Athene 2006: The day after the semi's

Zucht. We zijn er dus niet bij. Kate Ryan heeft het niet gehaald om door te stoten naar de finale. De donkere wolken stapelden zich de voorbije dagen op in Athene en waren een duidelijk signaal dat het moeilijk zou worden om de top 10 te halen. België is alweer een ontgoocheling rijker en de meesten onder ons raken gefrusteerd en steken de schuld op de Oostbloklanden. Anderen vinden dan weer dat we maar eens in eigen boezem moeten kijken en duiden op een zwakke prestatie van Kate Ryan. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens midden in.

Want we kunnen er ook niet om heen. De prestatie van Kate Ryan was niet 100% in orde. Haar zang in de strofen was maar ondermaats en de zenuwen waren van haar gezicht te lezen. Met als gevolg dat ze trouwens de kniezwengel vergat te doen, iets waar er zó op gehamerd is de voorbije dagen. Het nummer was verpakt in een heleboel gimmicks die ervoor zorgden dat de spontaniteit van Kate Ryan ontnomen werd en het teveel nadenken werd van welke wordt de volgende stap. Het is dan ook een veel gehoorde kritiek dat de 3 minuten te overladen zaten met die gimmicks. Aan de andere kant bleef het refrein toch ontzettend sterk overeind staan en vond ik dat ze er geweldig uitzag in haar prachtige kleed. Maar mijn gevoel was toch een beetje hetzelfde als bij Xandee twee jaar geleden. Het lukte haar niet om een verpletterende indruk achter te laten, ook niet in de eerste zwakke helft van de halve finale. Ik had nog enige hoop omdat de meeste nummers juist zo flauw waren en er dus nog een kans bestond, maar het heeft niet mogen baten.

En toch wil ik de fout niet aan Kate of haar entourage wijten. Zoals ik gisteren al schreef, hebben ze ontzettend veel werk en energie in de hele voorbereiding gestoken en zijn ze er voor de 100% voor gegaan. Het heeft allemaal toch weinig geleid, maar toch wil ik eerst de resultaten afwachten van de halve finale om te zeggen dat het echt een maat voor niets is geweest. Want voor hetzelfde geld is ze 11de geëindigd in de halve finale met één punt verschil van de nummer 10. Hebben wij dan een slecht resultaat behaald? Natuurlijk niet! We hadden dan gewoon de pech dat er ongeveer 14 kandidaten waren voor maar 10 plaatsen en dat Europa mede dankzij de mindere prestatie van Kate eerder voor andere sterke kandidaten heeft gekozen dan voor ons land. Je moet stemmen voor het beste liedje en je kan moeilijk voor 10 landen stemmen, ook al vind je ze allemaal goed. Er moeten nu eenmaal keuzes gemaakt worden en het lijkt mij in de hele context dan evidenter dat men voor Zweden kiest die ijzersterk voor de dag kwam.

Als we dan al met een beschuldigende vinger naar iemand moeten wijzen, is het naar de stemmend publiek hier in Vlaanderen tijdens de nationale preselecties en de opjuttende pers. Het zou vijgen na pasen zijn om nu te gaan zeggen dat artiest X of Y beter zou hebben gescoord, want dat zullen we nooit weten. Maar wat nogmaals gebleken is, is dat we risico’s moeten durven nemen voor het Songfestival. Nu viel de meerderheid van kijken Vlaanderen op Kate Ryan want ze klonk toch oh zo Eurosong. Terwijl ik net juist daarom haar inzending niet steunde. Je weet op voorhand al dat er nog meerdere landen zullen zijn die in die vijver gaan vissen en dat het dan moeilijk gaat worden. En dat is gisterenavond ook nogmaals gebleken. België zat in dezelfde vijver te vissen als Portugal, Estland en Zweden. En wat blijkt? Zweden overwon en de andere drie raakten helemaal niet door de halve finale. Het Europese publiek dat van dit genre houdt op het Songfestival heeft de sterkste gekozen en heeft zijn geld niet verspild om ook voor de anderen te stemmen. En kan je hen dat kwalijk nemen? Tuurlijk niet. Ik zeg er wel eerlijk bij dat ik Zweden nog steeds een ontzettend zwak en slecht nummer vind hebben, maar ik kan ook niet ontkennen dat Carola er niet stond en geen overtuigende vertolking heeft gegeven.

En meteen veeg ik hiermee dan ook alle commentaar van tafel dat we niet meer zouden moeten meedoen aan het Songfestival. Het is niet omdat we ons telkens laten opjutten door de Vlaamse pers en de Eurosong-hype dat we in de toekomst geen kans meer zouden hebben om een goed resultaat te halen. Alleen moeten we nu de laatste les nog durven trekken uit het verleden. De ganse ploeg en delegatie heeft duidelijk zijn lessen getrokken uit het Xandee-debacle en heeft er alles aan gedaan om dit te vermijden. Maar het publiek had dit duidelijk niet gedaan. En het is daarom misschien eens nuttig om na te gaan denken over de Eurosongformule. Zelf ben ik geen voorstander van de afschaffing ervan en te gaan opteren van een interne selectieprocedure. Alleen pleit ik er nu wel voor om bij die selectie de lat veel hoger te leggen. Voor mij hoeven geen 7 afleveringen meer om een Vlaamse vertegenwoordiger te kiezen. Als men gewoon 10 sterke nummers bij elkaar zoekt en het op één avond klaart, is het voor mij ook al genoeg. En dat men bij die 10 nummers ook eens durft te kiezen voor kwaliteit in plaats van het voorspelbare. Want wie heeft gisteren de meeste indruk gemaakt? Bosnië-Herzegovina. Niet omdat het ontypische Songfestivalmuziek is, maar omdat het gewoon een prachtig kwalitatief nummer is. Idem voor de kwalificatie van Ierland. Dit is helemaal niet de meest fantastische song, maar men kiest wel een professioneel iemand die hiermee weet te overtuigen. En wie viel er gisteren ook nog op? Finland. Het is hier heel zwart/wit, je bent er weg van of je baalt ervan, maar het viel op omdat het heel ontypisch Eurosong was en vermits ze een speciaal uiterlijk hadden, maar ze zijn toch ook maar mooi gekwalificeerd.

Ik vind dus dat we ook eerst nog eens goed de hand in eigen boezem mogen steken vooraleer de fout bij de Oostbloklanden en de Oost-Europese landen te steken. Want heeft de vriendjespolitiek ervoor gezorgd dat Kate Ryan de finale niet haalde? Ik geef eerlijk toe dat het een rol gaat gespeeld hebben, maar ik geloof niet dat dit juist de hoofdreden was waarom we niet gekwalificeerd zijn voor de halve finale. Want kijk maar eens naar de resultaten van de afgelopen jaren bij de televoting. De top 5 van de voorbije jaren bestond grotendeels uit landen die van heel Europa punten kregen, dus ook van West-Europa. Ik blijf er dan ook bij dat wanneer je een 100% goede song en act hebt, je toch nog altijd goed scoort op het Songfestival. Maar voor het middenblok speelt de vriendjespolitiek wel een meer significante rol. Lig je dan als land beter gelegen en heb je meer goede buren, dan ga je automatisch hoger in het klassement eindigen dan wanneer je zoals België op niet veel steun van je buren moet rekenen. En dat kan er dus voor gezorgd hebben dat inderdaad een land als Macedonië en Turkije wel nipt de top 10 haalden en België er net buitenviel. Maar terug, hiervoor moeten we eerst de gedetailleerde punten van de halve finale zien om te kijken hoe er gestemd is en we deze conclusies kunnen trekken. Maar zeggen dat het Songfestival verkocht is door de Oost-Europese landen blijf ik pure nonsens vinden en een te gemakkelijke uitleg zo net na de uitschakeling. Bovendien moeten we ook bekennen dat er vele Oost-Europese landen de voorbije jaren ook veel betere liedjes hebben ingestuurd dan de West-Europese. Denk maar aan Roemenië van vorig jaar of Wild Dances en Lane Moje van twee jaar geleden.

Er zijn dus naar mijn mening wel meerdere factoren die hebben meegespeeld bij de uitschakeling van België op dit Songfestival. En neen, ik verwijt de Griekse omroep helemaal niets omdat ze per ongeluk een verkeerd been lieten zien. Het is een combinatie van factoren geweest waarvoor vele schuldigen voor bestaan. Maar het komt er nu op aan om zelf na te gaan wat er precies hier in België verkeerd ging en daar conclusies uit te trekken. Ik zou het jammer vinden, mochten we ons terugtrekken uit het Songfestival. We moeten gewoon leren om het juiste nummer te leren kiezen. Na zo’n grote ontgoocheling is het logisch dat we met zijn allen denken van ‘pfff, waarom doen we nog mee?’ Maar het is een beetje zoals bij de Rode Duivels. Deze zijn ook al zo vaak de mist in gegaan de laatste jaren dat we ons misschien ook vragen moeten stellen over het belang van de Rode Duivels. Maar wie zegt dat we er binnen 10 jaar niet terug kunnen staan zoals bij de Wereldbeker in Mexico als er een nieuwe generatie opstaat en we met een ander inzicht gaan voetballen. Zo is het ook zo bij het Songfestival. We moeten ons bezinnen over wat willen we naar het Songfestival sturen en hoe gaan we die keuze bepalen. En dat zal misschien met vallen en opstaan gebeuren. Maar wie een beetje kijkt naar de resultaten van de voorbije jaren ziet dat er opnieuw een nood is aan kwaliteit tussen al het commercieel geweld. Daar ligt misschien de toekomst op een goed resultaat. De vraag is alleen of we niet te laat op die trein gaan springen, zeker als morgen Noorwegen of Bosnië-Herzegovina zal winnen en dit voor een kettingreactie gaat zorgen voor het Songfestival 2007.

Tenslotte wil ik ook toch nog eens terugkomen op de halve finale van gisteren. We kunnen niet zeggen dat het niveau van gisteren heel hoog lag. Bovendien wordt de overexploitatie van de ingewikkelde en visuele acts een beetje teveel van het goede, waardoor het tegenwoordig een opbod lijkt te worden tussen de landen van wie de meeste gimmicks op drie minuten kan verzinnen. België had hier zeker ook onder te lijden, maar het dieptepunt was toch wel Polen. De carnavalmaskers uit Venetië, het groene haar, het overdadige vuurwerk, ... het was allemaal teveel van het goede en nam compleet de aandacht weg van de sterke melodielijn van het refrein. Ook de liedjeskwaliteit gaat er met de jaren verder op achteruit. De halve finale ging ten onder aan prulletjes uit Bulgarije, Monaco, Wit-Rusland, Portugal, ...

Het beste lied van de avond ging zonder enige twijfel naar Bosnië-Herzegovina. Ik blijf kippevel van dit nummer krijgen en het wordt zeker een van de kandidaat-winnaars in de finale. Maar de grootste verrassing kwam naar mijn mening van Dima Bilan van Rusland. Het nummer is maar een middelmatig nummer, maar die jongen kan echt wel serieus goed zingen en heeft het met het juiste gevoel en pathos naar de finale gezongen. Zijn bijhorende act slaat nergens op, maar hij had die dan ook niet nodig om mij te overtuigen. Zijn stem deed dit in de eerste plaats en zo hoort het ook. Wie ook verrassend naar de finale ging, maar in feite wel heel terecht was Oekraïne. Ook hier ben ik niet compleet wild van het lied, maar de manier waarop ze dit bracht was indrukwekkend. En dan zwijg ik nog maar over die superlange noot die ze wist te halen.

En ik kan mij ook heel goed vinden in de grote meerderheid van de rest van de gekwalificeerde landen. Armenië heeft de beste Songfestivalpopnummer gebracht uit de eerste helft dat het geen verrassing was dat hij doorging en in feite was het ook wel verdiend. Niet omdat ze voor de eerste keer deelnamen, maar omdat het totaalpakket goed was. Van de song van Ierland ben ik geen echte fan, maar de wijze waarop Brian Kennedy het brengt is gewoon van de hoogste plank dat het verdiend naar de finale gaat. Idem voor Carola van Zweden. Ik kan maar niet genoeg zeggen hoe slecht ik het nummer eigenlijk wel vind, maar wat een presence! En ja, hoor, ook Finland ging terecht naar de finale. Ik vind dit echt wel een goed nummer. Live was het een beetje schreeuwerig, maar het gaat nog steeds over het lied. En dat zit ontzettend slim in elkaar. Het is hardrock maar met zo’n grote popsaus overgoten dat het ook voor het Songfestival een toegankelijk nummer blijft. Tenslotte is Macedonië in feite ook nog een verdiende finalist. De zang was niet om van achterover te vallen, maar het blijft misschien wel de beste hedendaagse popsong van het hele festival. En daarom mocht ze toch ook door naar de finale.

Wie er onverdiend naar de finale ging, is op de eerste plaats Litouwen. Wat een schande dat zoveel onzin mag doorstoten naar de finale. Dit is een duidelijke smet op het Songfestivalblazoen en het is maar te hopen dat ze deze stunt niet herhalen in de finale. Ik hoop van niet, maar na gisteren vrees ik er toch voor. Wanneer deze naam uit de envelop werd gehaald, wist ik dat het voor Kate Ryan gedaan zou zijn. Als Europa al voor zulke dingen begint te kiezen, dan vertelt het veel over het niveau van de show en het stemmend publiek. En wat Turkije in de finale komt doen en niet België blijft me toch ook een beetje een raadsel. De verspreide Turkse bevolking heeft zijn werk weer goed gedaan, maar kunnen we hen dat kwalijk nemen? Al vind ik het wel sympathiek van de zangeres dat ze als enigste troostende woorden had voor enkele afvallers en vertelde dat ze het jammer vond dat er een paar sterkere kandidaten niet met haar mee naar de finale kon gaan. Ik zal er maar vanuit gaan dat ze hiermee ook Kate Ryan bedoelde.

Tenslotte heb ik toch ook nog een paar woorden voor enkele afvallers. Eerst en vooral voor onze noorderburen. Treble was in feite wel geen finaleplaats waard, want ook zij wisten niet echt te overtuigen. Maar het is jammer dat er nu geen enkel van de lage landen wederom is kunnen doorstoten naar de finale. En ook Estland verflauwde misschien in het licht van Zweden en was daarom niet echt de finaleplaats waard, maar ik blijf dit nummer nog altijd het betere uit de Abba-vijver van dit jaar. Slovenië en Andorra stonden in mijn rangschikking nog hoog, maar ik beken dat ze het live helemaal niet waar hebben kunnen maken. Ik vond dit vooral jammer voor Andorra, want ze schijnt in de generale repetities vocaal wel sterk uit de hoek te zijn gekomen. En tenslotte was er ook nog afsluiter IJsland. Zeker de meest hilarische act van het Songfestival, maar mocht mevrouw Silvia Night de voorbije dagen de Griekse technici niet zo de huid hebben vol gescholden, dan zou ze niet op boegeroep werden onthaald en was ze wel gekwalificeerd. Ze speelde een typetje met sterallures, maar ze mocht het niet zover hebben doorgedreven. Het keerde tegen haar en als je dan vocaal ook al niet sterk bent, dan is het woord afgang misschien wel op zijn plaats.

Maar al bij al kan ik mij dus in 75% van de gekwalificeerde landen vinden en hoop ik dat ze er morgen samen met de veertien andere finalisten een iets betere show van mogen maken.