Gisteren was het op één de slotshow van de grote mediaweek, waarin men aandacht besteedde aan de toekomst van de media. Een mooi opzet natuurlijk, maar de bedoeling zal wel zijn geweest om het budget hiervoor vrij te krijgen bij de huidige besprekingen van de beheersovereenkomst. Desalniettemin was de week en de slotshow niet helemaal oninteressant. Want wat zijn die nieuwe mogelijkheden en wat verwachten we zelf van die mogelijkheden?
Daarvoor organiseerde men gisteren een kleine vragenlijst die uw mediaprofiel zou bepalen.
De test van gisterenavond heeft uitgewezen dat ikzelf in de categorie Dromen & ontspanning en Prikkels & avontuur val. Concreet houdt dat in dat ik televisie gebruik om te ontsnappen aan de realiteit van de dag en dat ik zonder enige moeite meeleef als er bijvoorbeeld iemand sterft in een serie. Maar aan de andere kant zou ik steeds op zoek zijn naar nieuwe uitdagingen en nieuwe dingen en bekijk ik programma’s die de geest stimuleren zoals De Parelvissers of waar avontuur centraal staat zoals Expeditie Robinson. Volgens het profiel zou ik ook een eigen weblog hebben en breng ik redelijk wat tijd door op het internet.
Het resultaat van de test komt dus redelijk overeen met hoe ik bijvoorbeeld naar televisie kijk. Ik geef toe dat ik in feite mij heel makkelijk kan inleven in een film of serie en dat ik bijvoorbeeld het dan ook erg vind als een favoriet personage sterft. En het feit dat ik televisie gebruik om even uit de realiteit te zijn, is zeker ook een feit. Niets is zaliger dan na een vermoeiende dag de televisie aan te zetten en gewoon de problemen even te vergeten en u te laten meeslepen door een goede film of serie. De prikkels & avontuur zijn ook wel voor een deel van mij van toepassing. Zo kijk ik toch graag naar grensverleggende series als Lost, De Parelvissers, Six feet under, ... Een beetje series die niet zo traditioneel zijn, maar die ook een inspanning vragen van de kijker. Programma’s als Expeditie Robinson en Peking Express zie ik ook wel graag, maar ik hou niet zo van hun huidige trend om alles in het extreme te gaan trekken. Bijvoorbeeld bij Expeditie Robinson. Het moet elk jaar nog spectaculairder dan het jaar daarvoor en de kandidaten moeten nog meer afzien dat het niet meer lang gaat duren of daar gaat iemand neervallen van de uitputting.
Maar de grote mediaweek was wel wat meer dan wat is mijn profiel. De week was ook een aanleiding om zelf eens gaan na te denken hoe je met de nieuwe media omgaat en wat je er zelf van verwacht. Kijk ik naar mezelf dan vind ik de evolutie van de media wel een goede zaak zolang het de kerntaak van dat medium maar beter maakt. Ik bedoel daarmee dat ik bijvoorbeeld een paar functies van het digitaal televisiekijken een hele verbetering vindt, terwijl ik aan de andere kant bijvoorbeeld de combinatie van chatten en televisiekijken via hetzelfde toestel eerder een belasting vind dan een meerwaarde. Ik vind dat chatten iets is wat voor een computer moet blijven. Daar heb je geen televisietoestel voor nodig. Idem voor het lezen van uw e-mail. Het wordt allemaal mooi voorgesteld van je kijkt naar het journaal en ondertussen lees je uw mails van die dag. Handig? Bwa, ik weet het toch zo niet. Uw mails lezen via de computer is al goed zoals het nu is, uitgezonderd de spam en de virussen. Maar mails lezen via uw televisietoestel zorgt er niet voor dat het ineens gebruiksvriendelijker is of vlotter gaat.
Wat dan wel weer een verbetering en voor meer gebruiksgemak kan zorgen, is bijvoorbeeld het aanbod Net gemist. Je hebt een aflevering van een programma gemist, maar je kan het in de loop van de week wel terugbekijken wanneer het u uitkomt. Bovendien gedaan met het programmeren van die video- of DVD-recorder en dan een stuk missen omdat men te laat is begonnen of het per ongeluk wissen van uw trouwvideo. Dat is een meerwaarde aan het televisiekijken waar ik het nut van inzie en waar ik gebruik van zou maken. Ook bijvoorbeeld die Flexview-optie. Iedereen kent dat wel, je bent aan het kijken naar een programma en net als het spannend is, wordt er aan de deur gebeld. Als je dan met een simpele druk op een knop de uitzending kan pauzeren en na die zoveelste steunkaart gekocht te hebben terug kan inschakelen zonder maar een minuut te hebben gemist, dan zorgt dat voor een meerwaarde. Of je bent net te laat voor een programma en terwijl het programma nog loopt, kan je toch de uitzending al “terugzien” van in het begin. Dat zijn evoluties die ik steun en waar ik zelf gebruik van zou maken.
Al die nieuwe mediamogelijkheden roepen toch ook wel een paar vragen bij mij op. Ten eerste is de grote vraag of het grote publiek al die nieuwe dingen wel wil. Een paar bijkomende dingen wel, maar bijvoorbeeld zelf de camerastand kunnen kiezen tijdens een sportwedstrijd. Goh, ik vermoed dat leuk gaat zijn voor een paar keer, maar dat men nadien die keuze nog hoogst uitzonderlijk gaat gebruiken en dat men gewoon zoals nu naar sportwedstrijden wil kijken. Zelfde met het feit dat men bijkomende informatie zou kunnen opvragen over sporters, de omgeving, de wedstrijd, ... Als je luistert naar de sportcommentaar hoor je vaak al die informatie ook, dus ook hier zal van die functie ook maar hoogst uitzonderlijk van gebruik gemaakt worden. Ik denk dat er op dit ogenblik niet veel mensen zijn die in feite zelf de televisie willen maken die ze willen zien, maar dat ze nog altijd naar afgewerkte producten willen zien. Een andere vraag die ik me bij de nieuwe media stel is het feit of er geen achteruitgang qua informatievergaring gaat optreden. In de toekomst zou het mogelijk zijn om zelf uw journaal samen te stellen aan de hand van een aantal kernwoorden van thema’s die u interesseren. Al de rest wordt geskipt. Dan krijg je misschien voor u een heel interessant journaal, maar als je dan alleen kiest voor binnenlands nieuws, zorgt dat dan niet voor een versterking van de desinteresse voor het buitenland. Let op, dat kan je nu ook al doen, bijvoorbeeld op de nieuwssite
vrtnieuws.net. Daar kan je ook klikken op de items die u interesseren en dan enkel die video’s bekijken. Maar er is nog een verschil als jij die keuze zelf maakt uit het aanbod of als een computer dat automatisch nu voor u doet. Nu zijn er ook items die mij niet interesseren, maar door de titel en de korte inhoud weet ik wel nog steeds iets van het item. Als de digitale televisie dat automatisch doet, dan blijf je toch onwetend? Gaat dat niet zorgen voor nog meer egoïsme, ongenuanceerd denken, een koudere samenleving?
En al die evoluties, goed en wel, maar willen we wel eigen programmasamensteller spelen? Nu kijkt iedereen zondagavond naar Eurosong, Pappenheimers, Flikken, e.d. en de dag nadien kan je daar dan over meespreken. Is die verbondenheid niet sterker dan de evolutie? We willen toch nog altijd alles live en als eerste zien. De evolutie kan een paar dingen makkelijker maken, zoals Flexview of Net Gemist, maar zullen vele opties niet gewoon overbodige opties worden? Misschien niet voor de jongere generatie die nu nog in de wieg ligt, maar voor de huidige generaties zal toch nog altijd het klassieke televisiekijken blijven primeren. Willen die trouwens daar wel geld voor betalen? En worden er vele mogelijkheden ons eigenlijk niet gewoonweg opgedrongen? Kijk maar naar Amerika, waar men vanaf 2009 zou stoppen met analoge kabeldistributie en men volledig zou overschakelen op digitale televisie. Waar blijft dan die vrijheid die je als kijker zogezegd in de toekomst gaat krijgen?
De evolutie in de media is zeker en vast een feit. De vraag blijft dus of we wel zo gelukkig moeten zijn met die evolutie? De evolutie zal voor meer gebruikersgemak zorgen en voor een paar interessante functies, maar er zijn ook nadelen aan verbonden. En daar mogen we ook niet blind voor zijn. Televisiekijken zal dus nog een vermoeiende bezigheid worden in de toekomst.
