Inspiratieloos

Mijn inspiratie laat mij blijkbaar een beetje in de steek als het erop aankomt om een nieuwe post te schrijven. Het Songfestival was vorige week dan ook een heel welgekomen geschenk uit de hemel en zo heb ik mij een week lang kunnen uitleven met dit thema wat leidde tot wel heel grote postjes. Maar ja, dit is nu eens een thema waar ik veel over te zeggen heb. Het blijft een fascinatie en daar schrijft men iets vlotter over dan andere thema’s.

Maar ik wil er nu wel niet meer op terugkomen. Ik weet dat het de media blijft domineren en gisteren op het werk was er ook iedereen over bezig. Niemand had het zogezegd gezien behalve ik, maar als ik dan luisterde, wisten er toch wel velen een paar details. Altijd zogezegd van horen zeggen, maar stiekem denk ik dat sommigen er toch naar hebben gekeken. En de reactie op de winnaar waren niet zo positief. En tuurlijk moest men er ook nog eens de 60.000 euro subsidie bijsleuren. En ik heb mij maar ingehouden bij zoveel onzin die ik heb gehoord. Maar sommigen hebben nog eens kunnen zagen en kunnen klagen op de overheid, nu in de vorm van Bertje Anciaux, dat hun dag weer goed was.

Kijk en daar kan ik mij dus zo in ergeren hé. Ok, niet iedereen vind het Songfestival fantastisch en velen vinden het onnozelheid. Daar heb ik allemaal geen problemen mee, maar waarom beginnen ze er dan altijd over? En waarom moet dat altijd zo negatief zijn? Is dit een uitlaatklep voor stress? Dat kan wel goed zijn, maar ik weiger aan die dingen mee te doen. Ik vind het hele voetbalgedoe ook niet echt interessant en het feit dat daar zo grote sommen geld mee gemoeid zijn, versta ik ook niet. Maar ik grijp dat niet aan om eens te kunnen zagen en lekker negatief te doen.

Bovendien vind ik het dan ook nog erg dat men nu rond de moorden in Antwerpen zijn mond niet opendoet. Toen Joe Van Holsbeeck werd vermoord, kon men niet snel genoeg zijn ongenoegen uiten en zitten uitwijden over het geweld in de wereld en waar het allemaal naar toe gaat. En tuurlijk kon men ook nog eens uithalen naar allochtonen, iets waar vooral een bepaalde collega een expert is in geworden. Nu ja, de Vlaams Belanger in haar wordt de mond duidelijk gesnoerd door de actualiteit en nu zwijgt ze als vermoord. En ja, die stilte maakt mij kwaad vanbinnen. En ik wed als ik er zelf zou over beginnen ik weer draaiende ogen ga krijgen, vooral als ik zou zeggen dat het Vlaams Blok heeft bijgedragen tot dit klimaat. Want blijkbaar mag je van sommigen al niet meer zeggen dat je geen racist bent en dat je niet alle allochtonen slechte mensen en criminelen vindt.

En misschien maakt dat ik hierdoor weinig inspiratie heb voor een postje. Omdat het mij allemaal zo moedeloos maakt. Omdat het tegenwoordig allemaal zo negatief is, de mensen zo negatief zijn, er zo weinig positivisme is dat ik er zelf blijkbaar door aangestoken ben. Gelukkig is er nog La camisa negra op de radio!