Op zoek naar een nieuwe president - Tsunami Tuesday

Super Tuesday leverde 1 grote winnaar op. John McCain neemt een beslissende voorsprong op zijn tegenstanders en heeft de nominatie bij de Republikeinen binnen handbereik. Hij moet nog een laatste recht stuk nemen en hij kan zich al richten op de presidentiële campagne. En daarbij kan hij met de grootste glimlach naar toeleven, want terwijl zijn partij de rangen kan sluiten rond hem, zijn de Democraten nog steeds aan het vechten om het ticket. Daar eindigde Super Tuesday op een gelijkspel. Clinton haalde de meeste afgevaardigden binnen, maar Obama won wel in meer staten. Dat leverde Obama misschien wel een morele zege op, want hij heeft de kloof tussen hem en Clinton toch mooi gedicht.

John McCain heeft dus een belangrijke zegedag achter de rug. Hij heeft zijn voorsprong in de tussenstand flink vergroot op zijn tegenstander Romney. Hij heeft momenteel (want alle resultaten zijn nog niet volledig geteld) al 615 afgevaardigden voor de nationale conventie, terwijl Romney blijft steken op 268 afgevaardigden. Het magische nummer bij de Republikeinen is 1191, wat betekent dat McCain al meer dan de helft van de nodige stemmen binnen heeft. Hij kan zich stilaan opmaken voor de presidentiële campagne. Daarvoor moet hij eerst ook nog de kiezers van Romney en Huckabee overtuigen en de partijrangen doen sluiten. Dat wordt geen makkelijke klus, want hij staat zelf bekend als een gematigd figuur en hij zal dus moeten opboksen tegen de conservatieve krachten in zijn partij. Het gonst dan ook al van de geruchten dat hij als kandidaat vice-president wel eens Mike Huckabee zou gaan kiezen, die de conservatieve stemmen naar zich wist toe te krijgen. Het is dus duidelijk dat hij al verder aan het kijken is dan de voorverkiezingen en stilaan zijn presidentiële campagne aan het voorbereiden is.

Bij de Democraten blijft het voorlopig dus nog spannend. Super Tuesday heeft geen uitsluitsel kunnen geven. Barack Obama won in de meeste staten, maar Clinton won de grote staten en kan daarom meer afgevaardigden binnen halen. Opmerkelijk is wel dat in die grote staten de kloof tussen haar en Obama toch groter was dan dat de laatste opiniepeilingen weergaven. Zo haalde Clinton in haar thuisstaat New York 57% van de stemmen binnen, terwijl Obama 40% van de stemmen haalde. Het begin van haar presidentiële race begon begin jaren 2000 toen ze zich als senator voor New York vestigde en die aanpak heeft haar duidelijk beloond. Toch waren er bij de Obama-overwinningen een paar opmerkelijke scores. In de staat Alaska behaalde hij een resultaat van 75%, in Colorado 67%, Idaho 79%, Minnesota 67%, Kansas 74% en Georgia 67%. In de tussenstand staat Clinton nu op 825, terwijl Obama volgt met 732 afgevaardigden (hier is het magische nummer 2025). Ik zei het vorige week al, het grote verschil is vooral te wijten door het partijestablishment die supergedelegeerden aanduidt. Kijken we gewoon naar afgevaardigden die verkregen zijn door de stemming, staat Clinton op 632, terwijl Obama amper 6 afgevaardigden minder heeft. Maar Clinton staat symbool voor het partijestablishment en die steunt haar volledig en daardoor kan ze dus meer superafgevaardigden binnenhalen.

Ondertussen is ook opgevallen dat Clinton het enorm goed doet bij de latino’s. En dat zal de speculaties terug doen oplaaien dat Clinton voor haar vice-president wel eens ex-kandidaat en latino Bill Richardson zal kiezen. Zo zal zij proberen om haar status die ze verworven heeft bij de latino’s te doen verzilveren bij de presidentiële campagne. Latino’s stemmen normaal gezien op de Republikeinse kandidaat, maar voor het eerst zou een Democratische kandidaat de latino vote naar zich kunnen toetrekken. Met Richardson als kandidaat vice-president zou een extra gebaar kunnen worden gesteld. Uit het kamp van Obama circuleren voorlopig nog geen namen voor vice-president, al zal hier worden uitgekeken naar die andere ex-kandidaat John Edwards. Hij en Obama vormden in de campagne vaak samen een pact tegen Clinton. Zal dit op de partijconventie terug kunnen gebeuren?

Bij de Republikeinen lijkt de strijd dus gestreden, al blijven Romney en Huckabee verder doen. Bij de Democraten wordt het waarschijnlijk nog een maandje wachten om echt duidelijkheid te krijgen. Door het systeem van de superafgevaardigden zit Clinton nog steeds in een comfortabele zetel. Maar als Obama zijn sterke zegetocht verder zet, en dat kan en zal, dan wordt het een tie-break en zal het partijbestuur kunnen aansturen op een compromis. Zeker als John McCain zijn presidentiële campagne kan beginnen. Dan kunnen de Democraten niet te lang wachten om zelf al een kandidaat naar voren te schuiven om hem weerwerk te bieden.