Erdal ontloopt straf, ministers doen hetzelfde

Het parlementair debat rond de verdwijning van Fehriye Erdal leek wel een dovemansgesprek hoorde ik de radiojournalist van de VRT zeggen. De oppositie legt de ministers Onckelinx en Dewael het vuur aan de schenen, maar beiden bijten van zich af. Terwijl het debat in het parlement nog een tijdje zal nazinderen en later deze week de motie van wantrouwen tegen beide ministers oppositie tegenover meerderheid zal worden gestemd, blijven er veel vragen onbeantwoord. Kon Erdal preventief opgepakt worden of niet? Hoe is zij nu precies weten te ontsnappen? En vooral, waar zit ze nu?

Dat zijn allemaal vragen waar we misschien nog een antwoord op gaan krijgen, maar dat neemt niet weg dat vooral minister Dewael een belabberd figuur aan het slaan is. De minister vond het niet nodig om naar België terug te keren wanneer hij vernam dat een Turkse terroriste ontsnapte. Na veel aandringen van minister Onckelinx keert hij dan terug voor een persconferentie. Daar verkondigt hij met veel poeha dat er geen mogelijkheid bestond om Erdal preventief op te pakken. Hij kon dus weinig doen tegen de ontsnapping van Erdal, maar beloofde toch samen met minister Onckelinx een onderzoek in te stellen. Na de persconferentie keert hij op kosten van de Belgische staat terug naar zijn skioord. Zogezegd om zijn koffers persoonlijk te gaan pakken en zijn wagen terug te gaan halen. Andere bronnen zeggen dan weer dat hij zijn vakantie wou uitdoen, maar na een paar boze telefoontjes van de premier toch terugkeerde.

Na hetgene wat dit weekend en vandaag is bekendgemaakt, lijkt het er toch weer op dat beide ministers op de persconferentie logen of op zijn minst dingen achterhielden. De Staatsveiligheid zou namelijk meerdere malen aan het ministerie van Binnenlandse Zaken hebben laten weten dat mevrouw Erdal wou ontsnappen. Dat weerklonk anders donderdag niet uit de mond van de minister. Verder raakte ook al bekend dat Fehriye Erdal ondergedoken zat op een kamer boven het lokaal van haar terroristische organisatie. Daarnaast is er ook het artikel van de vreemdelingenwet die bepaalt dat iemand in uitzonderlijke gevallen kan opgepakt worden. Over de interpretatie hiervan is er nog heel wat discussie, maar blijkbaar waren er toch misschien mogelijkheden voor een preventieve arrestatie. Vandaag kwam CD&V dan ook met het bericht dat de minister vorig jaar wel nog twee Tsjechenen een maand lang preventief had opgepakt in aanloop van het bezoek van Poetin in Brussel. Hierop counterde minister Dewael dat er hier een mogelijke dreiging voor een aanslag aanwezig was. Maar die kans is natuurlijk klein bij een Turkse terroriste Erdal die ondermeer de dag nadien voor verboden wapenbezit werd veroordeeld.

De zaak Erdal vertoont een paar opvallende zaken. Minister Dewael leek eerst geen verantwoordelijkheid te willen nemen, maar ondertussen keert de ganse zaak tegen zich terwijl minister Onckelinx minder hard lijkt te worden aangepakt. Er klinkt dan ook weinig Waalse kritiek op deze zaak. En bovendien draagt hij wel een grote verantwoordelijkheid vermits hij degene is die iets kon doen tegen de ontsnapping van Erdal. Daarnaast merken we ook hoe stil het is uit de hoek van de premier en de rest van de regering. Vorige maand mocht Freya Van Den Bossche nog alleen in de arena na de zogenaamde slechte communicatie rond het stookoliedossier. Nu lijkt het wel dat de SP-A de VLD- en PS-ministers een koekje van eigen deeg wil geven. Er werd een klein ballonnetje losgelaten door Johan Vande Lanotte om de Staatsveiligheid bij de politiediensten te voegen, maar deze boodschap lijkt door het debat in de parlementaire commissie in de hoek te worden geduwd. Ondertussen is het ook duidelijk dat er in dit dossier heel wat fouten werden gemaakt. Fouten maken doet iedereen, maar zowel minister Dewael als minister Onckelinx willen hun fouten niet toegeven. Zelfs niet als zouden er zelfs documenten bestaan die aantonen dat Erdal al eens onder haar huisarrest is kunnen ontsnappen, terwijl minister Dewael nog steeds stelt dat Erdal de regels altijd correct volgde. Het zou nochtans ministerwaardig zijn mocht men op zijn minst al toegeven dat ze een fout hebben gemaakt. Het zou hun geloofwaardigheid, als ze die na deze zaak wel nog zouden hebben, wel degelijk ten goede komen. En het zou ook de geloofwaardigheid van de politiek ten goede komen. Maar blijkbaar blijft het persoonlijk doel primeren op het algemeen doel.