevering maakten we kennis met de 13 acteurs en actrices die maar graag in de voetsporen van Stan willen treden en misschien hopen op hun eigen carrière. Natuurlijk is het nog te vroeg om al zeker te zijn van eindoverwinningen, maar de eerste aflevering maakte duidelijk dat er toch een paar grote kanshebbers zijn.

Wat echter een minpunt van de show blijft, ook in deze tweede editie, is de onderbelichting van de goede doelen waarvoor de acteurs en actrices zingen. Het opzet van de show is en blijft toch dat deze mensen zingen om zo geld in te zamelen voor hun zelf gekozen goed doel. De winnaar wordt tenslotte ook niet beloond met een platencontract, maar zijn of haar zelf gekozen goede doel wordt beloond met 25.000 euro. Dus waarom blijven de goede doelen in de shows dan enkel maar een voetnoot. Waarom maakt men in de show ook geen plaats om de goede doelen voor te stellen en de deelnemers te laten uitleggen waarom ze voor dit goede doel hebben gekozen? Uiteindelijk hebben de mensen toch ook recht om te weten waar hun geld precies naartoe gaat en kan dat misschien ook juist een stimulans betekenen om juist wel eens mee te doen aan die sms-oproepen.

Terug naar de show zelf. Deze werd geopend door Daisy Thijs, die we zouden moeten kennen als Daisy van Thuis. Dat zij als eerste moest aantreden in de show zal wel geen toeval zijn geweest. Daisy heeft namelijk best al wat zangervaring van haar vele musicalwerk. Daardoor nam één een veilige keuze om de show niet in mineur te moeten beginnen. Want van zo iemand met al die ervaring verwacht je natuurlijk dat ze de zenuwen onder controle kan houden, de juiste noten kan zingen en er staat op het podium. En aan al die criteria voldeed zij perfect in haar versie van It’s raining men van The Weather Girls. Het was goed gezongen en ze stond met beide voeten stevig op het podium waarover ze Tina Turner’s-gewijs zweefde. En toch kon zij mij niet helemaal overtuigen en dat lag voornamelijk aan haar stem. Op bepaalde momenten klonk die zo diep dat het wel leek alsof een travestiet het nummer aan het zingen was, zonder daarbij onrespectvol te willen klinken. Er waren dus positieve elementen aan haar performance, maar ik miste de grote vonk om mij fan te maken. Toch neemt dit niet weg dat ze een sterke opener was en dat ze tot de betere kandidaten behoort.

Bart De Pauw keek enorm uit naar de prestatie van Johan Terryn. Zou die wel kunnen zingen, vroeg hij zich af. Hij zou het gauw genoeg ontdekken in Johan’s versie van When the lady smiles van Golden Earring. En ja hoor, als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat Johan wel kan zingen. Natuurlijk is hij niet de grootste zanger ter wereld, maar hij kwam aardig weg met dit nummer. Toch miste ik iets rauw in de performance om het echt volledig te laten rocken, maar dat lag ongetwijfeld aan de zenuwen voor de eerste show. Ik zie toch potentieel in Johan om nog een paar rondes verder te geraken. Het wordt, denk ik wel, vooral afwachten wat de songkeuzes gaan worden. Ik denk niet dat Johan alles aan kan en dat hij met een moeilijk nummer wel eens door de mand kan vallen. Tenzij hij toch nog verborgen talenten heeft die in deze eerste show nog niet naar boven zijn gekomen. Maar alles bij elkaar genomen was deze eerste keer een goede keer.

Achter het masker van Mega Mindy zit iemand met een kort coupeke die luistert naar de naam Free Souffriau. Het is altijd een beetje afwachten met die Studio 100-idolen. Kan ze wel echt goed zingen? En dat mocht ze bewijzen in het leuke Don’t stop me now van Queen. En ja hoor, ik was toch een beetje onder de indruk dat Free zo goed kan zingen. Het was misschien een tikkeltje te braaf en klassiek gezongen, maar ze heeft alvast bewezen dat ze veel meer in haar mars heeft dan kinderliedjes te zingen. Qua performance bleef het wel nog een beetje statisch en daar kan ze in de komende weken zeker aan werken. Maar ik denk dat ze met deze performance voor de komende weken hoge verwachtingen heeft geschept en zich meteen naar de hogere regionen van de kanshebbers op de finale heeft gekatapulteerd. Een uitstekende zangperformance dus die weliswaar wat meer showperformance mocht hebben.

En we blijven met de volgende kandidaat, Kobe Van Herwegen, in de Ketnet-sfeer. Kobe zong de afgelopen jaren voor de kinderen in de Ketnetband, maar gaf daar laatst de brui aan. Blijkbaar kan Steracteur, Sterartiest een opstapje zijn om de muzikale hobby een nieuwe wending te geven. Daarvoor koos hij, in het geheel van de show ,voor het atypische Mack the knife van Bobby Darin. Maar wat een performance heeft Kobe gegeven! Uitstekend gezongen met veel swung en gemak, een zeer goede performance en podiumuitstraling, een paar zalige uithalen op het einde, …. Maar wat nog belangrijker is, is dat hij een zeer mooi stemtimbre heeft die perfect paste bij deze big band-nummers. Het is duidelijk dat we met Kobe iemand in huis hebben die het complete pakket omvat om het te maken in deze show en tot in de finale te geraken. Na deze eerste aflevering zeker één van mijn favorieten.

Cathérine Kools kwam vorig seizoen een paar keer supporteren voor haar buddy Stan Van Samang en van hem zal ze zeker de zin meegekregen hebben om het ook eens te wagen in deze show. Als nummer koos ze voor Bette Davis Eyes van Kim Carnes. En als ik eerlijk moet zijn, ik werd niet echt warm van haar performance. Ik was niet echt onder de indruk van haar zangkwaliteiten of van haar stem. Ik vond het geheel ook nog een beetje aarzelend en soms had ik de indruk dat ze meer tempo in het nummer wilde leggen dan dat de bedoeling was en dat ze daardoor met de rem op zong. Ik heb dan ook het gevoel dat Cathérine een bloem was die probeerde open te bloeien, maar daar nog niet in slaagde. Daardoor bleef het nu een beetje ondermaats vond ik. Misschien dat de zenuwen tegen de volgende keer zijn weggeëbd en dat de bloem toch open bloeit.

In de vorige reeks zaten een paar onbekende gezichten en dat was niet altijd een voordeel om stemmen te kunnen ronselen. Je hebt als kandidaat dan een achterstand die je enkel maar kan inhalen door elke week je best te doen en goed te zijn in wat je doet. Hein Blondeel wist dus wat er hem te doen stond met Stuck in the middle van Stealer’s Wheel. Gelukkig voor hem bleek dit een zeer te pruimen performance te zijn. Zeer laid-back, goed gezongen, aardige performance. Waar Hein wel moet op letten, is het feit dat hij niet teveel zijn best wilt doen. Nu probeerde hij een aantal tonen te rekken en het nummer voller te doen klinken, maar dat was helemaal niet nodig. Maar met dank aan het zeer goede nummer wist hij mij hiermee te overtuigen. Het komt er alleen op aan om het niveau de komende weken vast te houden en zelfs, als Hein naar de finale wilt, om nog een stapje hoger te gaan.

Ik wil zoveel mogelijk de link met vorig jaar vermijden, maar met Britt Van Der Borght kan ik niet anders dan terugdenken aan de fratsen van Steph Goossens. Britt koos voor het ongebruikelijke Que sera sera van Doris Day en maakte hiermee meteen duidelijk dat ze de kaart van de sfeer en de ambiance wil trekken in deze show en niet zozeer de kaart van de stem. En ja hoor, het werkte heel aanstekelijk. Zangtechnisch stelt Britt niet veel voor, maar ze weet dit te compenseren met haar enthousiasme dat je het haar vergeeft. Ook hier met dank aan het nummer en het is duidelijk dat Britt vooral met de foute muziek zal weten te scoren. En ze heeft daarbij nog een extra voordeel. Het is duidelijk dat het niveau hoger ligt dan vorig jaar en meer kandidaten het serieuzer opnemen, waardoor de knipoog en de humor van Britt een welgekomen verademing vormen in de show. Het kan haar op deze manier heel ver brengen in de show, wat een goede zaak zal zijn voor haar goede doel Autistem.

Je hebt van die knappe snoeten van posterboys waarbij je weet dat ze veel tienermeisjes aan het sms’en kan krijgen, maar waarbij je als muziekliefhebber jezelf afvraagt of ze ook kunnen zingen. Dat gevoel had ik bij Mattias Van de Vijver. Hij maakte een gewaagde keuze met Sadness van Stash, wat mij nog meer nieuwsgieriger maakte. Maar het werd een afknapper van formaat. Wat een raar geluid produceerde hij in het begin. Het deed toch eventjes pijn aan mijn oren. Nadien ebde dat effect een beetje weg, maar het was niet echt schitterend te noemen. Ook veel te eentonig gezongen waardoor dit een martelgang werd. Ik vraag me af of Mattias wel in de juiste show terecht is gekomen. Waarschijnlijk kan hij wel een beetje toon houden, maar een zanger is veel meer dan dat. Voor mij een buis en een zware tweede zit. Ik hoop dat de komende weken toch enige beterschap in zicht gaat zijn, anders zal deze krabsla mij blijven oprispen.

Je hebt natuurlijk ook van die vrouwelijke knappe snoeten die vele mannenhoofden op hol doen slaan, al zullen die dan aan andere dingen denken dan aan het sms’en voor het lieve snoetje. En daar vraag je u dan bij af of ze wel iets meer kunnen dan alleen maar mooi te wezen. En bij Eline De Munck is dit het geval. Ze is de jongste van de hoop, maar ze stond er wel met het meeste zelfvertrouwen en met de beste stem. Ze koos voor You had me van Joss Stone en bracht dit met zeer veel flair en presence. Hier stond iemand op het podium die het echt waard is om op een podium te staan. Ze heeft misschien niet de knappe stem die Joss Stone heeft, maar ze weet wel even flexibel om te gaan met haar stem en zong dan ook de pannen van het dak. Ik denk dat we met Eline iemand hebben die net als Kobe een compleet package kan aanbieden om tot in de finale te geraken.

Nog maar pas papa geworden, maar the show must go on en zo stond dus Geert Hunaerts op het Steracteur, Sterartiest-podium om Mistify van INXS te zingen. Een fantastische song, vind ik zelf en misschien leg ik de lat daardoor een beetje hoger. Want ik vond de versie van Geert een beetje kracht missen. Ten eerste was er de zang. Die was niet op en top en hij balanceerde een beetje op de slappe koord van valse en correcte noten. Ten tweede was er de performance waarbij Geert zichzelf geen houding op het podium wist te geven, wat hem onzeker deed overkomen. En tenslotte miste ik het scherpe van de song in zijn performance. Het maakt dat het een zeer verdienstelijke poging was en er zit enig talent in Geert om het toch nog een paar afleveringen vol te houden, maar echt overtuigend was het allemaal niet.

Mark Tijsman was vooraf nog vol zelfvertrouwen, want hij zag zichzelf deze wedstrijd wel vlotjes winnen. Met zijn nodige zangervaringen, ook qua musicals, weet hij dat hij stevig in zijn zadel zit. En dat creëert ook hoge verwachtingen naar de kijker toe. En misschien waren de verwachtingen net iets te hoog om ons volledig te doen wegblazen met Somethting beautiful van Robbie Williams. Vocaal gezien was er weinig op aan te merken, maar het was meer het geheel er rond dat haperde. De bewegingen waren te houterig, de sfeer was stroef, er straalde geen energie uit, …. Kortom, ik denk dat Mark moet leren beseffen dat een sterartiest meer is dan alleen maar goed kunnen zingen. Er kunnen ontzettend veel mensen goed zingen, maar toch worden het allemaal geen artiesten. Sommigen wijten dit aan de X-factor. En qua X-factor scoorde Mark voorlopig nog ondermaats. En de vraag is of hij wel bereid gaat zijn om daar aan te werken. Het zal het verschil uitmaken tussen een top 5-plaats en een finaleplaats.

Viv Van Dingenen moeten we vooral kennen als Veronique uit Thuis die eerst krankzinnig was en zich daarna ontpopte tot de meest sympathieke verschijning. Hopelijk moet ze die fase ook niet doorgaan in Steracteur Sterartiest. Ze koos als eerste nummer van haar parcours voor Luka van Suzanne Vega. Een perfect nummertje om je muzikale kwaliteiten te tonen. Maar afgaande op het resultaat van Viv zijn die in haar geval niet echt hoogstaand te noemen. Er zaten redelijk wat valse noten in en ik had soms een beetje het gevoel dat ze meer aan het voordragen was dan aan het zingen. Dat maakte ook dat ik teveel een actrice op het podium zag staan en te weinig Viv die artiest is. Ik denk dan ook dat Viv zal moeten hopen op heel wat goodwill van de kijkers de komende weken wil ze een tijdje meedraaien. Want veel talent als artieste zit er niet echt in haar.

De laatste kandidaat van de avond was Guillaume Devos, die we moeten kennen als Pierrot uit Familie. Hij koos voor het aanstekelijke Dancing on the ceiling van Lionel Richie en probeerde daarmee in de gunst te komen van de kijkers. En hij is daarin aardig gelukt, al zijn er enkele opmerkingen. Ik had een beetje een Timo Descamps-gevoel bij hem. Die was vorig jaar ook een spring-in-het-veld, maar dat werkte op den duur op mijn zenuwen. Gisteren was dit niet bij Guillaume het geval, maar ik merk wel op dat dit wel eens het geval kan zijn. Hij moet dus opletten dat hij niet aan overacting op het podium gaat doen. Maar zoals reeds gezegd, het was voor de rest een best aangename performance. Redelijk goed en vlot gezongen, het kwam goed over op het scherm, het bevatte de nodige energie, …. Het zijn allemaal zaken waarop hij de komende weken verder kan bouwen en misschien kan hij net als Timo het dan halen tot de top 3.

De conclusie van deze eerste show is alvast dat het niveau veel hoger ligt dan vorig jaar. Vorig jaar viel de groep al snel in twee gelijke groepen, namelijk de besten en de minder goeden. Dit jaar is de groep van goede mensen beduidend groter dan de minder goeden. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Er wordt minder vals gezongen, wat in een muziekwedstrijd mooi meegenomen is. Maar dat neemt ook een deel van de ongeremdheid van vorig jaar weg. De show is een stuk serieuzer geworden. Het hogere niveau maakt het bovendien ook voor de kijker een stuk moeilijker om te kiezen. Omdat zoveel kandidaten op hetzelfde niveau hangen met een klein groepje die achteraan bengelt en een klein groepje die vooraan het voortouw nemen. Maar dat maakt het aan de andere kant ook heel wat spannender en onvoorspelbaarder. Er kunnen wel eens verrassingen optreden qua voting.

Voor velen is de pijnbank van gisteren alvast een verrassing van formaat. Het was duidelijk dat Mattias Van de Vijver en Viv Van Dingenen de zwaksten van de avond waren, maar toch koos het stemmend publiek voor Cathérine Cools en Johan Terryn. Ik denk dat beiden net iets teveel in de middenmoot zaten om er echt uit te schieten. Mijn voorkeur van deze twee gaat uit naar Johan Terryn. Misschien omdat bij hem het verrassingseffect iets groter was en anderzijds ook omdat ik bij Cathérine iets minder overtuigd was. Mijn grote favorieten van de avond waren Kobe Van Herwegen en Eline De Munck. Op basis van deze eerste kennismaking vond ik bij hen het meeste potentieel terug om een sterartiest te worden.

De goede doelen van de mogelijke afvallers:

Ik heb het al aangehaald. Ik vind dat de show iets meer aandacht mag besteden aan de goede doelen. En vermits zij het niet doen, doe ik het maar in de vorm van wekelijks de goede doelen van de afvallers toe te lichten. Je kan de hele week stemmen op de twee mogelijke afvallers en 10 eurocent van elke oproep gaat naar hun goede doel. Dat is trouwens ook zo bij het stemmen tijdens de show zelf.

Het goede doel van Cathérine Cools is de Vereniging voor bos in Vlaanderen. Deze vereniging is de enige milieuvereniging in Vlaanderen die zich specifiek bezighoudt met het bos. Ze brengen het belang van het bos in de aandacht door jaarlijks het week van het bos te organiseren. Daarnaast is de vereniging ook een aanspreekpunt voor iedereen die een bos wil aanplanten en beheren. Zo helpt men de verschillende gemeenten en provincies bij het maken van hun plannen om speelbossen, stadsbossen, … aan te leggen. De 25.000 euro die Cathérine kan winnen kan gebruikt worden voor 2 hectare bomen. Je kan de vereniging buiten de wedstrijd steunen door lid te worden van de organisatie. Dit doe je door 5, 15, 20 of 25 euro over te schrijven op rekeningnummer 448-3605351-56. Meer informatie vind je op de website.

Het goede doel van Johan Terryn is Mobile School vzw. Deze organisatie zorgt ervoor dat ook straatkinderen onderwijs krijgen. Dit doet men aan de hand van rijdende schooltjes, wat niet meer inhoudt dan een soort box op wielen met allerlei krijtborden en uitschuifbare panelen vol educatieve spelletjes. Het is de bedoeling dat straathoekwerkers kinderen aanspreken en hen warm maken voor deze schooltjes. De vzw Mobile School helpt hierbij door de nodige boxen te leveren, maar ook door de straathoekwerkers op te leiden. Ondertussen rijden er al heel wat van die schooltjes rond in Afrika, Zuid-Amerika en Azië. De 25.000 euro zijn heel erg welkom omdat 1 zo’n schooltje 10.000 euro kost. Je kan de organisatie ook buiten de wedstrijd steunen door een gift te storten op het rekeningnummer 523-0802049-31 (vanaf 30 euro fiscaal attest) of door over te schakelen van GSM-operator naar Ello Mobile en daar te kiezen voor Mobile School als goed doel. Meer info vind je op de website.

De liedjes voor volgende week:

Daisy: Like the way I do van Melissa Etheridge
Johan: Bad day van Daniel Powter
Free: I will always love you van Whitney Houston
Kobe: Mambo n°5 van Lou Bega
Cathérine Kools: I'm like a bird van Nelly Furtado
Hein: They stood up for love van Live
Britt: Can't take my eyes off of you van Boys town gang
Mattias: Anja van Gorki
Eline: I say a little prayer van Dionne Warwick
Geert: The Passenger van Iggy Pop
Mark: Ik leef niet meer voor jou van Marco Borsato
Viv: Brass in pocket van The Pretenders
Guillaume: Thunder in my heart van Leo Sayer

Blog status

U zal het al gemerkt hebben dat deze blog de afgelopen dagen in een lagere versnelling zit. Dit zal nog een paar dagen of zelfs een paar weken zo blijven, vermits ik bezig ben met een paar projecten die mijn tijd volledig in beslag nemen, waardoor er weinig tijd overblijft om veel te posten. Maar beschouw het als een stilte voor de storm, want nadien smijt ik mij weer volledig op deze blog.

Top 10

1. Juanes: Me enamora
2. Hooverphonic: Expedition impossible
3. Timbaland presents One Republic: Apologize
4. Jamie Scott & The Town: When will I see your face again
5. Craig David: Hot stuff
6. Kanye West: Stronger
7. Mika: Love today
8. Simon: Your eyes
9. Fiction Plane: Two sisters
10. Snow Patrol: Shut your eyes

Tips voor de top 2000: Queen

Bohemian Rhapsody

Don't stop me now

Who wants to live forever

Somebody to love

We will rock you

Killer queen

A kind of magic

Mary Poppins toch niet zo lief?