Steracteur, sterartiest - show 9
Wie mocht de lijst van Karel, Grietje, An, Rob, Lien, Sofie en Werner vervolledigen? En welke kandidaten maken er veel kans om volgende week in dit illustere lijstje te staan? De begin- en eindvraag van de negende show van Steracteur, Sterartiest is hiermee gesteld. Daar tussenin moest er ook echter nog gezongen worden. En ja hoor, het wordt steeds moeilijker en de top 5 is aan elkaar gewaagd. De sprint naar de finale bereikt langzamerhand haar hoogtepunt.
Maar dus eerst de beginvraag. Wie viel er deze week af? Cara of Steph? Beiden waren verdiend genomineerd en het is een wonder dat beiden zelfs zo ver zijn geraakt en dat één van beiden zelfs de top 5 zal bereiken. Beiden hadden ook een beetje genoeg van de show. Cara was het stilaan beu om nog langer op haar kop te laten zitten door de jury, terwijl Steph vond dat zijn liedje nu wel echt wel uitgezongen was. Wie er dus ook afviel, geen van beiden vond het echt erg. De kijker besliste en die koos ervoor om de clown van het circus nog een weekje langer in de wedstrijd te houden. Steph mocht dus terug de piste in, terwijl Cara naar de jurybank werd doorverwezen. Om daar eens een dikke scheet in de richting van de jury te laten. De negatieve jurycommentaren zaten haar duidelijk hoog. En terecht ook, want zoals ik vorige week reeds gezegd, de jury deed ook niet haar best om nog enige positieve noten te zoeken in de performances van Cara. Het is een wedstrijd en je moet tegen je verlies kunnen natuurlijk, maar het is ook zo dat dit vooral een ludieke wedstrijd is die enkel voor de goede doelen van enig belang is. Dus ja, de jury mag negatieve commentaar geven en de steracteurs moeten hiermee leren omgaan, maar in het geval van Cara ging het misschien net iets te ver in de schijn van de geest van het programma.
Steph Goossens maakte bij het begin al duidelijk dat hij wou dat dit zijn zwanenzang ging zijn. Hij ging voor een laatste keer nog eens alles uit de kast halen, maar dan mocht het genoeg zijn. De mens is niet alleen de sympathie zelve, maar laat ook tonen dat hij vanbinnen een schoon mens is. Bij What a wonderful world van Louis Armstrong probeerde hij terug zijn best te doen om te zingen wat natuurlijk niet lukte, maar het lied leende zich dan ook niet echt tot een act of een komische noot. Het was dus een beetje een naakte Steph, maar eigenlijk deed hij dat voor zijn weinige talent nog niet zo slecht. Natuurlijk weet je dat hij zich moet inhouden om zelf niet in de lach te schieten en dat verstoort het geheel een beetje. Maar nogmaals in vergelijking met vorige weken vond ik dit voor Steph een geslaagde performance. Met De regenboog (vlieg met me mee) van Paul De Leeuw ging hij echter faliekant de bocht uit. Dit was echt wel abominabel slecht. Ongelofelijk vals, geen gevoel voor timing, een beetje belachelijk, …. Let op, de zelfgeschreven strofen waren wel leuk en goed gevonden, maar persoonlijk vond ik het geheel niet goed overkomen. Zelfs niet humoristisch. Ik had een klein beetje medelijden met Steph. Maar het maakte nogmaals duidelijk dat het een wonder is dat hij tot de top 5 is geraakt. Laat ons hopen dat zijn fans zijn oproep hebben gehoord om dit zijn sluitstuk te laten worden.
Andrea Croonenberghs is met het wegvallen van Cara nu nog de enige vrouw in de wedstrijd. Bovendien heeft zij ook nog niet het lijden van de pijnbank meegemaakt. En vorige week tenslotte maakte ze nog eens een goede beurt met One of us. Het lijkt er dus op dat zij serieus op dreef is richting finale. De kijkers kozen vorige week verrassend voor I’m so excited van The Pointer Sisters. Maar ook My number one was zo een rare keuze, maar ze bracht het er toen schitterend van af. En ja hoor, ik vond, in tegenstelling tot de jury, dat ze het er deze keer ook heel goed van heeft afgebracht. Het is waar dat het misschien iets te statisch was en een beetje meer excited mocht overkomen, maar ik vond het toch swingend gezongen. Bovendien vond ik dat haar bij momenten schorre en ruwe stem wel passen in het nummer. Het is niet meteen haar genre, maar ik zie haar toch ook wel graag eens buiten haar lijntjes kleuren. Terug naar de kust van Maggie MacNeal lag dan wel meer binnen haar lijntjes. En dus was het ook te verwachten dat ze hiermee goed weg kon. Vooreerst viel het enorm op dat het Nederlands haar zeer goed lag, iets wat ook bij de andere kandidaten opviel. Heeft een betere Nederlandse uitspraak en articulatie die steracteurs in hun professionele activiteiten moeten nastreven hier iets mee te maken? Maar het was daarnaast ook ontzettend goed gezongen en gebracht. Het is wel waar dat er misschien iets meer hartstocht mocht doorklinken om het beklijvend te maken. Nu paradeerde ze perfect langs de valkuilen en zet ze haar sprint richting finale verder. En om de negatieve commentaren van vooral Eric te paraderen kwam de vrijstelling van Cara natuurlijk goed van pas.
Die vrijstelling ging vorige week nog naar Timo Descamps. Het zag er even niet goed uit deze week omdat hij met koorts ziek te bed lag en dus niet echt optimaal heeft kunnen oefenen. En toch. Met Faith van George Michael heeft Timo het onmogelijke gepresteerd, nl. mij hem nog eens goed doen vinden met een performance. En dat was toch al een heel tijdje geleden. Het begin sputterde nog een beetje tegen, maar geleidelijk aan roteerde de motor vlotter en vond ik dit een uitstekend gezongen versie van Faith. Een minpuntje blijft misschien toch wel het overacteren in zijn bewegingen, maar dat moeten we nu eenmaal bij Timo er bijnemen. Het was niet zo erg dan de voorbije weken, maar dat telkens zijn hoofd in zijn nek smijten blijft toch wel irritant. Maar over het algemeen vond ik dit een puike prestatie. Bij Onderweg van Abel probeerde hij hetzelfde niveau te behalen en dat lukte grotendeels. Terug was het zeer goed gezongen, iets dat we ook gewoon zijn van Timo. Alleen wat hem hier een beetje parten speelde, was het gebrek aan ervaring en inlevingsvermogen. Hij probeerde het wel, maar het was soms te geacteerd en bijgevolg lag er op bepaalde momenten ook maar weinig van Timo in dit nummer. Dat blijft toch wel een minpunt aan Timo, maar eenmaal wat meer ervaring zal dit wel beteren. Kortom, beide prestaties hadden enkele minpunten, maar het globale beeld was deze week positief voor Timo. Of met het oog op de voorbije weken de vrijstelling van de pijnbank verdiend was, laat ik echter in het midden.
Roel Vanderstukken was niet zo tevreden met zijn prestatie van vorige week. Deze deinde dan ook op de curve die ik de voorbije weken al opmerkte. Het gaat op en neer bij Roel. Great balls of fire van Jerry Lee Lewis moest hem dus terug weer op het juiste spoor brengen, maar een echt cadeau lijkt mij dit nummer niet te zijn. Toch bracht Roel er het heel swingend en rockend er van af en was het uitstekend gezongen. Jammer alleen dat de act wel heel statisch is gebleven en dat het lichaam niet swingde en rockte. Waarschijnlijk wou Roel een beetje op veilig spelen om niet in ademnood te geraken en ook om zijn energie in zijn zang te kunnen steken. Doe uw ogen toe en je hoort dus een fantastische song, doe ze open en het verliest een beetje van zijn glans. De tweede prestatie van de avond was Iedereen is van de wereld van The Scene. Roel was zo slim geweest om er een eigen draai aan te geven om zo de valkuilen te omzeilen en ook om geen verwijt te krijgen dat hij The Scene zou imiteren. Hij bracht het nummer in het begin toch een beetje aarzelend, maar geleidelijk aan ging hij er met een vlotte vaart doorheen. En dat was er soms een beetje aan te horen. Niet altijd even correct gezongen en af en toe ook in dreigende ademnood. Maar dat verdween allemaal als sneeuw voor de zon door zijn swingende performance. Bij zijn tweede performance was het dus: doe je ogen toe en je hoort af en toe een zanger in nood, maar doe ze open en het plaatje past perfect. Een optreden dus met zeer positieve elementen, maar ook met enkele foutjes. Zorgden die laatste voor zijn tweede nominatie?
Terug werd het cliché save the best for last bevestigd. Stan Van Samang is de beste zanger van de groep, maar liet vorige week toch een steek vallen. Tijd om orde op zaken te stellen, moet hij gedacht hebben. Eerst liet hij vrouwelijk Vlaanderen doen smullen door een blik op zijn bovenlichaam te gunnen (zo’n goedkope truc, Stan) en dan liet hij Vlaanderen tout court versteld staan van zijn versie van Have a little faith in me van John Hiatt. Een beetje aarzelend in het begin en ook de neiging te hebben om terug te veel de toonladder te bespelen, maar dan laat hij ineens het nummer openbloeien en brengt hij een beklijvende en persoonlijke versie van het nummer. En meteen zingt hij zich weer naar een zoveelste hoogtepunt in zijn carrière. En ook in het Nederlands blijft hij overeind staan. Sinds een dag of twee van Doe Maar bracht hem niet aan het wankelen. Integendeel, met veel overtuigingskracht en plezier bracht hij deze Nederlandse klassieker vlekkeloos ten berde. Tja, ik kan hem dus weer met allerlei superlatieven beginnen te omschrijven, maar dat heb ik de voorbije weken al genoeg gedaan. Hij is gewoon de beste en daarmee uit. Ik ben wel benieuwd voor volgende week, want Maniac van Michael Sembello en Life on Mars van David Bowie lijken mij geen makkelijke klussen te zijn.
Het werd een moeilijke klus deze week om te gaan kiezen wie er op de pijnbank moest gaan zitten. Stan was weer buiten categorie vandaag en hoorde daar zeker niet op. Steph daarentegen is om heel andere redenen ook buiten categorie en verdiende het zeker met zijn slechte versie van De Regenboog om genomineerd te worden. Maar wie moest er naast hem op die pijnbank komen te zitten? Andrea had de vrijstelling van Cara verdiend en gelet op de toch mindere jurycommentaren zou die haar wel eens goed van pas zijn kunnen komen. Dus bleven alleen nog Roel en Timo over. Beiden hebben een prestatie neergezet waarbij je elementen pro en elementen contra kunt opnoemen. Het was uiteindelijk toch Roel die in het zand beet. Maar als de fans van Steph Goossens de raad van Steph nu eens zouden opvolgen en dus niet voor hem zouden stemmen, dan kan Roel toch nog enigszins gerust zijn voor volgende week. En in feite hoort hij ook wel bij die laatste vier te staan. De keuze voor deze week is dus niet zo moeilijk. De keuze volgende week zal echter veel moeilijker worden, want buiten Stan is iedereen aan elkaar gewaagd. Het wordt nog superspannend in Steracteur, Sterartiest.
De goede doelen van de mogelijke afvallers:
De komende week kan je bellen en sms’en om Roel en Steph in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.
Het goede doel van Roel is Medi Clowns. De organisatie, die werkt met de drie vaste clowns Fabus, Aspirientje en Ludoke, probeert zieke kindjes zowel in ziekenhuizen als thuis op te vrolijken en hun angsten voor dokters, ziekenhuizen, spuitjes, … te overwinnen. Mocht Roel de finale winnen, kan de organisatie de prijzenpot van 25.000 euro goed gebruiken om de toekomst van de organisatie te verzekeren en de clowns nog meer kinderen te bezoeken. U kan de organisatie steeds financieel ondersteunen door een gift te storten op rekeningnummer 735-0079483-28.
Het goede doel van Steph is Special Olympics. Deze wereldgekende organisatie biedt alle gehandicapten vanaf 8 jaar de mogelijkheid om een aangepaste sport te beoefenen, trainingsprogramma’s te volgen en deel te nemen aan wedstrijden die beantwoorden aan hun vaardigheden. Op deze manier streeft men naar de ontplooiing van de gehandicapten en de sensibilisering van hun omgeving. Elk jaar organiseert Special Olympics een groots opgezet sportevenement. Mocht Steph de finale en de 25.000 euro winnen, zou het geld vooral gaan naar dit sportevenement en gaat er zeker een deel van het geld naar de aankoop van Olympische medailles zodat alle deelnemers zich een beetje winnaar kunnen voelen. U kan Special Olympics financieel steunen op de rekeningnummers 210-0130145-23 (Fortis), 310-1122228-24 (ING), 426-5119401-10 (KBC) en 786-5841569-19 (Dexia). Giften vanaf 30 euro leveren zoals gebruikelijk een fiscaal attest op.
De liedjes voor volgende week:
De kijker mag elke week kiezen welke song zijn favoriete acteur of actrice de komende show moet zingen. Dit werd deze week de keuze van de kijker:
1. Steph: I’m into folk van The Radio’s
2. Andrea: Somewhere only we know van Keane
3. Timo: Dancing in the street van Martha Reeves & The Vandella’s
4. Roel: The power of love van Huey Lewis & The News
5. Stan: Maniac van Michael Sembello
Maar dus eerst de beginvraag. Wie viel er deze week af? Cara of Steph? Beiden waren verdiend genomineerd en het is een wonder dat beiden zelfs zo ver zijn geraakt en dat één van beiden zelfs de top 5 zal bereiken. Beiden hadden ook een beetje genoeg van de show. Cara was het stilaan beu om nog langer op haar kop te laten zitten door de jury, terwijl Steph vond dat zijn liedje nu wel echt wel uitgezongen was. Wie er dus ook afviel, geen van beiden vond het echt erg. De kijker besliste en die koos ervoor om de clown van het circus nog een weekje langer in de wedstrijd te houden. Steph mocht dus terug de piste in, terwijl Cara naar de jurybank werd doorverwezen. Om daar eens een dikke scheet in de richting van de jury te laten. De negatieve jurycommentaren zaten haar duidelijk hoog. En terecht ook, want zoals ik vorige week reeds gezegd, de jury deed ook niet haar best om nog enige positieve noten te zoeken in de performances van Cara. Het is een wedstrijd en je moet tegen je verlies kunnen natuurlijk, maar het is ook zo dat dit vooral een ludieke wedstrijd is die enkel voor de goede doelen van enig belang is. Dus ja, de jury mag negatieve commentaar geven en de steracteurs moeten hiermee leren omgaan, maar in het geval van Cara ging het misschien net iets te ver in de schijn van de geest van het programma.
Steph Goossens maakte bij het begin al duidelijk dat hij wou dat dit zijn zwanenzang ging zijn. Hij ging voor een laatste keer nog eens alles uit de kast halen, maar dan mocht het genoeg zijn. De mens is niet alleen de sympathie zelve, maar laat ook tonen dat hij vanbinnen een schoon mens is. Bij What a wonderful world van Louis Armstrong probeerde hij terug zijn best te doen om te zingen wat natuurlijk niet lukte, maar het lied leende zich dan ook niet echt tot een act of een komische noot. Het was dus een beetje een naakte Steph, maar eigenlijk deed hij dat voor zijn weinige talent nog niet zo slecht. Natuurlijk weet je dat hij zich moet inhouden om zelf niet in de lach te schieten en dat verstoort het geheel een beetje. Maar nogmaals in vergelijking met vorige weken vond ik dit voor Steph een geslaagde performance. Met De regenboog (vlieg met me mee) van Paul De Leeuw ging hij echter faliekant de bocht uit. Dit was echt wel abominabel slecht. Ongelofelijk vals, geen gevoel voor timing, een beetje belachelijk, …. Let op, de zelfgeschreven strofen waren wel leuk en goed gevonden, maar persoonlijk vond ik het geheel niet goed overkomen. Zelfs niet humoristisch. Ik had een klein beetje medelijden met Steph. Maar het maakte nogmaals duidelijk dat het een wonder is dat hij tot de top 5 is geraakt. Laat ons hopen dat zijn fans zijn oproep hebben gehoord om dit zijn sluitstuk te laten worden.
Andrea Croonenberghs is met het wegvallen van Cara nu nog de enige vrouw in de wedstrijd. Bovendien heeft zij ook nog niet het lijden van de pijnbank meegemaakt. En vorige week tenslotte maakte ze nog eens een goede beurt met One of us. Het lijkt er dus op dat zij serieus op dreef is richting finale. De kijkers kozen vorige week verrassend voor I’m so excited van The Pointer Sisters. Maar ook My number one was zo een rare keuze, maar ze bracht het er toen schitterend van af. En ja hoor, ik vond, in tegenstelling tot de jury, dat ze het er deze keer ook heel goed van heeft afgebracht. Het is waar dat het misschien iets te statisch was en een beetje meer excited mocht overkomen, maar ik vond het toch swingend gezongen. Bovendien vond ik dat haar bij momenten schorre en ruwe stem wel passen in het nummer. Het is niet meteen haar genre, maar ik zie haar toch ook wel graag eens buiten haar lijntjes kleuren. Terug naar de kust van Maggie MacNeal lag dan wel meer binnen haar lijntjes. En dus was het ook te verwachten dat ze hiermee goed weg kon. Vooreerst viel het enorm op dat het Nederlands haar zeer goed lag, iets wat ook bij de andere kandidaten opviel. Heeft een betere Nederlandse uitspraak en articulatie die steracteurs in hun professionele activiteiten moeten nastreven hier iets mee te maken? Maar het was daarnaast ook ontzettend goed gezongen en gebracht. Het is wel waar dat er misschien iets meer hartstocht mocht doorklinken om het beklijvend te maken. Nu paradeerde ze perfect langs de valkuilen en zet ze haar sprint richting finale verder. En om de negatieve commentaren van vooral Eric te paraderen kwam de vrijstelling van Cara natuurlijk goed van pas.
Die vrijstelling ging vorige week nog naar Timo Descamps. Het zag er even niet goed uit deze week omdat hij met koorts ziek te bed lag en dus niet echt optimaal heeft kunnen oefenen. En toch. Met Faith van George Michael heeft Timo het onmogelijke gepresteerd, nl. mij hem nog eens goed doen vinden met een performance. En dat was toch al een heel tijdje geleden. Het begin sputterde nog een beetje tegen, maar geleidelijk aan roteerde de motor vlotter en vond ik dit een uitstekend gezongen versie van Faith. Een minpuntje blijft misschien toch wel het overacteren in zijn bewegingen, maar dat moeten we nu eenmaal bij Timo er bijnemen. Het was niet zo erg dan de voorbije weken, maar dat telkens zijn hoofd in zijn nek smijten blijft toch wel irritant. Maar over het algemeen vond ik dit een puike prestatie. Bij Onderweg van Abel probeerde hij hetzelfde niveau te behalen en dat lukte grotendeels. Terug was het zeer goed gezongen, iets dat we ook gewoon zijn van Timo. Alleen wat hem hier een beetje parten speelde, was het gebrek aan ervaring en inlevingsvermogen. Hij probeerde het wel, maar het was soms te geacteerd en bijgevolg lag er op bepaalde momenten ook maar weinig van Timo in dit nummer. Dat blijft toch wel een minpunt aan Timo, maar eenmaal wat meer ervaring zal dit wel beteren. Kortom, beide prestaties hadden enkele minpunten, maar het globale beeld was deze week positief voor Timo. Of met het oog op de voorbije weken de vrijstelling van de pijnbank verdiend was, laat ik echter in het midden.
Roel Vanderstukken was niet zo tevreden met zijn prestatie van vorige week. Deze deinde dan ook op de curve die ik de voorbije weken al opmerkte. Het gaat op en neer bij Roel. Great balls of fire van Jerry Lee Lewis moest hem dus terug weer op het juiste spoor brengen, maar een echt cadeau lijkt mij dit nummer niet te zijn. Toch bracht Roel er het heel swingend en rockend er van af en was het uitstekend gezongen. Jammer alleen dat de act wel heel statisch is gebleven en dat het lichaam niet swingde en rockte. Waarschijnlijk wou Roel een beetje op veilig spelen om niet in ademnood te geraken en ook om zijn energie in zijn zang te kunnen steken. Doe uw ogen toe en je hoort dus een fantastische song, doe ze open en het verliest een beetje van zijn glans. De tweede prestatie van de avond was Iedereen is van de wereld van The Scene. Roel was zo slim geweest om er een eigen draai aan te geven om zo de valkuilen te omzeilen en ook om geen verwijt te krijgen dat hij The Scene zou imiteren. Hij bracht het nummer in het begin toch een beetje aarzelend, maar geleidelijk aan ging hij er met een vlotte vaart doorheen. En dat was er soms een beetje aan te horen. Niet altijd even correct gezongen en af en toe ook in dreigende ademnood. Maar dat verdween allemaal als sneeuw voor de zon door zijn swingende performance. Bij zijn tweede performance was het dus: doe je ogen toe en je hoort af en toe een zanger in nood, maar doe ze open en het plaatje past perfect. Een optreden dus met zeer positieve elementen, maar ook met enkele foutjes. Zorgden die laatste voor zijn tweede nominatie?
Terug werd het cliché save the best for last bevestigd. Stan Van Samang is de beste zanger van de groep, maar liet vorige week toch een steek vallen. Tijd om orde op zaken te stellen, moet hij gedacht hebben. Eerst liet hij vrouwelijk Vlaanderen doen smullen door een blik op zijn bovenlichaam te gunnen (zo’n goedkope truc, Stan) en dan liet hij Vlaanderen tout court versteld staan van zijn versie van Have a little faith in me van John Hiatt. Een beetje aarzelend in het begin en ook de neiging te hebben om terug te veel de toonladder te bespelen, maar dan laat hij ineens het nummer openbloeien en brengt hij een beklijvende en persoonlijke versie van het nummer. En meteen zingt hij zich weer naar een zoveelste hoogtepunt in zijn carrière. En ook in het Nederlands blijft hij overeind staan. Sinds een dag of twee van Doe Maar bracht hem niet aan het wankelen. Integendeel, met veel overtuigingskracht en plezier bracht hij deze Nederlandse klassieker vlekkeloos ten berde. Tja, ik kan hem dus weer met allerlei superlatieven beginnen te omschrijven, maar dat heb ik de voorbije weken al genoeg gedaan. Hij is gewoon de beste en daarmee uit. Ik ben wel benieuwd voor volgende week, want Maniac van Michael Sembello en Life on Mars van David Bowie lijken mij geen makkelijke klussen te zijn.
Het werd een moeilijke klus deze week om te gaan kiezen wie er op de pijnbank moest gaan zitten. Stan was weer buiten categorie vandaag en hoorde daar zeker niet op. Steph daarentegen is om heel andere redenen ook buiten categorie en verdiende het zeker met zijn slechte versie van De Regenboog om genomineerd te worden. Maar wie moest er naast hem op die pijnbank komen te zitten? Andrea had de vrijstelling van Cara verdiend en gelet op de toch mindere jurycommentaren zou die haar wel eens goed van pas zijn kunnen komen. Dus bleven alleen nog Roel en Timo over. Beiden hebben een prestatie neergezet waarbij je elementen pro en elementen contra kunt opnoemen. Het was uiteindelijk toch Roel die in het zand beet. Maar als de fans van Steph Goossens de raad van Steph nu eens zouden opvolgen en dus niet voor hem zouden stemmen, dan kan Roel toch nog enigszins gerust zijn voor volgende week. En in feite hoort hij ook wel bij die laatste vier te staan. De keuze voor deze week is dus niet zo moeilijk. De keuze volgende week zal echter veel moeilijker worden, want buiten Stan is iedereen aan elkaar gewaagd. Het wordt nog superspannend in Steracteur, Sterartiest.
De goede doelen van de mogelijke afvallers:
De komende week kan je bellen en sms’en om Roel en Steph in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.
Het goede doel van Roel is Medi Clowns. De organisatie, die werkt met de drie vaste clowns Fabus, Aspirientje en Ludoke, probeert zieke kindjes zowel in ziekenhuizen als thuis op te vrolijken en hun angsten voor dokters, ziekenhuizen, spuitjes, … te overwinnen. Mocht Roel de finale winnen, kan de organisatie de prijzenpot van 25.000 euro goed gebruiken om de toekomst van de organisatie te verzekeren en de clowns nog meer kinderen te bezoeken. U kan de organisatie steeds financieel ondersteunen door een gift te storten op rekeningnummer 735-0079483-28.
Het goede doel van Steph is Special Olympics. Deze wereldgekende organisatie biedt alle gehandicapten vanaf 8 jaar de mogelijkheid om een aangepaste sport te beoefenen, trainingsprogramma’s te volgen en deel te nemen aan wedstrijden die beantwoorden aan hun vaardigheden. Op deze manier streeft men naar de ontplooiing van de gehandicapten en de sensibilisering van hun omgeving. Elk jaar organiseert Special Olympics een groots opgezet sportevenement. Mocht Steph de finale en de 25.000 euro winnen, zou het geld vooral gaan naar dit sportevenement en gaat er zeker een deel van het geld naar de aankoop van Olympische medailles zodat alle deelnemers zich een beetje winnaar kunnen voelen. U kan Special Olympics financieel steunen op de rekeningnummers 210-0130145-23 (Fortis), 310-1122228-24 (ING), 426-5119401-10 (KBC) en 786-5841569-19 (Dexia). Giften vanaf 30 euro leveren zoals gebruikelijk een fiscaal attest op.
De liedjes voor volgende week:
De kijker mag elke week kiezen welke song zijn favoriete acteur of actrice de komende show moet zingen. Dit werd deze week de keuze van de kijker:
1. Steph: I’m into folk van The Radio’s
2. Andrea: Somewhere only we know van Keane
3. Timo: Dancing in the street van Martha Reeves & The Vandella’s
4. Roel: The power of love van Huey Lewis & The News
5. Stan: Maniac van Michael Sembello
posted by Filip at 5:44 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home