Wat bracht Steracteur, Sterartiest op?

Vandaag is bekend gemaakt hoeveel de steracteurs in het laatje van hun zelfgekozen goede doel hebben gezongen. In totaal gaat er 149.273,90 euro naar de goede doelen. Een overzicht:

Stan Van Samang – Het Balanske: 23.510,40 + 5.000,00(*) + 25.000,00(**) = 53.510,40 EUR

Het Balanske is een gezinsactiviteitencentrum in Tielt-Winge waar gezinnen met gehandicapte kinderen terecht kunnen voor ontspanning en ondersteuning in zogenaamde snoezelruimtes. Het Balanske kan steeds extra gesteund worden op het nummer 734-3571871-49.

Roel Vanderstukken – Medi Clowns: 16.717,60 + 5.000,00(*) = 21.717,60 EUR

De Mediclowns probeert zieke kinderen zowel in ziekenhuizen als thuis op te vrolijken en hun angsten voor dokters, ziekenhuizen, spuitjes, … te overwinnen. De Mediclowns kunnen steeds extra gesteund worden via rekeningnummer 735-0079483-28.

Timo Descamps – Responsible Young Drivers: 11.169,10 + 5.000,00 (*) = 16.169,10 EUR

De Responsible Young Drivers wil jongeren aanzetten tot een verantwoord rijgedrag om zo het aantal verkeersdoden te verminderen. Daarvoor houden ze enerzijds een nieuwjaarsactie waarbij vrijwilligers de feestvierders naar huis voeren en anderzijds houden ze sensibiliseringscampagnes. De organisatie kan steeds extra gesteund worden worden via rekeningnummer 630-0118000-10 met vermelding 187 RYD.

Steph Goossens – Special Olympics Belgium: 7.885,30 + 5.000,00(*) = 12.885,30 EUR

De Special Olympics Belgium biedt alle gehandicapten vanaf 8 jaar de mogelijkheid om een aangepaste sport te beoefenen en aan aangepaste sportwedstrijden deel te nemen. De Special Olympics Belgium kunnen steeds extra gesteund worden op het rekeningnummer 210-0130145-23.

Andrea Croonenberghs – Het Huis: 6.607,10 + 5.000,00(*) = 11.607,10 EUR

Het Huis zorgt voor neutrale bezoekruimtes voor kinderen van gescheiden ouders waar zij elkaar kunnen ontmoeten.

Werner De Smedt – COMA België: 4.317,60 + 5.000,00(*) = 9.317,60 EUR

COMA België is een begeleidingscentrum voor patiënten met een niet aangeboren hersenletsel of coma. Het doel is te zorgen voor een aangepaste en continue revalidatie van ex-comapatiënten met het oog op integratie in de maatschappij.

Sofie Van Moll – Piazza Dell’Arte: 3.362,60 + 5.000,00(*) = 8.362,60 EUR

Piazza Dell’Arte is een educatieve kunstorganisatie die jongeren de kans wil geven om zich ten volle creatief te ontplooien via verschillende multimediale technieken.

Cara Van Der Auwera – Coda Hospice: 2.913,10 + 5.000,00(*) = 7.913,10 EUR

Coda Hospice is een centrum voor palliatieve zorgen in Wuustwezel. Het centrum tracht palliatieve zorgen te geven als in een ziekenhuis maar dan in een huiselijke sfeer.

Lien Van De Kelder – Plan België: 1.904,60 EUR

Plan België in de Belgische afdeling van Plan International, de ontwikkelingsorganisatie die de levensomstandigheden van kinderen wereldwijd wil verbeteren. Het geld dat Lien heeft gewonnen gaat integraal naar het Media Clubs-project in Vietnam, die jongeren die fysiek, seksueel of psychologisch mishandeld zijn een stem wil geven onder de mom van radioprogramma’s. Plan België kan je steeds extra steunen via rekeningnummer 000-0000156-59.

Rob Teuwen – Make-A-Wish: 1.896,30 EUR

Make-A-Wish is een organisatie die kinderen met een levensbedreigende ziekte de kans wil geven om hun dromen te doen uitkomen. De organisatie kan steeds extra gesteund worden op het rekeningnummer 409-3035101-15.

An Swartenbroeckx – Blindengeleidehondenschool Genk: 1.484,60 EUR

De Blindengeleidehondenschool Genk leidt honden op tot de perfecte assistent voor blinden in heel Vlaanderen tijdens een drie jaar durende grondige opleiding. De organisatie kan extra gesteund worden op het rekeningnummer 776-5959655-72.

Grietje Vanderheijden – Unicef: 1.323,70 EUR

Unicef is het kinderfonds van de Verenigde naties en beschermt de rechten van de kinderen overal ter wereld. Het geld dat Grietje heeft gewonnen gaat integraal naar een project in Orissa, India, waar men 100 schooltjes wil bouwen om zo de kinderen daar aan het leren te krijgen. Unicef kan steeds extra gesteund worden met een gift op het rekeningnummer 000-0000055-55.

Karel Deruwe – Het Hartenhuis: 1.181,90 EUR

Het Hartenhuis werd opgericht door de Nationale Stichting voor Onderzoek op het gebied van Kindercardiologie en wil een algemene databank aanleggen met gegevens van kinderen met een aangeboren hartafwijkingen en de beperkingen en uitsluitingen van deze patiënten te verminderen. U kan deze organisatie steeds extra steunen op het rekeningnummer 068-2139905-15.

(*) 5.000 EUR werd geschonken door de Nationale Loterij
(**)25.000 EUR werd geschonken aan de winnaar

Top 10 - 26 november 2006

1. James Morrison: You give me something
2. U2 & Greenday: The saints are coming
3. Justin Timberlake: My love
4. Nate James: The message
5. Snow Patrol: Chasing cars
6. Hooverphonic: We all float
7. John Legend: Save Room
8. Akon feat. Eminem: Smack that
9. Gnarls Barkley: Smiley faces
10. The Kooks: She moves in her own way

Stan Van Samang wint Steracteur, Sterartiest

De steracteur die zich vanaf vandaag ook sterartiest mag noemen is bekend en het is de doodgeverfde favoriet Stan Van Samang geworden. Daarmee is er rechtvaardigheid geschiedt in de wedstrijd, al had de winnaar het overduidelijk knap lastig tegen in de finale tegen Roel Vanderstukken, die ronduit subliem was. Het podium werd vervolledigd door Timo Descamps die teleurgesteld moest afdruipen richting publiek. Hiermee is het doek gevallen over Steracteur, Sterartiest.

Timo Descamps haalde dus net niet de finale. De bakvissengeneratie zal zich ongetwijfeld plat geSMSt hebben om hun favoriet in de finale te loodsen, maar kon helaas niet op tegen het blok dat zich achter Roel Vanderstukken schaarde. Roel kon dan natuurlijk ook niet alleen op zijn eigen fanbasis rekenen, maar ook op die van Stan Van Samang. De finalist had namelijk in één van de vorige afleveringen zich laten ontvallen dat hij het fantastisch zou vinden mocht hij de finale spelen tegen zijn goede vriend Roel. En kijkend Vlaanderen gunde Stan dit plezier. Dupe hiervan werd de jonge, maar ambitieuze Timo Descamps. Bovendien kreeg hij ook nog eens een sneer van de anders sympathieke Roel Vanderstukken. Die laatste vond dat Timo nog al weinig van zichzelf legde in de nummers en niet altijd leek te begrijpen wat hij zong, terwijl Timo juist het omgekeerde beweerde. Helaas moet ik Roel gelijk geven. Timo heeft een mooie acteerprestatie als sterartiest afgeleverd, maar persoonlijkheid heb ik weinig gezien. Dit euvel is zeker te wijten aan een gebrek aan ervaring en maturiteit. Gelukkig voor Timo zal dit geen obstakel zijn voor een platenmaatschappij om hem een single te laten opnemen en zijn succes bij de bakvissen te laten verzilveren. Steracteur, Sterartiest zal dan ook geen eindpunt zijn voor Timo, maar zal integendeel het beginpunt zijn van een carrière. En misschien mag hij binnen enkele jaren, als hij als artiest is gegroeid, nog eens op dat podium in het Sportpaleis staan. Het is hem alvast van harte gegund.

De eerste ronde was de keuze van de kijker. Die kon het vorige weekend zijn favoriete performance van de kandidaten kiezen. Voor Roel werd dat Demasiado Corazón van Mink DeVille. Met ontzettend veel zin en een swingende vaart zong hij zich feilloos doorheen de aanstekelijke song. Meteen werd het duidelijk dat ook Roel brandde op de overwinning en dat hij favoriet Stan het vuur stevig aan de schenen ging leggen. Hij legde de lat meteen hoog en zou de rest van de finale altijd maar weer over die lat gaan. Kortom, dit was een uitstekende performance van Roel en zeker een finale waardig. De kijker koos voor Stan dan weer Have a little faith in me van John Hiatt, waar hij enkele weken terug hoge ogen mee gooide. De zenuwen gierden duidelijk door zijn lijf waardoor het helaas een iets minder beklijvende versie werd dan enkele weken terug. Het was goed gezongen, maar het miste net dat tikkeltje extra dat we anders van Stan gewoon zijn. Niet meteen dus zijn beste performance van de voorbije weken, maar toch nog altijd finalewaardig.

De tweede ronde was een keuze van de steracteur zelf. De voorbije weken konden wij als kijker telkens de nummers zelf kiezen, maar hierdoor vielen er telkens nummers uit de boot die de steracteur liever wou zingen dan de gemaakte keuze. Voor Roel was dat Hold the line van Blue Blot. En terug: wat een performance!!! Met terug die ongelofelijke, maar nonchalante vaart bracht hij een sublieme versie van dit liedje. Peter Koelewijn had overschot van gelijk: Roel is nog nooit zo goed geweest als vandaag! Met zijn warme soulstem bracht hij dit liedje ontzettend funky en aanstekelijk dat het moeilijk werd om hier niet wild van te worden. Zou Roel dan toch misschien meer sterartiest zijn dan dat we tot nu toe hadden gedacht? Stan mocht dus alles uit de kast halen met zijn keuzenummer Creep van Radiohead. En dat deed hij ook met dit lied dat waarschijnlijk meer bij hem past dan elk ander lied van de finale. Stan bewees nogmaals waarom hij de voorbije weken torenhoog favoriet was: fantastisch gezongen, attitude op het podium, veel overtuigingskracht, een mooie stem, kippenvel ten top, …. Stan moet niet acteren dat hij een sterartiest is. Hij is het ook daadwerkelijk!

Al is ook Roel aan het bewijzen dat hij een sterartiest is. Zo ook in de derde ronde waar de steracteur zijn favoriet van de voorbije weken mocht kiezen. Roel koos voor Hard to handle van Otis Redding, niet meteen de meest bekende single, maar wel eentje waar hij zich serieus op de Steracteur, Sterartiest-kaart plaatste. En wederom een sublieme Roel met zijn stem vol power die zich perfect manifesteert in dit soort van liedjes. Het lied is hem perfect op het lijf geschreven en hij straalt het hele nummer uit. Roel zingt drie liedjes op rij en drie maal is het er boem op. Wie twijfelde dat Roel geen volwaardige finalist zou zijn, krijgt lik op stuk. Het zal dan ook even slikken geweest voor Stan om te zien dat Roel zo goed bezig was, terwijl hij tijdens de eerste performance een beetje door zenuwen leek overvallen te zijn geweest. Tijd om orde op zaken te stellen met zijn favoriet Rockin’ in the free world van Neil Young. Terug goed gezongen, met veel overtuigingskracht en met zijn stem die perfect in deze song paste. De lat ligt voor Stan natuurlijk een stukje hoger door zijn prestaties van de voorbije weken, maar hij weet die lat toch altijd weer te halen. Toch lijkt het hem na drie performances niet echt te lukken om de lat te doorbreken. Toch blijft hij sterartiest in hart en nieren en blijft het een plezier om naar Stan te kijken en te luisteren. De finalisten zijn duidelijk gewaagd aan elkaar en zo hoort het ook in een goede wedstrijd te zijn.

Laatste ronde werd de keuze van de jury. Zij kozen voor een nieuw nummer en hun oog viel voor Roel op Long train running van the Doobie Brothers. Het nummer ligt in de lijn van de vorige liedjes en de diesel van Roel was al serieus op dreef. Het stond dan ook in de sterren geschreven dat hij voor de laatste keer alles uit de kan haalde en een nieuwe sublieme performance, dit maal nog eens met de mondharmonica, neerzette. Net als de rest van de finale bracht hij dit nummer met ontzettend veel vaart, een heerlijk warme stem, met ontzettend veel aanstekelijkheid. Roel heeft het beste bewaard voor de finale en hij maakt ontzettend veel indruk. De jury koos voor Stan You’re the voice van John Farnham. Een profetische titel en een magistraal nummer voor een magistraal einde van de wedstrijd. Tuurlijk is Stan the voice! Zelfs in dit lied is hij de geloofwaardigheid en beste zanger zelve. Welk nummer men hem ook aanreikt, hij kan het gewoon allemaal aan en brengt telkens het beste van zichzelf naar boven. Kortom een subliem einde van een sublieme Stan Van Samang.

De finale van Steracteur, Sterartiest was een finale om u tegen te zeggen. Nog nooit lag het niveau zou hoog als vandaag en wat een verschil met de krampachtige finales van andere talentenwedstrijd zoals Idool en X-factor. Bovendien werd er ook eens aandacht geschonken aan de goede doelen, iets wat de voorbije weken het grote minpunt van de show was. Maar de sterren van de show waren natuurlijk de finalisten. De twee kandidaten waren vandaag echt aan elkaar gewaagd en brachten het beste van zichzelf naar boven. Vooral Roel maakte vandaag indruk en mocht ik alleen deze aflevering hebben gezien, zou ik de eindoverwinning zeker aan hem gegund hebben. Met dank natuurlijk aan de uitstekende songkeuzes die hem echt op het lijf geschreven waren en waarvoor ik ook een natuurlijke voorliefde voor heb. Helaas moeten we natuurlijk ook rekening houden met de voorbije weken. En dan is er maar één conclusie mogelijk: Stan Van Samang is de beste van de hoop! Mocht Roel de laatste weken iets toonvaster zijn geweest en ook meer liedjes zoals vandaag hebben gehad, dan maakte hij zeker nog kans op de eindoverwinning. Alleen was dat niet het geval en liet hij de voorbije weken hier en daar een paar steken vallen. Stan daarentegen stond er elke week opnieuw en bracht het elke week tot een schitterend einde. Hier en daar waren er al eens schoonheidsfoutjes, maar dat waren vaak pietluttele details. De wedstrijd kende een rechtvaardig einde en de winnaar is dus overduidelijk verdiend. En dat is ook een goede zaak voor Het Balanske, het goede doel waarvoor Stan zong. Door zijn overwinning kan hij deze organisatie 25.000 euro schenken bovenop het geld van de sms’jes. Dit gezinsactiviteitencentrum voor gehandicapte kinderen kan zo het aantal snoezelruimtes uitbreiden. Daarmee kende dé show van het najaar, Steracteur, Sterartiest, zijn slotstuk, maar dit smaakt naar meer. Niet alleen naar een nieuwe editie van het programma, maar ook naar meer van sommige steracteurs die door dit programma sterartiesten zijn geworden.

Harry Potter and the Order of the Phoenix

Work troubles

De laatste weken was het hier heel kalm op deze blog. Andere dingen vragen mijn aandacht op en ik zit over een aantal zaken te tobben. Een van die dingen is over mijn huidig werk. Deze zomer had ik al twijfels over de richting die ik uit wou gaan. Deze zijn ondertussen nog niet opgelost. Integendeel zelfs, ik vraag me af of ik wel wil meevaren op de koers die het boekhoudkantoor waar ik nu werk vaart.

Die koers is de afgelopen twee jaar al heel grillig verlopen. En de toekomst lijkt er geen verbetering in te brengen. Het kantoor heeft namelijk terug een kantoor overgenomen. Het derde in twee jaar tijd, al is er eentje eigenlijk een samensmelting geweest van het onze met een ander met zaakvoerder en al. Goed voor de bazen natuurlijk die zo hun klantenaantal zien groeien en bijgevolg ook de omzet en winst, maar voor ons werknemers is de situatie voor het ogenblik heel onduidelijk. We moeten niet vrezen voor onze job, maar wel voor de jobinhoud en de jobomgeving. Er moet namelijk een heel nieuw organisatiesysteem worden uitgedokterd, maar voorlopig blijven we in het ongewisse hoe dat systeem er gaat uitzien. En ik krijg het er daar serieus van op mijn zenuwen. Want ik wil werken in een standvastige omgeving en ik heb zo mijn steunpunten nodig. Ik weet graag waar ik aan toe ben en waar ik mij kan aan vasthouden. Alleen heb ik daar de afgelopen maanden maar weinig meer van gemerkt.

Bovendien had ik voor mijzelf uitgemaakt dat ik liever in een kleine omgeving wil werken in plaats van een grote omgeving. Alleen neemt het personeelsbestand telkens maar weer toe en worden we eigenlijk een middelgroot kantoor in plaats van een klein kantoor. Nu er dus terug een kantoor is overgenomen is, zijn er weer drie nieuwe collega’s bij. We zien die nu nog niet omdat ze op hun oude locatie blijven, maar het zou toch de bedoeling zijn om die op termijn naar Aalst over te brengen. Daarenboven is men voor de vestiging in Aalst op zoek naar een bijkomende werkkracht. Goed voor de tewerkstelling, maar je moet terug rekening houden met een nieuw iemand en met zijn manier van werken. Hoe groter de groep wordt, hoe minder je op elkaar ingespeeld geraakt. En dat wekt echt wel frustraties op. Die zijn er vandaag al. Iedereen heeft zijn eigen methode van werken en dat is goed, maar de grote lijnen over de dossiers heen moeten natuurlijk dezelfde zijn. Alleen is dat niet meer het geval, waardoor je soms in bepaalde dossiers gewoon de bomen door het bos niet meer ziet. Knap lastig als je dan dat dossier moet werken en de dossierbeheerder is er juist niet.

Een ander gevolg van een grotere groep collega’s is natuurlijk dat de kans groter wordt dat je het niet kan vinden met een collega of erger dat andere collega’s het niet met elkaar kunnen vinden. Natuurlijk is het logisch waar een groep mensen samenkomt, dat er na verloop van tijd eens spanningen ontstaan of dat men zich soms begint te ergeren aan bepaalde kantjes van andere personen. Zo erger ik mij de laatste tijd echt dood aan een collega van mij. De jongen vertoont een groot haantjesgedrag. Bijgevolg moet hij te pas en te onpas op de proppen te komen en heeft hij de drang om continu te laten merken dat hij er is. Bovendien wilt hij graag dat iedereen hem graag mag en hij is daarvoor niet beroerd om puur meelopersgedrag te vertonen. Verkondigt iemand er een mening, dan haalt hij tijdens de lunchpauze graag die mening nog eens boven en doet hij alsof het ook zijn mening is en dan kan hij vol verlangen kijken naar de andere persoon om herkenning te krijgen. Tenslotte kampt de jongen ook nog eens met een groot ego. Een ego dat laatst gestreeld werd toen hij er achter kwam dat hij de enige is die echt geïnteresseerd is om binnen enkele jaren ook vennoot te worden in het kantoor en dus de baas kan spelen. Gelukkig werd dat vooruitzicht niet alleen bij mij op een diepe zucht onthaald.

Ik weet niet hoe het komt, misschien doordat het stilaan kalmer wordt op het kantoor qua deadlines en werk, dat ik meer tijd en ruimte hebt om die frustraties en onzekerheden naar boven te laten komen. En alles lijkt een beetje bij elkaar te komen. Daardoor heb ik soms echt genoeg van het kantoor. Soms wil ik eens met de vuist op de tafel slaan om eens wat meer duidelijkheid en structuur te krijgen. Soms vraag ik me ook af hoe het op andere kantoren aan toe zou gaan en droom ik om mezelf in een nieuw kantoor te zien werken. Maar aan de andere kant is het misschien maar iets van voorbijgaande aard. Nu is alles een beetje onduidelijk, ik erger er mij aan, ik begin mij aan anderen te ergeren, … maar binnen een paar weken is de hemel misschien opgeklaard. Daarom ook dat ik nog niet echt op zoek ben naar ander werk. Ik kan het alleen niet laten om over de zaken te tobben en na te denken over de mogelijke scenario’s die er zich kunnen voordoen. Een ding weet ik ondertussen al zeker. Als de evolutie zich zo verder zet, zal het niet lang duren of ik ga echt op zoek naar ander werk.

Top 10 - 19 november 2006

1. Justin Timberlake: My love
2. James Morrison: You give me something
3. Hooverphonic: We all float
4. U2 & Greenday: The saints are coming
5. Nate James: The message
6. John Legend: Save Room
7. Nelly Furtado feat. Timbaland: Promiscuous
8. Gnarls Barkley: Smiley faces
9. The Kooks: She moves in her own way
10. Amos Lee: Shout out loud

Steracteur, Sterartiest - show 11

Een verrassende uitschakeling, een overbodig jurylid gekozen door Radio 2, een heerlijk presentatiekoppel, kandidaten die maar net op tijd in de studio geraakten, de bevestiging van de voorbije weken, een overbodige dansopdracht die maar weinig dans opleverde, …. De halve finale van Steracteur, Sterartiest had zijn goede en minder goede kanten, maar bleef wel entertainment van de bovenste plank. Gelukkig maar, want de eerste finalist was redelijk voorspelbaar eenmaal de top drie bekend geraakte. Maar wie baalde daar om?

Een verrassende uitschakeling dus in het begin van de show. Timo Descamps haalde het van opperqueen Andrea Croonenberghs. Het wordt dus nu een echt mannenonderonsje. De stemming zou vrij nipt zijn verlopen, maar wie de steun van de bakvissen meeheeft, heeft natuurlijk een voetje voor. Een andere reden voor de uitschakeling voor Andrea Croonenberghs is er niet te vinden volgens mij. Week op week overklaste ze Timo met haar ervarenheid, haar gedrevenheid en haar motivatie. Het was duidelijk dat ze zelf niet voorbereid was op haar uitschakeling en toch wel zichtbaar ontgoocheld moest ze plaatsnemen tussen haar fans nu haar jurystoel was bezet door Monique, het jurylid gekozen door Radio 2 die op het einde niets meer dan een decoratiestuk bleek te zijn. Met Andrea verloor de wedstrijd een sterke kandidaat en haar aanwezigheid werd bij momenten gemist tijdens de halve finale. Wie trouwens haar dansprestatie (de enige die wel een echte choreografie had, al is het wel een heel vreemde) wilt bekijken, kan terecht op de site van Steracteur, Sterartiest.

Grimassen trekken, armen die men niet onder controle kan houden, het hoofd voortdurend in de nek smijten, continu springen en over en weer lopen, … Een ADHD-patiënt is er niets bij. Timo Descamps, de jongen die van overacting een levensstijl heeft gemaakt, was nog een beetje overdonderd van zijn overwinning bij zijn eerste liedje, She goes nana van The Radios, maar toch zette hij één van zijn betere prestaties neer van de afgelopen weken. Het was gelukkig heel ingetogen gehouden en wat vooral opviel is dat de stem en het lied heel goed matchen. En dat is de Timo die ik eigenlijk meer wou zien de voorbije weken. Minder franjes, een degelijke performance, een plezier om naar te kijken en naar te luisteren. Helaas was de vreugde maar van korte duur. De dochters van Bart Peeters zadelden Timo op met Dancing in the moonlight van Toploader. Een heerlijke song om heerlijk mee te zingen in de badkamer of in de wagen, maar helaas had ik die drang niet echt bij de versie van Timo. Het was een heel vlakke en saaie bedoening geworden en Timo slaagde er niet in om het nummer te doen openbloeien, zelfs niet in het refrein. Timo spartelde en sputterde, maar hij kon helemaal niet overtuigen met zijn versie. En dat kon hij helaas ook niet echt met zijn dansopdracht, namelijk Rock DJ van Robbie Williams. De bewegingen waren er nochtans wel zonder echt te overdrijven (tja, de jury moet ook weten wat ze wil. De ene keer is het teveel en de andere keer kan het niet veel genoeg zijn) en de zang verliep een stuk beter dan bij Toploader, maar toch slaagde hij er niet in om mij echt te overtuigen. Het geheel miste punch om van het scherm te spatten. Het mocht allemaal iets ondeugender worden gebracht. Maar we zagen in de halve finale dus alle facetten van Timo: de goede kandidaat, de zwakke kandidaat en de middelmatige kandidaat.

De meest sympathieke van de drie overblijvers, de meest nonchalante, de jojo van de bende, de soulman met het slappe handje, iemand die zich vaak zichtbaar amuseert in de wedstrijd, …. Roel Vanderstukken hoopte eerst op een top vijf-notering, nu is een podiumplaats al bereikt en wil hij nog steeds Sofie Van Moll alle eer aan doen in de finale. En deze is nog steeds in bereik. Al valt het de laatste weken meer en meer op hoe minder kandidaten er zijn dat Roel niet vrij is van zonden en speelt hij al een tijdje met de juiste tonen. Net op tijd terug van een theatervoorstelling werd hij letterlijk op het podium gesmeten met Born to run van Bruce Springsteen. Daar zette hij een geloofwaardige performance neer en zijn stem paste perfect in het nummer, alleen werd er dus een loopje genomen met bepaalde noten. En dat is altijd jammer, want mocht hij iets toonvaster zijn zou hij in de finale een evenwaardige tegenstander zijn voor Stan en zou het nog spannend kunnen worden. Dezelfde commentaar werd bevestigd in het keuzenummer van Karen Daemen, I heard it through the grapevine van Marvin Gaye. Roel heeft het in zich om heel geloofwaardige performances neer te zetten en de aandacht van de kijker te grijpen en het hele lied te behouden, maar qua toonvastheid vliegt hij al wel eens uit de bocht. Sommigen zullen hem daar op afrekenen, maar voor mezelf mag er al eens een noot verkeerd worden gezongen als het totale plaatje maar klopt. En dit is de hele wedstrijd toch bij Roel gebleken. Tenslotte was er nog de dansopdracht en naar mijn mening kreeg Roel geen echt cadeau met Alexandrie Alexandra van Claude François, want in vergelijking met de rest van de dansnummer toch wel een compleet fout nummer en ook een liedje dat beter bij Steph Goossens zou passen dan bij Roel Vanderstukken. Maar dat hij daarom in het refrein ook de zangkunsten van Steph trachtte te imiteren was niet echt nodig. Het was hilarisch, lekker fout en met een hoog entertainmentgehalte, maar gelukkig ook maar een eenmalig iets voor Roel. Het zou bijgevolg ook oneerlijk zijn om hem op deze performance af te rekenen. Op zijn toonvastheid kunnen we hem wel afrekenen, al maakt zijn hoog credibility-gehalte veel goed.

God in de wedstrijd, de man die alles aankan, de kandidaat met het nodige zelfvertrouwen en de nodige toonvastheid, de enige echte zanger en sterartiest in de wedstrijd, …. Stan Van Samang is al van in het begin de topfavoriet en elke week groeit hij meer en meer in die rol. Hij blijft iedereen overklassen en week op week rijgt hij de ene topprestatie na de andere aan elkaar. Durfde er dan ook iemand aan twijfelen dat hij Against all odds van Phil Collins niet zou aankunnen? Tuurlijk niet, want Stan is dé man. Terug met zijn zalige stem bracht hij dit melig lied naar tophoogten en zorgde hij voor kippenvel. Hij bracht het nummer met veel gevoel en met veel overgave en gelukkig voor mij liet hij de overbodige toonladders achterwege. Kortom, terug een prachtprestatie die om meer vroeg. En ook Sandrine vroeg om meer en schotelde Stan Chasing cars van Snow Patrol voor. Een vrij recente hit en dat heeft zo zijn gevaren. Want het origineel ligt kakelvers in het geheugen en het is moeilijk om het origineel dan te doen vergeten of er afstand van te doen. En ook Stan lukte daar niet in, daar moeten we eerlijk in zijn, maar toch bewees hij met dit nummer dat dit de richting is waar hij moet in doorgaan als hij gaat voor dat platencontract omdat het op zijn lijf en stem is geschreven. Zijn stem is niet ruig genoeg voor de pure rock à la Golden Earring, maar wel uitermate geschikt voor de emorock als dit liedje. Om af te sluiten moest ook Stan zich wagen aan een dansopdracht, al had het met Singin’ in the rain van Gene Kelly een hoog musicalgehalte. Als een Belgische Richard Gere in Chicago stond Stan op het podium en zong hij de pannen van het dak. De danspasjes waren daarentegen meer voorzichtig, maar dat waren die van Richard Gere eigenlijk ook. Stan bewees nogmaals dat hij de man is die alles aankan: melige liedjes, emorock, crooners, Nederlandstalig, pianoballads, …. Geen wonder dat de kijker hem terecht direct naar de finale stemde en laat er geen twijfel over bestaan: die finale moet hij winnen!

Stan is dus zeker van de finale, Timo en Roel moeten nog een weekje bang afwachten of ze in die finale terechtkomen. Beiden hebben al twee keer de pijnbank overleefd, maar komende vrijdag zal één van beide toch in het zand moeten bijten na de derde keer genomineerd te zijn. Wie het zal worden blijft toch koffiedik kijken. Vooral nadat de fans van Timo de fanbasis van Andrea Croonenberghs hebben kunnen verslaan. We kunnen dus al stellen dat de bakvissen terug massaal voor Timo zullen stemmen, getuige daarvan al de massale oproepen op het forum van Steracteur, Sterartiest. Maar Roel kan misschien wel rekenen op de fanbasissen van heel wat andere kandidaten. Zo heeft Stan al duidelijk te kennen gegeven dat hij het liefst de finale zou spelen met Roel. Bovendien heeft Roel er dus een erezaak van gemaakt om de finale te spelen voor Sofie Van Moll. Als hij de beide fangroepen kan mobiliseren om voor hem te stemmen en nog kan rekenen op een paar op wraak zinnende fans van Andrea Croonenberghs dan maakt hij nog steeds een goede kans op die finale. Voor mij persoonlijk zie ik hem ook het liefst in de finale terug. Hij is niet de perfecte zanger maar toch weet hij mij keer op keer te boeien. Bovendien is hij ook een soulman, iets wat bij mij altijd in goede aarde valt. Timo daarentegen is zeker geen slechte kandidaat en hij lijkt mij ook een supersympathieke jongen te zijn, maar ik stoor me aan zijn overacting, iets wat ik de voorbije weken al meerdere malen heb herhaald. Maar who cares wie de finale haalt? Als we maar een mooie finale krijgen en als Stan maar wint!

De goede doelen van de top drie:

De komende week kan je bellen en sms’en om Timo en Roel in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.

Het goede doel van Timo Descamps is Responsible Young Drivers. Deze organisatie wil jongeren aanzetten tot een verantwoord rijgedrag om zo het aantal verkeersdoden te verminderen. Daarvoor houden ze enerzijds de gekende nieuwjaarsactie waarbij vrijwilligers de feestvierders naar huis voeren en anderzijds houden ze sensibiliseringscampagnes. Daarbij maken ze gebruik van de promillebril die toont hoe je de wereld ziet als je dronken bent en de promillekart die aantoont hoe moeilijk het is om de controle over het stuur te bewaren als je dronken bent. Als Timo nu vrijdag de finale wint, dan wil men de 25.000 euro gebruiken om een simulator aan te kopen die demonstreert hoe snel je reactievermogen afneemt als je onder invloed een voertuig bestuurt. Je kan Responsible Young Drivers financieel steunen door een gift te storten op rekeningnummer 630-0118000-10 met referentie 187 RYD. Giften vanaf 30 euro leveren een fiscaal attest op.

Het goede doel van Roel is Medi Clowns. De organisatie, die werkt met de drie vaste clowns Fabus, Aspirientje en Ludoke, probeert zieke kindjes zowel in ziekenhuizen als thuis op te vrolijken en hun angsten voor dokters, ziekenhuizen, spuitjes, … te overwinnen. Mocht Roel de finale winnen, kan de organisatie de prijzenpot van 25.000 euro goed gebruiken om de toekomst van de organisatie te verzekeren en de clowns nog meer kinderen te bezoeken. U kan de organisatie steeds financieel ondersteunen door een gift te storten op rekeningnummer 735-0079483-28.

Maar volgende week is het dus ook finale en moet er gestemd worden wie de 25.000 euro voor zijn goed doel wint. Misschien bent u geen grote fan van Stan, maar ziet u wel graag de hoofdprijs naar zijn goed doel gaan.

Het goede doel van Stan is Het balanske. Dit is een gezinsactiviteitencentrum in Tielt-Winge waar gezinnen met gehandicapte kinderen terecht kunnen voor ontspanning en ondersteuning zoals gezinszwemmen, muziek- en dansateliers, … en snoezelen. Dit is het stimuleren van de verschillende zintuigen van muziek, lichteffecten, trillingen, tastmateriaal en geuren in een speciaal ingerichte, veilige en warme kamer met de bedoeling de communicatie tussen de kinderen en hun ouders te bevorderen. Als Stan vrijdag wint, zal de 25.000 euro gaan naar de uitbreiding van het aantal snoezelruimtes in Het balanske. U kan dit goed doel ook steeds buiten de wedstrijd om steunen door een gift te storten op het nummer 734-3571871-49. Giften vanaf 30 euro leveren een fiscaal attest op.

De liedjes voor volgende week:

Volgende week is het finale. De jury heeft voor de finale zelf een nummer gekozen:

Timo: Vanbinnen van Clouseau
Roel: Long train running van Doobie Brothers
Stan: You’re the voice van John Farnham

Ook de kandidaten mochten zelf een nummer kiezen dat ze in de finale willen terug zingen en zouden ook nog een zelfgekozen nieuw nummer mogen zingen:

Timo: Let me entertain van Robbie Williams
Roel: Hard to handle van Otis Redding
Stan: Rockin’ in the free world van Neill Young

En ook als kijker kan u uw favoriet van de vorige weken selecteren. Daarvoor dient u naar de site van Steracteur, Sterartiest te gaan en daar voor uw favorieten te kiezen. Zelf heb ik de volgende keuze gemaakt:

Timo: Faith van George Michael
Roel: Some kind of wonderful van Grank Funk Railroad
Stan: Have a little faith in me van John Hiatt

Top 10 - 12 november 2006

1. Justin Timberlake: My love
2. James Morisson: You give me something
3. Nelly Furtado feat. Timbaland: Promiscuous
4. Nate James: The message
5. John Legend: Save Room
6. Amos Lee: Shout out loud
7. Gnarls Barkley: Smiley faces
8. The Kooks: She moves in her own way
9. Hooverphonic: We all float
10. Snow Patrol: Chasing cars

Steracteur, sterartiest - show 10

De kwartfinale van Steracteur, Sterartiest verloor zijn clown, maar zorgde bij de overblijvers voor de nodige zenuwen. Want de kans om op de pijnbank terecht te komen wordt steeds groter en de verschillen worden ook steeds kleiner. Gelukkig voor de kandidaten mochten ze twee nummers brengen, waardoor men een mindere prestatie kon rechtzetten via de akoestische nummers. Tussendoor moest er ook nog een overbodige moord worden opgelost, wat voor een perfect moment zorgde om de chips bij te vullen. Waar stond die kom nu weer, Steph?

Inderdaad, het circus heeft zijn clown verloren en dat op eigen vraag. Steph Goossens raakte niet in de kwartfinale en moest naar de jurystoel. En eigenlijk was het op het juiste moment dat dit gebeurde. De voorbije weken was ik niet steeds positief voor Steph, maar hij zorgde wel voor het entertainment en zorgde ervoor dat het een heel aangenaam programma werd waar er ook plaats was voor humor in plaats van ernst. Alleen wordt het spel langzamerhand zo spannend dat er geen plaats meer was voor Steph. Hij zorgde wel nog voor de komische noot, maar het aandachtspunt verschoof van het raden naar zijn act naar wie er op de pijnbank zou belanden. De rek was eruit, het ging inderdaad een beetje belachelijk worden, maar ondertussen zal de kas van de Special Olympics goed gespijsd zijn. Waarvoor dank Steph.

Ondanks het feit dat Steph aangaf dat hij eruit wou, waren de zenuwen bij Roel Vanderstukken toch in grote getale aanwezig. Duidelijk ontgoocheld omdat zijn goede prestatie vorige week niet beloond werd door het publiek en met een sneer naar de bakvissen die voor Timo stemmen, ging hij een onzekere week tegemoet. En die onzekerheid bleef toch wel hangen in The power of love van Huey Lewis & The News. Hij draaide een beetje rond de toon en het was niet altijd even zuiver gezongen. Bovendien miste ik een beetje vuur in dit nummer. Het mocht krachtiger en overtuigender gezongen worden. Maar net als vorige week maakte zijn uitstraling op het podium wel veel goed. Je zag af en toe dat hij besefte dat hij niet de juiste noten zong, maar de camera houdt van hem en hij kan de aandacht toch behouden. En dan was zeker het geval in de akoestische ronde waar hij ronduit subliem was. De voorbije weken viel de combinatie Roel en rustig niet altijd in even goede aarde bij mij, maar bij Layla van Eric Clapton overtuigde hij met grote klasse. Perfecte setting, iets wat hij bij Kronenburg Park ook bereikte, alleen was het nu ook nog eens fantastisch gezongen. Akoestisch zorgt dat een zanger in zijn blote staat en Roel in zijn pure toont aan dat hij een goede zanger is. En ja hoor, die mondharmonica was een ontzettend slimme zet die het nummer een extra touch gaf. Op basis van zijn eerste prestatie zag ik hem niet naar de halve finale gaan, maar met Layla heeft hij mij volledig overtuigd. Roel heeft een podiumplaats vast!

De enige resterende vrouw in het spel zijnde is een compliment voor Andrea Croonenberghs, maar maakt ook duidelijk dat ze het niet zo makkelijk gaat krijgen om naar de finale door te stoten. Want het is duidelijk dat Vlaanderen vooral voor de mannen stemt. Andrea moet dus haar uiterste best doen om de kijkers te overtuigen en er is dus maar weinig sprake van emancipatie in het programma. Bovendien stond er nog eens Somewhere only we know van Keane op het programma wat toch niet zo evident en makkelijk lijkt te zijn. Maar Andrea brandt van de ambitie en bracht een uitstekende versie ten berde. Krachtig gezongen zonder te vervallen in de vervelendheid die in dit lied toch wel achter elke zin schuilt. Ze stond ook stevig op het podium en kon van begin tot einde boeien. Dit nummer is een nummer dat makkelijk in de vernieling te rijden valt, maar dat was bij Andrea totaal niet het geval. En ook in de akoestische ronde bleef ze volledig op koers om naar de finale te gaan. Ze maakte een eigen versie van I’m outta love van Anastacia en kon de jury hiermee bekoren. Toch bleef ik een beetje om mijn honger zitten omdat Anastacia het met de nodige uithalen en kracht zingt, terwijl Andrea er een zachter laagje over legde. Maar als ik de performance nu terugbeluister, merk ik toch dat er voldoende kracht vanuit ging. Bovendien ging het akoestische haar ontzettend goed af. Geen overbodigheden en muziek in zijn pure vorm en je ziet dat Andrea zich hierbij als een vis in het water voelt. Toch belandde ze op de pijnbank. Heeft Vlaanderen nog steeds niet geleerd om ook op vrouwen te stemmen?

Het zijn spannende weken voor Stan Van Samang want traditioneel is dit de fase van het spel waar favorieten uit de boot beginnen te vallen. Hij is topfavoriet, maar toch durf ik mijn hand nog niet in het vuur te steken en te beweren dat Stan zeker de wedstrijd wint. Maar als we de feiten bekijken, kunnen we niet anders stellen dan dat hij het verdient. Deze week stond er Maniac van Michael Sembello op het programma, wat toch niet in de lijn ligt van wat hij tot nu toe heeft gebracht. De voorbije weken was het meer rock en alternatief, deze week stond er een onvervalste platte commerciële single op het programma. En laat het mij duidelijk wezen dat ik Stan het liefst zie in het eerste dan het laatste. Maar dat betekent niet dat dit geen uitstekende versie was, want hij bracht enige rock in het lied met zijn stem die op sommige momenten heerlijke schuurde. Bovendien straalt hij zoveel zelfvertrouwen uit op het podium dat je niet anders kan dan dit goed te vinden. Enig puntje van kritiek de voorbije weken was dat hij misschien soms iets teveel de toonladder wil bespelen. In de akoestische ronde kon hij zich dan eens uitleven met Life on Mars van David Bowie, maar dat we vooral hier in Vlaanderen kennen door de versie van Jasper Steverlinck. En ja hoor, hij bespeelde de toonladder maar was gelukkig zo slim om niet te gaan overdrijven hiermee. Integendeel zelfs, hij maakte met die ene lange noot serieuze indruk. En toch, ik kreeg er geen kippenvel van zoals ik dat wel doe als ik de versie van Jasper Steverlinck hoor. Doet dat afbreuk aan zijn performance? Zeker niet, maar die plaats op dat ereschavot dat Eric zei is er wel een onder Jasper Steverlinck. Maar toch, met zijn beide performances draaide hij weer mee op het hoogste niveau en voor mij blijft Stan Van Samang dé sterartiest die we zoeken.

Laatste in het rijtje is Timo Descamps. Tot zijn grote verbazing haalde hij vorige week zonder problemen de kwartfinale, wat tot vele vreugdesprongen zorgde. Met de steun van de bakvissen in de rug mocht hij zich deze week wagen aan Dancing in the streets, de zalige single van Martha & The Vandella’s. Helaas voor hem had ik maar weinig zin om te gaan dansen in de straat op zijn versie. Zijn performance was weliswaar energiek, maar wel met de energie van een ADHD-patiënt. Kortom, overacting troef en teveel energie om goed te zijn. En dan zwijgen we nog maar over de zang. Een duidelijk vermoeide stem slaagde er deze week niet in om een vlekkeloos parcours af te leggen en het ontbrak aan de nodige soul en groove om mij de straat op te krijgen. Gelukkig kreeg hij in de akoestische ronde nog de kans om de brokken te lijmen. En hij kreeg daarbij toch wel een cadeau in de vorm van This Love van Maroon 5, de meest aanstekelijke popsong van de afgelopen jaren. Vermits het in een ontklede versie naar voren werd gebracht, diende hij zijn tic nerveus achterwege te laten en dat kwam de performance zeker ten goede. Alleen de stem pruttelde nog een beetje tegen. Het was een stuk beter dan in zijn eerste performance, maar hij slaagde er toch niet in om de aanstekelijkheid van Adam Levine te evenaren, laat staan te overtreffen. Waren het nog restanten van de ziekte van vorige week of woog de druk om uitstekend te presteren misschien zwaar door? Wat de reden ook mocht zijn, het was in de sterren geschreven dat Timo deze week op de pijnbank zou belanden.

De verschillen tussen Roel, Andrea en Timo zijn in feite heel klein en het is daardoor ook moeilijk om iemand door te laten naar de halve finale. Van één naam konden we gewoon zeker zijn, namelijk Stan Van Samang. Hij blijft gewoon de top in het programma en de vrijstelling van Steph was zeer verdiend. En daarmee ontloopt hij meteen ook het gevaar om als favoriet alsnog in het zand te bijten. Maar voor de overige drie is alles minder duidelijk en zal het op enkele stemmen aan komen om door te gaan of niet. Door het wegvallen van Stan was Roel duidelijk in het voordeel omdat het algemeen aangenomen wordt dat beide personen hetzelfde publiek aanspreken en dat dit publiek graag hen beide in de finale ziet staan. Het feit dat Roel dus degene was die doorging, is dus te wijten aan de vrijstelling voor Stan waardoor de fanbasis van Stan nu met een gerust hart voor Roel kon stemmen. Slachtoffer daarvan is misschien wel Andrea geworden die toch wel een goede beurt maakte vandaag en de voorbije weken, maar hiervoor niet beloond werd. En ook Timo werd een slachtoffer. Hij kreeg weliswaar de minst goede kritieken van de avond, maar zijn fanbasis moest dan ook nog eens opboksen tegen twee fanbasissen die voor Roel stemmen.

Wie zie ik het liefst naar de halve finale doorstoten? Ik denk dat het overduidelijk is dat mijn voorkeur uitgaat naar Andrea Croonenberghs. Er wordt haar misschien een beetje verweten dat zij wel degelijk de meeste ervaring had van alle kandidaten, maar ze staat er toch wel elke week en bevestigt toch ook al die vooroordelen. Ze is een goede zangeres die weet te overtuigen en heel wat kenmerken van een sterartiest heeft. Ik gun het Timo eigenlijk ook wel omdat het een hele prestatie is om als onbekende knul zo ver te geraken en zo veel mensen te kunnen overtuigen. Naast het podium lijkt hij echt wel een lieve en toffe jongen te zijn, maar persoonlijk vind ik hem op het podium nog een beetje te groen achter de oren en mist hij ervaring en persoonlijkheid op het podium. Er zit zeker potentieel in hem, maar hij moet tijd geven om het te laten groeien en om een persoonlijke stempel te ontwikkelen. Hij heeft echter wel al een grote fanbasis om op te steunen en misschien loodsen zij hem naar de halve finale. Het wordt afwachten tot volgende week.

De goede doelen van de mogelijke afvallers:

De komende week kan je bellen en sms’en om Timo en Andrea in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.

Het goede doel van Timo Descamps is Responsible Young Drivers. Deze organisatie wil jongeren aanzetten tot een verantwoord rijgedrag om zo het aantal verkeersdoden te verminderen. Daarvoor houden ze enerzijds de gekende nieuwjaarsactie waarbij vrijwilligers de feestvierders naar huis voeren en anderzijds houden ze sensibiliseringscampagnes. Daarbij maken ze gebruik van de promillebril die toont hoe je de wereld ziet als je dronken bent en de promillekart die aantoont hoe moeilijk het is om de controle over het stuur te bewaren als je dronken bent. Als Timo de finale wint, dan wil men de 25.000 euro gebruiken om een simulator aan te kopen die demonstreert hoe snel je reactievermogen afneemt als je onder invloed een voertuig bestuurt. Je kan Responsible Young Drivers financieel steunen door een gift te storten op rekeningnummer 630-0118000-10 met referentie 187 RYD. Giften vanaf 30 euro leveren een fiscaal attest op.

Het goede doel van Andrea Croonenberghs is Het Huis, de organisatie waar Andrea meter van is. De organisatie zorgt voor een neutrale bezoekersruimte voor kinderen van gescheiden ouders. Hiermee komen zij tegemoet aan de nood aan ruimtes voor kinderen die slachtoffer zijn van een vechtscheiding en die door rechters hun ouders enkel op neutraal terrein mogen ontmoeten. Momenteel heeft de organisatie een eigen pand waar elk weekend meer dan 20 kinderen en hun ouders elkaar kunnen ontmoeten. Er ontbreekt enkel nog een grote speeltuin aan het pand om de bezoeken nog aangenamer te maken. Mocht Andrea de finale winnen dan zal de 25.000 euro hiervoor gespendeerd worden.

De liedjes voor volgende week:

De kijker mag elke week kiezen welke song zijn favoriete acteur of actrice de komende show moet zingen. Dit werd deze week de keuze van de kijker:

1. Roel: Born to run van Bruce Springsteen
2. Andrea: I’d be yours van Ilse Delange
3. Stan: Against all odds van Phil Collins
4. Timo: She goes nana van The Radios

Top 10 - 5 november 2006

1. Justin Timberlake: My love
2. Nate James: The message
3. John Legend: Save Room
4. Amos Lee: Shout out loud
5. James Morrison: You give me something
6. Gnarls Barkley: Smiley faces
7. Nelly Furtado feat. Timbaland: Promiscuous
8. Snow Patrol: Chasing cars
9. The Kooks: She moves in her own way
10. Jamiroquai: Runaway

Steracteur, sterartiest - show 9

Wie mocht de lijst van Karel, Grietje, An, Rob, Lien, Sofie en Werner vervolledigen? En welke kandidaten maken er veel kans om volgende week in dit illustere lijstje te staan? De begin- en eindvraag van de negende show van Steracteur, Sterartiest is hiermee gesteld. Daar tussenin moest er ook echter nog gezongen worden. En ja hoor, het wordt steeds moeilijker en de top 5 is aan elkaar gewaagd. De sprint naar de finale bereikt langzamerhand haar hoogtepunt.

Maar dus eerst de beginvraag. Wie viel er deze week af? Cara of Steph? Beiden waren verdiend genomineerd en het is een wonder dat beiden zelfs zo ver zijn geraakt en dat één van beiden zelfs de top 5 zal bereiken. Beiden hadden ook een beetje genoeg van de show. Cara was het stilaan beu om nog langer op haar kop te laten zitten door de jury, terwijl Steph vond dat zijn liedje nu wel echt wel uitgezongen was. Wie er dus ook afviel, geen van beiden vond het echt erg. De kijker besliste en die koos ervoor om de clown van het circus nog een weekje langer in de wedstrijd te houden. Steph mocht dus terug de piste in, terwijl Cara naar de jurybank werd doorverwezen. Om daar eens een dikke scheet in de richting van de jury te laten. De negatieve jurycommentaren zaten haar duidelijk hoog. En terecht ook, want zoals ik vorige week reeds gezegd, de jury deed ook niet haar best om nog enige positieve noten te zoeken in de performances van Cara. Het is een wedstrijd en je moet tegen je verlies kunnen natuurlijk, maar het is ook zo dat dit vooral een ludieke wedstrijd is die enkel voor de goede doelen van enig belang is. Dus ja, de jury mag negatieve commentaar geven en de steracteurs moeten hiermee leren omgaan, maar in het geval van Cara ging het misschien net iets te ver in de schijn van de geest van het programma.

Steph Goossens maakte bij het begin al duidelijk dat hij wou dat dit zijn zwanenzang ging zijn. Hij ging voor een laatste keer nog eens alles uit de kast halen, maar dan mocht het genoeg zijn. De mens is niet alleen de sympathie zelve, maar laat ook tonen dat hij vanbinnen een schoon mens is. Bij What a wonderful world van Louis Armstrong probeerde hij terug zijn best te doen om te zingen wat natuurlijk niet lukte, maar het lied leende zich dan ook niet echt tot een act of een komische noot. Het was dus een beetje een naakte Steph, maar eigenlijk deed hij dat voor zijn weinige talent nog niet zo slecht. Natuurlijk weet je dat hij zich moet inhouden om zelf niet in de lach te schieten en dat verstoort het geheel een beetje. Maar nogmaals in vergelijking met vorige weken vond ik dit voor Steph een geslaagde performance. Met De regenboog (vlieg met me mee) van Paul De Leeuw ging hij echter faliekant de bocht uit. Dit was echt wel abominabel slecht. Ongelofelijk vals, geen gevoel voor timing, een beetje belachelijk, …. Let op, de zelfgeschreven strofen waren wel leuk en goed gevonden, maar persoonlijk vond ik het geheel niet goed overkomen. Zelfs niet humoristisch. Ik had een klein beetje medelijden met Steph. Maar het maakte nogmaals duidelijk dat het een wonder is dat hij tot de top 5 is geraakt. Laat ons hopen dat zijn fans zijn oproep hebben gehoord om dit zijn sluitstuk te laten worden.

Andrea Croonenberghs is met het wegvallen van Cara nu nog de enige vrouw in de wedstrijd. Bovendien heeft zij ook nog niet het lijden van de pijnbank meegemaakt. En vorige week tenslotte maakte ze nog eens een goede beurt met One of us. Het lijkt er dus op dat zij serieus op dreef is richting finale. De kijkers kozen vorige week verrassend voor I’m so excited van The Pointer Sisters. Maar ook My number one was zo een rare keuze, maar ze bracht het er toen schitterend van af. En ja hoor, ik vond, in tegenstelling tot de jury, dat ze het er deze keer ook heel goed van heeft afgebracht. Het is waar dat het misschien iets te statisch was en een beetje meer excited mocht overkomen, maar ik vond het toch swingend gezongen. Bovendien vond ik dat haar bij momenten schorre en ruwe stem wel passen in het nummer. Het is niet meteen haar genre, maar ik zie haar toch ook wel graag eens buiten haar lijntjes kleuren. Terug naar de kust van Maggie MacNeal lag dan wel meer binnen haar lijntjes. En dus was het ook te verwachten dat ze hiermee goed weg kon. Vooreerst viel het enorm op dat het Nederlands haar zeer goed lag, iets wat ook bij de andere kandidaten opviel. Heeft een betere Nederlandse uitspraak en articulatie die steracteurs in hun professionele activiteiten moeten nastreven hier iets mee te maken? Maar het was daarnaast ook ontzettend goed gezongen en gebracht. Het is wel waar dat er misschien iets meer hartstocht mocht doorklinken om het beklijvend te maken. Nu paradeerde ze perfect langs de valkuilen en zet ze haar sprint richting finale verder. En om de negatieve commentaren van vooral Eric te paraderen kwam de vrijstelling van Cara natuurlijk goed van pas.

Die vrijstelling ging vorige week nog naar Timo Descamps. Het zag er even niet goed uit deze week omdat hij met koorts ziek te bed lag en dus niet echt optimaal heeft kunnen oefenen. En toch. Met Faith van George Michael heeft Timo het onmogelijke gepresteerd, nl. mij hem nog eens goed doen vinden met een performance. En dat was toch al een heel tijdje geleden. Het begin sputterde nog een beetje tegen, maar geleidelijk aan roteerde de motor vlotter en vond ik dit een uitstekend gezongen versie van Faith. Een minpuntje blijft misschien toch wel het overacteren in zijn bewegingen, maar dat moeten we nu eenmaal bij Timo er bijnemen. Het was niet zo erg dan de voorbije weken, maar dat telkens zijn hoofd in zijn nek smijten blijft toch wel irritant. Maar over het algemeen vond ik dit een puike prestatie. Bij Onderweg van Abel probeerde hij hetzelfde niveau te behalen en dat lukte grotendeels. Terug was het zeer goed gezongen, iets dat we ook gewoon zijn van Timo. Alleen wat hem hier een beetje parten speelde, was het gebrek aan ervaring en inlevingsvermogen. Hij probeerde het wel, maar het was soms te geacteerd en bijgevolg lag er op bepaalde momenten ook maar weinig van Timo in dit nummer. Dat blijft toch wel een minpunt aan Timo, maar eenmaal wat meer ervaring zal dit wel beteren. Kortom, beide prestaties hadden enkele minpunten, maar het globale beeld was deze week positief voor Timo. Of met het oog op de voorbije weken de vrijstelling van de pijnbank verdiend was, laat ik echter in het midden.

Roel Vanderstukken was niet zo tevreden met zijn prestatie van vorige week. Deze deinde dan ook op de curve die ik de voorbije weken al opmerkte. Het gaat op en neer bij Roel. Great balls of fire van Jerry Lee Lewis moest hem dus terug weer op het juiste spoor brengen, maar een echt cadeau lijkt mij dit nummer niet te zijn. Toch bracht Roel er het heel swingend en rockend er van af en was het uitstekend gezongen. Jammer alleen dat de act wel heel statisch is gebleven en dat het lichaam niet swingde en rockte. Waarschijnlijk wou Roel een beetje op veilig spelen om niet in ademnood te geraken en ook om zijn energie in zijn zang te kunnen steken. Doe uw ogen toe en je hoort dus een fantastische song, doe ze open en het verliest een beetje van zijn glans. De tweede prestatie van de avond was Iedereen is van de wereld van The Scene. Roel was zo slim geweest om er een eigen draai aan te geven om zo de valkuilen te omzeilen en ook om geen verwijt te krijgen dat hij The Scene zou imiteren. Hij bracht het nummer in het begin toch een beetje aarzelend, maar geleidelijk aan ging hij er met een vlotte vaart doorheen. En dat was er soms een beetje aan te horen. Niet altijd even correct gezongen en af en toe ook in dreigende ademnood. Maar dat verdween allemaal als sneeuw voor de zon door zijn swingende performance. Bij zijn tweede performance was het dus: doe je ogen toe en je hoort af en toe een zanger in nood, maar doe ze open en het plaatje past perfect. Een optreden dus met zeer positieve elementen, maar ook met enkele foutjes. Zorgden die laatste voor zijn tweede nominatie?

Terug werd het cliché save the best for last bevestigd. Stan Van Samang is de beste zanger van de groep, maar liet vorige week toch een steek vallen. Tijd om orde op zaken te stellen, moet hij gedacht hebben. Eerst liet hij vrouwelijk Vlaanderen doen smullen door een blik op zijn bovenlichaam te gunnen (zo’n goedkope truc, Stan) en dan liet hij Vlaanderen tout court versteld staan van zijn versie van Have a little faith in me van John Hiatt. Een beetje aarzelend in het begin en ook de neiging te hebben om terug te veel de toonladder te bespelen, maar dan laat hij ineens het nummer openbloeien en brengt hij een beklijvende en persoonlijke versie van het nummer. En meteen zingt hij zich weer naar een zoveelste hoogtepunt in zijn carrière. En ook in het Nederlands blijft hij overeind staan. Sinds een dag of twee van Doe Maar bracht hem niet aan het wankelen. Integendeel, met veel overtuigingskracht en plezier bracht hij deze Nederlandse klassieker vlekkeloos ten berde. Tja, ik kan hem dus weer met allerlei superlatieven beginnen te omschrijven, maar dat heb ik de voorbije weken al genoeg gedaan. Hij is gewoon de beste en daarmee uit. Ik ben wel benieuwd voor volgende week, want Maniac van Michael Sembello en Life on Mars van David Bowie lijken mij geen makkelijke klussen te zijn.

Het werd een moeilijke klus deze week om te gaan kiezen wie er op de pijnbank moest gaan zitten. Stan was weer buiten categorie vandaag en hoorde daar zeker niet op. Steph daarentegen is om heel andere redenen ook buiten categorie en verdiende het zeker met zijn slechte versie van De Regenboog om genomineerd te worden. Maar wie moest er naast hem op die pijnbank komen te zitten? Andrea had de vrijstelling van Cara verdiend en gelet op de toch mindere jurycommentaren zou die haar wel eens goed van pas zijn kunnen komen. Dus bleven alleen nog Roel en Timo over. Beiden hebben een prestatie neergezet waarbij je elementen pro en elementen contra kunt opnoemen. Het was uiteindelijk toch Roel die in het zand beet. Maar als de fans van Steph Goossens de raad van Steph nu eens zouden opvolgen en dus niet voor hem zouden stemmen, dan kan Roel toch nog enigszins gerust zijn voor volgende week. En in feite hoort hij ook wel bij die laatste vier te staan. De keuze voor deze week is dus niet zo moeilijk. De keuze volgende week zal echter veel moeilijker worden, want buiten Stan is iedereen aan elkaar gewaagd. Het wordt nog superspannend in Steracteur, Sterartiest.

De goede doelen van de mogelijke afvallers:

De komende week kan je bellen en sms’en om Roel en Steph in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.

Het goede doel van Roel is Medi Clowns. De organisatie, die werkt met de drie vaste clowns Fabus, Aspirientje en Ludoke, probeert zieke kindjes zowel in ziekenhuizen als thuis op te vrolijken en hun angsten voor dokters, ziekenhuizen, spuitjes, … te overwinnen. Mocht Roel de finale winnen, kan de organisatie de prijzenpot van 25.000 euro goed gebruiken om de toekomst van de organisatie te verzekeren en de clowns nog meer kinderen te bezoeken. U kan de organisatie steeds financieel ondersteunen door een gift te storten op rekeningnummer 735-0079483-28.

Het goede doel van Steph is Special Olympics. Deze wereldgekende organisatie biedt alle gehandicapten vanaf 8 jaar de mogelijkheid om een aangepaste sport te beoefenen, trainingsprogramma’s te volgen en deel te nemen aan wedstrijden die beantwoorden aan hun vaardigheden. Op deze manier streeft men naar de ontplooiing van de gehandicapten en de sensibilisering van hun omgeving. Elk jaar organiseert Special Olympics een groots opgezet sportevenement. Mocht Steph de finale en de 25.000 euro winnen, zou het geld vooral gaan naar dit sportevenement en gaat er zeker een deel van het geld naar de aankoop van Olympische medailles zodat alle deelnemers zich een beetje winnaar kunnen voelen. U kan Special Olympics financieel steunen op de rekeningnummers 210-0130145-23 (Fortis), 310-1122228-24 (ING), 426-5119401-10 (KBC) en 786-5841569-19 (Dexia). Giften vanaf 30 euro leveren zoals gebruikelijk een fiscaal attest op.

De liedjes voor volgende week:

De kijker mag elke week kiezen welke song zijn favoriete acteur of actrice de komende show moet zingen. Dit werd deze week de keuze van de kijker:

1. Steph: I’m into folk van The Radio’s
2. Andrea: Somewhere only we know van Keane
3. Timo: Dancing in the street van Martha Reeves & The Vandella’s
4. Roel: The power of love van Huey Lewis & The News
5. Stan: Maniac van Michael Sembello