Mijn top 100 aller tijden - nr. 21-30
21. Beatles – Eleanor Rigby
Eleanor Rigby kondigde een nieuwe fase aan in het Beatlestijdperk waarbij de band evolueerde van een popgeoriënteerde band naar een meer serieuze en experimentele band. Ook tekstueel is er verschuiving op te merken van de vrolijke liedjes naar meer donkere teksten over eenzaamheid en verlatenheid. Het idee voor het lied is van de hand van Paul McCartney. Toch zou John Lennon later beweren dat hij het meeste van de tekst geschreven zou hebben, iets wat ontkend wordt door Paul en een goede vriend van John die tijdens de opnames aanwezig was. Oorspronkelijk had Paul McCartney de naam Daisy Hawkins in gedachten toen hij het lied bedacht aan zijn piano. Later zou hij de naam veranderen in Eleanor Rigby, wat een verwijzing is naar Eleanor Bron, de actrice die meespeelde in de Beatles-film Help!, en naar de Rigby & Evens Ltd, Wine & Spirit Shippers-winkel in Bristol, een plaats die voorkomt in de film The happiest days of our lives waarin Paul’s toenmalige vriendin Jane Asher speelde. Oorspronkelijk heette Father McKenzie ook Father McCartney, maar een vriend van de Beatles wees Paul erop dat hij vreesde dat de mensen zouden denken dat Paul’s vader model stond voor dit lied over eenzaamheid en verlatenheid. Omdat zijn vader eerder een gelukkige mens was, besloot Paul om het telefoonboek open te slaan en de eerste de beste naam te kiezen. In de jaren ’80 merkten aandachtige bezoekers van het kerkhof van de St. Peter’s Parish Church in Liverpool op dat er een grafsteen bestond met de naam Eleanor Rigby erop en een paar graven verder een steen met de naam McKenzie erop. Het was algemeen bekend dat Paul en John in hun jeugdjaren veel rondhingen op het kerkhof, maar toch zou Paul dit feit als een toeval beschouwen. Hij was er zich zeker niet van bewust, maar verkondigde dat de namen misschien wel in zijn onderbewustzijn aanwezig waren. Qua muziek was Eleanor Rigby dan weer de voorloper van de psychedelische muziek die The Beatles zouden maken op Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Opmerkelijk is wel dat geen van The Beatles te horen is op de muziek. Producer George Martin en Paul McCartney kozen voor 8-koppige strijkerorkest van studiomuzikanten. The Beatles hebben het nummer trouwens ook nooit zelf live gespeeld. Maar dat neemt niet weg dat ik dit een absoluut meesterwerk vind met een knappe mix van het violenspel, de intrigerende tekst en de zalige zang.
22. Frank Boeijen Groep – Kronenburg park
In mijn top 100 staat niet veel Nederlandstalige muziek. Om één of andere reden weet het mij niet echt te boeien. Een uitzondering hierop is echter de muziek van Frank Boeijen. Ik hou enorm van zijn warme stem. Ik geef wel toe dat ik niet echt vertrouwd ben zijn hele oeuvre, maar ik hou toch enorm van zijn klassiekers, welke ik als kwalitatieve Nederpop beschouw. Voor mij schiet er Kronenburg Park, het verhaal over het hoertje die een getrouwde man blijft opzoeken, met kop en schouders uit en vind ik het een tijdloos karakter uitstralen. Zelf begon Frank Boeijen, de jongste uit een gezin van 10, zijn carrière in 1977. Toen nam hij een eerste cd op, welke de aandacht trok van de platenmaatschappij Telstar. Hij mocht het album heropnemen, maar dan met Rob de Nijs als producer. Toch zou het album nog niet meteen brokken maken, maar de platenfirma blijft erin geloven. Frank Boeijen werkt een begeleidingsband rond zich uit en in 1983 scoren ze hun eerste grote hit met Zwart Wit, een song geschreven naar aanleiding van de racistische moord op de Antilliaanse jongen Kerwin Duinmeijer. De groep bouwde een stevige fanbasis op, mede dankzij nummers als Linda, Welkom in Utopia en Kronenburg Park. In 1991 besloot Frank Boeijen echter om solo verder te gaan, iets wat hem in het begin heel erg kwalijk werd genomen door de fans. Maar hij vond zijn tweede adem in de Nederlandstalige chanson en maakte meer teksten met maatschappijkritiek. Dit jaar werd hij 50 jaar en is hij precies 30 jaar muziekartiest. En nog steeds klinkt zijn stem even warm als in de beginjaren.
23. John Legend – Ordinary people
John Legend, één van mijn favoriete artiesten van het ogenblik, heet in het echt John Stephens. Hij kreeg zijn artiestennaam van een goede vriend van hem. Die vond dat John evengoed klonk als de legendarische old school soulartiesten Curtis Mayfield en Stevie Wonder. John aarzelde in het begin toch om deze artiestennaam te nemen, omdat hij nogal arrogant vond, maar hij vond dat de naam wel de aandacht kon trekken. Bovendien legde de naam ook een zekere druk op hem, wat volgens hem een goede stimulans is om de lat voldoende hoog te leggen en muziek op een hoog level te maken. Ordinary people is daar een mooi voorbeeld van. John Legend schreef al heel wat muziek voor andere artiesten, zoals Alicia Keys en Jay-Z. Deze song had hij oorspronkelijk voor The Black Eyed Peas geschreven, maar toen hij het hun voorlegde, was hij zelf bezig met de opnames van zijn eerste debuutalbum. Producers Kanye West en Will.I.Am van The Black Eyed Peas vonden dat hij het nummer voor zichzelf moest houden, wat hij dan ook deed. En toen Ordinary people de Grammy won voor beste song zei John dat dit de beste beslissing was die hij tot nog toe genomen had. En groot gelijk heeft hij, want dit is echt een prachtige song en toont John Legend in al zijn grootheids. Een simpele piano, een wondermooie stem en een prachtige tekst over de fouten die we maken in een relatie en over hoe we telkens weer voor die relatie moeten vechten. Meer is er niet nodig om één van de knapste songs van de afgelopen jaren te schrijven.
24. Hooverphonic – Out of sight
Ik gaf het al aan bij Vinegar and salt dat er drie singles uit The Magnificent Tree in mijn top 100 staan. Out of sight (Best Friends) is de laatste en meteen de hoogst genoteerde van de drie. Ik heb dit altijd beschouwd als het nummer dat er echt voor gezorgd heeft dat ik me vastklikte aan de Hooverphonic-trein. Het is gewoon een magistrale single die de internationale klasse van Hooverphonic vertegenwoordigt. Over deze single kan je niets over opmerken, deze is gewoonweg af. Het nummer zou later gebruikt worden in een commercial voor het Belgisch Toerisme. En dat is geen unicum, want de muziek van Hooverphonic wordt vaak gebruikt in commercials en films. Door deze laatste vergaarden ze ook roem in het buitenland. Hun 2 wicky zou de soundtrack halen van Stealing Beauty en I know what you did last summer en andere hits werden gebruikt in series als Sex in the City, CSI en Las Vegas. Hun muziek heeft dan ook die filmische kwaliteit over zich, vooral op het album Blue Wonder Power Milk en The Magnificent Tree. Voor mij is Hooverphonic de beste Belgische band van de afgelopen jaren en hun muziek beschouw ik als de beste Belgische muziek van de afgelopen jaren.
25. Art Garfunkel – Bright eyes
De carrière van Art Garfunkel heeft altijd in de schaduw gestaan van Paul Simon en meermaals hebben zij elkaar gekruist. Ze leerden elkaar kennen op Forest Hills High School en vormden tussen 1956 en 1962 de groep Tom & Jerry. Ze gaan uit elkaar, maar een jaar later keren ze terug onder de naam Simon & Garfunkel. Ze maken hun eerste album Wednesday Morning, 3 A.M., maar dit werd geen succes. Ze besluiten dan weer om elk hun eigen weg te gaan. Wanneer een jaar later producer Tom Wilson hun single The Sound of Silence herwerkt en er een nummer 1-hit van maakt, komen beiden voor een tweede keer samen. Ze blijven bij elkaar tot 1970 en maken samen 5 albums. Persoonlijke meningsverschillen en elk een eigen visie op hoe hun carrière verder moet evolueren, zorgen voor de split. Terwijl Paul Simon wel succes blijft oogsten, gaat het heel wat minder met de carrière van Art Garfunkel. Toch zijn er een paar uitschieters, waaronder deze Bright Eyes. Toch blijft een standvastig succes uit en in 1981 besluit hij om terug met Paul Simon op te treden en muziek te maken. Maar de twee blijven meningsverschillen hebben en Paul Simon besluit om Art Garfunkel van de nieuwe cd te halen en de cd onder zijn naam uit te brengen. De twee gaan nogmaals uit elkaar. Uiteindelijk zouden ze in 2004 samen nog eens een wereldtournee maken. Ondanks het feit dus dat Paul Simon meer succes had en goede singles heeft gemaakt, blijf ik Bright Eyes van Art Garfunkel de prachtigste single vinden van beide artiesten. Het nummer werd geschreven door Mike Batt naar aanleiding van de dood van zijn vader aan kanker, maar het nummer zou vooral bekend worden door de film Watership Down. Dit vertelt het verhaal van een groep konijnen die op zoek gaan naar een betere woonplaats, maar het loopt niet voor iedereen zo goed af. Ik vind dit een ongelofelijke breekbaar en emotioneel nummer wat mij altijd toch weer weet te raken en te emotioneren.
26. Beatles – Strawberry fields forever
Van deze single zou John Lennon altijd beweerd hebben dat het samen met Help! één van de twee nummers was die hij “echt” had geschreven voor The Beatles. Bij Help! drukte hij zijn gevoel uit ten tijde van de Beatlesmania. In Strawberry fields forever drukt hij dan weer de nostalgie van zijn kindertijd uit. Strawberry Field was namelijk de naam van een weeshuis uit Liverpool dat zich op een worp van John Lennon’s thuis bevond. John herinnerde zich dat hij samen met zijn vrienden vaak speelde in de bomen achter het weeshuis en dat hij telkens uitkeek naar het grote zomerfeest dat Strawberry Field organiseerde. John Lennon schreef dit nummer in Alméria op het moment dat het allemaal wat minder goed ging met hem. Hij had net een vermoeiende tournee achter de rug, had heel wat commotie ontketend door te beweren dat The Beatles populairder waren dan Jezus en kampte met huwelijksproblemen. Geen wonder dus dat hij terugdacht aan de gelukkige dagen van zijn kindertijd. De problemen duwden hem ook echter meer richting drugs en het is algemeen bekend dat hij in die dagen grote hoeveelheden LSD gebruikte. Dat verklaart meteen ook waarom de tekst zo onsamenhangend is en er een bevreemdende sfeer over het nummer hangt. Het nummer maakt gebruik van veelvuldige overdubbing, tape loops en achterstevoren tape effecten. Hierdoor is het nummer uitgegroeid tot een ware klassieker in de psychedelische rock En het resultaat is echt overweldigend en zit zo complex, maar zo schitterend in elkaar dat het een echt experimenteel pareltje is geworden. Bovendien hoorde bij de single ook een zeer bevreemdende video met achterstevoren afgespeelde fragmenten, stop motion animatie en het verontruste gebruik van overgangen van dag naar nacht en omgekeerd. De video ontketende een ware revolutie in videoland en is nog steeds een grote inspiratiebron voor huidige videoclipmakers.
27. U2 – Sunday Bloody Sunday
U2 heeft een aantal markabele nummers gemaakt en velen daarvan staan in mijn top 100 aller tijden. Zo ook Sunday Bloody Sunday. Het is een voorbeeld van hoe rock, politiek geïnspireerde teksten en kwaliteit hand in hand kunnen gaan. Het basisidee en basistekst voor het lied zijn van de hand van The Edge. Die had juist ruzie gehad met zijn vriendin en twijfelde enorm aan zijn schrijverskwaliteiten. Hij bundelde al die angst en frustratie en schreef ze van zich af in deze song, die gekenmerkt wordt door een agressieve drum, die doet denken aan een militaire pas, harde gitaren en een melodische harmonie. Teruggekomen van zijn huwelijksreis bewerkte Bono de tekst en maakte er de definitieve politiek geïnspireerde tekst van. De tekst verwijst zeker naar de twee Bloody Sunday’s in Ierland in 1920 en 1972, maar toch gaat het lied er niet specifiek over. Het gaat meer over het voortdurende geweld in Ierland in het algemeen. Bono wou de onrust in contrast stellen met het gelukzalige Pasen, maar vond dat de band op dat moment nog te onervaren was om dat doel te bereiken en vind dat het lied vooral overtuigd door zijn harmonische kracht in plaats van de verbale kracht. Toch werden uit voorzorg een paar expliciete regels over gewelddadige rebellen achterwege gelaten, uit vrees dat ze de persoonlijke levens van de bandleden in gevaar zouden brengen. Tijdens optredens benadrukte Bono ook telkens dat dit geen rebel song was om zo het publiek van de goede bedoelingen van het lied te overtuigen. Memorabel daarbij is ook dat hij telkens een witte vlag op het podium sleurde, een beeld dat een tijdlang heel kenmerkend was voor de band. Het feit dat het zo’n krachtige song is, met een krachtige tekst en een krachtige muzikale omkadering, maakt dat ik dit tot één van de drie beste U2-platen beschouw.
28. Cranberries – Zombie
Eén van de liedjes uit de soundtrack van mijn jeugd is Zombie van The Cranberries. De groep werd in 1990 opgericht in Limerick door de broers Noel en Mike Hogan en drummer Fergal Lawler. Ze gingen toen nog onder de naam The Cranberry Saw Us door het leven. Als leadzanger trokken ze de excentrieke Niall Quinn aan, die liedjes schreef met memorabele titels zoals “My grandma drowned in a fountain in Lourdes”. Wanneer hij de band verlaat, wordt Dolores O’Riordan de nieuwe zangeres. Vooral haar schrijverskwaliteiten vallen de overige bandleden op. De band verandert zijn naam in The Cranberries en kan een platencontract versieren bij Island Records, de platenmaatschappij van U2. Hun debuutalbum en debuutsingles lijken te floppen, maar dan komt de groep in het vizier van MTV, die hun videos massaal begint te vertonen. Het zou het begin zijn van een korte hoogtepunt in de carrière van The Cranberries met hits als Linger, Zombie en Ode to my family. Het derde album van de groep gaat gepaard met geruchten dat Dolores solo zou gaan en krijgt mindere recensies. Het album verkoopt nog goed, maar het is duidelijk dat de groep over haar hoogtepunt heen is. Bovendien zou dat derde album, To the faithful departed, in 2006 nog uitgeroepen worden tot één van de 50 slechte cd’s aller tijden. Vandaag de dag zit de groep even in de koelkast zodat de individuele leden aan een solocarrière kunnen werken. Ik geef toe dat het repertoire van The Cranberries niet zo goed ken, maar dit nummer vind ik wel één van de beste nummers uit de jaren ’90. En nog altijd zie ik de video zo voor mijn ogen met het beeld van Dolores O’Riordan die in het goud geschilderd als Sint Sebastiaan aan een kruis hangt.
29. Bob Dylan – Hurricane
De naam Robert Allen Zimmerman zal voor velen onbekend in de oren klinken, maar wanneer ik u vertel dat dit de echte naam is van Bob Dylan gaat er hopelijk toch een belletje rinkelen. De man wordt beschouwd als één van de beste liedjesschrijvers aller tijden en is bekend geworden als de man die complexiteit in de liedjesteksten introduceerde. Invloeden voor zijn liedjes vond hij in de politiek, de maatschappelijke kritiek, de filosofie of de literatuur. Hij staat ook bekend als één van de beste protestzangers aller tijden en werd een boegbeeld voor de mensenrechten- en anti-oorlogsbewegingen. Vooral in de jaren ’60 scoorde hij met zijn protestsongs. Een zeldzame protestsong uit de jaren ’70 is deze Hurricane. Hij schreef deze song toen hij het verhaal van bokser Rubin “Hurricane” Carter in diens autobiografie las. Rubin Carter was veroordeeld tot vier keer levenslang voor een drievoudige moord en een moordpoging in 1966. Rubin Carter beweerde echter altijd onschuldig te zijn en wees op de vele hiaten in het proces. Zo werden er valse bewijsstukken gebruikt en waren er heel wat twijfelachtige getuigenissen. Volgens The Hurricane was het duidelijk dat hij erin geluisd werd omwille van zijn banden met de mensenrechtenorganisatie. Geraakt door het verhaal bezocht Bob Dylan Rubin in de gevangenis en verwerkte al zijn gedachten en emoties in deze song. Daarbij gaf hij zijn eigen interpretatie aan de feiten en beschuldigde hij bepaalde verdachten. De advocaten van platenmaatschappij wezen Bob Dylan op de mogelijke processen en daarom herschreef hij het nummer. Toch bleef ook deze song controverse uitlokken. Zo verweten sommige mensen Bob Dylan dat hij niet verwees naar het gewelddadige en criminele verleden van Rubin Carter of dat hij deed alsof Rubin dé bokser van zijn generatie was, wat anders niet bleek uit de rankings. Een ooggetuige van de moorden, Patricia Graham Valentine, zou trouwens een juridische klacht indienen. Maar de song werd populair en via Bob Dylan kon Rubin Carter voldoende geld verzamelen om een tweede proces te krijgen. Ook op dit proces zou hij door de jury schuldig bevonden worden en hij zou pas in 1985 vervroegd vrijgelaten worden. Of Rubin Carter terecht of onterecht schuldig bevonden werd, is tot op de dag van vandaag nooit opgehelderd geraakt. Of Bob Dylan het dus bij het rechte eind had, blijft dus een vraagteken. Maar doet geen afbreuk aan deze fantastische song. En de reden waarom ik dit een fantastische song vind, is omdat Bob Dylan erin slaagt om op een kleine acht minuten een heel verhaal op een heel filmische manier te vertellen.
30. Billy Joel – Goodnight Saigon
Zeggen dat ik grote fan ben van Billy Joel is sterk overdreven. De mens heeft zeer toffe pophits geschreven zoals Uptown girl, maar heeft ook verschrikkelijke stinkers gemaakt zoals Honesty. Toch zou hij 6 keer een Grammy winnen en verkocht gespreid over drie decennia 150 miljoen albums. Sinds 1993 maakt hij geen nieuwe platen meer, maar toch blijft hij nog regelmatig toeren. Hij werd na zijn pensioen ook opgenomen in de Songwriter’s Hall of Fame, de Rock and Roll Hall of Fame en de Long Island Music Hall of Fame. Een buitenbeentje is zijn carrière is ook zijn mooiste nummer geworden, namelijk Goodnight Saigon. Het nummer gaat, zoals je wel kon deducteren, over de Vietnamoorlog en zou omwille van de gevoeligheid nooit in Amerika worden uitgebracht. Het is dan ook het meest krachtige nummer over de oorlog. Het begint met het geluid van een helikopter die in een verlaten landschap dichterbij komt en daarna ontwikkelt het nummer zich op zo’n straffe manier dat je de angst van de soldaten letterlijk voelt in het lied om te eindigen in een aangrijpende finale waarin het lijkt alsof de geesten van de vele soldaten die sneuvelden het refrein zingen. Maar het zijn vooral die keren dat Billy Joel scherp uithaalt met zijn stem die door berg en merg gaan. Voor mij is het één van de meest aangrijpende en emotioneelste nummers over Vietnam ooit gemaakt.
Eleanor Rigby kondigde een nieuwe fase aan in het Beatlestijdperk waarbij de band evolueerde van een popgeoriënteerde band naar een meer serieuze en experimentele band. Ook tekstueel is er verschuiving op te merken van de vrolijke liedjes naar meer donkere teksten over eenzaamheid en verlatenheid. Het idee voor het lied is van de hand van Paul McCartney. Toch zou John Lennon later beweren dat hij het meeste van de tekst geschreven zou hebben, iets wat ontkend wordt door Paul en een goede vriend van John die tijdens de opnames aanwezig was. Oorspronkelijk had Paul McCartney de naam Daisy Hawkins in gedachten toen hij het lied bedacht aan zijn piano. Later zou hij de naam veranderen in Eleanor Rigby, wat een verwijzing is naar Eleanor Bron, de actrice die meespeelde in de Beatles-film Help!, en naar de Rigby & Evens Ltd, Wine & Spirit Shippers-winkel in Bristol, een plaats die voorkomt in de film The happiest days of our lives waarin Paul’s toenmalige vriendin Jane Asher speelde. Oorspronkelijk heette Father McKenzie ook Father McCartney, maar een vriend van de Beatles wees Paul erop dat hij vreesde dat de mensen zouden denken dat Paul’s vader model stond voor dit lied over eenzaamheid en verlatenheid. Omdat zijn vader eerder een gelukkige mens was, besloot Paul om het telefoonboek open te slaan en de eerste de beste naam te kiezen. In de jaren ’80 merkten aandachtige bezoekers van het kerkhof van de St. Peter’s Parish Church in Liverpool op dat er een grafsteen bestond met de naam Eleanor Rigby erop en een paar graven verder een steen met de naam McKenzie erop. Het was algemeen bekend dat Paul en John in hun jeugdjaren veel rondhingen op het kerkhof, maar toch zou Paul dit feit als een toeval beschouwen. Hij was er zich zeker niet van bewust, maar verkondigde dat de namen misschien wel in zijn onderbewustzijn aanwezig waren. Qua muziek was Eleanor Rigby dan weer de voorloper van de psychedelische muziek die The Beatles zouden maken op Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Opmerkelijk is wel dat geen van The Beatles te horen is op de muziek. Producer George Martin en Paul McCartney kozen voor 8-koppige strijkerorkest van studiomuzikanten. The Beatles hebben het nummer trouwens ook nooit zelf live gespeeld. Maar dat neemt niet weg dat ik dit een absoluut meesterwerk vind met een knappe mix van het violenspel, de intrigerende tekst en de zalige zang.
22. Frank Boeijen Groep – Kronenburg park
In mijn top 100 staat niet veel Nederlandstalige muziek. Om één of andere reden weet het mij niet echt te boeien. Een uitzondering hierop is echter de muziek van Frank Boeijen. Ik hou enorm van zijn warme stem. Ik geef wel toe dat ik niet echt vertrouwd ben zijn hele oeuvre, maar ik hou toch enorm van zijn klassiekers, welke ik als kwalitatieve Nederpop beschouw. Voor mij schiet er Kronenburg Park, het verhaal over het hoertje die een getrouwde man blijft opzoeken, met kop en schouders uit en vind ik het een tijdloos karakter uitstralen. Zelf begon Frank Boeijen, de jongste uit een gezin van 10, zijn carrière in 1977. Toen nam hij een eerste cd op, welke de aandacht trok van de platenmaatschappij Telstar. Hij mocht het album heropnemen, maar dan met Rob de Nijs als producer. Toch zou het album nog niet meteen brokken maken, maar de platenfirma blijft erin geloven. Frank Boeijen werkt een begeleidingsband rond zich uit en in 1983 scoren ze hun eerste grote hit met Zwart Wit, een song geschreven naar aanleiding van de racistische moord op de Antilliaanse jongen Kerwin Duinmeijer. De groep bouwde een stevige fanbasis op, mede dankzij nummers als Linda, Welkom in Utopia en Kronenburg Park. In 1991 besloot Frank Boeijen echter om solo verder te gaan, iets wat hem in het begin heel erg kwalijk werd genomen door de fans. Maar hij vond zijn tweede adem in de Nederlandstalige chanson en maakte meer teksten met maatschappijkritiek. Dit jaar werd hij 50 jaar en is hij precies 30 jaar muziekartiest. En nog steeds klinkt zijn stem even warm als in de beginjaren.
23. John Legend – Ordinary people
John Legend, één van mijn favoriete artiesten van het ogenblik, heet in het echt John Stephens. Hij kreeg zijn artiestennaam van een goede vriend van hem. Die vond dat John evengoed klonk als de legendarische old school soulartiesten Curtis Mayfield en Stevie Wonder. John aarzelde in het begin toch om deze artiestennaam te nemen, omdat hij nogal arrogant vond, maar hij vond dat de naam wel de aandacht kon trekken. Bovendien legde de naam ook een zekere druk op hem, wat volgens hem een goede stimulans is om de lat voldoende hoog te leggen en muziek op een hoog level te maken. Ordinary people is daar een mooi voorbeeld van. John Legend schreef al heel wat muziek voor andere artiesten, zoals Alicia Keys en Jay-Z. Deze song had hij oorspronkelijk voor The Black Eyed Peas geschreven, maar toen hij het hun voorlegde, was hij zelf bezig met de opnames van zijn eerste debuutalbum. Producers Kanye West en Will.I.Am van The Black Eyed Peas vonden dat hij het nummer voor zichzelf moest houden, wat hij dan ook deed. En toen Ordinary people de Grammy won voor beste song zei John dat dit de beste beslissing was die hij tot nog toe genomen had. En groot gelijk heeft hij, want dit is echt een prachtige song en toont John Legend in al zijn grootheids. Een simpele piano, een wondermooie stem en een prachtige tekst over de fouten die we maken in een relatie en over hoe we telkens weer voor die relatie moeten vechten. Meer is er niet nodig om één van de knapste songs van de afgelopen jaren te schrijven.
24. Hooverphonic – Out of sight
Ik gaf het al aan bij Vinegar and salt dat er drie singles uit The Magnificent Tree in mijn top 100 staan. Out of sight (Best Friends) is de laatste en meteen de hoogst genoteerde van de drie. Ik heb dit altijd beschouwd als het nummer dat er echt voor gezorgd heeft dat ik me vastklikte aan de Hooverphonic-trein. Het is gewoon een magistrale single die de internationale klasse van Hooverphonic vertegenwoordigt. Over deze single kan je niets over opmerken, deze is gewoonweg af. Het nummer zou later gebruikt worden in een commercial voor het Belgisch Toerisme. En dat is geen unicum, want de muziek van Hooverphonic wordt vaak gebruikt in commercials en films. Door deze laatste vergaarden ze ook roem in het buitenland. Hun 2 wicky zou de soundtrack halen van Stealing Beauty en I know what you did last summer en andere hits werden gebruikt in series als Sex in the City, CSI en Las Vegas. Hun muziek heeft dan ook die filmische kwaliteit over zich, vooral op het album Blue Wonder Power Milk en The Magnificent Tree. Voor mij is Hooverphonic de beste Belgische band van de afgelopen jaren en hun muziek beschouw ik als de beste Belgische muziek van de afgelopen jaren.
25. Art Garfunkel – Bright eyes
De carrière van Art Garfunkel heeft altijd in de schaduw gestaan van Paul Simon en meermaals hebben zij elkaar gekruist. Ze leerden elkaar kennen op Forest Hills High School en vormden tussen 1956 en 1962 de groep Tom & Jerry. Ze gaan uit elkaar, maar een jaar later keren ze terug onder de naam Simon & Garfunkel. Ze maken hun eerste album Wednesday Morning, 3 A.M., maar dit werd geen succes. Ze besluiten dan weer om elk hun eigen weg te gaan. Wanneer een jaar later producer Tom Wilson hun single The Sound of Silence herwerkt en er een nummer 1-hit van maakt, komen beiden voor een tweede keer samen. Ze blijven bij elkaar tot 1970 en maken samen 5 albums. Persoonlijke meningsverschillen en elk een eigen visie op hoe hun carrière verder moet evolueren, zorgen voor de split. Terwijl Paul Simon wel succes blijft oogsten, gaat het heel wat minder met de carrière van Art Garfunkel. Toch zijn er een paar uitschieters, waaronder deze Bright Eyes. Toch blijft een standvastig succes uit en in 1981 besluit hij om terug met Paul Simon op te treden en muziek te maken. Maar de twee blijven meningsverschillen hebben en Paul Simon besluit om Art Garfunkel van de nieuwe cd te halen en de cd onder zijn naam uit te brengen. De twee gaan nogmaals uit elkaar. Uiteindelijk zouden ze in 2004 samen nog eens een wereldtournee maken. Ondanks het feit dus dat Paul Simon meer succes had en goede singles heeft gemaakt, blijf ik Bright Eyes van Art Garfunkel de prachtigste single vinden van beide artiesten. Het nummer werd geschreven door Mike Batt naar aanleiding van de dood van zijn vader aan kanker, maar het nummer zou vooral bekend worden door de film Watership Down. Dit vertelt het verhaal van een groep konijnen die op zoek gaan naar een betere woonplaats, maar het loopt niet voor iedereen zo goed af. Ik vind dit een ongelofelijke breekbaar en emotioneel nummer wat mij altijd toch weer weet te raken en te emotioneren.
26. Beatles – Strawberry fields forever
Van deze single zou John Lennon altijd beweerd hebben dat het samen met Help! één van de twee nummers was die hij “echt” had geschreven voor The Beatles. Bij Help! drukte hij zijn gevoel uit ten tijde van de Beatlesmania. In Strawberry fields forever drukt hij dan weer de nostalgie van zijn kindertijd uit. Strawberry Field was namelijk de naam van een weeshuis uit Liverpool dat zich op een worp van John Lennon’s thuis bevond. John herinnerde zich dat hij samen met zijn vrienden vaak speelde in de bomen achter het weeshuis en dat hij telkens uitkeek naar het grote zomerfeest dat Strawberry Field organiseerde. John Lennon schreef dit nummer in Alméria op het moment dat het allemaal wat minder goed ging met hem. Hij had net een vermoeiende tournee achter de rug, had heel wat commotie ontketend door te beweren dat The Beatles populairder waren dan Jezus en kampte met huwelijksproblemen. Geen wonder dus dat hij terugdacht aan de gelukkige dagen van zijn kindertijd. De problemen duwden hem ook echter meer richting drugs en het is algemeen bekend dat hij in die dagen grote hoeveelheden LSD gebruikte. Dat verklaart meteen ook waarom de tekst zo onsamenhangend is en er een bevreemdende sfeer over het nummer hangt. Het nummer maakt gebruik van veelvuldige overdubbing, tape loops en achterstevoren tape effecten. Hierdoor is het nummer uitgegroeid tot een ware klassieker in de psychedelische rock En het resultaat is echt overweldigend en zit zo complex, maar zo schitterend in elkaar dat het een echt experimenteel pareltje is geworden. Bovendien hoorde bij de single ook een zeer bevreemdende video met achterstevoren afgespeelde fragmenten, stop motion animatie en het verontruste gebruik van overgangen van dag naar nacht en omgekeerd. De video ontketende een ware revolutie in videoland en is nog steeds een grote inspiratiebron voor huidige videoclipmakers.
27. U2 – Sunday Bloody Sunday
U2 heeft een aantal markabele nummers gemaakt en velen daarvan staan in mijn top 100 aller tijden. Zo ook Sunday Bloody Sunday. Het is een voorbeeld van hoe rock, politiek geïnspireerde teksten en kwaliteit hand in hand kunnen gaan. Het basisidee en basistekst voor het lied zijn van de hand van The Edge. Die had juist ruzie gehad met zijn vriendin en twijfelde enorm aan zijn schrijverskwaliteiten. Hij bundelde al die angst en frustratie en schreef ze van zich af in deze song, die gekenmerkt wordt door een agressieve drum, die doet denken aan een militaire pas, harde gitaren en een melodische harmonie. Teruggekomen van zijn huwelijksreis bewerkte Bono de tekst en maakte er de definitieve politiek geïnspireerde tekst van. De tekst verwijst zeker naar de twee Bloody Sunday’s in Ierland in 1920 en 1972, maar toch gaat het lied er niet specifiek over. Het gaat meer over het voortdurende geweld in Ierland in het algemeen. Bono wou de onrust in contrast stellen met het gelukzalige Pasen, maar vond dat de band op dat moment nog te onervaren was om dat doel te bereiken en vind dat het lied vooral overtuigd door zijn harmonische kracht in plaats van de verbale kracht. Toch werden uit voorzorg een paar expliciete regels over gewelddadige rebellen achterwege gelaten, uit vrees dat ze de persoonlijke levens van de bandleden in gevaar zouden brengen. Tijdens optredens benadrukte Bono ook telkens dat dit geen rebel song was om zo het publiek van de goede bedoelingen van het lied te overtuigen. Memorabel daarbij is ook dat hij telkens een witte vlag op het podium sleurde, een beeld dat een tijdlang heel kenmerkend was voor de band. Het feit dat het zo’n krachtige song is, met een krachtige tekst en een krachtige muzikale omkadering, maakt dat ik dit tot één van de drie beste U2-platen beschouw.
28. Cranberries – Zombie
Eén van de liedjes uit de soundtrack van mijn jeugd is Zombie van The Cranberries. De groep werd in 1990 opgericht in Limerick door de broers Noel en Mike Hogan en drummer Fergal Lawler. Ze gingen toen nog onder de naam The Cranberry Saw Us door het leven. Als leadzanger trokken ze de excentrieke Niall Quinn aan, die liedjes schreef met memorabele titels zoals “My grandma drowned in a fountain in Lourdes”. Wanneer hij de band verlaat, wordt Dolores O’Riordan de nieuwe zangeres. Vooral haar schrijverskwaliteiten vallen de overige bandleden op. De band verandert zijn naam in The Cranberries en kan een platencontract versieren bij Island Records, de platenmaatschappij van U2. Hun debuutalbum en debuutsingles lijken te floppen, maar dan komt de groep in het vizier van MTV, die hun videos massaal begint te vertonen. Het zou het begin zijn van een korte hoogtepunt in de carrière van The Cranberries met hits als Linger, Zombie en Ode to my family. Het derde album van de groep gaat gepaard met geruchten dat Dolores solo zou gaan en krijgt mindere recensies. Het album verkoopt nog goed, maar het is duidelijk dat de groep over haar hoogtepunt heen is. Bovendien zou dat derde album, To the faithful departed, in 2006 nog uitgeroepen worden tot één van de 50 slechte cd’s aller tijden. Vandaag de dag zit de groep even in de koelkast zodat de individuele leden aan een solocarrière kunnen werken. Ik geef toe dat het repertoire van The Cranberries niet zo goed ken, maar dit nummer vind ik wel één van de beste nummers uit de jaren ’90. En nog altijd zie ik de video zo voor mijn ogen met het beeld van Dolores O’Riordan die in het goud geschilderd als Sint Sebastiaan aan een kruis hangt.
29. Bob Dylan – Hurricane
De naam Robert Allen Zimmerman zal voor velen onbekend in de oren klinken, maar wanneer ik u vertel dat dit de echte naam is van Bob Dylan gaat er hopelijk toch een belletje rinkelen. De man wordt beschouwd als één van de beste liedjesschrijvers aller tijden en is bekend geworden als de man die complexiteit in de liedjesteksten introduceerde. Invloeden voor zijn liedjes vond hij in de politiek, de maatschappelijke kritiek, de filosofie of de literatuur. Hij staat ook bekend als één van de beste protestzangers aller tijden en werd een boegbeeld voor de mensenrechten- en anti-oorlogsbewegingen. Vooral in de jaren ’60 scoorde hij met zijn protestsongs. Een zeldzame protestsong uit de jaren ’70 is deze Hurricane. Hij schreef deze song toen hij het verhaal van bokser Rubin “Hurricane” Carter in diens autobiografie las. Rubin Carter was veroordeeld tot vier keer levenslang voor een drievoudige moord en een moordpoging in 1966. Rubin Carter beweerde echter altijd onschuldig te zijn en wees op de vele hiaten in het proces. Zo werden er valse bewijsstukken gebruikt en waren er heel wat twijfelachtige getuigenissen. Volgens The Hurricane was het duidelijk dat hij erin geluisd werd omwille van zijn banden met de mensenrechtenorganisatie. Geraakt door het verhaal bezocht Bob Dylan Rubin in de gevangenis en verwerkte al zijn gedachten en emoties in deze song. Daarbij gaf hij zijn eigen interpretatie aan de feiten en beschuldigde hij bepaalde verdachten. De advocaten van platenmaatschappij wezen Bob Dylan op de mogelijke processen en daarom herschreef hij het nummer. Toch bleef ook deze song controverse uitlokken. Zo verweten sommige mensen Bob Dylan dat hij niet verwees naar het gewelddadige en criminele verleden van Rubin Carter of dat hij deed alsof Rubin dé bokser van zijn generatie was, wat anders niet bleek uit de rankings. Een ooggetuige van de moorden, Patricia Graham Valentine, zou trouwens een juridische klacht indienen. Maar de song werd populair en via Bob Dylan kon Rubin Carter voldoende geld verzamelen om een tweede proces te krijgen. Ook op dit proces zou hij door de jury schuldig bevonden worden en hij zou pas in 1985 vervroegd vrijgelaten worden. Of Rubin Carter terecht of onterecht schuldig bevonden werd, is tot op de dag van vandaag nooit opgehelderd geraakt. Of Bob Dylan het dus bij het rechte eind had, blijft dus een vraagteken. Maar doet geen afbreuk aan deze fantastische song. En de reden waarom ik dit een fantastische song vind, is omdat Bob Dylan erin slaagt om op een kleine acht minuten een heel verhaal op een heel filmische manier te vertellen.
30. Billy Joel – Goodnight Saigon
Zeggen dat ik grote fan ben van Billy Joel is sterk overdreven. De mens heeft zeer toffe pophits geschreven zoals Uptown girl, maar heeft ook verschrikkelijke stinkers gemaakt zoals Honesty. Toch zou hij 6 keer een Grammy winnen en verkocht gespreid over drie decennia 150 miljoen albums. Sinds 1993 maakt hij geen nieuwe platen meer, maar toch blijft hij nog regelmatig toeren. Hij werd na zijn pensioen ook opgenomen in de Songwriter’s Hall of Fame, de Rock and Roll Hall of Fame en de Long Island Music Hall of Fame. Een buitenbeentje is zijn carrière is ook zijn mooiste nummer geworden, namelijk Goodnight Saigon. Het nummer gaat, zoals je wel kon deducteren, over de Vietnamoorlog en zou omwille van de gevoeligheid nooit in Amerika worden uitgebracht. Het is dan ook het meest krachtige nummer over de oorlog. Het begint met het geluid van een helikopter die in een verlaten landschap dichterbij komt en daarna ontwikkelt het nummer zich op zo’n straffe manier dat je de angst van de soldaten letterlijk voelt in het lied om te eindigen in een aangrijpende finale waarin het lijkt alsof de geesten van de vele soldaten die sneuvelden het refrein zingen. Maar het zijn vooral die keren dat Billy Joel scherp uithaalt met zijn stem die door berg en merg gaan. Voor mij is het één van de meest aangrijpende en emotioneelste nummers over Vietnam ooit gemaakt.
Labels: top 100
posted by Filip at 10:30 a.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home