Mijn top 100 aller tijden - nr. 11-20
11. Beatles – Yesterday
Als je het Guinness Book of Records openslaat, zal je merken dat Yesterday het meest gecoverde nummer ter wereld is, met maar liefst 3000 versies. Het nummer werd eveneens in 1999 door de luisteraars van BBC Radio 2 uitgeroepen tot lied van de 20ste eeuw. Toch hadden The Beatles, met uitzondering van Paul McCartney die het nummer schreef, in het begin weinig vertrouwen in het lied en zouden ze zelfs belet hebben dat het als single in de UK werd gereleased. Een gevolg hiervan zou zijn dat enkel Paul met een strijkerorkest op de single te horen is. Het verhaal gaat dat Paul de melodie van het lied in zijn slaap had gecomponeerd. Hij werd wakker, rende naar de piano en nam de melodie op uit vrees dat hij het anders zou vergeten. Met zijn opname ging hij vervolgens naar iedereen die de muziekwereld kende. Hij wou er zich op deze manier van vergewissen dat hij de melodie niet van iemand had gestolen. Toen niemand enige gelijkenis hoorde met bestaande nummers (in dit decennia zouden er wel een paar beschuldigingen volgen), kon hij beginnen te werken aan de tekst. Omdat hij voorlopig nog geen woorden of titel had, gebruikte hij als voorlopige titel Scrambled eggs en de oorspronkelijke tekst luidde als volgt: “Scrambled eggs, oh, baby, I love your legs.” Hij broedde een hele tijd op de tekst en ineens kwam de doorbraak er in mei 1965. De groep vond dat er een enkel woord moest gebruikt worden als titel. Ineens vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Paul realiseerde dat hij makkelijk worden kon rijmen met de ay-klanken: away, today, play, stay, ... of me, tree, flea, we, … Ineens ging het snel en was de tekst klaar. Het resultaat is een eerder vage tekst over het verdriet na een relatiebreuk. Sommigen zeggen dat het eveneens een reflectie is op de dood van zijn moeder in zijn tienerjaren. Het was in die tijd een heel ongebruikelijke Paul McCartney-tekst, vermits hij daarvoor telkens positieve liedjes schreef. Maar het paste perfect met de overpeinzende melodie. Alleen waren de overige Beatles dus niet overtuigd omdat ze het helemaal geen typische Beatles-nummer voor die tijd vonden en zouden ze belet hebben dat het een single in de UK werd. De tijd heeft hun ondertussen ongelijk gegeven, want het is dus één van de populairste Beatles-nummertjes ooit geworden. Het is dan ook een prachtige single die heel broos en breekbaar is en opvalt door zijn eenvoudige approach.
12. Pink Floyd – Another brick in the wall part II
Pink Floyd is één van de meest legendarische rockgroepen aller tijden. Beginnend als een psychedelisch rockgroep met Syd Barrett als frontman evolueerde de band naar een meer vooruitstrevende rockgroep onder leiding van Roger Waters. Ze waren bekend omwille van hun filosofische teksten, hun experimentele sound en hun vernieuwende albumlay-outs. Ze zouden in Amerika alleen al meer dan 75 miljoen albums verkopen, waaronder klassiekers The dark side of the moon, Wish you were here of het conceptalbum The Wall. Uit dat conceptalbum The Wall komt deze Another brick in the wall part II. Een protestsong tegen kostscholen en strenge scholen, maar ik vermoed dat iedere student, of die nu op een strenge of minder strenge school zat, dit nummer en vooral de leuze “hey teachers, leave us kids alone” vaak heeft meegebruld. Het lied is geschreven door Roger Waters en die baseerde zich hiervoor op zijn eigen negatieve schoolervaringen. Voor het lied had hij een koor nodig en men vond dit koor om de hoek van de opnamestudio’s op de Islington Green School. Het was echter een klein koor, maar door het stuk 12 keer te overdubben lijkt het alsof het gaat om een groot koor. Het koor moest zijn stuk zingen, maar werd wel verboden om de rest van het nummer te horen en kregen ook geen guitaarsolo van David Gilmour te horen, ondanks ze dit graag wilden. Bovendien is het verhaal algemeen gekend dat de leden van het koor ook nooit enige royalties hebben gezien voor hun bijdrage, maar het is minder gekend dat de school wel een bedrag van 1000 pond ontving. Omwille van zijn revolterende boodschap werd de single in een paar landen verboden, waaronder in Zuid-Afrika. Daar werd het nummer het strijdlied van de zwarte jongeren die protesteerden tegen de racistische propraganda die de overheid via het officiële leerplan voerde. Tot op de dag van vandaag blijft het nog steeds de protestsong bij uitstek en ik blijf dit een enorm sterk lied vinden dat bepaalde herinneringen aan mijn schooltijd oproept en aan enkele overdreven strenge leerkrachten.
13. R.E.M. – Everybody hurts
R.E.M., de naam van de band is puur toevallig gekozen doordat Michael Stipe willekeurig het woordenboek opensloeg, werd reeds opgericht in 1980 door Michael Stipe, Bill Berry, Peter Buck en Mike Mils. In een klimaat van post-punk en new wave-toestanden maakte de groep een heel andere sound van muziek en zouden ze één van de eerste alternatieve rockband ooit worden. In de beginjaren waren ze populair in de undergroundwereld en op de schoolradio’s. In 1987 bereiken ze echter het grote publiek met de ballade The one I love. Ze krijgen een platencontract van Warner Bros. Records en ze beginnen meer politieke en sociale problematiek in hun teksten te verwerken. Het hoogtepunt in hun carrière bevindt zich begin jaren ’90 toen alternatieve muziek populairder werd bij het gewone publiek. Als pioneer in deze muziek scoorden ze met hun albums Out of Time en Automatic for the People. Later zouden ze meer terugkeren naar de rockgetinte muziek en sinds 1998 gaan ze als trio verder wanneer Bill Berry de groep verlaat. Dit jaar werden ze opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Uit hun succesalbum Automatic for the People komt voor mij hun mooiste nummer, namelijk Everybody hurts. Het album viel reeds op door zijn meer sobere toon en zijn donkere teksten over sterfelijkheid en de dood. Everybody Hurts is daar een mooi voorbeeld. Het is een sober lied (muziek geschreven door dummer Berry en Led Zeppelin-bassist John Paul Jones) met een tekst (geschreven door Michael Stipe) geschreven naar aanleiding van het toenemend aantal zelfdodingen onder jonge mensen. Het drukt zeer mooi uit hoe het is zich verloren te voelen, maar het drukt ook vooral een gevoel van hoop uit. We worden allemaal wel eens gekwetst, maar uiteindelijk overwinnen we de pijn altijd. Voor mij is het één van de mooiste en aangrijpendste nummers ooit geschreven dat bij mij altijd kippenvel weet uit te lokken.
14. Juanes – La historia de Juan
Juanes is één van de populairste Latijns-Amerikaanse artiesten, die in de loop der jaren al 12 Latin Grammy Awards op zijn schouw mocht zetten. Zijn carrière begon hij in de heavy metal band Ekhymosis. De band werd razend populair in thuisland Columbia, maar slaagde niet om er buiten door te breken. In 1998 verlaat Juanes de band en start een solocarrière. In 2000 verschijnt zijn eerste album Fijatie Bien, welk redelijk goed verkoopt en beloont wordt met o.a. de Grammy voor beste rock album, rock song en beste nieuwe artiest. Zijn grote doorbraak komt er echter in 2002 wanneer hij het album Un día normal uitbrengt. Het album wordt overladen met Grammy’s en zou maar liefst 92 weken in de top 10 van de Billboard Top Latin Album chart staan. Met zijn derde album Mi sangre bevestigt hij zijn status in de Latijns-Amerikaanse wereld en mede dankzij zijn hit La camisa negra weet hij ook in de rest van de wereld bekend te geraken. Dit jaar verscheen na drie jaar wachten zijn nieuwste album La vida es un ratico. Naast zijn muzikaal werk wordt hij ook vooral bekend omwille van zijn humanitair werk en zijn strijd tegen landmijnen (zie Fijatie Bien). Hij wordt daarom wel eens de Bono van Latijns-Amerika genoemd. Die sociaal bewustzijn komt ook tot uiting in dit prachtige en aangrijpende lied. Het nummer werpt namelijk een blik op het leven van zoveel Columbiaanse kinderen die op straat moeten leven onder kartonnen dozen. Ze hebben het huis moeten verlaten omdat ze geslagen werden door hun vader en hebben voor het zwerversbestaan moeten kiezen terwijl ze het liefst ook zouden willen spelen, dromen, liefhebben en geliefd worden. Helaas hoort de wereld hun smeekbede niet en kijkt de wereld niet naar hen om. Ik vind dit een echt aangrijpend nummer dat mij altijd weer stil maakt. Bovendien wordt het krachtige effect nog eens versterkt door de huilende gitaren van Juanes. Voor mij één van de mooiste, maar misschien wel meest verborgen pareltjes van Juanes.
Bekijk hier de videoclip
15. U2 – One
U2 groeide in de jaren ’80 uit tot één van de meest populaire bands ter wereld met succesalbums zoals War en The Joshua Tree. Hun laatste album uit de jaren’80 Rattle and Hum werd echter niet zo positief onthaald door de muziekcritici. Het zorgde ervoor dat de groep in een moeilijke periode trad en twijfelde aan hun eigen bestaan. Bono zou op een concert op het einde van de jaren’80 gezegd hebben dat het misschien tijd was dat de groep de scène zou moeten verlaten en het terug allemaal beginnen op te bouwen. De band wist niet echt meer welke richting uit te gaan. Bono en The Edge wilden voor het nieuwe album Achtung Baby een nieuwe richting inslaan en meer opschuiven naar de elektronische en Europese dansmuziek, terwijl Larry Mullen en Adam Clayton dan weer trouw wilden blijven aan hun traditionele rocksound. De spanningen in de groep namen toe en de groep stond op het punt om te splitsen. Maar daar zou One verandering in brengen. The Edge zat in de problemen om zijn lied Ultraviolet af te werken. De groep zette zich samen rond zijn gitaarriff en het inspireerde de band om One te schrijven. Ze waren zo tevreden met het resultaat dat ze een nieuwe adem vonden voor het album Achtung Baby en met vernieuwde positivisme naar het eerder opgenomen werk keken. Het lied One wordt dan ook door de fans beschouwd als het lied dat U2 redde. Over de inhoud van het lied bestaan heel wat interpretaties. Algemeen wordt aangenomen dat dit lied gaat over het feit van twee mensen die van elkaar houden, maar elkaar ook veel pijn bezorgen. Natuurlijk is het dan raar dat dit nummer vaak als openingsdans wordt gebruikt. Anderen zien in de tekst dan weer een boodschap over de hereniging van Oost- en West-Duitsland, omdat de groep de plaat in Duitsland opnam. Tenslotte denken ook heel wat fans dat het lied geïnspireerd is door de strubbelingen in de band. Bono heeft altijd beweerd dat het eerste idee de inspiratiebron is voor het lied. Feit is wel dat dit één van de populairste liedjes van de band is geworden en dat het een zoveelste knap naamkaartje voor de band vormt.
16. Metallica – Nothing else matters
Zeggen dat ik een Metallica-fan ben, is zeer sterk overdreven. Het is van nature een heavy metal band en die muziek ligt mij helemaal niet. Maar met deze single, vooral in de ’99-versie met het San Francisco Symphony Orchestra, konden zij mij wel bekoren. Nochtans waren heel wat trouwe fans bij de release in 1991 niet zo tevreden over dit nummer. De band had zich altijd geprofileerd als een heavy metal band en zelfs in de ballads waren harde teksten hun kenmerk. Nu kwam de band echter op de proppen met een ware lovesong. De fans dachten dan ook dat de band hun principes aan de kant hadden gezet om toch maar commercieel succes te hebben bij het grote publiek en hun ziel hadden verkocht om meer airplay te krijgen en zo in de gunst van grote platenmaatschappijen te komen. Oorspronkelijk was het nummer ook niet echt bedoeld om een single te worden voor de band. Zanger James Hetfield had het nummer geschreven voor zijn toenmalige vriendin met de boodschap dat hoe ver ze ook uit elkaar zouden zijn ze toch altijd dicht bij zijn hart zou zijn. Hij vond het een zeer persoonlijk nummer, maar drummer Lars Ulrich hoorde het nummer en wou het meteen op hun komende album. Ondertussen dragen ze dit nummer op aan al hun fans, die ondertussen ook bijdraaiden en nu zelfs het nummer als één van hun lievelingsnummers beschouwen. Ook ik vind dit één van de mooiste liefdesliedjes ooit gemaakt. Het is helemaal niet stroperig of overvloedig sentimeel, maar integendeel heel gevoelig en klassevol.
17. Queen – Bohemian Rhapsody
Jarenlang stond Queen met Bohemian Rhapsody op 1 in Donna’s top aller tijden. Dit jaar werd de plaat echter van zijn nummer 1-positie gestoten door Bryan Adams. Jammer, want deze plaat is veel beter dan Summer of ’69. De song is afkomstig van het heel succesvolle album A night at the Opera. De cd werd gekenmerkt door zijn diverse muzikale stijlen en experimenten met het stereo geluid systeem. Het was bij de release dan ook één van de meest dure albums ooit gemaakt. Bohemian Rhapsody is het perfecte naamkaartje voor de hele cd. Ook hier experimenteert men met verschillende muziekstijlen, maar dan binnen 1 lied en dit met een vrij ongewone muzikale structuur. Het begint als een klassieke pianoballad, evolueert dan naar een operasong om te ontaarden in een hard rocksong en dit allemaal zonder echt een refrein te hebben. Tekstueel lijkt het lied geen echte boodschap te hebben, al verwijst het volgens sommigen naar een boek van Albert Camus, en lijkt het alsof men spontane zinnen heeft gebruik die gewoon perfect pasten met de muziek. Het hele opnameproces duurde drie weken, waarbij een hele week werd gewerkt aan het operastukje. Hiervoor zongen Brian May, Freddy Mercury en Roger Taylor hun stuk 10 à 12 uur aan een stuk door zodat er 180 aparte overdubs ontstonden en men het kooreffect kon bereiken. Wanneer het nummer klaar was, klokte men af op 5 minuten en 55 seconden. Iedereen zei tegen Freddy Mercury dat dit nooit een hit kon worden omdat het veel te lang was. Maar Freddie gaf een kopie van de single aan zijn vriend en radio DJ Kenny Everett en zei dat dit voor hem persoonlijk was en nooit op de radio mocht gespeeld worden. Kenny deed natuurlijk het omgekeerde en liet hier en daar stukjes van het lied tijdens zijn radioshow horen. Tot hij op een bepaald moment het volledige lied zou draaien en op een bepaald moment het nummer tot 14 keer in een dag liet horen. De overige radiostations begonnen dit voorbeeld te volgen en begonnen ook het hele lied te draaien. Met als resultaat dat het toch een hit werd en één van de grootste Queen-hits aller tijden. Voor mij is het alvast het beste nummer van Queen. Een lied dat hun muzikale genialiteit tentoon spreidde. Queen is een band met vele gezichten en in dit lied wordt deze eigenschap gebundeld.
18. Coldplay – Clocks
Coldplay mag dan al één van de meest populaire Britse bands zijn, in hun thuisland lukte het hen nog niet om met een single op 1 te komen staan. Ook niet met deze magistrale Clocks, die maar tot plaats 9 geraakte. Toch is het ongetwijfeld één van de bands meest populaire nummers en werd het beloond met een Grammy voor Record of the Year in 2004. Raar genoeg werd het nummer pas op het laatst toegevoegd aan het album A rush of blood to the head omdat de meeste bandleden er weinig vertrouwen in hadden. Chris Martin had het nummer geschreven, maar de anderen vonden het maar niets. Ze vonden dat het nummer teveel aan Muse deed denken. Het was natuurlijk ook geïnspireerd door Sunburn en New born van Muse en doet zelfs een beetje denken aan The unforgettable fire van U2. Chris Martin bleef echter aandringen en zou op het laatste nippertje dus toch zijn zin krijgen. De tijd gaf hem gelijk. Zelf vind ik het ook één van de mooiste liedjes van de afgelopen jaren die één en al magie en schoonheid uitstraalt, met een zalig zingende Chris Martin en een melodie die je naar hogere sferen brengt. Een waar meesterwerk!
19. Rolling Stones – Angie
The Rolling Stones zijn nu gekend als een rockgroep, maar hun oorsprong ligt bij de rhythm and blues. Hun groepsnaam verwijst daar trouwens nog steeds naar, want het is afkomstig van de hit Rollin’ Stone van blueszanger Muddy Waters. Ze hebben in de loop der jaren heel wat personeelswissels gekend en momenteel maken Mick Jagger, Keith Richards, Charlie Watts en Ron Wood de bezetting van de groep uit. Ondanks het feit dat ze hits gescoord hebben in bijna elk decennium vanaf de jaren ’60 ligt het zwaartepunt van hun carrière toch op de tweede helft van de jaren ’60 en de beginjaren van de jaren ’70. Uit de eindfase van die periode stamt Angie. Het nummer werd in een eerste fase geschreven door Keith Richards en vertelt het verhaal over het einde van een romance. Volgens hem verwijst de naam Angie naar zijn dochter Angela, maar een lange tijd dacht men dat Angie ging over David Bowie’s vrouw Angela met wie Mick Jagger een relatie had. Het was een beetje een ongewoon nummer voor de Rolling Stones omdat het zo akoestisch was en ze in die tijd nooit echt kozen voor ballads. Toch zou het één van hun grootste hits worden. Volgens mij ligt dit aan de fantastische manier waarop Mick Jagger dit lied zingt. Het maakt het nummer heel breekbaar en emotioneel. Voor de rest ben ik niet zo echt een grote fan van The Rolling Stones, ik hou van veel nummers, maar vele liedjes kunnen mij ook helemaal niet bekoren waardoor ik ze nogal een wispelturig oeuvre vind hebben, maar dit is toch wel een klassevolle klassieker.
20. Simple Minds – Belfast Child
The Simple Minds werden midden jaren ’80 enorm populair bij het grote publiek door de single Don’t you (forget about me) en het album Once upon a time, waaruit 4 wereldhits zouden volgen. Op dat hoogtepunt werden ze geïnspireerd door andere sociaal bewuste bands als U2 en begon men meer politiek getinte teksten te schrijven. Ze werden ook de headliners van Freedomfest, een reeks van concerten met politiek geëngageerde artiesten die zo de gevaren van de apartheid in Zuid-Afrika onder de aandacht wilden brengen. Hieruit volgde de single Mandela Day. Het succes van deze single inspireerde de band om een politiek getint album, Street fighting years, te schrijven. De eerste single uit dit album werd Belfast Child. Deze single is gebaseerd op een traditioneel Keltisch folklied She moved through the fair. Men behield de muziek van dit lied, maar bewerkte de tekst naar een moderne versie over de problemen in Noord-Ierland. Vooral Jim Kerr had voeling met deze problematiek, want ondanks dat de groep een Schotse band is, liggen de roots van Jim in Ierland. Het lied zou hun enige nummer 1-hit worden in Engeland. En terecht vind ik, want dit nummer bezorgt me altijd weer kippenvel als ik het hoor. Een echt magistrale song.
Als je het Guinness Book of Records openslaat, zal je merken dat Yesterday het meest gecoverde nummer ter wereld is, met maar liefst 3000 versies. Het nummer werd eveneens in 1999 door de luisteraars van BBC Radio 2 uitgeroepen tot lied van de 20ste eeuw. Toch hadden The Beatles, met uitzondering van Paul McCartney die het nummer schreef, in het begin weinig vertrouwen in het lied en zouden ze zelfs belet hebben dat het als single in de UK werd gereleased. Een gevolg hiervan zou zijn dat enkel Paul met een strijkerorkest op de single te horen is. Het verhaal gaat dat Paul de melodie van het lied in zijn slaap had gecomponeerd. Hij werd wakker, rende naar de piano en nam de melodie op uit vrees dat hij het anders zou vergeten. Met zijn opname ging hij vervolgens naar iedereen die de muziekwereld kende. Hij wou er zich op deze manier van vergewissen dat hij de melodie niet van iemand had gestolen. Toen niemand enige gelijkenis hoorde met bestaande nummers (in dit decennia zouden er wel een paar beschuldigingen volgen), kon hij beginnen te werken aan de tekst. Omdat hij voorlopig nog geen woorden of titel had, gebruikte hij als voorlopige titel Scrambled eggs en de oorspronkelijke tekst luidde als volgt: “Scrambled eggs, oh, baby, I love your legs.” Hij broedde een hele tijd op de tekst en ineens kwam de doorbraak er in mei 1965. De groep vond dat er een enkel woord moest gebruikt worden als titel. Ineens vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Paul realiseerde dat hij makkelijk worden kon rijmen met de ay-klanken: away, today, play, stay, ... of me, tree, flea, we, … Ineens ging het snel en was de tekst klaar. Het resultaat is een eerder vage tekst over het verdriet na een relatiebreuk. Sommigen zeggen dat het eveneens een reflectie is op de dood van zijn moeder in zijn tienerjaren. Het was in die tijd een heel ongebruikelijke Paul McCartney-tekst, vermits hij daarvoor telkens positieve liedjes schreef. Maar het paste perfect met de overpeinzende melodie. Alleen waren de overige Beatles dus niet overtuigd omdat ze het helemaal geen typische Beatles-nummer voor die tijd vonden en zouden ze belet hebben dat het een single in de UK werd. De tijd heeft hun ondertussen ongelijk gegeven, want het is dus één van de populairste Beatles-nummertjes ooit geworden. Het is dan ook een prachtige single die heel broos en breekbaar is en opvalt door zijn eenvoudige approach.
12. Pink Floyd – Another brick in the wall part II
Pink Floyd is één van de meest legendarische rockgroepen aller tijden. Beginnend als een psychedelisch rockgroep met Syd Barrett als frontman evolueerde de band naar een meer vooruitstrevende rockgroep onder leiding van Roger Waters. Ze waren bekend omwille van hun filosofische teksten, hun experimentele sound en hun vernieuwende albumlay-outs. Ze zouden in Amerika alleen al meer dan 75 miljoen albums verkopen, waaronder klassiekers The dark side of the moon, Wish you were here of het conceptalbum The Wall. Uit dat conceptalbum The Wall komt deze Another brick in the wall part II. Een protestsong tegen kostscholen en strenge scholen, maar ik vermoed dat iedere student, of die nu op een strenge of minder strenge school zat, dit nummer en vooral de leuze “hey teachers, leave us kids alone” vaak heeft meegebruld. Het lied is geschreven door Roger Waters en die baseerde zich hiervoor op zijn eigen negatieve schoolervaringen. Voor het lied had hij een koor nodig en men vond dit koor om de hoek van de opnamestudio’s op de Islington Green School. Het was echter een klein koor, maar door het stuk 12 keer te overdubben lijkt het alsof het gaat om een groot koor. Het koor moest zijn stuk zingen, maar werd wel verboden om de rest van het nummer te horen en kregen ook geen guitaarsolo van David Gilmour te horen, ondanks ze dit graag wilden. Bovendien is het verhaal algemeen gekend dat de leden van het koor ook nooit enige royalties hebben gezien voor hun bijdrage, maar het is minder gekend dat de school wel een bedrag van 1000 pond ontving. Omwille van zijn revolterende boodschap werd de single in een paar landen verboden, waaronder in Zuid-Afrika. Daar werd het nummer het strijdlied van de zwarte jongeren die protesteerden tegen de racistische propraganda die de overheid via het officiële leerplan voerde. Tot op de dag van vandaag blijft het nog steeds de protestsong bij uitstek en ik blijf dit een enorm sterk lied vinden dat bepaalde herinneringen aan mijn schooltijd oproept en aan enkele overdreven strenge leerkrachten.
13. R.E.M. – Everybody hurts
R.E.M., de naam van de band is puur toevallig gekozen doordat Michael Stipe willekeurig het woordenboek opensloeg, werd reeds opgericht in 1980 door Michael Stipe, Bill Berry, Peter Buck en Mike Mils. In een klimaat van post-punk en new wave-toestanden maakte de groep een heel andere sound van muziek en zouden ze één van de eerste alternatieve rockband ooit worden. In de beginjaren waren ze populair in de undergroundwereld en op de schoolradio’s. In 1987 bereiken ze echter het grote publiek met de ballade The one I love. Ze krijgen een platencontract van Warner Bros. Records en ze beginnen meer politieke en sociale problematiek in hun teksten te verwerken. Het hoogtepunt in hun carrière bevindt zich begin jaren ’90 toen alternatieve muziek populairder werd bij het gewone publiek. Als pioneer in deze muziek scoorden ze met hun albums Out of Time en Automatic for the People. Later zouden ze meer terugkeren naar de rockgetinte muziek en sinds 1998 gaan ze als trio verder wanneer Bill Berry de groep verlaat. Dit jaar werden ze opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Uit hun succesalbum Automatic for the People komt voor mij hun mooiste nummer, namelijk Everybody hurts. Het album viel reeds op door zijn meer sobere toon en zijn donkere teksten over sterfelijkheid en de dood. Everybody Hurts is daar een mooi voorbeeld. Het is een sober lied (muziek geschreven door dummer Berry en Led Zeppelin-bassist John Paul Jones) met een tekst (geschreven door Michael Stipe) geschreven naar aanleiding van het toenemend aantal zelfdodingen onder jonge mensen. Het drukt zeer mooi uit hoe het is zich verloren te voelen, maar het drukt ook vooral een gevoel van hoop uit. We worden allemaal wel eens gekwetst, maar uiteindelijk overwinnen we de pijn altijd. Voor mij is het één van de mooiste en aangrijpendste nummers ooit geschreven dat bij mij altijd kippenvel weet uit te lokken.
14. Juanes – La historia de Juan
Juanes is één van de populairste Latijns-Amerikaanse artiesten, die in de loop der jaren al 12 Latin Grammy Awards op zijn schouw mocht zetten. Zijn carrière begon hij in de heavy metal band Ekhymosis. De band werd razend populair in thuisland Columbia, maar slaagde niet om er buiten door te breken. In 1998 verlaat Juanes de band en start een solocarrière. In 2000 verschijnt zijn eerste album Fijatie Bien, welk redelijk goed verkoopt en beloont wordt met o.a. de Grammy voor beste rock album, rock song en beste nieuwe artiest. Zijn grote doorbraak komt er echter in 2002 wanneer hij het album Un día normal uitbrengt. Het album wordt overladen met Grammy’s en zou maar liefst 92 weken in de top 10 van de Billboard Top Latin Album chart staan. Met zijn derde album Mi sangre bevestigt hij zijn status in de Latijns-Amerikaanse wereld en mede dankzij zijn hit La camisa negra weet hij ook in de rest van de wereld bekend te geraken. Dit jaar verscheen na drie jaar wachten zijn nieuwste album La vida es un ratico. Naast zijn muzikaal werk wordt hij ook vooral bekend omwille van zijn humanitair werk en zijn strijd tegen landmijnen (zie Fijatie Bien). Hij wordt daarom wel eens de Bono van Latijns-Amerika genoemd. Die sociaal bewustzijn komt ook tot uiting in dit prachtige en aangrijpende lied. Het nummer werpt namelijk een blik op het leven van zoveel Columbiaanse kinderen die op straat moeten leven onder kartonnen dozen. Ze hebben het huis moeten verlaten omdat ze geslagen werden door hun vader en hebben voor het zwerversbestaan moeten kiezen terwijl ze het liefst ook zouden willen spelen, dromen, liefhebben en geliefd worden. Helaas hoort de wereld hun smeekbede niet en kijkt de wereld niet naar hen om. Ik vind dit een echt aangrijpend nummer dat mij altijd weer stil maakt. Bovendien wordt het krachtige effect nog eens versterkt door de huilende gitaren van Juanes. Voor mij één van de mooiste, maar misschien wel meest verborgen pareltjes van Juanes.
Bekijk hier de videoclip
15. U2 – One
U2 groeide in de jaren ’80 uit tot één van de meest populaire bands ter wereld met succesalbums zoals War en The Joshua Tree. Hun laatste album uit de jaren’80 Rattle and Hum werd echter niet zo positief onthaald door de muziekcritici. Het zorgde ervoor dat de groep in een moeilijke periode trad en twijfelde aan hun eigen bestaan. Bono zou op een concert op het einde van de jaren’80 gezegd hebben dat het misschien tijd was dat de groep de scène zou moeten verlaten en het terug allemaal beginnen op te bouwen. De band wist niet echt meer welke richting uit te gaan. Bono en The Edge wilden voor het nieuwe album Achtung Baby een nieuwe richting inslaan en meer opschuiven naar de elektronische en Europese dansmuziek, terwijl Larry Mullen en Adam Clayton dan weer trouw wilden blijven aan hun traditionele rocksound. De spanningen in de groep namen toe en de groep stond op het punt om te splitsen. Maar daar zou One verandering in brengen. The Edge zat in de problemen om zijn lied Ultraviolet af te werken. De groep zette zich samen rond zijn gitaarriff en het inspireerde de band om One te schrijven. Ze waren zo tevreden met het resultaat dat ze een nieuwe adem vonden voor het album Achtung Baby en met vernieuwde positivisme naar het eerder opgenomen werk keken. Het lied One wordt dan ook door de fans beschouwd als het lied dat U2 redde. Over de inhoud van het lied bestaan heel wat interpretaties. Algemeen wordt aangenomen dat dit lied gaat over het feit van twee mensen die van elkaar houden, maar elkaar ook veel pijn bezorgen. Natuurlijk is het dan raar dat dit nummer vaak als openingsdans wordt gebruikt. Anderen zien in de tekst dan weer een boodschap over de hereniging van Oost- en West-Duitsland, omdat de groep de plaat in Duitsland opnam. Tenslotte denken ook heel wat fans dat het lied geïnspireerd is door de strubbelingen in de band. Bono heeft altijd beweerd dat het eerste idee de inspiratiebron is voor het lied. Feit is wel dat dit één van de populairste liedjes van de band is geworden en dat het een zoveelste knap naamkaartje voor de band vormt.
16. Metallica – Nothing else matters
Zeggen dat ik een Metallica-fan ben, is zeer sterk overdreven. Het is van nature een heavy metal band en die muziek ligt mij helemaal niet. Maar met deze single, vooral in de ’99-versie met het San Francisco Symphony Orchestra, konden zij mij wel bekoren. Nochtans waren heel wat trouwe fans bij de release in 1991 niet zo tevreden over dit nummer. De band had zich altijd geprofileerd als een heavy metal band en zelfs in de ballads waren harde teksten hun kenmerk. Nu kwam de band echter op de proppen met een ware lovesong. De fans dachten dan ook dat de band hun principes aan de kant hadden gezet om toch maar commercieel succes te hebben bij het grote publiek en hun ziel hadden verkocht om meer airplay te krijgen en zo in de gunst van grote platenmaatschappijen te komen. Oorspronkelijk was het nummer ook niet echt bedoeld om een single te worden voor de band. Zanger James Hetfield had het nummer geschreven voor zijn toenmalige vriendin met de boodschap dat hoe ver ze ook uit elkaar zouden zijn ze toch altijd dicht bij zijn hart zou zijn. Hij vond het een zeer persoonlijk nummer, maar drummer Lars Ulrich hoorde het nummer en wou het meteen op hun komende album. Ondertussen dragen ze dit nummer op aan al hun fans, die ondertussen ook bijdraaiden en nu zelfs het nummer als één van hun lievelingsnummers beschouwen. Ook ik vind dit één van de mooiste liefdesliedjes ooit gemaakt. Het is helemaal niet stroperig of overvloedig sentimeel, maar integendeel heel gevoelig en klassevol.
17. Queen – Bohemian Rhapsody
Jarenlang stond Queen met Bohemian Rhapsody op 1 in Donna’s top aller tijden. Dit jaar werd de plaat echter van zijn nummer 1-positie gestoten door Bryan Adams. Jammer, want deze plaat is veel beter dan Summer of ’69. De song is afkomstig van het heel succesvolle album A night at the Opera. De cd werd gekenmerkt door zijn diverse muzikale stijlen en experimenten met het stereo geluid systeem. Het was bij de release dan ook één van de meest dure albums ooit gemaakt. Bohemian Rhapsody is het perfecte naamkaartje voor de hele cd. Ook hier experimenteert men met verschillende muziekstijlen, maar dan binnen 1 lied en dit met een vrij ongewone muzikale structuur. Het begint als een klassieke pianoballad, evolueert dan naar een operasong om te ontaarden in een hard rocksong en dit allemaal zonder echt een refrein te hebben. Tekstueel lijkt het lied geen echte boodschap te hebben, al verwijst het volgens sommigen naar een boek van Albert Camus, en lijkt het alsof men spontane zinnen heeft gebruik die gewoon perfect pasten met de muziek. Het hele opnameproces duurde drie weken, waarbij een hele week werd gewerkt aan het operastukje. Hiervoor zongen Brian May, Freddy Mercury en Roger Taylor hun stuk 10 à 12 uur aan een stuk door zodat er 180 aparte overdubs ontstonden en men het kooreffect kon bereiken. Wanneer het nummer klaar was, klokte men af op 5 minuten en 55 seconden. Iedereen zei tegen Freddy Mercury dat dit nooit een hit kon worden omdat het veel te lang was. Maar Freddie gaf een kopie van de single aan zijn vriend en radio DJ Kenny Everett en zei dat dit voor hem persoonlijk was en nooit op de radio mocht gespeeld worden. Kenny deed natuurlijk het omgekeerde en liet hier en daar stukjes van het lied tijdens zijn radioshow horen. Tot hij op een bepaald moment het volledige lied zou draaien en op een bepaald moment het nummer tot 14 keer in een dag liet horen. De overige radiostations begonnen dit voorbeeld te volgen en begonnen ook het hele lied te draaien. Met als resultaat dat het toch een hit werd en één van de grootste Queen-hits aller tijden. Voor mij is het alvast het beste nummer van Queen. Een lied dat hun muzikale genialiteit tentoon spreidde. Queen is een band met vele gezichten en in dit lied wordt deze eigenschap gebundeld.
18. Coldplay – Clocks
Coldplay mag dan al één van de meest populaire Britse bands zijn, in hun thuisland lukte het hen nog niet om met een single op 1 te komen staan. Ook niet met deze magistrale Clocks, die maar tot plaats 9 geraakte. Toch is het ongetwijfeld één van de bands meest populaire nummers en werd het beloond met een Grammy voor Record of the Year in 2004. Raar genoeg werd het nummer pas op het laatst toegevoegd aan het album A rush of blood to the head omdat de meeste bandleden er weinig vertrouwen in hadden. Chris Martin had het nummer geschreven, maar de anderen vonden het maar niets. Ze vonden dat het nummer teveel aan Muse deed denken. Het was natuurlijk ook geïnspireerd door Sunburn en New born van Muse en doet zelfs een beetje denken aan The unforgettable fire van U2. Chris Martin bleef echter aandringen en zou op het laatste nippertje dus toch zijn zin krijgen. De tijd gaf hem gelijk. Zelf vind ik het ook één van de mooiste liedjes van de afgelopen jaren die één en al magie en schoonheid uitstraalt, met een zalig zingende Chris Martin en een melodie die je naar hogere sferen brengt. Een waar meesterwerk!
19. Rolling Stones – Angie
The Rolling Stones zijn nu gekend als een rockgroep, maar hun oorsprong ligt bij de rhythm and blues. Hun groepsnaam verwijst daar trouwens nog steeds naar, want het is afkomstig van de hit Rollin’ Stone van blueszanger Muddy Waters. Ze hebben in de loop der jaren heel wat personeelswissels gekend en momenteel maken Mick Jagger, Keith Richards, Charlie Watts en Ron Wood de bezetting van de groep uit. Ondanks het feit dat ze hits gescoord hebben in bijna elk decennium vanaf de jaren ’60 ligt het zwaartepunt van hun carrière toch op de tweede helft van de jaren ’60 en de beginjaren van de jaren ’70. Uit de eindfase van die periode stamt Angie. Het nummer werd in een eerste fase geschreven door Keith Richards en vertelt het verhaal over het einde van een romance. Volgens hem verwijst de naam Angie naar zijn dochter Angela, maar een lange tijd dacht men dat Angie ging over David Bowie’s vrouw Angela met wie Mick Jagger een relatie had. Het was een beetje een ongewoon nummer voor de Rolling Stones omdat het zo akoestisch was en ze in die tijd nooit echt kozen voor ballads. Toch zou het één van hun grootste hits worden. Volgens mij ligt dit aan de fantastische manier waarop Mick Jagger dit lied zingt. Het maakt het nummer heel breekbaar en emotioneel. Voor de rest ben ik niet zo echt een grote fan van The Rolling Stones, ik hou van veel nummers, maar vele liedjes kunnen mij ook helemaal niet bekoren waardoor ik ze nogal een wispelturig oeuvre vind hebben, maar dit is toch wel een klassevolle klassieker.
20. Simple Minds – Belfast Child
The Simple Minds werden midden jaren ’80 enorm populair bij het grote publiek door de single Don’t you (forget about me) en het album Once upon a time, waaruit 4 wereldhits zouden volgen. Op dat hoogtepunt werden ze geïnspireerd door andere sociaal bewuste bands als U2 en begon men meer politiek getinte teksten te schrijven. Ze werden ook de headliners van Freedomfest, een reeks van concerten met politiek geëngageerde artiesten die zo de gevaren van de apartheid in Zuid-Afrika onder de aandacht wilden brengen. Hieruit volgde de single Mandela Day. Het succes van deze single inspireerde de band om een politiek getint album, Street fighting years, te schrijven. De eerste single uit dit album werd Belfast Child. Deze single is gebaseerd op een traditioneel Keltisch folklied She moved through the fair. Men behield de muziek van dit lied, maar bewerkte de tekst naar een moderne versie over de problemen in Noord-Ierland. Vooral Jim Kerr had voeling met deze problematiek, want ondanks dat de groep een Schotse band is, liggen de roots van Jim in Ierland. Het lied zou hun enige nummer 1-hit worden in Engeland. En terecht vind ik, want dit nummer bezorgt me altijd weer kippenvel als ik het hoor. Een echt magistrale song.
Labels: top 100
posted by Filip at 10:29 a.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home