Te moe voor een postje

De titel zegt al genoeg zeker. De slavendrijvers van mijn werk, klanten als bazen, hebben mij vandaag serieus uitgeput. En daarenboven nu nog twee uur en half thuis moeten zitten werken om ervoor te zorgen dat ik de deadlines ga halen. Gelukkig is het bijna weekend en wordt het goed weer. Dat kan ook niet anders, want ons Sabine is terug bij het weer. Jammer genoeg gaan we nu het weer uit de Balkan niet meer zien, want ze zal er weer met haar balkon voor staan, maar soit, we leven er toch niet. Bovendien was het secretaressedag vandaag en hoewel we boekhouders zijn, krijgen wij ook een presentje. En ja hoor, een fles champagne voor het goede werk. En wie drinkt er hier weer geen alcohol? Inderdaad, uw nederige blogschrijver. Het is de attentie die telt, maar die cheque van vorig jaar vond ik toch veel leuker. Pfff, werk hé, het is toch ook voor niets goed. Ge moet er vroeg voor opstaan, ge moet er het grootste gedeelte van uw dag doorbrengen, ge krijgt er stress van en ge krijgt dan nog eens cadeaus waar ge niets mee kunt aanvangen. Voor niets goed, behalve de laatste dag van de maand wanneer het loonbriefje op uw bureau ligt. Gelukkig is dat volgende week alweer het geval. Allez, mannekes, ik ga jullie eens laten voor vandaag, want ik ben doodmoe. Nog een TV-serie op dvd meepikken en nadien misschien nog de gewone programma's en dan dodo'ke doen. Salutjes hé en tot ne volgende. Kusje kusje kusje.