Mijn top 100 aller tijden - nr. 61-70

61. Amos Lee – Soul suckers

Gisteren zette ik deze Amerikaanse singer/songwriter reeds in de spotlights. Ik vertelde toen dat hij pas echt met muziek bezig was toen hij aan de universiteit van South Carolina studeerde. Zijn voorliefde ging uit voor de muziek uit de periode 1970-1975 met lievelingsalbums als Still Bill van Bill Withers en Harvest van Neil Young. Voor zijn eigen teksten liet hij zich echter inspireren door zowel soullegendes Stevie Wonder en Donny Hathaway als folklegendes John Prine en Dave Van Donck. Zijn eerste EP zorgde niet alleen dat Blue Note aan zijn deur kwam kloppen, hij kreeg ook uitnodigingen om het voorprogramma te verzorgen van artiesten als Bob Dylan, Norah Jones en BB King. Uit zijn eerste titelloze album bij Blue Note komt deze soul suckers. Het is een typisch Amos Lee-nummer: weinig poespas, een prachtig luisterlied en een schitterende, warme soulstem. Het verhaal achter de song is een boodschap voor alle nieuwe artiesten en waarschuwt hen voor de gevaren voor de muziekindustrie. Hij wijst erop dat de platenbonzen echt alles van u willen afnemen: uw vrijheid, uw persoonlijkheid, zelfs uw naam. Meteen werd ik betoverd door de prachtheid van het nummer, de delicate strijkers, het breekbare van het nummer. Een echt prachtig nummer van een dus te ontdekken artiest.



62. Depeche Mode – Enjoy the silence

Depeche Mode is één van de meeste succesvolle New wave-bands die reeds bijna 30 jaar bestaat. De oorsprong van de groep is terug te vinden in de groep No Romance in China in 1977. De groep evolueert zich verder en verandert een paar keer van naam om in 1980, na de komst van Dave Grahan, te veranderen in Depeche Mode, genoemd naar een Frans modeblad. Onder invloed van de synthesizer verandert de nieuwe groep ook van stijl. Met Just can’t get enough scoren ze gauw hun eerste hit en het zou de voorbode zijn van maar liefst 44 hits in de UK. Enjoy the silence is hun grootste hit en is afkomstig van het in 1990 verschenen album Violator. Oorspronkelijk was het nummer, geschreven door bandlid Martin Gore, bedoeld als een trage ballad met een traporgel als belangrijkste instrument. Alan Wilder, die lid was de groep van 1982 tot 1995, zag wel iets in het nummer en herschreef het nummer met een up-tempobeat en zo ontstond Enjoy the silence. Voor de videoclip deed de groep nogmaals een beroep op de Nederlandse fotograaf Anton Corbijn. Die vond inspiratie in het filosofisch kinderboek Le petit prince van Antoine de Saint-Exupéry. Resultaat is een prachtige videoclip, maar vooral een prachtige song die een beetje kil aanvoelt door de synthesizersklanken, maar vooral catchy wordt door de ijle “aah”-klanken.



63. Marvin Gaye – Mercy mercy me (the ecology)

Het verhaal van Marvin Pentz Gay Jr. leest als een echte tragedie. Heel zijn leven wordt overschaduwd door het feit dat hij de appreciatie van zijn vader hoopt te krijgen voor de dingen die hij doet. Dit lukt hem echter niet en persoonlijke drama’s zoals scheidingen, de dood van Tammi Terrell met wie hij vele hits scoorde, … brengen hem in een depressie en leidde tot hevig drugsgebruik. Iedereen kent waarschijnlijk ook de tragedie van zijn dood toen hij na een hoogoplopende ruzie door zijn eigen vader werd doodgeschoten. Muzikaal ging het Marvin Gaye echter vaak voor de wind. Hij heeft heel wat watertjes doorzwommen met een actieve Motown-periode, een tijd van de duetten met Tammi Terrell, de belangrijke plaat What’s going on en een meer funky stadium. Uit zijn conceptplaat What’s going on komt deze Mercy mercy me (the ecology), welk dit jaar nog toepasselijk gezongen werd op de Live Earth-concerten door John Legend en Corinne Bailey Rae. Het lied werd door Marvin Gaye geschreven en is een bijtende reflectie geworden over hoe de wereld omgaat met het milieu. Meer dan dertig jaar na de release blijft de single echter nog steeds brandend actueel, zoals zoveel singles uit het album What’s going on. Voor mij is het een voorbeeld van hoe Marvin Gaye de gave bezat om de tijdsgeest en de actuele problemen te vatten en van zijn talent als songwriter en producer.



64. Queen – Who wants to live forever

De muziek van Queen omschrijven is vrij moeilijk omdat ze zich door allerlei stromingen in de muziek lieten leiden. Bovendien denkt iedereen ook steeds maar aan Freddie Mercury en Brian May als belangrijkste leden van de groep, maar wie kijkt naar hun oeuvre zal zien dat Roger Taylor en John Deacon evenwaardige bandleden waren en ook belangrijke hits voor de groep hebben geschreven. Midden jaren’80, toen de band reeds 10 jaar bestond, stond Queen nog steeds aan de top en werden ze gevraagd om de soundtrack te verzorgen voor de film Highlander. Eén van de bekendste nummers uit die film van hen is deze Who wants to live forever. Het nummer werd geschreven door Brian May en de eerste strofe wordt ook door hem gezongen. Nadien valt Freddie Mercury in en neemt de rest van het lied voor zich. In de film hoor je echter een andere versie, waar Freddie Mercury het hele lied voor zich neemt, zoals hij later ook zou doen op concerten. Het nummer toont nogmaals de grandeur waarmee Queen kon uitpakken. Het is een heel aangrijpend nummer geworden met een boodschap die heel wat mensen zal aanspreken. Raar genoeg werd het nummer bij de oorspronkelijke release geen echte hit, maar zou de dood van Freddie Mercury het lied een diepere betekenis geven en wist het wel door te stoten naar de top van de hitparade.



65. Supertramp – The logical song

Supertramp is een Britse band die raar genoeg meer succes had in Amerika dan in hun thuisland. De groep maakte zoals zovelen een ware evolutie door en veranderde een paar keer van samenstelling, vooral in de beginjaren toen de groep maar niet wou doorbreken. In 1974, na de zoveelste hergroepering, is het echter wel raak voor de groep met de single Dreamer. De groep zal in de loop der jaren meer popplaten beginnen te maken dan conceptplaten en hun succes groeit met de loop der jaren. Ze ontwikkelen ook verder hun herkenbare symfonische sound gekenmerkt door een Wurlitzer piano en saxofoon. In 1979 komt het hoogtepunt in hun commercieel succes. Het album Breakfast in America gaat 18 miljoen keer over de toonbank en het album bevat een aantal hits. Eén van die hits is deze prachtige The logical song, waarin een sample is verwerkt van een toen populair videospel Electonic Quarterback. Het lied gaat over het verlies van de onschuld en het idealisme bij het ouder worden. Het is voor mij één van de meest tijdloze popklassieker ooit gemaakt en ronduit een schitterende, kwalitatieve popplaat.



66. Kanye West – Diamonds from Sierra Leone

Eén van de meest invloedrijke artiesten van het moment is zeker en vast Kanye Omari West. Alles wat hij aanraakt, lijkt in goud te veranderen en hij verzamelde al heel wat awards en Grammy’s. Laatst werd hij nogmaals overladen met 8 Grammy-nominaties, wat hem meteen de topfavoriet maakt voor de komende Grammy-uitreiking. Hij staat niet alleen gekenmerkt als een ietwat arrogante rapper en topproducer, hij is ook bekend omwille van zijn politieke statements en visies over maatschappelijke onderwerpen die hij in zijn songs verwerkt. Zo ook in Diamonds from Sierra Leone. Oorspronkelijk was dit een nummer geschreven over zijn platenfirma Roc-A-Fella, waarbij de diamanten uit de titel verwijzen naar het logo van de platenfirma. Maar toen las Kanye West over de bloeddiamanten en de problematiek errond. Hij leerde dat heel wat kinderen in Sierre Leone ertoe werden gedwongen om in diamantenmijnen te werken. De opbrengst van deze diamanten wordt dan weer gebruikt om de oorlogen en conflicten illegaal te financieren, waar kinderen dan nog eens het slachtoffer worden. Want als ze al niet moeten werken in de mijnen is de kans groot dat ze het slachtoffer worden van deze oorlogen. Deze realiteit en mede door zijn politiek engagement maakte hij een remix van dit nummer samen met zijn vriend Jay-Z, wat verschenen is op het tweede album Late Registration. Voor de officiële videoclip hoor je nog steeds de originele song, maar het thema van de videoclip is wel bepaald door de kinderen die het slachtoffer worden van de bloeddiamanten. Het resultaat is een straffe plaat en typeert het vakmanschap van Kanye West ten volle: het is ijzersterke single geworden waar de sample van Diamonds are forever van Shirley Bassey op een geniale wijze wordt in verwerkt en waar er tegelijkertijd een portie maatschappelijke kritiek wordt gegeven. Kanye West is zeker het muzikaalste genie van het ogenblik en deze song is één van zijn beste singles.



67. Seal – Kiss from a rose

Wie een echte naam heeft als Seal Henry Olusegun Olumide Adeola Samuel kort dit voor een artiestennaam inderdaad best af tot Seal. Hij is een Britse zanger die afkomstig is van een Nigeriaanse vader en een Braziliaanse moeder. In zijn kindertijd leed hij aan de ziekte Lupus erythematosus, een bindweefselziekte die zorgde voor de littekens in zijn gezicht. Hij studeerde architectuur en volgde een opleiding tot ingenieur, maar hij zou uiteindelijk toch kiezen voor een muzikale carrière. Zijn eerste belangrijkste wapenfeit is de samenwerking met Adamski op de single Killer. Mede door dit succes groeit ook zijn eerste single Crazy uit tot een wereldhit. Kiss from a rose, geschreven door Bryan Adams, werd in 1994 voor de eerste keer uitgebracht, maar werd toen geen echt succes. Het nummer wordt echter opgenomen op de soundtrack van Batman Forever en een jaar later krijgt het een tweede adem en zal de single uiteindelijk beloond worden met twee Grammy’s, voor Song of the Year en Record of the Year. Voor mij is het alvast één van de mooiste nummers uit de jaren ’90 die gekenmerkt wordt door de prachtige, soulvolle, warme manier waarop Seal dit zingt.



68. Hooverphonic – Mad about you

Als ik moet kiezen wat mijn favoriete Belgisch band aller tijden is, zou ik twijfelen tussen Vaya Con Dios en Hooverphonic, maar zou ik toch voor de laatste kiezen. Voor mij is de muziek van Hooverphonic geniale muziek die van zo’n hoog kwalitatief niveau is dat weinig mensen hen dit voor doen. Mijn lievelingsalbum van hun is The Magnificent Tree, het album waarmee ze echt doorbraken en het ruime publiek wisten te bereiken. En de single die alles in gang heeft gezet, is Mad about you. Het is één van de knapste Belgische platen van de afgelopen jaren en ik zie nog zo de videoclip voor mij waarin Geike samenleeft met een vleesetende plant. Het heeft een ietwat dramatische toets en Geike Arnaert kan erin bewijzen wat voor een ongelofelijke knappe zangeres, misschien wel de beste Belgische van het ogenblik, ze wel is. Een echte Belgische klassieker van wereldniveau.



69. Simple Minds – Don’t you (forget about me)

De oorsprong van Simple Minds vinden we terug in een punkgroepje uit Glasgow in 1977 die bestond uit Charlie Burchill en Jim Kerr. De band werd uitgebreid en zou zijn naam veranderen in Simple Minds, een verwijzing naar Jean Genie van David Bowie (“so simple-minded, he can’t drive his module”). Begin jaren ’80 experimenteerde de groep en zocht zijn eigen muzikale weg. Ze scoorden een paar bescheiden hitjes, maar zouden echt doorbreken in 1985 met deze Don’t you (forget about me). Ze hadden in het begin echter weinig vertrouwen in de single, die geschreven werd door Keith Forsey (de man achter Flashdance… What a feeling) en Steve Schiff. Die hadden hun nummer eerder al aangeboden aan Bryan Ferry en Billy Idol, maar beiden weigerden. Simple Minds weigerden aanvankelijk ook, maar onder druk van de platenmaatschappij namen ze toch een eigen versie op van dit nummer. Ze hadden er nog steeds weinig vertrouwen in, maar de film The Breakfast Club van John Hughnes bracht daar verandering in. De film werd een ware kaskraker met o.a. Judd Nelson en Emilio Estevez en in de slipstream van de film werd de single een wereldhit. Na dit succes zou ironisch genoeg Billy Idol toch nog zijn eigen versie van de single opnemen. Hoe die klinkt, daar heb ik geen idee van, maar dit vind ik één van de leukste ’80-nummers aller tijden.



70. Bruce Springsteen – Born in the USA

Als ik denk aan de grootste rockartiesten uit de geschiedenis dan kom ik zeker uit bij Bruce Frederick Joseph Springsteen. Hij begon zijn carrière in de jaren ’60 door in heel wat groepjes mee te spelen tot hij in 1972 werd ontdekt door John Hammond, die ook eerder Bob Dylan ontdekte. Het is even wachten op het succes, maar bij de derde plaat Born to run komt de grote doorbraak er eindelijk en ineens gaat het ontzettend snel voor Bruce Springsteen. Hij wordt erg geliefd bij pers én publiek en wordt de toekomst van de rock ‘n’ roll genoemd. In 1984 verschijnt het album Born in the USA en dit album is het zoveelste succesalbum voor The Boss met maar liefst zeven singles die hits worden. Het album wordt dan ook gekenmerkt door heel radiovriendelijke nummers en voor eerst nemen synthesizers een plaats in op een Bruce Springsteen album. De bekendste hit uit het album is natuurlijk de gelijknamige single. Een single die in zijn tijd, en nu nog steeds, vaak verkeerd geïnterpreteerd wordt. Dit is helemaal geen patriottisch lied over de American Dream, maar wel een striemende aanklacht tegen het land over hoe het omgaat met zijn Vietnamveteranen. Bruce Springsteen had veel vrienden verloren in Vietnam (“I had a brother at khe sahn fighting off the Vietcong. They’re still there, he’s all gone”) en vond dat ze door het land of opportunities in de steek werden gelaten. Toch ging de boodschap, mede door het anthemachtige refrein met zijn opzwepende rocktonen en riffs, geheel voorbij aan heel wat mensen, waaronder ook presidentskandidaat Ronald Reagan die dit nummer gebruikte in zijn presidentiële campagnge en naar het nummer verwees in één van zijn speeches ("America's future rests in a thousand dreams inside your hearts; it rests in the message of hope in songs so many young Americans admire: New Jersey's own Bruce Springsteen. And helping you make those dreams come true is what this job of mine is all about.") Bruce Springsteen reageerde hierop enkele dagen nadien door op een concert over zijn lied Johnny 99, over een werkloze autofabriekarbeider die een klerk vermoord en tot 99 jaar cel wordt veroordeeld, te zeggen dat Reagan waarschijnlijk nooit dit nummer had gehoord.