Op zoek naar een nieuwe president - Potomac Tuesday

Obama blijft de overwinningen aan elkaar rijgen. Hij mag terug drie staten op zijn naam zetten en op deze manier springt hij over Hillary Clinton in de algemene tussenstand. Hij stond al aan de leiding bij de gewone afgevaardigden, maar door zijn zegereeks versterkt hij zijn positie. Hij heeft nu 1.059 afgevaardigden verzameld, terwijl Clinton steeds verder achterop hinkt met 956 afgevaardigden. De superafgevaardigden kunnen die voorsprong niet teniet doen. In de algemene tussenstand heeft hij nu 1.215 stemmen bij elkaar gewonnen voor de nationale conventie, terwijl Clinton volgt met 1.190 stemmen. Daarbij moeten we dus nog eens herhalen dat die superafgevaardigden hun stem nog steeds kunnen veranderen. Ondertussen ziet het er naar uit dat wel geen van beiden kandidaten de nodige 2.025 stemmen bij elkaar zullen krijgen tegen augustus. Het gonst dan ook van de geruchten dat midden maart, na de voorverkiezing in de grote staten Ohio en Texas, er een compromis tussen beiden zal uitgewerkt moeten worden. Als Clinton verliest in Ohio en Texas zal de druk op haar vergroten om een stapje opzij te zetten. Wint ze die twee staten toch wordt het koffiedik kijken naar wat het compromis kan worden.

Maar ondertussen beleeft Barack Obama dus zijn glorieperiode of momentum. En steeds meer en meer begint hij alle bevolkingsgroepen achter zich te krijgen en wordt zijn volksbeweging groter. Dat bewees de exit-polls gisteren. En dat is meteen slecht nieuws voor Clinton, want ze verliest steeds meer aanhang in die bevolkingsgroepen waar ze in januari nog sterk scoorde. Haalde zij bij de voorverkiezingen in januari nog vaak de stem van de ouderen, dan scoort Obama momenteel goed in alle bevolkingsgroepen. Hij heeft de groep 45-60 bij Clinton kunnen wegkapen en staat quasi gelijk in de bevolkingsgroep boven de 65. Daarnaast werd Obama vaak verweten dat hij enkel goed scoorde bij de middenklasse, terwijl de laaggeschoolden en de mensen met een lager loon voor Clinton zouden stemmen. De exit-polls gisteren maken komaf met dat beeld. Obama scoort heel overtuigend bij de middenklasse én de lagere klasse en kan ook een meerderheid van de laaggeschoolden achter zich scharen. Maar niet alleen op demografisch gebied vergaat het Clinton minder, ze verliest ook steeds meer terrein op het gebied van verkiezingsthema’s. De voorverkiezingen in januari toonden aan dat mensen wakker lagen van de economie en daarbij vaak voor Clinton kozen. Maar dat is nu helemaal veranderd. Nu scoort Obama het best op bezorgdheidspunt nummer 1. En Clinton hamerde de voorbije weken ook vaak op haar programmapunt qua gezondheidszorg, maar ook dat gebied moet ze aan Obama overlaten. Het feit dat Obama dus goed scoort qua economie en bij de lagere klasse kan Clinton wel eens in de problemen brengen in Ohio, waar ze hoopt dat de arbeidersklasse massaal voor haar gaat kiezen. De polls zullen haar een slapeloze nacht hebben bezorgd en ondertussen raakte bekend dat ze terug een medewerker in haar campagneteam heeft ontslaan en vervangen door een nieuw gezicht.

Bij de Republikeinen haalde John McCain de Potomac staten binnen en komt hij weer dichter bij 1.191 afgevaardigden die nodig zijn om de presidentiële nominatie op zak te krijgen. Huckabee blijft proberen, maar zijn inspanningen zijn een maat voor niets. Toch blijft hij de conservatieve kiezers aanspreken, wat duidelijk naar voren kwam in Virginia waar hij 40% van de stemmen haalde, en dit blijft een pijnlijk punt voor John McCain. Hij slaagt er nog steeds niet in de harten van de conservatieven te veroveren. Met zijn nominatie krijgen we bij de Republikeinen een ideologische discussie binnen de partij en dat kan hem zuur opbreken. Een conservatieve vice-president lijkt de beste voorzet op slagen te zijn. En in dat kader probeert Huckabee misschien zijn vel wel duur te verkopen door te weigeren uit de race te stappen. Feit is alvast dat er dus niet alleen bij de Democraten een compromis uit de bus zal moeten vallen, ook bij de Republikeinen zal dit het geval moeten worden.