Steracteur, sterartiest - show 10
De kwartfinale van Steracteur, Sterartiest verloor zijn clown, maar zorgde bij de overblijvers voor de nodige zenuwen. Want de kans om op de pijnbank terecht te komen wordt steeds groter en de verschillen worden ook steeds kleiner. Gelukkig voor de kandidaten mochten ze twee nummers brengen, waardoor men een mindere prestatie kon rechtzetten via de akoestische nummers. Tussendoor moest er ook nog een overbodige moord worden opgelost, wat voor een perfect moment zorgde om de chips bij te vullen. Waar stond die kom nu weer, Steph?
Inderdaad, het circus heeft zijn clown verloren en dat op eigen vraag. Steph Goossens raakte niet in de kwartfinale en moest naar de jurystoel. En eigenlijk was het op het juiste moment dat dit gebeurde. De voorbije weken was ik niet steeds positief voor Steph, maar hij zorgde wel voor het entertainment en zorgde ervoor dat het een heel aangenaam programma werd waar er ook plaats was voor humor in plaats van ernst. Alleen wordt het spel langzamerhand zo spannend dat er geen plaats meer was voor Steph. Hij zorgde wel nog voor de komische noot, maar het aandachtspunt verschoof van het raden naar zijn act naar wie er op de pijnbank zou belanden. De rek was eruit, het ging inderdaad een beetje belachelijk worden, maar ondertussen zal de kas van de Special Olympics goed gespijsd zijn. Waarvoor dank Steph.
Ondanks het feit dat Steph aangaf dat hij eruit wou, waren de zenuwen bij Roel Vanderstukken toch in grote getale aanwezig. Duidelijk ontgoocheld omdat zijn goede prestatie vorige week niet beloond werd door het publiek en met een sneer naar de bakvissen die voor Timo stemmen, ging hij een onzekere week tegemoet. En die onzekerheid bleef toch wel hangen in The power of love van Huey Lewis & The News. Hij draaide een beetje rond de toon en het was niet altijd even zuiver gezongen. Bovendien miste ik een beetje vuur in dit nummer. Het mocht krachtiger en overtuigender gezongen worden. Maar net als vorige week maakte zijn uitstraling op het podium wel veel goed. Je zag af en toe dat hij besefte dat hij niet de juiste noten zong, maar de camera houdt van hem en hij kan de aandacht toch behouden. En dan was zeker het geval in de akoestische ronde waar hij ronduit subliem was. De voorbije weken viel de combinatie Roel en rustig niet altijd in even goede aarde bij mij, maar bij Layla van Eric Clapton overtuigde hij met grote klasse. Perfecte setting, iets wat hij bij Kronenburg Park ook bereikte, alleen was het nu ook nog eens fantastisch gezongen. Akoestisch zorgt dat een zanger in zijn blote staat en Roel in zijn pure toont aan dat hij een goede zanger is. En ja hoor, die mondharmonica was een ontzettend slimme zet die het nummer een extra touch gaf. Op basis van zijn eerste prestatie zag ik hem niet naar de halve finale gaan, maar met Layla heeft hij mij volledig overtuigd. Roel heeft een podiumplaats vast!
De enige resterende vrouw in het spel zijnde is een compliment voor Andrea Croonenberghs, maar maakt ook duidelijk dat ze het niet zo makkelijk gaat krijgen om naar de finale door te stoten. Want het is duidelijk dat Vlaanderen vooral voor de mannen stemt. Andrea moet dus haar uiterste best doen om de kijkers te overtuigen en er is dus maar weinig sprake van emancipatie in het programma. Bovendien stond er nog eens Somewhere only we know van Keane op het programma wat toch niet zo evident en makkelijk lijkt te zijn. Maar Andrea brandt van de ambitie en bracht een uitstekende versie ten berde. Krachtig gezongen zonder te vervallen in de vervelendheid die in dit lied toch wel achter elke zin schuilt. Ze stond ook stevig op het podium en kon van begin tot einde boeien. Dit nummer is een nummer dat makkelijk in de vernieling te rijden valt, maar dat was bij Andrea totaal niet het geval. En ook in de akoestische ronde bleef ze volledig op koers om naar de finale te gaan. Ze maakte een eigen versie van I’m outta love van Anastacia en kon de jury hiermee bekoren. Toch bleef ik een beetje om mijn honger zitten omdat Anastacia het met de nodige uithalen en kracht zingt, terwijl Andrea er een zachter laagje over legde. Maar als ik de performance nu terugbeluister, merk ik toch dat er voldoende kracht vanuit ging. Bovendien ging het akoestische haar ontzettend goed af. Geen overbodigheden en muziek in zijn pure vorm en je ziet dat Andrea zich hierbij als een vis in het water voelt. Toch belandde ze op de pijnbank. Heeft Vlaanderen nog steeds niet geleerd om ook op vrouwen te stemmen?
Het zijn spannende weken voor Stan Van Samang want traditioneel is dit de fase van het spel waar favorieten uit de boot beginnen te vallen. Hij is topfavoriet, maar toch durf ik mijn hand nog niet in het vuur te steken en te beweren dat Stan zeker de wedstrijd wint. Maar als we de feiten bekijken, kunnen we niet anders stellen dan dat hij het verdient. Deze week stond er Maniac van Michael Sembello op het programma, wat toch niet in de lijn ligt van wat hij tot nu toe heeft gebracht. De voorbije weken was het meer rock en alternatief, deze week stond er een onvervalste platte commerciële single op het programma. En laat het mij duidelijk wezen dat ik Stan het liefst zie in het eerste dan het laatste. Maar dat betekent niet dat dit geen uitstekende versie was, want hij bracht enige rock in het lied met zijn stem die op sommige momenten heerlijke schuurde. Bovendien straalt hij zoveel zelfvertrouwen uit op het podium dat je niet anders kan dan dit goed te vinden. Enig puntje van kritiek de voorbije weken was dat hij misschien soms iets teveel de toonladder wil bespelen. In de akoestische ronde kon hij zich dan eens uitleven met Life on Mars van David Bowie, maar dat we vooral hier in Vlaanderen kennen door de versie van Jasper Steverlinck. En ja hoor, hij bespeelde de toonladder maar was gelukkig zo slim om niet te gaan overdrijven hiermee. Integendeel zelfs, hij maakte met die ene lange noot serieuze indruk. En toch, ik kreeg er geen kippenvel van zoals ik dat wel doe als ik de versie van Jasper Steverlinck hoor. Doet dat afbreuk aan zijn performance? Zeker niet, maar die plaats op dat ereschavot dat Eric zei is er wel een onder Jasper Steverlinck. Maar toch, met zijn beide performances draaide hij weer mee op het hoogste niveau en voor mij blijft Stan Van Samang dé sterartiest die we zoeken.
Laatste in het rijtje is Timo Descamps. Tot zijn grote verbazing haalde hij vorige week zonder problemen de kwartfinale, wat tot vele vreugdesprongen zorgde. Met de steun van de bakvissen in de rug mocht hij zich deze week wagen aan Dancing in the streets, de zalige single van Martha & The Vandella’s. Helaas voor hem had ik maar weinig zin om te gaan dansen in de straat op zijn versie. Zijn performance was weliswaar energiek, maar wel met de energie van een ADHD-patiënt. Kortom, overacting troef en teveel energie om goed te zijn. En dan zwijgen we nog maar over de zang. Een duidelijk vermoeide stem slaagde er deze week niet in om een vlekkeloos parcours af te leggen en het ontbrak aan de nodige soul en groove om mij de straat op te krijgen. Gelukkig kreeg hij in de akoestische ronde nog de kans om de brokken te lijmen. En hij kreeg daarbij toch wel een cadeau in de vorm van This Love van Maroon 5, de meest aanstekelijke popsong van de afgelopen jaren. Vermits het in een ontklede versie naar voren werd gebracht, diende hij zijn tic nerveus achterwege te laten en dat kwam de performance zeker ten goede. Alleen de stem pruttelde nog een beetje tegen. Het was een stuk beter dan in zijn eerste performance, maar hij slaagde er toch niet in om de aanstekelijkheid van Adam Levine te evenaren, laat staan te overtreffen. Waren het nog restanten van de ziekte van vorige week of woog de druk om uitstekend te presteren misschien zwaar door? Wat de reden ook mocht zijn, het was in de sterren geschreven dat Timo deze week op de pijnbank zou belanden.
De verschillen tussen Roel, Andrea en Timo zijn in feite heel klein en het is daardoor ook moeilijk om iemand door te laten naar de halve finale. Van één naam konden we gewoon zeker zijn, namelijk Stan Van Samang. Hij blijft gewoon de top in het programma en de vrijstelling van Steph was zeer verdiend. En daarmee ontloopt hij meteen ook het gevaar om als favoriet alsnog in het zand te bijten. Maar voor de overige drie is alles minder duidelijk en zal het op enkele stemmen aan komen om door te gaan of niet. Door het wegvallen van Stan was Roel duidelijk in het voordeel omdat het algemeen aangenomen wordt dat beide personen hetzelfde publiek aanspreken en dat dit publiek graag hen beide in de finale ziet staan. Het feit dat Roel dus degene was die doorging, is dus te wijten aan de vrijstelling voor Stan waardoor de fanbasis van Stan nu met een gerust hart voor Roel kon stemmen. Slachtoffer daarvan is misschien wel Andrea geworden die toch wel een goede beurt maakte vandaag en de voorbije weken, maar hiervoor niet beloond werd. En ook Timo werd een slachtoffer. Hij kreeg weliswaar de minst goede kritieken van de avond, maar zijn fanbasis moest dan ook nog eens opboksen tegen twee fanbasissen die voor Roel stemmen.
Wie zie ik het liefst naar de halve finale doorstoten? Ik denk dat het overduidelijk is dat mijn voorkeur uitgaat naar Andrea Croonenberghs. Er wordt haar misschien een beetje verweten dat zij wel degelijk de meeste ervaring had van alle kandidaten, maar ze staat er toch wel elke week en bevestigt toch ook al die vooroordelen. Ze is een goede zangeres die weet te overtuigen en heel wat kenmerken van een sterartiest heeft. Ik gun het Timo eigenlijk ook wel omdat het een hele prestatie is om als onbekende knul zo ver te geraken en zo veel mensen te kunnen overtuigen. Naast het podium lijkt hij echt wel een lieve en toffe jongen te zijn, maar persoonlijk vind ik hem op het podium nog een beetje te groen achter de oren en mist hij ervaring en persoonlijkheid op het podium. Er zit zeker potentieel in hem, maar hij moet tijd geven om het te laten groeien en om een persoonlijke stempel te ontwikkelen. Hij heeft echter wel al een grote fanbasis om op te steunen en misschien loodsen zij hem naar de halve finale. Het wordt afwachten tot volgende week.
De goede doelen van de mogelijke afvallers:
De komende week kan je bellen en sms’en om Timo en Andrea in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.
Het goede doel van Timo Descamps is Responsible Young Drivers. Deze organisatie wil jongeren aanzetten tot een verantwoord rijgedrag om zo het aantal verkeersdoden te verminderen. Daarvoor houden ze enerzijds de gekende nieuwjaarsactie waarbij vrijwilligers de feestvierders naar huis voeren en anderzijds houden ze sensibiliseringscampagnes. Daarbij maken ze gebruik van de promillebril die toont hoe je de wereld ziet als je dronken bent en de promillekart die aantoont hoe moeilijk het is om de controle over het stuur te bewaren als je dronken bent. Als Timo de finale wint, dan wil men de 25.000 euro gebruiken om een simulator aan te kopen die demonstreert hoe snel je reactievermogen afneemt als je onder invloed een voertuig bestuurt. Je kan Responsible Young Drivers financieel steunen door een gift te storten op rekeningnummer 630-0118000-10 met referentie 187 RYD. Giften vanaf 30 euro leveren een fiscaal attest op.
Het goede doel van Andrea Croonenberghs is Het Huis, de organisatie waar Andrea meter van is. De organisatie zorgt voor een neutrale bezoekersruimte voor kinderen van gescheiden ouders. Hiermee komen zij tegemoet aan de nood aan ruimtes voor kinderen die slachtoffer zijn van een vechtscheiding en die door rechters hun ouders enkel op neutraal terrein mogen ontmoeten. Momenteel heeft de organisatie een eigen pand waar elk weekend meer dan 20 kinderen en hun ouders elkaar kunnen ontmoeten. Er ontbreekt enkel nog een grote speeltuin aan het pand om de bezoeken nog aangenamer te maken. Mocht Andrea de finale winnen dan zal de 25.000 euro hiervoor gespendeerd worden.
De liedjes voor volgende week:
De kijker mag elke week kiezen welke song zijn favoriete acteur of actrice de komende show moet zingen. Dit werd deze week de keuze van de kijker:
1. Roel: Born to run van Bruce Springsteen
2. Andrea: I’d be yours van Ilse Delange
3. Stan: Against all odds van Phil Collins
4. Timo: She goes nana van The Radios
Inderdaad, het circus heeft zijn clown verloren en dat op eigen vraag. Steph Goossens raakte niet in de kwartfinale en moest naar de jurystoel. En eigenlijk was het op het juiste moment dat dit gebeurde. De voorbije weken was ik niet steeds positief voor Steph, maar hij zorgde wel voor het entertainment en zorgde ervoor dat het een heel aangenaam programma werd waar er ook plaats was voor humor in plaats van ernst. Alleen wordt het spel langzamerhand zo spannend dat er geen plaats meer was voor Steph. Hij zorgde wel nog voor de komische noot, maar het aandachtspunt verschoof van het raden naar zijn act naar wie er op de pijnbank zou belanden. De rek was eruit, het ging inderdaad een beetje belachelijk worden, maar ondertussen zal de kas van de Special Olympics goed gespijsd zijn. Waarvoor dank Steph.
Ondanks het feit dat Steph aangaf dat hij eruit wou, waren de zenuwen bij Roel Vanderstukken toch in grote getale aanwezig. Duidelijk ontgoocheld omdat zijn goede prestatie vorige week niet beloond werd door het publiek en met een sneer naar de bakvissen die voor Timo stemmen, ging hij een onzekere week tegemoet. En die onzekerheid bleef toch wel hangen in The power of love van Huey Lewis & The News. Hij draaide een beetje rond de toon en het was niet altijd even zuiver gezongen. Bovendien miste ik een beetje vuur in dit nummer. Het mocht krachtiger en overtuigender gezongen worden. Maar net als vorige week maakte zijn uitstraling op het podium wel veel goed. Je zag af en toe dat hij besefte dat hij niet de juiste noten zong, maar de camera houdt van hem en hij kan de aandacht toch behouden. En dan was zeker het geval in de akoestische ronde waar hij ronduit subliem was. De voorbije weken viel de combinatie Roel en rustig niet altijd in even goede aarde bij mij, maar bij Layla van Eric Clapton overtuigde hij met grote klasse. Perfecte setting, iets wat hij bij Kronenburg Park ook bereikte, alleen was het nu ook nog eens fantastisch gezongen. Akoestisch zorgt dat een zanger in zijn blote staat en Roel in zijn pure toont aan dat hij een goede zanger is. En ja hoor, die mondharmonica was een ontzettend slimme zet die het nummer een extra touch gaf. Op basis van zijn eerste prestatie zag ik hem niet naar de halve finale gaan, maar met Layla heeft hij mij volledig overtuigd. Roel heeft een podiumplaats vast!
De enige resterende vrouw in het spel zijnde is een compliment voor Andrea Croonenberghs, maar maakt ook duidelijk dat ze het niet zo makkelijk gaat krijgen om naar de finale door te stoten. Want het is duidelijk dat Vlaanderen vooral voor de mannen stemt. Andrea moet dus haar uiterste best doen om de kijkers te overtuigen en er is dus maar weinig sprake van emancipatie in het programma. Bovendien stond er nog eens Somewhere only we know van Keane op het programma wat toch niet zo evident en makkelijk lijkt te zijn. Maar Andrea brandt van de ambitie en bracht een uitstekende versie ten berde. Krachtig gezongen zonder te vervallen in de vervelendheid die in dit lied toch wel achter elke zin schuilt. Ze stond ook stevig op het podium en kon van begin tot einde boeien. Dit nummer is een nummer dat makkelijk in de vernieling te rijden valt, maar dat was bij Andrea totaal niet het geval. En ook in de akoestische ronde bleef ze volledig op koers om naar de finale te gaan. Ze maakte een eigen versie van I’m outta love van Anastacia en kon de jury hiermee bekoren. Toch bleef ik een beetje om mijn honger zitten omdat Anastacia het met de nodige uithalen en kracht zingt, terwijl Andrea er een zachter laagje over legde. Maar als ik de performance nu terugbeluister, merk ik toch dat er voldoende kracht vanuit ging. Bovendien ging het akoestische haar ontzettend goed af. Geen overbodigheden en muziek in zijn pure vorm en je ziet dat Andrea zich hierbij als een vis in het water voelt. Toch belandde ze op de pijnbank. Heeft Vlaanderen nog steeds niet geleerd om ook op vrouwen te stemmen?
Het zijn spannende weken voor Stan Van Samang want traditioneel is dit de fase van het spel waar favorieten uit de boot beginnen te vallen. Hij is topfavoriet, maar toch durf ik mijn hand nog niet in het vuur te steken en te beweren dat Stan zeker de wedstrijd wint. Maar als we de feiten bekijken, kunnen we niet anders stellen dan dat hij het verdient. Deze week stond er Maniac van Michael Sembello op het programma, wat toch niet in de lijn ligt van wat hij tot nu toe heeft gebracht. De voorbije weken was het meer rock en alternatief, deze week stond er een onvervalste platte commerciële single op het programma. En laat het mij duidelijk wezen dat ik Stan het liefst zie in het eerste dan het laatste. Maar dat betekent niet dat dit geen uitstekende versie was, want hij bracht enige rock in het lied met zijn stem die op sommige momenten heerlijke schuurde. Bovendien straalt hij zoveel zelfvertrouwen uit op het podium dat je niet anders kan dan dit goed te vinden. Enig puntje van kritiek de voorbije weken was dat hij misschien soms iets teveel de toonladder wil bespelen. In de akoestische ronde kon hij zich dan eens uitleven met Life on Mars van David Bowie, maar dat we vooral hier in Vlaanderen kennen door de versie van Jasper Steverlinck. En ja hoor, hij bespeelde de toonladder maar was gelukkig zo slim om niet te gaan overdrijven hiermee. Integendeel zelfs, hij maakte met die ene lange noot serieuze indruk. En toch, ik kreeg er geen kippenvel van zoals ik dat wel doe als ik de versie van Jasper Steverlinck hoor. Doet dat afbreuk aan zijn performance? Zeker niet, maar die plaats op dat ereschavot dat Eric zei is er wel een onder Jasper Steverlinck. Maar toch, met zijn beide performances draaide hij weer mee op het hoogste niveau en voor mij blijft Stan Van Samang dé sterartiest die we zoeken.
Laatste in het rijtje is Timo Descamps. Tot zijn grote verbazing haalde hij vorige week zonder problemen de kwartfinale, wat tot vele vreugdesprongen zorgde. Met de steun van de bakvissen in de rug mocht hij zich deze week wagen aan Dancing in the streets, de zalige single van Martha & The Vandella’s. Helaas voor hem had ik maar weinig zin om te gaan dansen in de straat op zijn versie. Zijn performance was weliswaar energiek, maar wel met de energie van een ADHD-patiënt. Kortom, overacting troef en teveel energie om goed te zijn. En dan zwijgen we nog maar over de zang. Een duidelijk vermoeide stem slaagde er deze week niet in om een vlekkeloos parcours af te leggen en het ontbrak aan de nodige soul en groove om mij de straat op te krijgen. Gelukkig kreeg hij in de akoestische ronde nog de kans om de brokken te lijmen. En hij kreeg daarbij toch wel een cadeau in de vorm van This Love van Maroon 5, de meest aanstekelijke popsong van de afgelopen jaren. Vermits het in een ontklede versie naar voren werd gebracht, diende hij zijn tic nerveus achterwege te laten en dat kwam de performance zeker ten goede. Alleen de stem pruttelde nog een beetje tegen. Het was een stuk beter dan in zijn eerste performance, maar hij slaagde er toch niet in om de aanstekelijkheid van Adam Levine te evenaren, laat staan te overtreffen. Waren het nog restanten van de ziekte van vorige week of woog de druk om uitstekend te presteren misschien zwaar door? Wat de reden ook mocht zijn, het was in de sterren geschreven dat Timo deze week op de pijnbank zou belanden.
De verschillen tussen Roel, Andrea en Timo zijn in feite heel klein en het is daardoor ook moeilijk om iemand door te laten naar de halve finale. Van één naam konden we gewoon zeker zijn, namelijk Stan Van Samang. Hij blijft gewoon de top in het programma en de vrijstelling van Steph was zeer verdiend. En daarmee ontloopt hij meteen ook het gevaar om als favoriet alsnog in het zand te bijten. Maar voor de overige drie is alles minder duidelijk en zal het op enkele stemmen aan komen om door te gaan of niet. Door het wegvallen van Stan was Roel duidelijk in het voordeel omdat het algemeen aangenomen wordt dat beide personen hetzelfde publiek aanspreken en dat dit publiek graag hen beide in de finale ziet staan. Het feit dat Roel dus degene was die doorging, is dus te wijten aan de vrijstelling voor Stan waardoor de fanbasis van Stan nu met een gerust hart voor Roel kon stemmen. Slachtoffer daarvan is misschien wel Andrea geworden die toch wel een goede beurt maakte vandaag en de voorbije weken, maar hiervoor niet beloond werd. En ook Timo werd een slachtoffer. Hij kreeg weliswaar de minst goede kritieken van de avond, maar zijn fanbasis moest dan ook nog eens opboksen tegen twee fanbasissen die voor Roel stemmen.
Wie zie ik het liefst naar de halve finale doorstoten? Ik denk dat het overduidelijk is dat mijn voorkeur uitgaat naar Andrea Croonenberghs. Er wordt haar misschien een beetje verweten dat zij wel degelijk de meeste ervaring had van alle kandidaten, maar ze staat er toch wel elke week en bevestigt toch ook al die vooroordelen. Ze is een goede zangeres die weet te overtuigen en heel wat kenmerken van een sterartiest heeft. Ik gun het Timo eigenlijk ook wel omdat het een hele prestatie is om als onbekende knul zo ver te geraken en zo veel mensen te kunnen overtuigen. Naast het podium lijkt hij echt wel een lieve en toffe jongen te zijn, maar persoonlijk vind ik hem op het podium nog een beetje te groen achter de oren en mist hij ervaring en persoonlijkheid op het podium. Er zit zeker potentieel in hem, maar hij moet tijd geven om het te laten groeien en om een persoonlijke stempel te ontwikkelen. Hij heeft echter wel al een grote fanbasis om op te steunen en misschien loodsen zij hem naar de halve finale. Het wordt afwachten tot volgende week.
De goede doelen van de mogelijke afvallers:
De komende week kan je bellen en sms’en om Timo en Andrea in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.
Het goede doel van Timo Descamps is Responsible Young Drivers. Deze organisatie wil jongeren aanzetten tot een verantwoord rijgedrag om zo het aantal verkeersdoden te verminderen. Daarvoor houden ze enerzijds de gekende nieuwjaarsactie waarbij vrijwilligers de feestvierders naar huis voeren en anderzijds houden ze sensibiliseringscampagnes. Daarbij maken ze gebruik van de promillebril die toont hoe je de wereld ziet als je dronken bent en de promillekart die aantoont hoe moeilijk het is om de controle over het stuur te bewaren als je dronken bent. Als Timo de finale wint, dan wil men de 25.000 euro gebruiken om een simulator aan te kopen die demonstreert hoe snel je reactievermogen afneemt als je onder invloed een voertuig bestuurt. Je kan Responsible Young Drivers financieel steunen door een gift te storten op rekeningnummer 630-0118000-10 met referentie 187 RYD. Giften vanaf 30 euro leveren een fiscaal attest op.
Het goede doel van Andrea Croonenberghs is Het Huis, de organisatie waar Andrea meter van is. De organisatie zorgt voor een neutrale bezoekersruimte voor kinderen van gescheiden ouders. Hiermee komen zij tegemoet aan de nood aan ruimtes voor kinderen die slachtoffer zijn van een vechtscheiding en die door rechters hun ouders enkel op neutraal terrein mogen ontmoeten. Momenteel heeft de organisatie een eigen pand waar elk weekend meer dan 20 kinderen en hun ouders elkaar kunnen ontmoeten. Er ontbreekt enkel nog een grote speeltuin aan het pand om de bezoeken nog aangenamer te maken. Mocht Andrea de finale winnen dan zal de 25.000 euro hiervoor gespendeerd worden.
De liedjes voor volgende week:
De kijker mag elke week kiezen welke song zijn favoriete acteur of actrice de komende show moet zingen. Dit werd deze week de keuze van de kijker:
1. Roel: Born to run van Bruce Springsteen
2. Andrea: I’d be yours van Ilse Delange
3. Stan: Against all odds van Phil Collins
4. Timo: She goes nana van The Radios
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home