maandag, augustus 28, 2006

Mixed feelings

Vreugde en teleurstelling liggen vaak dicht bij elkaar. Zo ook gisteren tijdens een gesprek op Radio 2 n.a.v. de release van de nieuwe single Different Stars van Joeri Fransen. Vreugde omwille van de nieuwe en eigenlijk wel prima single. Teleurstelling omwille van zijn beslissing om in de politiek te stappen. Een beslissing waar al enkele fans zich afkeurend hebben over uitgesproken. En ook ik hoor bij dat selecte clubje. Foute beslissing Joeri Fransen!

Laten we het toch eerst nog eens hebben over de muzikale plannen van Joeri en zijn nieuwe single. Het heeft lang geduurd, maar na talloze beloftes en uitgestelde releases is Different Stars nu toch eindelijk bij de radiozenders geraakt. Afhankelijk van de airplay zal de single snel of minder snel in de winkels liggen. De reden hiervoor? Geen van de platenmaatschappijen wou uiteindelijk Joeri tekenen en de single moet dus gereleased worden bij JEM music, het platenlabel van manager Jo Cassiers. Een label zonder grote geldschieter. Daarom hoopt men waarschijnlijk dat de radiozenders Different Stars massaal gaan spelen zodat de vraag voldoende groot zal zijn om uit de kosten te geraken en het nodige geld bij elkaar te vinden voor de financiering van een volledig album. Alleen is Different Stars wel niet meteen de single waarvan men veel airplay moet verwachten op de grote en commerciële radiostations. Daarvoor is de single te eng en te veel gericht op een nichepubliek dan op het grote publiek. Daar zal men bij JEM en Joeri waarschijnlijk wel anders over denken, maar feit is wel dat Radio Donna de single (voorlopig) links laat liggen. Wie kijkt naar de nieuwe singles in de playlist en de lijst van nieuwe platen die men deze week in de Hitclub voorstelt, zal moeten constateren dat er van Joeri Fransen geen spoor terug te vinden is. En ook in de playlist van Studio Brussel is het windstil wat Different Stars betreft.

Doet dit afbreuk aan de single? Tuurlijk niet. Ik vind het een prima single en dat is wat telt. Het nummer is wel niet echt catchy en heeft meerdere beluisterbeurten nodig om het op zijn waarde te kunnen beoordelen. Ik was er niet direct met mee en het bleef ook niet echt hangen, maar bij een tweede en derde beluisterbeurt begon het langzaam aan onder mijn huid te kruipen. Nu ja, Different Stars is dan ook iets heel anders dan Joeri’s vorige werk en de voorbije weken werd ik doodgeslagen met High and Alive op de radio waardoor het toch even aanpassen is. Maar ik vind de nieuwe ingeslagen weg zeker geen slecht idee. Integendeel zelfs! Het neigt al een stuk meer bij het beeld dat ik mij vormde over de muziek van Joeri tijdens Idool 2004. Ik content. Joeri content. Dus vreugde over Different Stars.

Maar over de politieke ambities ben ik héél wat minder tevreden. Ik weet dat het niet aan mij is om te oordelen over Joeri en zijn ambities en dat ik hem niet moet zeggen wat te doen en niet te doen. Maar ik doe het toch. Waarom? Omdat ik het nog altijd goed voor heb met die jongen en hem het beste gunt. En als hij dan zo’n beslissing neemt, die ook een weerslag heeft op zijn muzikale carrière, vraag ik me af of het wel zo’n goede beslissing is. En ik denk niet dat het dat is. Ik vrees zelfs dat het schade kan toebrengen aan zijn muzikale carrière. Mocht ik de manager van Joeri zijn, wat ik gelukkig niet ben, zou ik het hem dan ook afgeraden hebben om het op dit ogenblik te doen. Binnen een paar jaar, ja misschien, maar nu zou ik mijn aandacht op mijn muzikale carrière vestigen. Tenzij Joeri het al heeft opgegeven en reeds aan een post-Idool-carrière aan het denken is.

Waarom heb ik er nu een probleem mee? Niet omdat hij op een VLD-lijst staat. Neen, al maak ik me wel de bedenking dat VLD niet meteen als de grote cultuurpartij bekend staat of als een partij die voor artiesten op de bres zou gaan staan. Bovendien is het toch nog maar zorgen maken over een mogelijke hypothese. Hij moet nog altijd verkozen geraken hé. Toch vind ik het al riskant om nu al uitspraken te doen over postjes die er beloofd werden. Tuurlijk moet hij aan zijn kiezers duidelijk maken wat hij wil realiseren als hij verkozen geraakt en mag hij laten doorschemeren dat een positie als schepen van cultuur hem ideaal lijkt. Maar het is gevaarlijk om er meteen een politiek ambt aan vast te hangen. Dat is pas een kwestie voor op 9 oktober. En tot die dag kan er nog veel gebeuren en bovendien is VLD ook bekend als een partij die vaak postjes belooft maar nadien de beloftes niet nakomt!

Gelukkig gaat het hier al maar om een gemeentelijk ambt en niet om een federaal ambt. Maar dat maakt niet dat er valkuilen zijn en dat ik er mij vragen bij stel. Laten we ervan uitgaan dat hij niet wordt verkozen. Tja, dan heb je als bekende Vlaming toch wel gezichtsverlies opgelopen. Al kan dat met enige goede communicatie opgevangen worden door te stellen dat hij toch blij was de partij te steunen en dat hij nu zijn aandacht volledig op de muziek kan toeleggen. Maar laten we eens nagaan wat er zou gebeuren als hij wel verkozen wordt en hij het schepenambt krijgt. Tja, dat zorgt voor een andere situatie en net daar stel ik mij als fan dus vragen bij. Want schepen ben je in principe voor de komende 6 jaar. Dat houdt meteen in dat je een hypotheek legt op je muzikale ambities. Mocht Joeri buitenlandse plannen hebben, dan mag hij die meteen opbergen als hij het schepenambt aanvaardt. Hij kan natuurlijk altijd ontslag nemen als schepen op dat ogenblik, maar echt fair tegenover zijn kiezers en zijn gemeente is het niet. Dus geen buitenland, al geef ik toe dat ik dat nu ook niet echt zie gebeuren. Alhoewel, één single recht in de roos en het kan snel gaan. Daarnaast vraag ik me ook af of een muziekcarrière wel te combineren valt met een schepenambt? Want er kruipt natuurlijk heel wat tijd in de vergaderingen, doornemen van memo’s, gemeenteraden, … om nog maar te zwijgen over recepties, openingen, culturele evenementen. En die laatste vinden toch vaak plaats in het weekend of ’s avonds. Dus wat gaat er gebeuren als Joeri als artiest geboekt is voor een bepaalde avond en voor dezelfde avond als schepen een tentoonstelling moet openen? Of dat een organisator Joeri wil boeken op een dag waarop het schepenvergadering is?

En dan zijn er ook nog de politieke valkuilen. Een misstap en je ligt uit het spel. En schade aan de politieke carrière kan ook imagogevolgen hebben en zodoende een weerslag hebben op de muzikale plannen. Zo zal Joeri als schepen zeker moeten opletten voor belangenvermening. Want een schepen van cultuur die ook nog eens zanger is!? Hij zal niet te vaak moeten optreden in het culturele centrum van Herentals of de oppositie staat klaar om van hem een schietschijf te maken. Een subsidie geven aan een plaatselijk artiest dat bekend staat als een goede kennis en men geeft een aanzet om verantwoording te geven in de gemeenteraad. Ik weet natuurlijk niet hoe de politieke kaarten liggen in Herentals en of hoe de politieke sfeer er is, maar je moet hoe dan ook een harde huid hebben en sterk in je schoenen staan. Maar stel dat men toch een politieke fout als belangenvermenging verwijt en de nationale (roddel)pers pikt dit op. Ja, dan lijdt je imagoverlies en zullen er zeker fans zijn met een groot rechtvaardigheidsgevoel toch vragen beginnen te stellen over de integriteit van de persoon Joeri Fransen.

Ik heb dus als een fan een probleem met die politieke ambities. Het gaat dus ten eerste om praktische bezwaren. En anderzijds omwille van het imago. Ik ga echter niet beweren dat Joeri geen goede schepen kan zijn of dat hij zijn politieke ambities niet zou kunnen verzoenen met zijn muzikale plannen. Alleen stel ik er mij vragen bij en hoop dat hij alles goed overdacht heeft en weet wat de consequenties van zijn beslissing zijn. Mocht ik in de schoenen van Joeri staan, zou ik mij afvragen welke doelstelling prioritair is en dan zou ik me daar voor de volle 100% op concentreren om dat doel te bereiken. Bovendien heeft het ook een reden waarom sporters, mediafiguren, … pas in de politiek stappen als hun carrière is gestopt of in een dipje zit.

zondag, augustus 27, 2006

Top 10 - 27 augustus 2006

1. Justin Timberlake: SexyBack
2. Juanes: A dios le pido
3. Ne-Yo: Sexy love
4. Beyoncé: Deja vu
5. Pussycat Dolls feat. Snoop Dogg: Buttons
6. Sandrine: The story of us
7. The Kooks: Naive
8. Chris Brown: Gimme that
9. Allegro: Someone else
10. Nelly Furtado: Maneater

donderdag, augustus 24, 2006

Eerbetoon

76 jaar geleden kwam je in ons leven. Een wonderbaarlijke gebeurtenis! Meteen werd je bij de groten der heelal gerekend. Maar vandaag word je miskend! Een aantal mannen die denken dat ze belangrijk zijn, vinden dat jij in feite maar een kleintje bent. Onterecht! Schandalig! Wraakroepend! Maar remember Calimero die de grote woorden sprak: Zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk! Ook hij werd miskend door zijn omgeving, maar hij veroverde wel een plaats in het hartje van de mensen. Pluto, ook al ben je vanaf vandaag maar een dwergplaneet, toch zullen wij als niet-geleerden u niet miskennen. Voor ons blijf je een planeet!




woensdag, augustus 23, 2006

The girl with the golden voice ... but not today!

De showbizzwereld in Vlaanderen is in paniek! Wat zeg ik, de angst slaat hen om de oren! Neen, niet omdat Reborn een nieuwe single heeft. Op deze catastrofe is men ondertussen al voorbereid. Maar wel omdat Laura Lynn geen stem meer heeft. De Queen of the Vlaamsche Schlagermusik heeft stemproblemen en mag zich zo naast het rijtje met Natalia, Wouter en Sandrine zetten. En volgens Het Laatste Nieuws hoort ook Pim in dat rijtje, maar dat is toch wel een beetje teveel eer voor deze blonde knaap.

Feit is echter dat de Vlaamse popwereld geteisterd wordt door een acute aanval van stemproblemen. Geen wonder natuurlijk als je de agenda’s bekeek van Laura, Natalia en Sandrine. Deze stonden namelijk bomvol en niet alleen met optredens, maar ook met heel wat promotionele activiteiten. Gevolg, overbelasting van de stem, het niet verzorgen en opwarmen van de stem voor optredens, te weinig rust, … en uiteindelijk geen stem meer. Als buitenstaander vraag je u natuurlijk wel af waarom al die zangers en zangeressen eigenlijk een stemcoach hebben en waarom die niet tijdig ingrijpt. Omdat het management wilt dat er geld in het laatje blijft komen? Waarschijnlijk wel. Maar het heeft natuurlijk iets ironisch als de stemcoach van de artiest in kwestie nadien in de media zegt dat zijn artiest zijn stem niet goed gebruikt. Tja, wat voor een amateuristische stemcoach hebben die dan, vraag ik mij dan af. Ah ja, de stemcoach die nu zit te zagen.

Maar zelf wassen ze dus hun handen in onschuld. De schuld ligt bij de managers. En ze hebben dus zoals reeds gezegd geen ongelijk. Een artiest van vandaag wordt in feite reeds van in het begin uitgeperst tot de laatste druppel, want de kans dat het morgen allemaal reeds gedaan is, is nu eenmaal heel groot. Dus werken onze artiesten 7 optredens per weekend af, trekken ze van de ene kermistent naar de andere pensenkermis, moeten ze ondertussen nog een album inzingen, moeten ze stemoefeningen gaan volgen bij een stemcoach wiens adviezen men toch naast zich neer legt, moet men interviews geven, …. En dat hoge tempo moet men enkele maanden na mekaar volhouden. Dat is natuurlijk om problemen vragen.

Als nieuweling grijp je natuurlijk elke kans die zich voordoet, maar goudhaantjes als Natalia en Laura Lynn zijn nu toch al vaste waarden die men iets meer privileges kan geven zoals het beperken van de optredens tot 1 per avond, meer rustperiodes in de planning opnemen, …. Maar de angst dat het morgen allemaal gedaan is, is zo groot dat men het niet doet. En die angst verlamt ook de artiesten in kwestie. In plaats van op tijd aan de noodrem te trekken, rijdt men zich liever in de vernieling. Want ja, als men uit de picture is, neemt iemand anders die plek in en dan kan het ook snel gedaan zijn. Dus laat die zesennegentigste reporter maar binnen, er kan er wel nog eentje bij. En een vier optredens per dag? Beter ik die daar staat dan iemand anders.

Eigen schuld, dikke bult zeggen wij hier en ik denk dat het hier ook opgaat. Het voordeel is nu natuurlijk wel dat we een paar weekjes van het gekweel van Laura Lynn verlost zijn. Nu nog Jo Vally, Luc Steeno, Henkie of internationaal Paris Hilton en we zullen nog roepen “Leve de stemproblemen!” En ik vergeet Reborn natuurlijk nog die weer een nieuw singletje heeft volgekweeld. Een ramp komt toch nooit alleen.

dinsdag, augustus 22, 2006

De jongen die bleef leven

Wie mij kent, weet dat ik totaal weg ben van Harry Potter. Alle boeken en films heb ik in mijn bezit en ik kijk al uit naar het laatste deel van de reeks. En juist over dat laatste deel is er de laatste maanden al veel te doen geweest. De grote vraag lijkt niet te worden of Harry Potter Voldemort kan verslaan en hoe, maar eerder of Harry Potter de laatste pagina levend haalt of niet.

J.K. Rowling zelf heeft al laten verstaan dat Harry Potter op het einde van boek 7 wel eens zou kunnen sterven. De reden hiervoor is overduidelijk. Het succes van Harry Potter is fenomenaal en de naam brengt in heel de wereld geld in het laatje. Tot nu toe heeft J.K. Rowling haar lieveling goed kunnen beschermen en haar wens is dat dit ook binnen 30, 40, 100, 500, … jaar nog het geval is. Ze vreest dat er mensen na haar dood wel eens nieuw leven zouden kunnen blazen in het verhaal van Harry Potter en zo Harry Potter een leven zouden geven die niet volgens haar ideeën overeenkomt. Als ze Harry Potter laat sterven in het laatste deel dan sluit ze enig misbruik in de toekomst uit. Een standpunt dat dus volledig te begrijpen is.

Maar net als Stephen King vorige maand zouden vele fans over de hele wereld het jammer vinden mocht Harry Potter sneuvelen op het einde. Het zou betekenen dat Harry Potter’s leven in feite één grote last was. Eerst een vreselijke kindertijd onder het juk van de Duffelings en dan een harde pubertijd met een strijd tegen het kwade. In de vorige zes delen hebben we zo meegeleefd met Harry Potter dat we als lezers hem zijn portie geluk niet willen ontnemen. Het is iemand van wie ze zijn gaan houden en van wie we dan ook helemaal geen afscheid willen nemen.

Zelf heb ik het ook moeilijk met de gedachte dat de jongen die bleef leven uiteindelijk de jongen wordt die op het einde stierf. Met het verlies van Sirius Black had ik het nog niet zo moeilijk, maar de dood van Perkamentus in het zesde deel vond ik verschrikkelijk. Ik geef toe dat ik het einde van het voorlaatste boek met een serieuze krop in de keel heb moeten lezen. Net als de personages in het boek kon ik het maar niet geloven dat van alle mensen in godsnaam hij moest sterven. Wat moet dat zijn als Harry, Ron of Hermelien uiteindelijk sterven in het laatste deel?

Maar ik heb aan de andere kant ook heel veel begrip voor het standpunt van J.K. Rowling. Wie de boeken van Harry Potter leest, weet dat hij iets magisch aan het lezen is. Een magie die enkel en alleen maar door J.K. Rowling tot stand kan worden gebracht. Wanneer Harry zou sterven in het laatste deel is er geen speld tussen te krijgen voor andere auteurs of filmmaatschappijen om een achtste deel te maken. Het ganse leven van Harry Potter is dan verteld. De geest die er dan door de boeken heerst is degene die J.K. Rowling altijd zelf voor ogen had. Het moet dan ook een harde beslissing zijn geweest voor haar om haar eigen kind te laten sterven. Iets wat ze, denk ik, in eerste instantie niet voor ogen had. Want zoals de fans wel zullen weten had ze het laatste hoofdstuk van het laatste boek reeds jaren terug geschreven na het eerste deel. Maar het overdonderende succes van haar boeken heeft haar doen beslissen om het laatste hoofdstuk alsnog te herschrijven.

Het laatste Harry Potter-boek wordt er een om naar uit te kijken. Wie de vorige zes delen heeft gelezen, weet ondertussen wat de hoofdlijnen van het zevende boek zullen worden. Het wordt geen makkelijke opgave voor J.K. Rowling denk ik want er zijn nog heel wat vragen die een antwoord vereisen, nog heel wat verhaallijnen die moeten verduidelijkt worden, nog heel wat verhalen die een einde nodig hebben. En bovendien moet ze dit alles naar een absolute climax toe schrijven. Het ultieme gevecht tussen Harry Potter en Voldemort. Een strijd tussen goed en kwaad. Een strijd om leven en dood. Een strijd waar iedereen veel te verliezen heeft en Harry nog het meest. Ik kijk er al naar uit, al is het veel spijt omdat het laatste is en ook met een bang hart omdat Harry het dus waarschijnlijk niet overleeft.

zondag, augustus 20, 2006

Top 10 - 20 augustus 2006

1. Justin Timberlake: SexyBack
2. Juanes: A dios le pido
3. Ne-Yo: Sexy love
4. Pussycat Dolls feat. Snoop Dogg: Buttons
5. Chris Brown: Gimme that
6. Beyoncé: Deja vu
7. Nelly Furtado: Maneater
8. Sandrine: The story of us
9. Jamie Foxx: Extravaganza
10. The Kooks: Naive

woensdag, augustus 16, 2006

I'm lost

Het zou de slagzin kunnen zijn voor de overlevenden van vlucht 815 van Oceanic uit de serie Lost, maar voor het ogenblik is het ook van toepassing op mijn eigenste leven. Ik heb het gevoel dat ik de draad even kwijt ben en verloren loop. En dat gevoel heb ik al een tijdje en het ergert mij dat ik het gevoel niet kwijt geraak.

Ik weet ook niet waar het gevoel vandaan komt, maar ik heb het gevoel dat ik op een kruispunt beland ben in mijn leven en dat ik moet kiezen in welke richting ik mijn leven wil verder stuwen. Alleen weet ik niet naar waar mijn leven te duwen. Ga ik achter een carrière jagen of niet? Wordt ik een aangenaam persoon of ga ik de klootzak uithangen? Sta ik wel nog achter de waarden uit het verleden of moet ik mijn waarden aanpassen? Probeer ik iets te maken van mijn leven of laat ik de angst om te leven mijn toekomst bepalen? Ik weet het allemaal niet meer. Het lijkt wel of ik in rondjes loop, maar niet durf te beslissen.

Al dat gepieker zorgt er intussen ook voor dat ik een negatieve spiraal ben terechtgekomen. Meer dan ooit stoot ik mensen af terwijl ik het eigenlijk niet wil. Ik zit vaak wel vol goede bedoelingen hoor, maar op het cruciale moment zorgt de onduidelijkheid rond de richting in mijn leven voor roet in het leven en verknal ik het. Ik weet dat ik niet de meest sociale persoon ben en dat ik niet gemakkelijk over mijn gevoelens praat, maar soms heb ik er zo’n nood aan. Aan mensen die mij helpen om mij terug in de juiste richting te duwen. Maar aan de andere kant laat ik hen niet toe om mij juist te helpen. Een raar gevoel dat ik zelf niet begrijp. Waarom ben ik de laatste tijd zo’n klootzak en zonder ik mij meer en meer af? Ik weet het niet.

Sommigen zullen weer zeggen dat dit meer iets is voor tienermeisjes die over zichzelf twijfelen, maar ik denk dat iedereen zulke momenten wel meerdere keren in zijn leven zal tegenkomen. Je bent op een bepaald punt gekomen in uw leven waarop je dingen hebt bereikt en bepaalde keuzes hebt gemaakt, maar dan komt het moment dat je u weer even moet heroriënteren en naar nieuwe doelen zoekt. Sommigen zullen dit heel onbewust doen of worden door hun omgeving in een richting geduwd. Sommigen worden van thuis uit gepusht om carrière te maken omdat men anders vreest niet mee te kunnen in de maatschappij. Anderen zullen hun hele leven moeten vechten om bijvoorbeeld uit de armoede te geraken en er uit te blijven.

Ik zit niet in die automatische beweging. Ik heb er lang in gezeten toen ik naar school ging. Toen was het trachten mijn best te doen om er later te komen. En nu ben ik op het moment gekomen om op eigen benen te staan. Ik weet alleen nog niet op welke manier ik dit moet doen. Met een mooie carrière en het perfecte gezinnetje? Of ga ik tegen de stroom in? In feite komt het erop neer dat ik op zoek ben naar gelukkig zijn, naar een zinvol leven, naar het weten wie ik ben. En het is er nu het moment voor in mijn leven. Met te beginnen werken en eigen geld verdienen ben ik een nieuw hoofdstuk begonnen. Alleen weet ik dus nog niet wat het onderwerp van het hoofdstuk moet worden.

I’m lost for the moment. Een beangstigend gevoel, zeker in een tijd dat ook de maatschappij het spoor bijster is en geconfronteerd wordt met werkonzekerheid, dreiging van terreur, een groeiende kloof tussen arm en rijk. Om de juiste weg te vinden, zal ik moeten vechten tegen die angst. Angst die al heel mijn leven er een donkere schaduw op wierp. Maar ergens is er licht en dat zal ik vinden. Om terug te keren naar de serie Lost, it’s just called a leap of faith. En die leap of faith heb ik nu nodig.

zondag, augustus 13, 2006

Top 10 - 13 augustus 2006

1. Justin Timberlake: SexyBack
2. Ne-Yo: Sexy love
3. Juanes: A dios le pido
4. Chris Brown: Gimme that
5. Nelly Furtado: Maneater
6. Pussycat Dolls feat. Snoop Dogg: Buttons
7. Beyoncé: Deja vu
8. Jamie Foxx feat. Kanye West: Extravaganza
9. Gnarls Barkley: Crazy
10. Pharell Williams feat. Kanye West: Number one

zaterdag, augustus 12, 2006

Zomertelevisie

Het weer valt de laatste dagen serieus tegen. Het is donker, het is regenachtig en het is vandaag ook niet bepaald warm te noemen. Kortom, het perfecte weer om nog eens achter de televisie te kruipen voor een gezellig avondje televisiekijken. Maar het is natuurlijk is het zomer en dan is er dus geen bal op TV. Tenzij je de bal van FC De Kampioenen meerekent.

Neen, het is triestig gesteld op de Vlaamse zenders. Het boeiendste wat er tegenwoordig te zien is in prime time is House M.D., een schitterende ziekenhuisserie op VTM. Hugh Laurie is de ster van de serie en ik vind hem vaak interessanter dan de ziektes die hij moet detecteren. En een pak plezanter natuurlijk. De manier hoe hij met sommige patiënten omgaat is ronduit hilarisch. In feite is hij een beetje een klootzak, maar omwille van zijn charisma vergeef je het hem met veel plezier.

En in de reeks van vele herhalingen van de series is New Tricks op Canvas ook nog de moeite waard. Het concept? 3 gepensioneerde politiemannen moeten samen met een vrouwelijke jongere hoofdofficier onopgeloste zaken oplossen. En ze doen dat op een nogal onorthodoxe manier waardoor het vaak een leuke bedoening wordt in plaats van het serieuzere werk zoals in Cold Case. Neen, de oudjes lappen graag een paar regeltjes tegen hun voeten en net als dokter House veroveren ze zo het hart van de kijkers.

En tenslotte vind ik Fata Morgana ook nog wel best te pruimen. Het is altijd bewonderenswaardig hoe sommige mensen zich belangeloos willen inzetten en dag en nacht willen werken om een bepaald doel te verwezenlijken. Fata Morgana zet een dorp op stelten, maar het is mooi om te zien hoe het dorp samenwerkt om de doelen te bereiken. In feite is dit geen spectaculaire televisie, maar je bent wel zelf fier als iemand een opdracht tot een goed eind brengt net als je ontgoocheld bent wanneer een opdracht niet lukt.

Zomertelevisie is dus niet veel soeps. Als het goed weer is, is dat natuurlijk niets. Maar nu het herfstgevoel weer opsteekt, vervloek je toch wel eens de programmamakers. Kunnen ze nu echt niets interessants brengen? Of moet het echt allemaal zo flauw zijn zoals Zomer 2006? Een programma waar veel meer uit te halen valt dan Jan Leyers nu doet. Wat een oppervlakkigheid toch, zomer 2006. Een stuk of vijf oninteressante vragen en hup een filmpje en dan meteen een tweede gast die ook zelf nog eens vijf vraagjes mag beantwoorden zonder dat Jan Leyers inpikt op de antwoorden. Want ja, er staat natuurlijk weer een ander filmpje klaar. En die filmpjes mogen ook niet langer duren dan twee minuten, want we moesten maar eens geïntrigeerd worden door de personen die in de filmpjes voorkomen en geïnteresseerd geraken in hun verhaal.

En ook het filmaanbod heeft te leiden aan een inflatie. Elke dag film op Kanaal 2. Ja, da’s waar, maar welke films? B-films, televisiefilms met slecht acteerwerk, … OK, af en toe zit er eens een goede film tussen, maar 9 op 10 moeten die ze natuurlijk om 23u ’s avonds programmeren. Want ja, de modale mens moet natuurlijk de dag nadien niet gaan werken hé. Ik denk dat men bij Kanaal 2 denkt dat iedereen twee maanden lang vakantie heeft en er de dag nadien dus niet vroeg uit moet. En over het filmaanbod op grote broer VTM ga ik maar zwijgen zeker. Volgens mij was het daar een aanbod van de rechten van 1 film kopen en je krijgt er 5 gratis bij omdat niet anders ze toch moet hebben. En dan lopen ze bij VTM te klagen dat er geen kat kijkt omdat de VRT zogezegd aan oneerlijke concurrentie doet.

Gelukkig kan ik mij beroepen op een collectie televisieseries op DVD. The Wire is ronduit fantastisch, X-Files blijft intrigerend, West Wing is één van de beste series van de afgelopen jaren en met spijt in het hart ben ik begonnen aan het laatste seizoen van Six Feet Under. Een serie die ik ga missen. Maar als het televisie-aanbod ook in de herfst zou tegenvallen, kan ik nog altijd de hele reeks nog eens herbeleven. Lang leve de DVD!

zondag, augustus 06, 2006

Top 10 - 6 augustus 2006

1. Justin Timberlake: SexyBack
2. Ne-Yo: Sexy love
3. Juanes: A dios le pido
4. Chris Brown: Gimme that
5. Nelly Furtado: Maneater
6. Pussycat Dolls feat. Snoop Dogg: Buttons
7. Gnarls Barkley: Crazy
8. Pharell Williams feat. Kanye West: Number one
9. Juanes: La camisa negra
10. Sergio Mendes feat. Black Eyed Peas: Mas que nada

woensdag, augustus 02, 2006

De bom is gebarsten

De bom is gebarsten. Niet alleen in Israël en Libanon, maar ook, gelukkig veel minder erg, op de Joeri-site. Het lange wachten op nieuws en op een nieuwe single veroorzaakte al enige tijd frustraties en nu is iedereen het blijkbaar beu. Die nieuwe single ging eerst in april uitgebracht worden, dan juni, dan weer juli en ondertussen is het al augustus. Bovendien is het qua optredens huilen met de pet op en moeten alle drie de zomeroptredens door fans worden georganiseerd. 2006 lijkt een annus horribilis te worden voor het Idool 2004.

De hele situatie roept natuurlijk bij mij heel wat vragen op. De grote vraag blijft natuurlijk of Joeri Fransen ondertussen al een platenmaatschappij heeft gevonden om zijn werk bij te releasen. In maart kondigde hij nog trots aan dat hij keuze te over had qua platenmaatschappijen. Ze stonden bij wijze van spreken aan zijn arm te trekken om hem toch maar binnen te halen. En toen werd ook reeds bekend gemaakt dat er in april een nieuwe single in de winkelrekken zou verschijnen. Maar een maand later bleef het verdacht stil rond Joeri Fransen. Geen persbericht over de aankondiging van een getekend platencontract. Geen nieuwe single te horen op de radiozenders. Een aandachtige fan wist toen al dat er iets mis aan het gaan was.

En dan ineens was het al juni en las ik tot mijn grote verbazing dat Joeri ineens weer geboekt kon worden. Iedereen wist dat Joeri een tijdje lang geen optredens meer deed zodat hij zich in stilte kon bezighouden met het schrijven van nieuwe nummers. Maar de verbazing kwam er omdat een fan met dit nieuws naar buiten kwam en helemaal niet het managementbureau. Er kwam zelfs wederom een paar dagen nadien geen persbericht om dit nieuws aan de organisatoren mee te delen. En ik was ook verbaasd omdat ik toch meende op te maken uit het gesprek met Radio 1 in maart dat Joeri er toch weer met volle gas zou tegenaan gaan. Ik hoop dat er niemand na dat gesprek dus niet Joeri trachtte te boeken en dan een njet kreeg, want dat zou toch wel een heel kapitale fout zijn geweest.

Ondertussen hebben enkele fans de handen in elkaar geslagen en dat resulteerde in twee optredens en sinds vorige week in een derde optreden. Een feit waar ik met heel gemengde gevoelens op neer kijk. Want aan de ene kant is het natuurlijk lovenswaardig dat de fans het voortouw nemen en het juiste signaal geven naar andere organisatoren toe. Een drukke agenda spreekt organisatoren meer aan dan een lege agenda, want dat laatste impliceert dat er niet echt veel vraag is. Een ruim aanbod veronderstelt een grote vraag en men is dan geneigd om ook zijn deel van de koek te vragen. Maar aan de andere kant vind ik het ook om dezelfde redenen een totaal verkeerd signaal. Want het is niet de taak van fans om optredens te organiseren. Dat is een taak van het managementbureau. Zij moeten aan organisatoren laten weten dat Joeri terug optreedt en hen warm maken om hem een kans te geven. Bovendien geeft het ook al geen te goede indruk naar de buitenwereld toe als men beseft dat het de fans zijn die optredens regelen.

Ondertussen werd het reeds juli en kreeg de nieuwe single eindelijk ook een titel mee, namelijk Different Stars. Een cover zowaar en wie het allemaal een beetje volgt blijkbaar ook een heel ander nummer dan hetgene men voor april voor ogen had. Al is dat giswerk van mijnentwege. Toch had ik gedacht dat men resoluut voor eigen werk zou gaan, maar dat blijkt nog even te hoog gegrepen zijn. Een cover is natuurlijk altijd een gemakkelijkere weg. Maar de single zou zeker in juli gereleased worden en terug was het dus hoopvol wachten. Want nu er een titel was en men het lied op het optreden begin juli liet horen, betekende dit toch dat het klaar was om naar de winkels te gaan. Maar niet dus. Het is ondertussen alweer augustus worden en de single heeft nog geen enkel radiostation bereikt. En wie de releasedata napluist op verschillende sites krijgt ook geen Joeri Fransen of Different Stars te zien. Je vraagt u ondertussen af of er überhaupt wel een single is.

Sofie Van Moll zei vanmiddag nog op Radio Donna dat de carrière van Joeri Fransen maar moeilijk van de grond geraakt. Het is een understatement van jewelste. Sinds zijn overwinning in december 2004 is ze nog nooit echt van de grond geraakt. Een wedstrijd winnen die je beter niet wint, gebonden zijn aan commerciële verplichtingen die niet stroken met het imago die je via Idool probeerde naar de buitenwereld op te bouwen, beloftes die gedaan worden die telkens weer niet uitkomen, … De fans op de officiële site spuwen nu hun gal op het managementbureau. Terecht of onterecht? Dat zal de komende dagen, maar in Joeri zijn geval weken, blijken. Want wie houdt de single tegen? Het management? De platenmaatschappij, als die er al is? Of hijzelf? Hijzelf en zijn hele entourage kan zich niet in stilzwijgen blijven hullen. Want de schade aan zijn carrière vergroot enkel maar. Nog even en het overgrote deel van de vaste fans beginnen echt af te haken. Het is nu duidelijk tijd voor actie want anders was het kans gehad en fini voor Joeri Fransen. En ik weet dat het 98% van de Vlamingen nu al worst zal wezen of hij nog verder doet of niet.

Toch nog even iets voor de ongeduldige fans. Sinds vorige week ligt de soloplaat van Pharell Williams in de winkel. Een plaat waarop iedereen al twee jaar (!) zit te wachten en waarvan de releasedatum ook zevenhonderd keer is uitgesteld. Hier gaat het nog maar om een drie maanden. Het kan dus nog altijd slechter.