Ja! Het is tijd voor Johan
Combineer de bovenstaande titel en foto samen met het woord verkiezingen en u weet wie mijn voorkeur krijgt morgen. Een keuze die al geruime tijd vaststond en een keuze die ik in de toch wel makke campagne bevestigd zag. Voor mij is Johan Vande Lanotte de persoon die het best het land kan gaan leiden de komende vier jaar en het programma van SP.a-Spirit is volgens mij een goed en redelijk programma die vooral streeft naar meer gelijkheid, rechtvaardigheid, een socialere wereld en een betere wereld. Het moderne socialisme van de SP.a is een ideologie waar ik zeker achter sta en mijn stem morgen wordt dus zeker een bewuste stem. Toch zal het morgen geen zegetocht worden voor SP.a als we de peilingen mogen geloven en zullen ze flink verliezen in vergelijking met vier jaar geleden.
Nu, de keuze voor Johan komt niet alleen voort uit mijn linkse sympathieën. Neen, ze komt ook gewoonweg voort uit de andere mogelijkheden. Guy Verhofstadt heeft de voorbije acht jaar het land geleid en hij heeft dat met wisselend succes gedaan. Alleen zat hij in de eerste helft van zijn tweede ambtstermijn teveel met zijn hoofd in Europa dan bij zijn Belgisch ambt. In de tweede ambtshelft herpakte hij zich, maar kon hij toch niet meer overtuigen. Guy Verhofstadt is een bevlogen man, zeker in debatten. Maar hij weet mij niet meer te overtuigen. Hij zit boordevol plannen en enkele daarvan zijn zeker waardevol, maar hij heeft niet de kracht om ze ook daadwerkelijk door te zetten. Het lijkt altijd alsof hij al een nieuw ballonnetje heeft gevonden vooraleer het vorige nog maar de lucht in is. Bovendien zit er ook sleet op zijn onafhoudelijke positivisme. Positief denken is nodig, maar soms mag er iets meer realisme doorklinken. Neen, na acht jaar Guy is het tijd voor iets anders en ben ik een beetje uitgekeken op hem. Bovendien blijf ik het liberalisme nog teveel op de rijke man toegespitst blijven en blijft het te rechts voor mijn persoonlijke mening.
Yves Leterme aan de andere kant is voor mij geen optie. Hij heeft bij mij veel krediet verloren toen hij de 0110-concerten op de dag zelf nog veroordeelde. Het was een duidelijk signaal van een overwegend jong publiek, maar hij wou er niets mee doen. Hij keurde zelfs de concerten af uit vrees om Vlaams Belang-stemmers tegen het hoofd te stoten. En net op dat moment verloor hij mijn vertrouwen. De 0110-concerten waren belangrijk voor mij en ik steunde het initiatief ten volle. Om het dan zo vernederd te zien worden, dat deed toch pijn. Bovendien vind ik bij Leterme en CD&V ook een ruk naar rechts waarbij men echt de Vlaams Belang thema’s wil inpikken. En dat gaat een beetje ten koste van de meer sociale thema’s. Het gaat eerder over de snel-Belgwet dan over de groeiende armoede in België. De focus ligt teveel op rechts, terwijl ze vroeger zich nog meer centrum gedroegen. En tenslotte ben ik het natuurlijk ook niet altijd eens met standpunten van hen, zoals de ethische kwesties waar men toch vooral een conservatief standpunt behoudt en sommige zaken wil terugschroeven of de kerncentralekwestie waarbij men de mensen schrik wil aanjagen dat het licht uitgaat in 2015. Neen, ik vind hoe langer, hoe meer dat er een ranzig kantje aan Leterme en zijn partij zit. Hij is wel degelijk een toppoliticus die bekwaam is, daar niet van, maar echt vertrouwen doe ik hem toch niet meer.
Wie dus wel mijn volste vertrouwen krijgt morgen is Johan Vande Lanotte. Een zeer intelligent man met de nodige ervaring en ook de nodige betrouwbaarheid. Ik vind ook dat hij tracht de dingen altijd goed en degelijk uit te leggen zonder de mensen als echte dommeriken voor te houden. Hij blijft natuurlijk een echte politicus en een tacticus. Daarom ook dat hij zich soms niet aan bepaalde uitspraken houdt. Zo zei hij begin dit jaar nog dat hij niet wou gaan voor premier, maar de situatie noopte hem er toch toe om kandidaat te stellen wou hij en zijn partij niet tussen de plooien vallen. Daarom ook dat hij deze week zich boos maakte omwille van het feit dat er Open VLD en CD&V gesprekken met elkaar hadden. Alleen vind ik hem op dat punt misschien nog een beetje geforceerd overkomen. Maar voor de rest is het echt wel tijd voor Johan. Ik vind dat hij ontzettend veel dossierkennis heeft, hij degelijkheid en betrouwbaarheid uitstraalt en een perfecte consensusfiguur is om een regering te leiden. Hij is wel niet zo charismatisch als een Verhofstadt, maar aan de andere kant heeft hij ook niet het belerend vingertje van een Leterme.
Bovendien vind ik hem voor de juiste idealen strijden en denk ik dat hij met zijn partij een degelijk en redelijk verkiezingsprogramma heeft opgesteld. Het belangrijkste van hun campagne is iedereen aan het werk te krijgen want als iedereen werkt, werkt alles beter. Het is natuurlijk een populistische verkiezingsslogan, maar er schuilt wel een grote kern van waarheid in. Ik denk dat ons sociaal stelsel een ontzettend goed stelsel is, maar het kan alleen maar blijven voortbestaan als iedereen werkt. Ik wil niet dat ons land langzaamaan verglijdt naar een privatisering van de sociale zekerheid waarbij we naar Amerikaanse toestanden gaan. Ik vind het belangrijk dat iedereen, rijk of arm, kan genieten van een werkloosheidsuitkering als hij zonder werk valt, dat de ziekenhuiskosten voor iedereen betaalbaar moeten blijven, dat de mensen recht hebben op een goed pensioen. Iedereen, maar vooral de minder begoede in onze samenleving. Ik denk dat armoede een grote kwaal is die voor heel wat onrecht zorgt. En daar moeten we tegen vechten. Ik denk dat SP.a hiervoor nog steeds, aangevuld met Spirit en Groen!, het best toe in staat is om voor die idealen te vechten.
Het is dus vooral de ideologie van de partij die mij enorm aanspreekt en het programma zorgt voor zeven redelijke strijdpunten. Eén van de belangrijkste daarvan vind ik persoonlijk meer ontwikkelingshulp. Zelf gaat er elke maand een vast bedrag van mijn loon naar ontwikkelingsorganisaties die armoede bestrijden in arme landen. Iets wat ik mij als Westerse rijke verplicht toe voel. Ik vind dat er van overheid uit ook een grotere inspanning mag worden gemaakt en dat we op zijn minst naar 0,7% van het bruto nationaal product mogen gaan qua ontwikkelingshulp. En dat mag zeker gecompenseerd worden door minder te investeren in wapens en leger. Ik zou heel ontgoocheld zijn mocht de SP.a in de volgende regering stappen en dat punt niet in de regeringsverklaring hebben laten opnemen. Ik besef ook dat zo’n verklaring een consensus is waarbij iedereen water bij de wijn moet doen, maar de ontwikkelingshulp moet op zijn minst al naar omhoog.
Het strijden naar gelijke kansen, het opkomen tegen onrechtvaardigheid, het opnemen voor de minder bedeelde, de strijd voor het milieu, het streven naar een betere ontwikkelingshulp, …. Ik denk dat ik morgen een bewuste keuze zal maken. Het is geen bolletje kleuren om een bolletje te kleuren. Ik heb wel degelijk nagedacht over wie mijn stem moet krijgen en over wie het best die idealen kan waar maken. Ik hoop dat morgen iedereen een even bewuste keuze zal en kan maken. Ik vraag niet om hetzelfde te stemmen als mij. Iedereen heeft andere idealen en wereldopvattingen. Maar ik hoop dat je geen bolletje kleurt om te kleuren. Dat vind ik zonde. Je hebt in dat geval nog enkele uren de tijd om er eens rustig over na te denken en op beide zenders heb je nog een laatste debat.
Nu, de keuze voor Johan komt niet alleen voort uit mijn linkse sympathieën. Neen, ze komt ook gewoonweg voort uit de andere mogelijkheden. Guy Verhofstadt heeft de voorbije acht jaar het land geleid en hij heeft dat met wisselend succes gedaan. Alleen zat hij in de eerste helft van zijn tweede ambtstermijn teveel met zijn hoofd in Europa dan bij zijn Belgisch ambt. In de tweede ambtshelft herpakte hij zich, maar kon hij toch niet meer overtuigen. Guy Verhofstadt is een bevlogen man, zeker in debatten. Maar hij weet mij niet meer te overtuigen. Hij zit boordevol plannen en enkele daarvan zijn zeker waardevol, maar hij heeft niet de kracht om ze ook daadwerkelijk door te zetten. Het lijkt altijd alsof hij al een nieuw ballonnetje heeft gevonden vooraleer het vorige nog maar de lucht in is. Bovendien zit er ook sleet op zijn onafhoudelijke positivisme. Positief denken is nodig, maar soms mag er iets meer realisme doorklinken. Neen, na acht jaar Guy is het tijd voor iets anders en ben ik een beetje uitgekeken op hem. Bovendien blijf ik het liberalisme nog teveel op de rijke man toegespitst blijven en blijft het te rechts voor mijn persoonlijke mening.
Yves Leterme aan de andere kant is voor mij geen optie. Hij heeft bij mij veel krediet verloren toen hij de 0110-concerten op de dag zelf nog veroordeelde. Het was een duidelijk signaal van een overwegend jong publiek, maar hij wou er niets mee doen. Hij keurde zelfs de concerten af uit vrees om Vlaams Belang-stemmers tegen het hoofd te stoten. En net op dat moment verloor hij mijn vertrouwen. De 0110-concerten waren belangrijk voor mij en ik steunde het initiatief ten volle. Om het dan zo vernederd te zien worden, dat deed toch pijn. Bovendien vind ik bij Leterme en CD&V ook een ruk naar rechts waarbij men echt de Vlaams Belang thema’s wil inpikken. En dat gaat een beetje ten koste van de meer sociale thema’s. Het gaat eerder over de snel-Belgwet dan over de groeiende armoede in België. De focus ligt teveel op rechts, terwijl ze vroeger zich nog meer centrum gedroegen. En tenslotte ben ik het natuurlijk ook niet altijd eens met standpunten van hen, zoals de ethische kwesties waar men toch vooral een conservatief standpunt behoudt en sommige zaken wil terugschroeven of de kerncentralekwestie waarbij men de mensen schrik wil aanjagen dat het licht uitgaat in 2015. Neen, ik vind hoe langer, hoe meer dat er een ranzig kantje aan Leterme en zijn partij zit. Hij is wel degelijk een toppoliticus die bekwaam is, daar niet van, maar echt vertrouwen doe ik hem toch niet meer.
Wie dus wel mijn volste vertrouwen krijgt morgen is Johan Vande Lanotte. Een zeer intelligent man met de nodige ervaring en ook de nodige betrouwbaarheid. Ik vind ook dat hij tracht de dingen altijd goed en degelijk uit te leggen zonder de mensen als echte dommeriken voor te houden. Hij blijft natuurlijk een echte politicus en een tacticus. Daarom ook dat hij zich soms niet aan bepaalde uitspraken houdt. Zo zei hij begin dit jaar nog dat hij niet wou gaan voor premier, maar de situatie noopte hem er toch toe om kandidaat te stellen wou hij en zijn partij niet tussen de plooien vallen. Daarom ook dat hij deze week zich boos maakte omwille van het feit dat er Open VLD en CD&V gesprekken met elkaar hadden. Alleen vind ik hem op dat punt misschien nog een beetje geforceerd overkomen. Maar voor de rest is het echt wel tijd voor Johan. Ik vind dat hij ontzettend veel dossierkennis heeft, hij degelijkheid en betrouwbaarheid uitstraalt en een perfecte consensusfiguur is om een regering te leiden. Hij is wel niet zo charismatisch als een Verhofstadt, maar aan de andere kant heeft hij ook niet het belerend vingertje van een Leterme.
Bovendien vind ik hem voor de juiste idealen strijden en denk ik dat hij met zijn partij een degelijk en redelijk verkiezingsprogramma heeft opgesteld. Het belangrijkste van hun campagne is iedereen aan het werk te krijgen want als iedereen werkt, werkt alles beter. Het is natuurlijk een populistische verkiezingsslogan, maar er schuilt wel een grote kern van waarheid in. Ik denk dat ons sociaal stelsel een ontzettend goed stelsel is, maar het kan alleen maar blijven voortbestaan als iedereen werkt. Ik wil niet dat ons land langzaamaan verglijdt naar een privatisering van de sociale zekerheid waarbij we naar Amerikaanse toestanden gaan. Ik vind het belangrijk dat iedereen, rijk of arm, kan genieten van een werkloosheidsuitkering als hij zonder werk valt, dat de ziekenhuiskosten voor iedereen betaalbaar moeten blijven, dat de mensen recht hebben op een goed pensioen. Iedereen, maar vooral de minder begoede in onze samenleving. Ik denk dat armoede een grote kwaal is die voor heel wat onrecht zorgt. En daar moeten we tegen vechten. Ik denk dat SP.a hiervoor nog steeds, aangevuld met Spirit en Groen!, het best toe in staat is om voor die idealen te vechten.
Het is dus vooral de ideologie van de partij die mij enorm aanspreekt en het programma zorgt voor zeven redelijke strijdpunten. Eén van de belangrijkste daarvan vind ik persoonlijk meer ontwikkelingshulp. Zelf gaat er elke maand een vast bedrag van mijn loon naar ontwikkelingsorganisaties die armoede bestrijden in arme landen. Iets wat ik mij als Westerse rijke verplicht toe voel. Ik vind dat er van overheid uit ook een grotere inspanning mag worden gemaakt en dat we op zijn minst naar 0,7% van het bruto nationaal product mogen gaan qua ontwikkelingshulp. En dat mag zeker gecompenseerd worden door minder te investeren in wapens en leger. Ik zou heel ontgoocheld zijn mocht de SP.a in de volgende regering stappen en dat punt niet in de regeringsverklaring hebben laten opnemen. Ik besef ook dat zo’n verklaring een consensus is waarbij iedereen water bij de wijn moet doen, maar de ontwikkelingshulp moet op zijn minst al naar omhoog.
Het strijden naar gelijke kansen, het opkomen tegen onrechtvaardigheid, het opnemen voor de minder bedeelde, de strijd voor het milieu, het streven naar een betere ontwikkelingshulp, …. Ik denk dat ik morgen een bewuste keuze zal maken. Het is geen bolletje kleuren om een bolletje te kleuren. Ik heb wel degelijk nagedacht over wie mijn stem moet krijgen en over wie het best die idealen kan waar maken. Ik hoop dat morgen iedereen een even bewuste keuze zal en kan maken. Ik vraag niet om hetzelfde te stemmen als mij. Iedereen heeft andere idealen en wereldopvattingen. Maar ik hoop dat je geen bolletje kleurt om te kleuren. Dat vind ik zonde. Je hebt in dat geval nog enkele uren de tijd om er eens rustig over na te denken en op beide zenders heb je nog een laatste debat.
Labels: actualiteit, politiek
posted by Filip at 4:58 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home