SASA - show 10

De afvallingsrace is voorbij gevlogen, want we zitten ondertussen al aan de kwartfinale van Steracteur, Sterartiest. Er moest nog gestreden worden voor de laatste plaats in de kwartfinale tussen Daisy en Guillaume en beiden hadden de voorbije week allerlei acties op poten gezet om stemmen te ronselen. Uiteindelijk diende Daisy toch de duimen te leggen tegenover Guillaume. Of het aan de jonge sms’ende meisjes lag, zullen we nooit weten. Feit is wel dat Daisy zich een zeer goede kandidaat heeft getoond de voorbije weken. Een klokvaste stem en heel energiek op het podium. Voor mij persoonlijk iets te energiek bij momenten, maar ze heeft de kijker de voorbije weken toch mooi weten te entertainen en die heeft dat enorm geapprecieerd door haar tot plaats 5 te stemmen. Ik ben benieuwd of dit voldoende zal zijn om de aandacht te trekken van evenementenbureau’s zodat ze haar droom kan waarmaken om met een bandje het land te doorkruisen en op te treden. Het is haar alvast van harte gegund. En ik hoop dat haar deelname ook veel geld heeft opgebracht voor haar goede doel, Kamiano. Een goed doel dat haar toch trouw aan het hart lag, want terwijl andere afvallers vooral om persoonlijke redenen wilden verder doen, noemde Daisy consistent haar goede doel als haar eerste beweegreden.

Guillaume Devos zit dus in de kwartfinale en kon niet lang genieten van zijn overwinning, want hij moest meteen het podium op met Mr. Bojangles van Jerry Jeff Walker. Een echt grote fan van het liedje ben ik nooit echt geweest en Guillaume heeft daar nu niet meteen grote verandering in gebracht. Maar dat betekent niet dat ik het niet goed vond of apprecieer. Ik vond het uitstekend gezongen en zeer goed gebracht. Beheerst, maar toch indrukwekkend. Af en toe had ik wel een beetje het gevoel dat het liedje een injectie adrenaline kon gebruiken en dat het tempo iets hoger mocht liggen. En ik weet niet of Guillaume dat ook vond. Want ik had af en toe het gevoel dat hij iets meer punch wou brengen, terwijl hij het toch heel laidback moest zingen. Misschien zit de ingehouden vreugde na de pijnbank daar voor iets tussen, want zijn uitbarsting na het liedje sprak echt wel boekdelen. Maar over het algemeen vond ik dit wel een knappe prestatie van hem. Ik blijf echt wel fan van hem. Het enigste probleem waarmee ik een beetje zit, is het feit dat hij al heel wat verschillende facetten heeft laten zien en allemaal goed, maar er is nog niet echt één duidelijke richting naar voren gekomen. Het is nog niet echt duidelijk in welke richting hij na de wedstrijd verder moet, al hoorde ik hem enorm graag in zijn versie van Hou me vast. Voor de akoestische ronde werd er gekozen voor It’s my life van Bon Jovi. Een vrij moeilijke opdracht lijkt mij, omdat we het helemaal niet kennen in een akoestische versie, maar wel in de leuke up-tempo rockversie. Het begin van de song vond ik gewoonweg ronduit schitterend. Heel ingetogen en rustig, maar vooral enorm imponerend. Volgens mij was dit echt één van de hoogtepunten uit de doortocht van Guillaume. Na dat geweldige begin bloeide het nummer helemaal open en werd het meer energiek. En hierin bewees Guillaume vooral hoe overtuigend hij wel kan zingen. Het was echt gemeend wat hij zong. Wat ik wel moet zeggen, is het feit dat hij af en toe wat struikelde over het ritme. Volgens mij zat hij af en toe wat te vaak met het origineel in zijn hoofd en lette hij niet echt op de akoestische versie. Maar ik wijt dat echt aan de onervarenheid die Guillaume heeft. Het is volgens mij echt niet makkelijk om zo’n echte hit om te toveren tot een akoestische versie en daarvoor heb je toch al enige ervaring voor nodig. Maar voor mij heeft hij met dit nummer nog eens bewezen wat een goede zanger hij wel is, dat hij een goede stem heeft en dat die top 3 nog steeds verantwoord is. Finale lijkt mij evenwel net iets te hoog gegrepen, vermits de vrouwelijke kandidaten daarvoor toch nog net dat trapje hoger staan.

Eén van die vrouwelijke kandidaten is Free Souffriau. Zij ligt nog steeds op ramkoers richting finale, maar moet nu nog de laatste hindernissen proberen te ontwijken. De eerste hindernis was Dancing Queen van Abba. Een ontzettend moeilijk nummer, waarbij het origineel dan nog eens werkt met twee verschillende stemmen, terwijl Free het natuurlijk solo moest doen. Maar ze liet er zich niet door afschrikken en bracht een knappe versie van het nummer. Haar hoge, frêle stem past perfect in dit soort van nummers en ze bewandelde weer mooi de toonladders. Waar ze echter wel mee sukkelt bij haar stem is het feit dat ze moeilijk kracht achter haar stem kan zetten en dat viel de voorbije weken al meerdere malen op. Bovendien mist ze ook wat kracht in haar performances. En daardoor komen haar liedjes en performances nog al vaak wat braafjes en mat over. En dat gevoel had ik toch ook wel bij Dancing Queen. Free zingt echt wel als een engeltje, maar toch blijf je ergens wat op je honger zitten. Je mist wat vuurwerk op het podium en in haar performances. Dat maakt ze ruimschoots goed door haar uitstekende zangprestaties, ze is ongetwijfeld de beste zangeres van de hoop en haar versie van I will always love you is nog steeds een hoogtepunt uit de reeks, maar soms mis ik juist dat tikkeltje meer. Voor haar akoestische ronde kreeg ze het nummer Lady Marmalade van Labelle mee. En mijn commentaren blijven een beetje in dezelfde richting liggen. Ze zingt quasi perfect, maar toch miste ik een rauw kantje in haar versie. Haar stem is zo frêle dat ze dreigt schel te klinken in de hoge noten en dat het nummer de vettige grols ontbreekt die andere artiesten die dit nummer brachten wel hebben. Maar haar vocale kwaliteiten maken dus veel goeds. Ze moest de eerste noot praktisch a capella grijpen en ze greep die perfect. Bovendien bleef ze ook perfect overeind in een ontklede, akoestische versie en je ziet dat dit genre haar enorm goed afgaat. Ze heeft niet veel backing nodig om te schitteren. Alleen moet ze dus wat geluk hebben met de liedjes. Echt krachtige liedjes zijn niet aan haar besteed en dat is de voorbije weken meer dan één keer duidelijk geworden, maar ze heeft wel een prachtige stem waar ze bij gevoelige liedjes mee kan ontroeren. En ondanks die kanttekeningen denk ik dat ze nog steeds op ramkoers ligt richting finale en dat ze wel eens grote kans kan maken om die te winnen.

Die andere grote kanshebber voor de finale is Eline Demunck. Zij mocht zich deze week wagen aan I don’t need a man van Pussycat Dolls. Een zeer vlot up-tempo nummer en het ging Eline ontzettend goed af. Ze straalde weer op het podium en stond er zoals vele meisjes dromen om op een podium te staan. Vocaal bewees ze nog een keer dat ze een echte goede zangeres is die perfect thuis is in die hedendaagse R&B-dingetjes. Ze heeft er dan ook de stem voor. Ik moet wel zeggen dat je af en toe hoort dat ze naar adem moet happen of dreigt zonder zuurstof te vallen door het zingen en dansen tegelijkertijd. Maar haar versie van deze hit benadrukte dus nog eens dat ze de ongeëvenaarde princess of pop van deze wedstrijd is. Ik kan de commentaar van Bart wel enigszins begrijpen dat ze al een hele tijd in dezelfde vijver aan het vissen is, maar het is echt wel de vijver waaruit ze moet vissen. Ik denk niet dat Eline iets te zoeken heeft in de rockmuziek of de Celine Dion-ballads. Neen, ze heeft iets te zoeken in de soulvolle en krachtige pop-, funk-, soul- en R&B-liedjes. Voor de akoestische ronde werd er gekozen voor I just want to make love to you van Etta James en hiermee nam ze volgens mij een optie op de eindoverwinning. Ik vond dit ronduit subliem gedaan. Heel funky en soulvol gezongen waarbij haar zwarte stem uitstekend tot haar recht kwam. Bovendien weet ze de toonladder aardig te bespelen zonder dat het te overweldigend wordt of irritant begint te worden. En dan zwijg ik nog maar over haar heerlijke vettige grollen, iets wat ik dus duidelijk mis bij Free. Tenslotte krijg je ook bij haar telkens weer dat tikkeltje meer op het podium. Ze beweegt heel naturel, weet zeer goed te flirten met de camera en is duidelijk geboren om op een podium te staan en dat weet ze ook heel goed over te brengen. Eline mag dan ook volgens mij terecht de revelatie van deze wedstrijd genoemd worden en moet in de finale staan. En volgens mij kan ze dit omdat ik denk dat ze ook kan rekenen op een hele horde jonge meisjes die in haar toch een verwezenlijking van hun eigen droom kunnen zien.

Laatste in de rij is Mark Tijsmans en daar waren deze week allerlei spanningen rond geweest met regelrechte aanvallen van juryleden in de boekjes en wederzijdse haatgevoelens. Dat er een probleem is tussen beiden was al langer duidelijker, maar er werd wijselijk besloten om de strijdbijl te begraven. En dus kon Mark zijn energie kwijt in I want to break free van Queen. En dat deed hij eigenlijk best vrij aardig. Ik vond het zeer goed gezongen en ik vond het ook erg goed dat hij er een eigen versie van maakte en niet probeerde Freddy Mercury te imiteren. Maar wat vooral ontzettend goed was gevonden, was de humor die in de act gestoken werd. Het lied werd ompakt in een semi-striptease en werd met de nodige knipogen gebracht zonder dat het echt een beschamende parodie werd. En die aanpak loonde, want ik vond ik dit heel aangenaam om naar te kijken en naar te luisteren. Het probleem bij Mark blijft wel enigszins liggen in het feit dat hij een stijve hark is. De bewegingen komen er niet zo vlot uit en hij spat dan ook niet van het scherm. Bovendien vond ik dit wel leuk voor één keer, maar hij bouwt hiermee nog geen echt muziekrepertoire mee op en zeker niet voor een cd mee op te vullen. En dat blijft toch ook een ander probleem van Mark. Hij kan goed zingen en is een goed artiest, maar hij mist de uitstraling om een echte live-artiest te zijn en aan de andere kant mist hij wat diepgang qua muziekkeuze om een echte cd-artiest te zijn. Hij is goed, maar valt toch tussen twee stoelen in. En het gebeurt niet vaak dat hij de mist in gaat, maar bij de akoestische versie van Grace Kelly van Mika gebeurde dit wel en hoe. Het is natuurlijk een onmogelijke opdracht om zo hoog te zingen als Mika. Dat betekende dan ook dat het nog redelijk goed ging in de strofe, maar dat hij bij de hoge noten genadeloos door het ijs viel. Het deed ontzettend veel pijn aan de oren. En toch kun je het hem niet verwijten. Hij heeft tenminste geprobeerd, maar het lukte niet. Je kon je afvragen of hij niet beter het een paar tonen lager had gezongen en zo op zijn eigen manier, maar zijn poging was toch bewonderenswaardig. Bovendien wil ik er toch op wijzen dat de rest van het liedje aardig gezongen was en dat hij er de nodige swung in kon steken. Maar natuurlijk blijft het mislukte langer hangen, ook al omdat het een komisch effect kreeg. Maar het zou dus zonde zijn om Mark met het oog op de finale hem daar op af te rekenen.

En alles begint nu in het teken van de finale te staan. Volgende week is het de halve finale met drie kandidaten, wat dus ook betekende dat er een laatste vrijstelling kon gegeven worden. Die ging al niet naar Eline, omdat ze die vorige week kreeg, en ook niet naar Guillaume, omdat die net van de pijnbank kwam. Daisy moest dus kiezen tussen Free en Mark en liet daarvoor het lot kiezen met een muntje (iets wat op bepaalde fora haar niet in dank werd afgenomen). Het lot besliste dat Free de vrijstelling kreeg en dat de overige drie dus op de gunst van de kijker moesten rekenen. De kijker stemde massaal voor Eline en die mocht dus de pijnbank ontwijken. Het is dus nu nog een strijd tussen Mark en Guillaume voor de top 3. Ik gaf het de voorbije weken al meerdere keren aan dat ik graag het trio Guillaume-Free-Eline naar de halve finale zag gaan en daar blijf ik nog steeds bij. Mark is ook wel goed, maar ik heb het al in mijn commentaar geschreven; ik vind dat hij wat tussen twee stoelen in valt. Bovendien is het inderdaad niet mooi wat Henny Huisman allemaal verkondigde, maar Mark toonde zich de voorbije weken toch ook vaak arrogant en onsympathiek. En dat speelt toch ook mee in mijn beoordeling. Maar de belangrijkste factor is het feit dat ik Guillaume een ontzettend goede zanger vind, die enorm gegroeid is tijdens de wedstrijd. Hij moet zijn weg nog een beetje vinden in de muziekwereld, maar ik hoor en zie hem toch graag bezig. Ik hoop dan ook dat iedereen massaal gaat sms’en, nl. GUILLAUME naar 3470. Voor de finale en de eindoverwinning zet ik dan weer al mijn hoop op Eline, dé echte revelatie van de wedstrijd.

Het goede doel van de mogelijke afvallers:

Guillaume Devos zingt voor Hartekamp. Dit is een organisatie die vakanties en activiteiten organiseert voor chronisch zieke kinderen en kinderen met een ernstige sociale, fysieke of mentale handicap. Door hun ziekte of handicap kunnen deze kinderen niet mee op een gewoon kamp van de jeugdbeweging of zelfs niet op vakantie met hun ouders. Hartekamp maakt dit wel mogelijk en staat in voor de organisatie van het kamp, de medische begeleiding, …. Hiervoor rekenen ze op steun van sponsors en sympathisanten. De kinderen zelf zouden graag naar het buitenland willen gaan, maar daarvoor heeft de organisatie niet genoeg middelen. Mocht Guillaume winnen dan zou dit met de 25.000 euro wel mogelijk zijn. Je kan de organisatie natuurlijk ook buiten de wedstrijd om steunen door een gift te storten op rekeningnummer 390-0966580-30. Meer info vind je op de website.

Mark Tijsmans heeft een ongewoon goed doel gekozen, namelijk de Chirojongens van Sint-Jozef in Merksem. In 2007 werd er brand gesticht in hun lokalen waardoor enkel het meest bouwvallige deel overeind bleef. Met het geld van de verzekering en subsidies hebben ze ondertussen al een eerste nieuw lokaal kunnen bouwen. Maar het complex is natuurlijk nog niet af en er zijn nog voor 110.000 euro werken nodig. Die bouw van die nieuwe lokalen kan maar voortgezet worden naargelang het geld binnenkomt. De 25.000 euro die Mark kan winnen, kan er dan ook voor zorgen dat de bouw versneld kan worden. Mark is trouwens oud-lid van de Chiro Sint-Jozef in Merksem. Meer info vind je op de website.

De liedjes van volgende week:

Guillaume: Beautiful day van U2 en Big girls van Mika
Mark: Far from over van Frank Stallone en Brand new day van Wiz kids
Free: The voice Within van Christina Aguilera en Flashdance…What a feeling van Irene Cara
Eline: Me and Ms Jones van Billy Paul en Crazy in love van Beyoncé

De kandidaten brengen ook een duet samen met Stan Van Samang.