donderdag, december 27, 2007

Mijn top 100 aller tijden - nr. 41-50

41. Al Green – Let’s stay together

Een van de grootste soullegendes is Al Green en ik besef dat ik dringend wat meer van hem moet leren kennen, zeker na het beluisteren van deze zalige plaat. Al Green begon al op vroege leeftijd te zingen en samen met zijn broers vormde hij de Greene Brothers (zijn echte achternaam is Greene, later liet hij de laatste e vallen). Hij werd echter uit de groep gezet toen zijn vader ontdekte dat hij naar muziek van Jackie Wilson aan het luisteren was. Later vormde Al Green nog de bands Al Greene & The Creations en Al Greene & The Soul Mates. Echt succes hadden de groepen niet, maar toch tekende Memphis’ Hi Records hem. Zij moedigen hem aan om zijn eigen, unieke stem te vormen tot een krachtige, expressieve stem en dat zorgt ervoor dat hij één van de grootste soulstemmen wordt. In 1974 overleeft hij een ongeluk. Een vriendin van hem, Mary Woodson, geraakt in een depressie en begint zich dingen in te beelden. Zo is ze gepikeerd omdat Al Green haar nooit ten huwelijk had gevraagd. Alleen waren ze helemaal geen koppel. Toch zorgden de woede ervoor dat ze hem aanviel en een grote pot kokend water over hem gooide en ze daarna zichzelf door het hoofd schoot. Al houdt er ernstige brandwonden aan over op buik, armen en rug. Aangegrepen door deze tragedie keert Al Green zich meer tot God en wordt een pastoor. Hij zou zich ook meer beginnen toe te leggen op de gospelmuziek en in de periode 1981-1989 speelde hij niets anders meer. Het levert hem wel 8 Grammy’s voor Soul Gospel Performance op. In de jaren’90 keert hij terug naar zijn soul- en R&B-roots en tot op de dag van vandaag blijft hij muziek maken. Voor mij is deze Let’s stay together één van de meest zalige platen ooit gemaakt. Het is ontzettend smoothly gezongen en het maakt mij altijd terug blij.



42. Queen – Don’t stop me now

In de jaren ’70 stond Queen al aan de top en werden ze overal heel goed onthaald. Met hun album Jazz kreeg ze echter mindere commentaar van Rolling Stone, die het album saai noemde. Bovendien was Jazz een heel misleidende titel, vermits het allerlei genres bevatte, behalve Jazz. Toch werd het album wel goed onthaald door het publiek en heel wat singles eruit werden hits, zoals Bicylce Race, Fat Bottomed Girls en deze Don’t stop me now. Deze laatste single werd laatst nog uitgeroepen tot populairste wagensong in de UK. Het lied, geschreven door Freddie Mercury, beschrijft heel wat gevoelens van kracht en overdrijving en bevat heel wat seksuele toespelingen. Ik vind het een ontzettend leuke meezinger met een heel hoog entertainmentswaarde. Het begint traag, maar het bloeit langzaam open tot een krachtig feelgoodnummer wat mij altijd weer blij maakt. Misschien niet hun beste nummer dat ze ooit gemaakt hebben of meest geniale song, maar wel de leukste song.



43. Matchbox 20 – Back 2 Good

Een nummer dat elk jaar maar naar boven kruipt in mijn top 100 is Back 2 Good van Matchbox 20. Terug is het een artiest in mijn top 100 waarvan ik denk dat niet veel mensen hier in België ze kennen. In thuisland Amerika zijn ze echter razend populair en wereldwijd verkochten ze reeds meer dan 39 miljoen platen, waarbij hun debuutalbum Yourself or someone like you in Amerika maar liefst 12 miljoen keer over de toonbank ging en de diamanten status kreeg. De groep werd opgericht door Rob Thomas, Brian Yale en Paul Doucette, die toen speelden in de band Tabitha’s Secret. Toen die band splitte, vormden de drie een nieuwe band, trokken Adam Gaynor en Kyle Coock aan en vormden Matchbox 20. De naam van de groep is een verwijzing naar de vader van Rob Thomas, die telkens een biljet van 20 dollar verborg in luciferdoosje als soort van bescherming. De rockgroep breekt langzaamaan door met hun debuutalbum in 1997 en met hun live-performances verwerven ze faam en groeit de fanbasis. In 1999 schrijft zanger Rob Thomas Smooth voor Santana, wat de groep uiteindelijk nog meer naambekendheid zal geven. Maar het is vooral een bewijs van de tekstschrijverstalenten die Rob Thomas heeft. Hij wordt dan ook beloond met twee Grammy’s en zal later in zijn carrière de Starlight Award krijgen van de Songwriters Hall of Fame voor zijn blijvende verdienste in de sector. Door de groeiende populariteit wordt de tweede cd Mad Season een inslaand succes. Het album bevat wel meer popnummers en weelderige muzikale arrangementen. In 2002 komt het derde album More than you think you are verschijnen, waarin ze terugkeren naar hun hardrock roots. Na een lange tournee en het feit dat het album iets minder scoort dan de twee vorige albums, besluit de groep om een break te houden, zodat de individuele leden zich kunnen toeleggen op soloprojecten. Dit jaar kwam de groep weer samen om zes nieuwe nummers te schrijven voor een best of-album en ze beloofden om tegen 2009 terug een volwaardig album uit te brengen. Dit zal dan wel zonder gitarist Adam Gaynor zijn die in 2005 de band verliet. Eén van de mooiste nummers uit hun debuutalbum en ook één van hun grootste hits is deze Back 2 Good. Het is een knappe rockballad die het verhaal vertelt over een romantische relatie die ten einde lijkt te zijn en dit tot groot verdriet van de zanger. Het is dan ook een krachtig nummer waarin een spanningsveld wordt in opgebouwd en Rob Thomas een paar keer scherp uithaalt. Een echt knap nummer!



44. Hooverphonic – Vinegar and salt

Iedereen weet ondertussen, denk ik wel, dat Hooverphonic zijn roots heeft in Sint-Niklaas. De groep ontstond in 1995 en heette toen nog gewoonweg Hoover. Maar men ontdekte dat er al andere groepen waren met die naam en men verlengde de naam dan tot Hooverphonic. De oorspronkelijke bezetting was Alex Callier, Raymonds Geerts, Frank Duchêne en zangeres Liesje Sadonius. Deze zangeres zou echter al gauw na het verschijnen van het eerste album A new stereophonic sound spectacular de groep verlaten. Kyoko Baertsoen, van de groep Lunascape, neemt voor 3 maanden haar plaats tot men in de 18-jarige Geike Arnaert een waardige opvolgster lijkt gevonden te hebben. En wat voor een vervangster! Hun volgende album Blue Wonder Power Milk heeft al een andere sound dan de eerste plaat en die sound zou verder geperfectioneerd worden op het album The Magnificent Tree. Eén van de mooiste singles daarop is deze Vinegar and Salt. Het bezorgt mij altijd kippenvel als ik dit nummer beluister. Bovendien zit er iets ijls en magisch in het nummer wat het zo tijdloos maakt. The Magnificent Tree is voor mij één van de beste Belgische platen aller tijden en het is dan ook geen wonder dat maar liefst 3 nummers van dit album tot in mijn top 100 zijn geraakt.



45. Falco – Jeanny

Johan Hans Hölzel liet zich voor zijn artiestennaam inspireren door Falko Weisspflog, een Duitse skiër. Hij is een klassiek geschoolde muzikant die school liep op het Weense Muziekconservatorium, maar hij zou uitgroeien tot een echte hip hop, rock en popster. Hij zou ook één van de eerste blanke rappers worden en dit met zijn eerste grote hit Der Kommissar. In 1985 verscheen Jeanny en dat zorgde voor heel wat controverse. Want de tekst leek te wijzen op het verhaal van een meisje dat ontvoerd en vermoord wordt, maar dan verteld door de ogen van de dader. Vele mensen zagen verwijzingen in de tekst naar een verkrachting en vonden dat deze daad werd verheerlijkt. De song werd dan ook door heel wat radiostations gebannen. Bovendien kreeg de nieuwslezer die meewerkte aan het nummer bakken kritiek over zich. Toch zal wie de tekst herleest geen enkele vermelding van verkrachting terugvinden. Falco zou ook altijd beweerd hebben dat het hier ging over een echte liefdessong en een lied over de relatie tussen de zanger en een meisje genaamd Jeanny, maar geeft wel toe dat het op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden. Hij vond alleen dat het nooit zijn bedoeling was dat de mensen er zo’n ziekelijke intentie achter gingen zoeken. De controverse zorgde er wel voor dat de single vlotjes over de toonbank ging. Falco zou nog drie vervolgnummers schrijven over Jeanny (Coming home – Jeanny Part 2, Where are you now – Jeanny Part 3 en Und werf ragt nach Jeanny – Jeanny Part 4). Maar geen van hen behaalde het statuut van de eerste single. Ik geef toe dat de tekst voor interpretatie vatbaar is, maar ik blijf het een krachtig nummer vinden.



46. Kanye West – Jesus walks

Voor Kanye West rapper werd, werd hij vooral bekend omwille van zijn producerswerk. Hij schreef en producete songs voor Alicia Keys, John Legend, Common en Janet Jackson. Toch wou hij steeds rapper worden en ging bij meerdere platenfirma’s aankloppen voor een platencontract. Toch werd hij steeds de deur gewezen. Ze vonden dat hij niet street credible genoeg was omdat hij uit een bemiddelde gezin en een goede buurt kwam. Uiteindelijk zou Roc-A-Fella van rapper Jay-Z de ster tekenen, al wilden ze in het begin ook niet echt omdat ze hem meer als een producer zagen. Kanye West moest in het begin nog tegen meer vooroordelen vechten. Eén van die vooroordelen was zijn geloof en dat heeft hij verwerkt in deze krachtige Jesus Walks. Hierin zingt hij over Jezus en hoe hij de dag van vandaag zou omgaan met drugdealers, moordenaars en gewone burgers. Radiostations weigerden de aanvankelijke versie van het nummer te draaien omwille van zijn tekst. Kanye West zou voor zijn album The College Dropout het nummer bewerken en verwerkte de kritiek hierin en geeft zelf kritiek op hoe de media tegenover songs over God staan. "They say you can rap about anything except for Jesus/That means guns, sex, lies, video tapes/But if I talk about God my record won't get played?". Het resultaat werd één van de grootste hits van Kanye West, haalde de nummer 1 in de Billboard en zou de Grammy voor beste Rapsong winnen. Aanvankelijk won de song ook heel wat gospelawards, maar toen men besefte dat er heel wat expliciete taal in het nummer verwerkt zat, werden de awards ingetrokken. Zonde, want dit is één van de meest krachtige nummers van de afgelopen jaren, lekker vooruitgestuwd door de gezangen van een Afrikaans slavenkoor. Voor mij mag Kanye West zeker over God en Jezus zingen, als dit maar in zulke krachtige nummers is.



47. Meat Loaf – Paradise by the dashboard light

Goh, ik kon toch moeilijk omheen deze single van Meat Loaf in mijn top 100 aller tijden, omdat ik het gewoon een ontzettend leuk nummer vind en het is zo zalig om met deze plaat mee te zingen. Meat Loaf, Marvin Lee Aday voor de vrienden, is één van de populairste zangers aller tijden en zijn album Bad out of hell ging maar liefst 37 miljoen keer over de toonbank en geschat wordt dat er elk jaar nog eens 200.000 exemplaren van worden verkocht. Alle zeven de nummers uit het album werden gereleased als single en allen werden hits, maar de bekendste is natuurlijk Paradise by the dashboard light. Het lied wordt gekenmerkt door allerlei genres en tempoveranderingen die vlot in elkaar overgaan. Grotendeels valt het lied uit elkaar in drie delen die samen het verhaal vertellen over een jong koppeltje dat op date gaat naar een afgelegen meertje omdat de jongen met zijn meisje wilt vrijen. Het meisje ziet dat echter niet zo meteen zitten en vraagt de jongen eerst om heel wat dingen te beloven. Uiteindelijk kan de jongen de spanning niet meer aan en geeft hij toe, maar de vrijpartij die erop volgt, verloopt helemaal niet meer zo perfect als ze zich beiden hadden voorgesteld. Het lied, geschreven door Jim Steinman, zou geïnspireerd zijn door een verhaal van Meat Loaf. Hij wou de dochter van de burgemeester binnen doen op de avond van het schoolbal, maar slaagde daar niet helemaal in. Het hele verhaal wordt vanuit een komische hoek bekeken en ontzetten heerlijk en grappig zijn de gezongen conversaties tussen Meat Loaf en Ellen Foley. Je kan het nummer een stinker noemen, maar ik hou wel van deze muzikale opera met een humoristische knipoog.



48. The Doors – Light my fire

Als ik aan mythische bands denk, moet ik altijd aan The Doors denken. Vooreerst omdat ze schitterende psychedelische rocksongs hebben gemaakt met knappe poëtische teksten, vaak van de hand van Jim Morrison en onder invloed van LSD. Daarnaast is er natuurlijk ook de figuur van Jim Morrison, één van de mooiste en charismatische zangers die de rockwereld ooit heeft gekend. Maar hij had een imago van rebelschopper en onruststoker te zijn. De verhalen van de band zijn dan ook legendarisch. Zo zou Jim ooit tijdens een optreden in Miami op het podium hebben gemasturbeerd. Hij werd hiervoor aangeklaagd en moest voor de rechtbank verschijnen. Deze veroordeelde hem voor openbare dronkenschap en exhibitionisme, maar nooit voor de oorspronkelijke aanklacht van publieke masturbatie. Het vonnis zorgde er wel voor dat heel wat organisatoren de band niet meer wilden boeken en dat de band vleugellam werd gelegd. Een ander verhaal is verbonden aan deze Light my fire. De band werd uitgenodigd om op te treden tijdens de Ed Sullivan Show op voorwaarde dat ze de tekst van het lied zouden veranderen. Girl, we couldn’t get much higher moest vervangen worden door Girl, we couldn’t get much better. Helaas vergat Jim Morrison de tekst aan te passen tijdens de live-uitzending. Gevolg was dat presentator Ed Sullivan weigerde Jim Morrison een hand te geven bij het verlaten van het podium en dat de band nooit meer mocht terugkeren naar de show ondanks een overeenkomst om nog 6 keer terug te komen. Maar Jim trok zich daar weinig van aan, want “hey, we waren juist in de Ed Sullivan Show!”. Al die verhalen dragen natuurlijk bij tot de mythe, maar het is toch vooral de muziek die blijft verder leven. Light My Fire is voor mij één van de mooiste psychedelische rocknummers, die vooral een tijdloze klasse uistraalt.



49. Queen – The show must go on

Eind jaren ’80, begin jaren ’90 doken de eerste geruchten op dat Freddie Mercury aan aids leed, maar zelf ontkende hij die aantijgingen steeds. Hoewel de ziekte hem steeds meer begon af te takelen, bleef hij muziek maken en volgden er nog twee albums, The Miracle en Innuendo. Vooral op het laatste album Innuendo komt het thema van de nadere dood aan bod en komt de band in het reine met de ziekte van Freddie Mercury. De toon van het album is opvallend pakkend en donker. Heel toepasselijk is het laatste nummer van het album ook de laatste hit geworden van Queen toen Freddie Mercury nog leefde, namelijk The show must go on. De song is één van die weinige hits die de band samen heeft geschreven. John Deacon en Roger Taylor kwamen op het idee voor de muzikale lijn wat de basis ging worden voor het hele lied. Brian May en Freddie Mercury bepaalden dan het thema van het lied, namelijk een reflectie op het leven en de naderde dood, en lieten zich voor de tekst inspireren op de wilskracht die Freddie Mercury had om, ondanks zijn ziekte, toch te blijven optreden. Brian May zou de tekst en de muziek verder afwerken en verwerkte er nog een bridge in geïnspireerd op Pachelbel’s Canon. Het lied zou aanvankelijk niet zo goed scoren, maar toen Freddie Mercury op 24 november 1991 overleed, werd de diepere betekenis duidelijk en werd het postuum nog een grote hit. Doordat het lied zo pakkend is en zo reflecteert op het leven van Freddie Mercury, één van mijn favoriete popzangers aller tijden, blijf ik dit zo aangrijpend en magistraal vinden.



50. Coldplay – Trouble

In 2000 breekt Coldplay definitief door met de single Yellow. Daarvoor hadden ze al enkele EP’s uitgebracht, maar geen van de singles werd echt een hit. Ze werken toch naarstig voort aan het eerste volwaardige album Parachutes. Toen Shiver een eerste voorzichtige hit werd en ze daarna echt doorbraken met Yellow en Trouble, werd dit een keerpunt in hun carrière. Ze konden beginnen aan een eigen toer en werden een van de headlines op het Glastonbury-festival. Ik heb het album Parachute gekocht na A rush of blood to the head en ik moet zeggen dat ik het debuutalbum niet over de hele lijn geslaagd vind, al vind ik de nummers Yellow en vooral deze Trouble al van wereldklasse. In de pers waren de recensies over de platen een beetje verdeeld. Voor de ene was dit een schitterende plaat, voor anderen was de muziek veel te veel afgezien van Radiohead. Toch zou het album genomineerd geraken voor de Mercury Music Prize en de Grammy voor Best Alternative Music Album. Zelf vind ik dus hun latere albums, toen ze wat meer naar de anthemmuziek evolueerden, veel beter, maar Trouble blijft wel één van mijn lievelingsliedjes van de band.


Labels: