Op zoek naar een nieuwe president - Rassenkwestie II

"Het grootste sprookje dat ik ooit hoorde"

Over een goede week gaan de Democraten in South Carolina naar de stembus om hun kandidaat te kiezen voor het presidentschap. Johan Depoortere ziet hoe de zwarte loyauteit er in de richting van Obama verschuift.

South Carolina is de eerste zuidelijke staat in de reeks voorverkiezingen en de eerste met een grote zwarte bevolking (30%).

Bovendien is het de buurstaat van John Edwards, die wanhopig op zoek is naar een overwinning om zijn campagne te redden. Redenen te over dus voor de drie overblijvende Democraten om zenuwachtig te worden en dat is vooral in het Clintonkamp te merken aan een paar uitschuivers van Hillary en Bill.

De ex-president ging uit de bocht toen hij nog vóór Hillary's overwinning in New Hampshire en toen de opgang van Barack nog onstuitbaar leek scherp uitviel tegen Obama. Het grootste sprookje dat ik ooit heb gehoord noemde hij diens campagne.

Hij had het met name over het Irak-standpunt van de senator uit Illinois: Obama zou een zigzagkoers hebben gevaren over de oorlog door zich eerst in een speech tegen de invasie van Irak uit te spreken maar later vóór de militaire budgetten te stemmen die de oorlog financierden.

Hillary gooide een paar dagen later olie op het vuur door te suggereren dat ze de verdiensten van Martin Luther King in de burgerrechtenbeweging lager inschatte dan die van president Lyndon Johnson, die de aspiraties van de zwarte leider in wetteksten omzette.

Een deel van de zwarte gemeenschap in de VS reageerde furieus. De Clintons zijn geliefd bij zwart Amerika en Bill wordt wel eens de eerste zwarte president genoemd, maar tornen aan een ikoon als Martin Luther King is zelfs voor de Clintons een brug te ver.

Bill haastte zich in de dagen die volgden om zijn uitspraak toe te lichten. Tegen het radiostation van de zwarte activist Alan Sharpton zei hij dat hij Obama zeer respecteerde - zijn campagne is geen sprookje, zei hij, hij zou kunnen winnen.

Een combattieve Hillary verdedigde in Meet the Press - het druk bekeken zondagochtenddiscussieprogramma op NBC - haar en Bills staat van dienst in de burgerrechtenbeweging en beschuldigde de Obamacampagne ervan de uitspraken bewust uit hun contekst te rukken om de Clintons schade toe te brengen.

En zoals dat meestal gaat, ging het incident een eigen leven leiden. Een zwarte leider uit het Clintonkamp in South Carolina deed de carousel een rondje verder draaien toen hij de Clintons verdedigde met een nieuwe, bedekte allusie op Obama's druggebruk in diens wilde jaren.

De Clintons waren al diep en emotioneel betrokken in zwarte thema's toen Obama iets aan het doen was in de buurt - is zal niet zeggen wat het was, hij zegt het in zijn boek.

In zijn autobiografische Dreams of My Father schrijft Barack inderdaad dat hij als losgeslagen tiener experimenteerde met drugs en alcohol maar dat hij zich later herpakte, ging studeren en als basiswerker in de achtergestelde wijken van Zuid-Chicago aan de slag ging.

Zowel Obama als Clinton moeten op eieren lopen als het om de thema's van ras en sekse gaat.

Beide campagnes verwijten elkaar nu dat ze van ras een onderwerp in het debat hebben gemaakt en vooral in het Zuiden is dat spelen met dynamiet.

Hillary was lang de koploper onder de zwarte kiezers in South Carolina, maar ze ziet met toenemende bezorgdheid hoe de zwarte loyauteit in de richting van Obama verschuift. Haar ongelukkige uitspraken van de laatste dagen zullen hier beslist niet helpen.

Bill Clinton is nog altijd de beste campagnevoerder in het land, maar zijn uitschuivers zouden het sprookje van Obama wel een werkelijkheid kunnen maken.

Johan Depoortere

Bron: Deredactie.be