Wind en onweer

Van alle natuurelementen die er zijn, hou ik het meest van de wind. De wind is een krachtig iets en kan net als andere natuurelementen als water en aarde ook heel vernietigend zijn. Maar daarnaast heeft wind net als andere natuurelementen ook een psychologisch helend effect. Wind blaast uw zorgen letterlijk weg. Je moet als mens een gevecht voeren tegen de kracht van de wind dat dit al uw aandacht opeist zodat je even het gevoel krijgt dat je niet aan het denken bent. Wat voor mij soms wel eens goud waard is.

Een heerlijk gevoel krijg ik ook wanneer de wind zo hard in je gezicht blaast dat je even een moment naar adem moet happen. Maar dan neem je die hap en doe je weer een stap vooruit. En op dat moment besef je het niet, maar die stap betekent dat je voor een moment een natuurelement hebt verslagen. In het Vlaamse binnenland komen maar zelden rukwinden voor die uw evenwicht doen verliezen, maar wat een gevoel moet het geven als je je evenwicht kan houden maar toch het gevoel hebt dat je een serieus gevecht met de natuur aan het voeren bent.

De wind zorgt dan aan de andere kant weer voor een gevoel van vrijheid. Het klinkt belachelijk, maar wanneer je met je armen wijd open in de tuin staat en je de wind langs je heen voelt passeren, ben je even voor moment echt vrij. En dan wens je keer op keer dat je na dit menselijke leven mag terugkeren als een vogel en van hun voortdurende gevoel van vrijheid kan genieten. Al moet je tegenwoordig wel opletten dat je geen snotneus krijgt, want anders kan je er maar kort van genieten.

Nog zo'n zalig windmoment krijg ik in de zomer voor een onweer. Als het een hele dag snikheet is geweest en je hoort een komend onweer naderen, dan is het niet het moment om snel binnen te lopen. Integendeel, dan moet je nog even buiten blijven tot het begint te druppelen. Want een naderend onweer gaat meestal gepaard met een zalige koele wind. Eerst is er nog letterlijk een stilte voor de storm, maar dan komt de wind langzaam opzetten en geleidelijk aan zorgt ze met een toenemende kracht voor een heel verkwikkend windje.

En wanneer het onweer dan in volle hevigheid uitbarst, krijg je één van de mooiste weerverschijnselen in de natuur, namelijk de bliksem. Overdag is er aan bliksem weinig aan, maar 's avonds en 's nachts kan dit voor knappe beelden zorgen. Eerst is het enorm donker en dan één kilometerslange lichtflits die de hele regio verlicht. En elke bliksem is anders, heeft een andere vorm, ... maar het blijft ervoor zorgen dat je toch, al is het maar voor heel even, een natuurlijk schrikeffect beleefd. Vroeger toen ik klein was, haatte ik onweer en was er echt bang voor. Nu ben ik meer van onweer gaan houden, maar toch is er altijd die ene seconde die je even de angst om je hart doet slaan. De natuur dreigt en daagt u uit, maar je weet toch dat je dit niet kan overwinnen. En toch ondanks die dreigende houding blijf ik bliksem een wonderlijk natuurfenomeen vinden. Iets wat je aantrekt en afstoot tegelijkertijd. Iets waar je een adrenalinestoot van krijgt.

Men voorspelt dat de komende dagen de wind strak blijft waaien en gisteren hebben we nog een onweer gehad, weliswaar overdag. En terwijl iedereen aan het zagen was of met een ongerust hart naar buiten keek, verlangde ik om voor een paar minuten in de wind te staan en de wind te voelen en hoopte ik stiekem dat de bliksem 's avonds de hele buurt nog eens verlichtte. Zoals the good old days.