Athene 2006: De liedjes - deel 3

Denemarken - Sidsel Ben Semmane: Twist of love

Denemarken doet reeds mee aan het Songfestival sinds 1957 en heeft reeds twee maal het festival gewonnen, in 1963 met Grethe & Jorgen Ingmann (Dansevise) en recentelijk in 2000 met The Olsen Brothers (Fly on the wings of love). Ondanks de lage verwachtingen vorig jaar verraste Jakob Sveistrup compleet en haalde hij een tiende plaats in de finale, wat betekent dat Denemarken dit jaar rechtstreeks geplaatst is voor dit jaar’s finale. Het land koos unaniem voor de 17-jarige Sidsel Ben Semmane, waardoor zij de jongste deelneemster voor Denemarken ooit is. Het liedje Twist of love is van de hand van Niels Drevsholt, die de afgelopen jaren al enkele liedjes voor de nationale finale schreef, maar dit wordt zijn eerste song voor de Europese finale. Twist of love is een pretentieloos popnummer met een grote twistinvloed en een kleine country-invloed. Het nummer kenmerkt zich door een aangename melodie, een ietwat ruwe en country-achtige stem, een rustig kabbelende opbouw, ... en vooral dat het geen vliegen kwaad doet. En ik vermoed dat Denemarken hiermee tracht te bekomen wat Jakob Sveistrup vorig jaar heeft gerealiseerd. Toen was het nog met het onwaarschijnlijke UB40-reggae, nu probeert men het met het al even onwaarschijnlijke Chubby Checker-twist. Niemand zal echt verwachten dat dit meedingt voor de overwinning, maar het kan toch verrassen. Want net als vorig jaar is Twist of love een degelijk nummer dat er weliswaar niet echt uitspringt, maar die toch jong en oud kan aanspreken. En als het goed gebracht wordt, kan het misschien wel weer in de top 10 eindigen. Twist of love kan dus een gevaarlijke outsider worden in de finale, maar zelf vind ik het een goede middenmoter.

Estland - Sandra Oxenryd: Through my window

Estland doet maar pas sinds 1994 mee, maar heeft al heel wat successen gekend op het Songfestival en slaagde er ook in om in 2001 als eerste voormalige Oostblokland het Songfestival te winnen met Everybody door Tanel, Dave & 2XL, een winnaar die we al lang vergeten zijn wegens een te hoog onbenul-gehalte. De laatste drie jaar lukt het echter niet meer zo goed voor Estland en moeten ze dus wederom eerst de halve finale weten te overleven. Om hun kansen te verhogen hebben ze dit jaar gekozen voor de Zweedse Sandra Oxenryd, kwestie van toch enkele Scandinavische punten binnen te rijven. Daarnaast heeft men voor de song Through my window ook een hele rits liedjesschrijvers geëngageerd, nl. Pearu Paulus, Ilmar Laisaar, Alar Kotkas en Jana Hallas, die eerder al voor goede scores zorgden met Ines (2000) en Sahlene (2002). Het resultaat is een echt Eurosongnummer met een melodie die wel héél dicht leunt bij Does your mother know van Abba. Maar zulke dingen scoren nog altijd, kijk maar het succes van de musical Mama Mia. Daarnaast ben je zo mee met het refrein dat je het de tweede keer al kan meezingen en dat het echt blijft hangen. De zangeres kan een nicht van Agnetha van Abba of van Charlotte Nilsson zijn, maar lijkt ook even goed te kunnen zingen (al moeten we de live nog afwachten). Kortom, dit is een liedje met zo’n hoog Songfestivalgehalte en Zweedse toets dat ik nu al zou beven mocht ik Kate Ryan heten. En vermits dit meer Abba is dan dance, zal de oude kijker ook meer geneigd zijn om voor Estland dan voor België te kiezen vermoed ik. Een serieuze kanshebber dus die ik ook best kan smaken.

Finland - Lordi: Hard rock hallelujah

Finland is nooit echt een hoogvlieger geweest op het songfestival en vertoefde net als België vaak in de onderste regionen van het klassement. Sinds haar deelname in 1961 heeft het land dan ook nog nooit het festival gewonnen en voor de laatste goede prestatie moeten we al teruggaan naar 1989 toen Anneli Saaristo met La Dolce Vita nog een zevende plaats wist te behalen. Vermits niets echt lukte voor Finland heeft men dit jaar gekozen om het roer helemaal om te draaien en dus mag de hard rock-band Lordi het eens proberen. Dat ze zullen opvallen staat nu al vast want de groep lijkt wel weggelopen uit de Lords of the Rings waar ze nog de slechteriken mochten spelen. De song Hard rock hallelujah is helemaal van de hand van Lordi zelf. Ik geef toe dat ik met een bang hartje luisterde naar de song (en keek naar de foto’s van de groep). Maar kijk, Hard rock hallelujah is een heel aardige song geworden, met een goede en open melodie die hierdoor weinig mensen gaat afstoten. Het lied zit heel goed ineen, al vrees ik dat de live-performance nog voor roet in het eten kan zorgen. Nu valt het nog mee met het schreeuwerige en ik hoop dat het ook op het podium in Athene zo zal zijn. Wanneer de song te schreeuwerig wordt gebracht, gaat het wel kijkers afschrikken. Maar de gewone radio edit klinkt best wel lekker, tegendraads en catchy. En wie dacht dat zulke dingen niet zouden scoren op het Songfestival, moet de resultaten van vorig jaar nog maar eens bekijken waar de glamrock van Noorwegen en de oma-rock van Macedonië respectievelijk negende en zesde eindigde. Rock leeft dus op het Songfestival en dat zullen we met Lordi zeker geweten hebben. Al zal voor deze inzending wel het label Kinderen verboden te kijken moeten meekrijgen, willen ze geen nachtmerries overhouden aan Lordi.

Frankrijk - Virginie Pouchin: Il était temps

Frankrijk is één van de Big 4 van het Songfestival, één van de grote geldmachines achter het Songfestival en daarmee ook steeds rechtstreeks geplaatst in de finale. En misschien maar best ook, want de resultaten de laatste jaren zijn niet echt schitterend meer en vorig jaar haalde Ortal zelfs nog de laatste plaats. Frankrijk moet dus duidelijk op zoek naar een nieuwe adem op het Songfestival in de hoop hen zo een zesde overwinning te bezorgen. De hoop is gevestigd op Virginie Pouchin. Zij zou eerst meedoen met het nummer Vous c’est nous, maar er werd op het laatste nippertje nog gekozen voor Il était temps, eveneens van de hand van de Rwandees Corneille. Maar of dit wel zo’n goed idee was, valt nog af te wachten. Frankrijk kiest meestal wel iets wat typisch Frans is, alleen heeft de rest van Europa daar vaak weinig binding mee. En dat is ook het geval bij dit liedje dat we ook in de categorie Franse chanson kunnen rekenen. Op de zangkwaliteiten van Virginie valt weinig op aan te merken, net als op de compositie van Corneille, maar het weet mij toch niet echt te boeien. Het is mooi dat Frankrijk zijn eigenheid wil behouden en de single zal in de nationale hitlijsten wel scoren, maar men zal meer energie in de selectieprocedure mogen steken wil men nog eens scoren op het Songfestival. Want dat zie ik toch niet echt gebeuren met dit indommel-liedje. Gelukkig kan Frankrijk niet degraderen naar de halve finale, maar snijdt men ondertussen wel in eigen vel. Want als dit weer slecht scoort, zal men weer dreigen met de geldkraan dicht te draaien. In plaats van chantage zou men beter eerst eens een goed liedje sturen.

De voorbije weken heb ik nog maar weinig concurrentie gehoord voor Kate Ryan, althans op papier, maar na deze vier inzendingen liggen de kaarten toch enigszins anders. Het wordt vooral uitkijken voor Estland en Finland die wel eens punten kunnen weggraaien onder de voeten van Kate Ryan. Daarnaast heb ik ook al een paar kandidaten gehoord die de volgende weken nog aan bod komen en het lijkt allemaal geen makkelijke klus meer te worden. Ik hoop natuurlijk nog altijd op dat goede resultaat, maar ik blijf realistisch en vermoed dat het waarschijnlijk nog een dubbeltje op zijn kant gaat worden om de top 10 van de halve finale te halen en zo door te stoten naar de finale. Ik hoor een paar goede underdogs en dit gecombineerd met onze slechte punten-krijgen-ervaring van de afgelopen jaren hoop ik dat de promotietournee in Europa de nodige vruchten gaat opleveren. Want we gaan ze nodig hebben!