Athene 2006: De liedjes - deel 7

Roemenië - Mihai Traistariu: Tornero

Roemenië behoort tot de lading Oost-Europese landen die sinds de jaren ‘90 het Songfestival overrompelen. Helaas voor het land heeft het dat overwegend met maar weinig succes gedaan, waardoor het land vaker de onderste regionen van het klassment heeft verkend dan hun lief is. In 2002 en 2003 haalde men wel knappe resultaten met twee maal nipt de top 10 te behalen, maar het was vooral vorig jaar een succestocht. Luminita Anghel & Sistem behaalde met Let me try in de halve finale de eerste plaats, maar strandde totaal onterecht in de finale op maar een derde plaats. Mocht er rechtvaardigheid in de wereld bestaan, dan had dit nummer vorig jaar gewonnen. Nu kan Mihai Traistariu rechtstreeks in de finale revanche nemen en hij doet heel overtuigend met Tornero. Want laat er geen misverstand rond verstaan, DIT IS EEN WINNAAR! Het lied is op en top Eurodance zoals die vaak in de Oost-Europese landen populair is, maar dit kan ik ook best wel smaken. Vooral omdat het nummer op een zekere power is berust. Men heeft goed gekeken en geluisterd wat Luminita Anghel & Sistem zo succesvol maakte en men heeft die sterke eigenschappen behouden en in een ander jasje gestoken. Het nummer bouwt de power doorheen het lied steeds verder op en groeit zo door tot een climax. De vraag blijft natuurlijk nog of Mihai dit live ook zal kunnen waarmaken, vermits ik al gehoord heb dat het live niet zo sterk meer zou zijn. Bovendien krijgt hij ook een favorietenrol toebedeeld, wat de kans op een ontgoocheling groter zou maken. Maar dat zullen we moeten afwachten tot de finale, maar als hij het met de nodige power en overtuigingskracht kan brengen, dan moet dit kunnen meespelen voor de eindoverwinning. Mijn steun krijgt Roemenië alvast voor een tweede jaar op rij.

Rusland - Dima Bilan: Never let you go

Rusland doet ook zoals Roemenië pas mee aan het Songfestival sinds de jaren ‘90 en ook hier was de beginperiode niet echt succesvol. Wanneer de staatszender ORT in 2000 de organisatie van de preselecties op zich neemt, komt er beterschap met een 2e plaats in 2000 voor Alsou en een 3e plaats in 2003 voor T.A.T.U., die toen wel nog lesbisch waren. Vorig jaar kon Natalia Podolskaya nog aantreden in de finale, maar daar haalde haar nummer Nobody hurt no one slechts een 15e plaats, waardoor de jonge en volgens vrouwelijk volk heel knappe Dima Bilan moet starten vanuit de halve finale om Rusland een eerste overwinning te kunnen bezorgen. De hoop rust dus op zijn schouders en zijn song Never let you go, geschreven door Karen A. Kavaleryan en Irina A. R. Antonyan. Op het eerste zicht lijkt Dima Bilan terug zo’n wannabe poprock artiest te zijn die Rusland de voorbije jaren vaak stuurde, maar deze heeft wel een zeer aangename stem moet ik hebben. Alleen zit daar een beetje het probleem. Zijn stem is een beetje te zacht om dit nummer de nodige kracht en overtuigingskracht te kunnen geven. Bovendien is dit lied gepast om iets meer pathos er in te steken die er nu in zit. Niet overdadig want dat is niet goed, maar naar het einde toe mocht er een tweede stem bijkomen bijvoorbeeld of mocht hij het iets meer uitschreeuwen dat hij zijn liefje niet wilt verliezen. Hij kan dit nu nog trachten te bereiken via zijn live-performance, maar ik vrees ervoor dat hij dat niet in zijn stem heeft zitten. Daardoor blijft het nummer een beetje steken op het niveau van een aangenaam radiohitje. Geen slecht nummer dus, maar ook geen pottenbreker. Hierdoor zal het ook een dubbeltje op zijn kant worden vrees ik in de halve finale voor Dima.

Slovenië - Anzej Dezan: Mr. Nobody

En ook Slovenië debuteerde pas in 1993 op het grote Songfestival. Na een slechte start is het land toch weten uit te groeien tot een redelijk goede middenmoter die echter nog nooit echt heeft weet uit te blinken. Ook de travestieten van Setre hebben in 2002 niet voor een uitblinker kunnen zorgen. Na hun ging het zelfs bergaf met het land op het Songfestival en slaagde het er vorig jaar ook niet in om zich uit de halve finale te zingen. Dus debuteert de 19-jarige Anzej Dezan eveneens in de halve finale om het ticket finale te bemachtigen. Dit tracht hij te doen met Mr. Nobody, een song van Matjaz en Ursa Vlasic. Het nummer is heel verradelijk. Het begint namelijk heel kalm, maar vanaf het refrein wordt de song ineens een dansnummer waarin Abba, Deen en jawel Luminita Anghel & Sistem invloed op hebben gehad. Maar het nummer is ook heel verradelijk omdat het in het begin niet veel soeps lijkt, maar door de ritmeverandering en de opbouw van het nummer u toch maar mooi meesleept tot op het einde. Bovendien klinkt het refrein en voor het einde ook heel Eurosong wat zeker in bepaalde middens zeer geapprecieerd zal worden. De vraag blijft natuurlijk of de kijker niet te snel zal afhaken bij het rustige en verradelijke begin. Als men denkt dat dit een saai mid-tempo nummertje wordt en men de chips gaat bijvullen, dan gaat Anzej natuurlijk een beetje de mist in. Weet hij de aandacht toch te behouden, dan zit hij wel goed en zit een plaatsje in de finale er misschien wel in. Het wordt zoals Rusland een beetje een dubbeltje op zijn kant vermoed ik. Ik hoop alleen dat hij niet te enthousiast en blijgezind op het podium gaat staan zoals in zijn videoclip, want wie de tekst beluistert weet dat hij niet echt blij dient te zijn als de vrouw waar je van houdt u niet ziet staan. En het geblondeerde haar laat hij ook best achterwege, want dat is net een tikkeltje te gay, moet ik zeggen.

Spanje - Las Ketchup: Bloody Mary

Spanje is in tegenstelling tot de drie vorige landen een oude rot in het vak op het Songfestival en mag zich sinds 1997 een lid van The Big 4 noemen, zodat het land automatisch in de finale beland ongeacht hun resultaat. En wie de voorbije weken mijn Athene 2006-postjes las, weet dat het maar best was, want vorig jaar eindigen the big 4 alle vier onderaan het klassement. Voor Spanje was dat eventjes wennen, want algemeen bekeken kan Spanje toch al heel wat mooie resultaten voorleggen, met reeds twee overwinningen (1968 en 1969). De jaren ‘90 zorgden echter voor een serieuze dip in de resultaten, maar sinds de jaren 2000 gaat het weer beter met Spanje. Met dank aan Operacion Triunfo, de talentenjacht die razend populair was en ervoor zorgde dat de koppeling met de zoektocht voor een deelnemend liedje drie jaar op mekaar voor een top 10-notering zorgde. Vorig jaar stapte men echter van de formule af en werd het terug een gewone selectieprocedure. Alleen werd Brujeria van Son de Sol een heuse flop. Dit jaar koos TVE daarom terug voor hun gekende interne procedure en viel hun oog verrassend op Las Ketchup. Verrassend omdat Son de Sol vorig jaar wel op een tweedehandse Las Ketchup leek. Niettemin mag de groep dus van de Spaanse omroep hun kans wagen om met hun lied Bloody Mary, geschreven door Manuel Ruiz Gómez, een even groot succes te scoren als met hun hitsingle Asereje. Op het eerste gehoor lijkt dit niet te lukken, maar wanneer je het liedje een paar keer hoort, kruipt het toch maar lekker in uw oor. Toch heb ik een beetje een raar gevoel bij het liedje, omdat ik niet goed weet wat er van te denken. Het klinkt allemaal latin lounge, jazzy, bossa nova en zo, maar ik weet er nooit echt grip op te krijgen. Het nummer ademt een heel speciale sfeer uit moet ik zeggen. Alleen kan ik het toch ook niet echt slecht vinden omdat het zo onder je huid kruipt. Ik vrees alleen dat één luisterbeurt te weinig is om Spanje een goed resultaat te kunnen bezorgen en het nummer echt naar zijn waarde weten te beoordelen. Het heeft zijn tijd nodig om u te overtuigen. Maar het zal zeker opvallen wanneer het tussen dance- en Eurosonggeweld staat.

Zweden - Carola: Invincible

Als we het Songfestivalland bij uitstek moeten noemen, zijn er twee mogelijkheden. Ofwel noem je Ierland omwille van de meeste overwinningen, ofwel noem je Zweden omwille dat zij de meest succesvolle band uit het Songfestival hebben voortgebracht. Inderdaad, sinds Abba met Waterloo het Songfestival won en nadien een supergroep werd, wordt de muziek van het festival nog steeds met hen en hun land Zweden geassocieerd. Vooral sinds de jaren ‘90 toen er van een heuse Abba-revival kon gesproken worden. En de Abba-sound hielp het land ook aan hun vierde en laatste overwinning toen Charlotte Nilsson in 1999 de meeste punten kreeg voor Take me to your heaven. Die Zweedse pop heeft het land reeds knappe resultaten doen behalen, maar vorig jaar ging Martin Stenmarck uit de bocht met Las Vegas en is het land gedoemd tot de halve finale. Omdat men als Eurosongland bij uitstek dit niet zomaar kon laten gebeuren, heeft men via de razend populaire selectieprocedure Melodifestivalen gekozen voor oud-gediende Carola. Zij nam een eerste keer deel in 1983 en behaalde toen een derde plaats. 8 jaren later deed ze het nog beter en bezorgde Zweden een derde overwinning. 15 jaar moet ze het Zweedse Eurosonggevoel laten opwaaien met Invincible, een lied van Carola zelf samen met Thomas G:son, Bobby Ljunggren en Henrik Wikström. Het nummer is torenhoge favoriet op allerlei sites en ook de bezoekers van onze eigenste Eurosong.be verkozen Carola tot hun uiteindelijke favoriet. Zelf versta ik al die heisa niet echt goed, want ik vind dit maar een heel zwak nummer. Het klinkt een beetje als een Zweedse schlager die door een zangeres wordt gebracht wiens stem de tand des tijds niet heeft weten te doorstaan. Het klinkt allemaal een beetje ruw en schreeuwerig en kan mij op geen enkel moment weten te overtuigen. Ik vermoed dan ook dat de die-hard festivalliefhebbers het vooral fantastisch vinden omdat men Carola zo goed kent, maar ik denk dat de overgrote meerderheid van de kijkers van het festival die niet zo into Eurovision zijn dit wel eens genadeloos kunnen afstraffen. En eigenlijk hoop ik ook dat ze dit doen, want als men dit boven onze Kate Ryan verkiezen, scheelt er toch echt iets met het stemmende publiek. Carola mag dus dé favoriet bij uitstek zijn, bij mij doet ze evenveel als Patrick & Carinna. Niets dus.

7 weken heb ik de songs en videoclips van de kandidaten bekeken en bij Roemenië wist ik het meteen. Dit is hem! Dit wordt mijn grote favoriet. Ondertussen heb ik echter al gelezen dat Mihai het live niet echt kan waarmaken, waardoor ik ondertussen toch al een beetje meer ongeruster ben. Maar naast Roemenië moet ik zeggen dat Rusland, Slovenië en Spanje toch ook iets hebben. Het is allemaal iets minder overtuigend en twijfelend, maar in vergelijking met andere landen scoren ze goed in de middenmoot. En dus met een tikkeltje geluk, eventueel van de buurlanden, is een goed resultaat mogelijk. Alleen Zweden vind ik dus van deze vijf een serieuze afknapper en ik vind het onbegrijpelijk dat zoiets dan ook nog superfavoriet is voor de eindoverwinning. Nu ja, het is best dat men de meeste aandacht aan Carola besteedt, wat alleen maar een positief effect kan hebben wanneer België aantreedt in de halve finale en zo iets meer in een underdogpositie wordt geplaatst.

Voor meer info, audio en video verwijs ik graag naar www.eurovision.tv en www.eurosong.be.