Athene 2006: De liedjes - deel 4

Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië - Elena Risteska: Ninanajna

Macedonië is een jonge telg in het Eurosonggebeuren, maar heeft nog niet echt veel succes gehad. Zeker niet in de beginjaren, maar de laatste twee jaar slagen ze er wel in om betere resultaten voor te brengen. Zo hebben ze de afgelopen twee jaar telkens perfect de halve finale weten te doorstaan, maar strandden ze in de finale telkens naast de ereplaatsen. En dus moet na Martin Vucic nu ook Elena Risteska eerst de halve finale weten te doorstaan en dan hopen dat men wel eens de top 10 in de finale behaalt. Elena, alweer een ontdekking uit een talentenjacht à la Idool, doet dit met het nummer Ninanajna, een compositie van Darko Dimitrov en Rade Vrcakovski. Het nummer bevat zoals zovele andere heel wat elementen van goed scorende nummers van de voorbije jaren. Zo komt ook hier Ruslana alweer eens piepen, maar het lied bevat ook referenties naar de Griekse inzendingen van Sakis Rouvas en Helena Paparizou. Alleen kan dit lied mij op het eerste gehoor meer boeien dan dat die twee laatste tijdens hun deelname hebben gedaan. En dat komt vooral door de intro die de aandacht naar u toetrekt en u curieus maakt voor wat volgt. Het vervolg stelt dan een beetje teleur door die vele verwijzingen naar deelnemers van de voorbije jaren, maar het lied kruipt toch maar mooi verder in uw oor en kan zo drie minuten lang de aandacht vasthouden. Ik denk dat dit dan ook één van de kanshebbers is om naar de finale door te stoten en dus een concurrent voor Kate Ryan is wanneer dit ook op het podium qua choreografie en qua live zingen goed kan gebracht worden. Want het is aanstekelijk, het heeft een goed refrein en het lied is goed opgebouwd. En de mooie verschijning van Elena zal waarschijnlijk ook wel een paar punten opleveren. Uitkijken dus, Kate, voor Macedonië!

Duitsland - Texas Lightning: No No Never

Duitsland is één van de zeven stichtende Songfestivallanden en mag zich sinds 1999 één van de big 4 noemen, wat niet alleen betekent dat ze een grote financiële bijdrage leveren aan organisator EBU, maar dat ze ook hierdoor elk jaar rechtstreeks geplaatst zijn voor de finale. En net als de drie andere Big 4-landen is dat een meevaller, want toeval of niet, de big 4 waren vorig jaar de last 4 in het eindklassement van de finale. De hoop is nu gevestigd op de countrygroep Texas Lightning om Duitsland 24 jaar na Nicole’s Ein bisschen frieden een nieuwe overwinning te bezorgen en dat met hun eigen geschreven nummer No No Never. Duitsland heeft de laatste jaren al vaak heel a-typische eurosongnummers gestuurd, maar in tegenstelling tot andere landen toch met minder succes. Het kiezen voor typische Texaanse country wordt dan ook een heel risico. Op het eerste gehoor kan het lied mij niet echt overtuigen. Het probeert aan mij te trekken, maar ik ben niet echt mee met het nummer. Misschien ligt het aan het feit dat het lied een hele tijd aan hetzelfde tempo voorschrijdt of misschien had ik iets meer jihaa! gewild. Nu blijf ik een beetje tussen goed en minder goed zweven en heeft het lied misschien meerdere beluistermomenten nodig om de klik te kunnen maken. Alleen heeft men op het Songfestival maar 1 beurt en wordt het dus een beetje koffiedik kijken voor het resultaat. Zelf ben ik dus geen liefhebber van dit lied, maar misschien dat Europa wel meer countrygetint is dan mezelf.

Griekenland - Anna Vissi: Everything

Griekenland deed voor de eerste keer mee in 1974 en heeft meer dan dertig jaar moeten wachten voor een eerste overwinning. Dat gebeurde dus vorig jaar met Helena Paparizou en haar My number one. Daarvoor was Griekenland nooit echt een hoogvlieger, maar sinds we de 21ste eeuw zijn binnengewandeld doet Griekenland opmerkelijk goed. Zo eindigde Antique met Die for you in 2001 nog op een derde plaats (terwijl dit nog twee plaatsjes hoger had mogen eindigen) en ook Sakis Rouvas haalde brons in 2004 (maar die mocht gerust derde laatste worden dat jaar). En door Helena’s overwinning strijkt het circus dus dit jaar neer aan de Acropolis en mag Anna Vissi voor haar thuispubliek optreden met Everything, een song van Nikos Karvelas. In tegenstelling tot het muzikale geweld van de voorbije jaren heeft Griekenland dit jaar gekozen voor een passionele rockballad. Nu, ballades zijn nooit echt mijn ding geweest tijdens het Songfestival en het moet al een heel straffe ballade zijn om mijn 12 points te krijgen. Anna Vissi doet ontzettend haar best, maar net niet genoeg om dit mijn favoriet lied te noemen. Toch doet dit geen afbreuk dat dit een sterkte en passionele ballade is. De stem van Anna Vissi doet vaag denken aan Bonnie Tyler, al ben ik geen fan van haar duidelijk hoorbare adem nemen in het refrein. Maar het lied wordt met zoveel emotie gebracht, dat het bijna fatalistisch wordt op het einde. Geen typische Disney-ballad dus, maar een ballad met ballen. Ik ben benieuwd wat het zal doen op 20 mei. Ik vermoed geen winnaar, maar ik zie het, mede omdat het het organiserende land is, toch nog hoog scoren in het eindklassement.

Ijsland - Silvia Night: Til hamingju ísland (“Congratulations”)

Ijsland deed pas voor de eerste keer mee in 1986 toen de openbare omroep van zichzelf vond dat ze voldoende technische knowhow had om het festival te kunnen organiseren. Helaas voor Ijsland is dat nog niet gebeurd, al was het in 1999 bijna raak toen Selma met All out of luck een knappe tweede plaats behaalde. Vorig jaar mocht deze zelfde Selma het nog eens proberen met If I had your love. Toen werd ze een favoriete genoemd gezien haar succes in 1999, maar het werd een afknapper van formaat met een zestiende plaats in de halve finale. Mag dit een les wezen voor de Zweedse inzending Carola. Dit jaar mag de ietwat excentrieke Silvia Night het eens proberen. In eigen land een gevierde TV-ster waardoor ze met 70% van de stemmen de Ijslandse finale won. Haar liedje Til hamingju ísland is geschreven door Regina Ósk en Friarik Ómar. Oorspronkelijk zou het in het Ijslands gezongen worden, maar voor het grote festival zou men toch opteren voor de Engelse versie Congratulations. Nu qua egotripperij kan dit liedje wel tellen, want Silvia Night voorspelt hier haar eigen overwinning en zingt zelf dat ze de favoriete mens van God is. Wat meteen duidelijk maakt dat men deze inzending niet al te serieus moet opnemen en dat Ijsland dit jaar probeert punten te sprokkelen met een humoristische knipoog op het hele festival. En dat zou wel eens best kunnen lukken, want soortgelijke clowns hebben in het verleden al heel wat punten kunnen sprokkelen. Dus al deze evolutie zich verderzet, mag Silvia Night ook al gaan hopen op een beter resultaat in de halve finale dan Selma van vorig jaar. Muzikaal gezien stellen deze liedjes vaak niet echt veel voor en Congratulations is ook niet echt bepaald een hoogvlieger te noemen, mede dankzij het irritante stemgeluid waarmee Silvia Night zingt. Maar dat is dus niet de bedoeling van Silvia. Ze wil niet met het beste liedje afkomen, ze wil niet de beste zangeres van de wedstrijd zijn, maar ze wil wel het publiek entertainen. En hierin zal ze slagen als ze het excentrieke weet door te trekken naar haar podiumact. Dan kan ze misschien op vele punten hopen, maar ik hoop dat ze niet verwacht dat de mensen nadien ook haar single gaan kopen. Daarvoor zijn er heel wat betere liedjes in de competitie.

Ierland - Brian Kennedy: Every song is a cry for love

Ierland is het Eurosongland bij uitstek met 7 overwinningen, waarvan 2 door Mister Eurovision Johnny Logan en maar liefst 4 overwinningen in de jaren ‘90 met Eimear Quinn als laatste met het prachtige The Voice. Maar ook toen Ierland niet won, eindigde het land vaak in de top 10 van het eindklassement. De nieuwe eeuw bracht daar echter verandering in en de laatste jaren sputtert de motor van het land enorm op het Songfestival en lijkt het op een haar na dood kwestie resultaten. Vermits Donna & Joseph vorig jaar de finale niet wisten te bereiken met hun Love?, zal Brian Kennedy daarom vanuit de halve finale terug moeten proberen een nieuwe glorieperiode voor Ierland te bezorgen. Brian Kennedy is één van meest bekende Ierse artiesten en heeft in het verleden al samengewerkt met Van Morrison, Ray Charles en Bob Dylan. Ierland vestigt dan ook vanzelfsprekend hun hoop op Every song is a cry for love, geschreven door Brian Kennedy himself. Het lied is een traditionele ballade van de oude school die daardoor misschien soms ietwat gedateerd overkomt. Alleen is the old school approach meestal nog de beste aanpak voor een ballade. Het is dus een heel klassiek opgebouwde ballade die met enorm veel klasse wordt gebracht. En met deze kwaliteit heeft Ierland de voorbije jaren heel wat mensen kunnen overtuigen. En hij weet mij met deze old school approach ook te overtuigen en ik vind het zelfs beter dan de moderne rockballade van Griekenland. Men grijpt dus terug naar het verleden, maar men doet op een heel knappe en slimme manier dat Brian Kennedy net als Chiara vorig jaar voor een knap resultaat kan zorgen. En dat maakt dat wederom hij een geduchte concurrent wordt voor Kate Ryan tijdens de halve finale.

Wederom 5 nieuwe liedjes gehoord en het is een beetje 50/50 qua voorkeur. Macedonië is een vlot popdeuntje dat zo makkelijk in uw oor kruipt dat je er direct mee weg bent en u een goed gevoel geeft en de drang om mee te zingen. Ierland daarentegen is van zo’n degelijke kwaliteit dat je er niets op aan te merken hebt en je hoopt dat het een knap resultaat behaalt. Griekenland tenslotte is zo’n gevoelig en passioneel nummer dat het u meetrekt in het nummer en voor een verrassende knock-out kan zorgen. Toch verkies ik wel Ierland boven Griekenland qua ballade. Duitsland en Ijsland zijn een beetje vreemde eenden in de bijt en vaak kunnen die op mijn mededogen rekenen, alleen slagen deze twee landen er niet in om genoeg sympathie op te wekken bij mij. Toch wordt het elke week duidelijker en duidelijker dat het voor België wederom geen makkelijke klus gaat worden en dat de sfeer van de avond zelf ontzettend veel gaat bepalen.

Voor meer info, audio en video verwijs ik graag naar www.eurovision.tv en www.eurosong.be.