Addendum

Mijn postje van gisteren blijft nog in mijn hoofd spoken. Vooreerst omdat ik mijn doelstelling niet goed heb laten overkomen. Ik zei namelijk dat zo'n muziekprogramma of muziektijdschrift geen enge bedoeling mag worden van genres, maar dat het in tegendeel heel breed moet gaan. Mijn gedachte daarachter is dat er ook in de muziek eens wat meer openheid mag komen. Vaak worden artiesten in een vakje gestoken, wordt je muziekvoorkeur in een vakje gestoken en merk je dat er vaak neerbuigend wordt gedaan over een ander vakje. En ik wil dat zo'n programma of tijdschrift die vakjesmentaliteit helpt te doorbreken.

Kijk, naar mijn mening wordt er goede muziek gemaakt in het popgenre, in het rockgenre, in het soulgenre, in de klassieke muziek, ... maar wordt het ene genre door het andere genre als minderwaardig beschouwd. Of wanneer je voorkeur uitgaat naar hardrock lijkt het wel alsof je niet naar iets commercieel mag luisteren of dat op voorhand als slechte muziek moet bestempelen. En dat is niet het geval. Net als je in de rockmuziek goede en slechte bands hebt, heb je dat ook in andere genres van muziek. Daarenboven is de verscheidenheid tegenwoordig zo groot dat het moeilijk wordt om als gewone muziekliefhebber nog het overzicht te behouden. En zo'n muziekprogramma of –tijdschrift moet als doelstelling hebben om het goede van elk genre aandacht te geven.

Op deze manier kan het misschien een gids vormen voor een muziekliefhebber. Je kijkt naar het programma of leest het tijdschrift omwille van een bepaalde artiest, maar door aandacht te geven voor andere artiesten in andere genres kan je geïnteresseerd geraken in andere muziek. En op die manier kunnen bepaalde vakjes en vooroordelen worden doorbroken. Ik kan mij bijvoorbeeld ergeren aan mensen die R&B associëren met de schaars geklede meiden in de videoclips. Ten eerste komen die schaars geklede meiden eerder voor in rapclips en daarnaast zeggen die schaars geklede meiden weinig over de muziek. Als je een cd koopt of de radio oplegt, zie je die schaars geklede meiden niet. Dus om te zeggen dat R&B slechte muziek is omwille van de schaars geklede meiden in de clips vind ik reinste onzin. Het kan jouw muzikale smaak niet zijn, dat is iets anders. Maar daarom betekent het nog niet dat het slechte muziek is, dat er geen goede artiesten in dat genre bestaan en dat het geen aandacht mag krijgen.

Ik ben er dan ook van overtuigd dat een goed muziekprogramma of een kwalitatief muziekblad alle artiesten ten goede kan komen. Er zal natuurlijk wel tegenkanting komen, want kan een pakweg Laura Lynn in hetzelfde programma zitten als een pakweg Janez Detd, want het contrast is hier wel erg groot en de muzikale smaken van hun doorsnee fans zullen niet met mekaar te verzoenen zijn. Dat is inderdaad waar, maar daar kan je als programmamaker wel ingrijpen om het contrast niet te groot te laten worden. Maar je kan in een muziekprogramma wel perfect een jazzartiest, een soulartiest en een rockartiest samenbrengen. En de week nadien zijn er weer drie andere genres die aan bod komen. En ja, ook Laura Lynn moet eens aan bod kunnen komen. Dan zullen de hardrockers misschien wel niet kijken, maar iedereen verdient een forum. Iedereen vraagt om aandacht in de media, dan moet je zelf ook anderen die aandacht gunnen. En dan zullen er weer zijn die vinden dat die artiesten aandacht moeten krijgen in een ander programma, maar dan ga je ook nooit de vakjesmentaliteit doorbreken.

Dezelfde discussie vinden we vandaag trouwens terug bij de beslissing van minister van Cultuur Anciaux die Kate Ryan wil steunen voor het komende Eurosongfestival met 60.000 EUR. Volgens sommigen mag de minister van Cultuur dat niet doen, want Kate Ryan is commerciële muziek en Eurosong is geen cultuur. Kijk, daar kan ik mij ook aan ergeren aan die bekrompen geest. Ik vind dat commerciële muziek ook deel uitmaakt van cultuur en dat een minister van Cultuur dan ook artiesten mag steunen die commerciële muziek maken. Alleen vind ik dat de vraag moet gesteld worden of Kate Ryan die steun wel nodig had. Op dat punt ben ik het wel eens met sommige kritikasters. Er zijn muziekgroepen, toneelgezelschappen, kunstenaars, ... die geen grote platenmaatschappij of openbare omroep achter zich hebben staan die met geld kunnen zwaaien en die inderdaad overheidssteun nodig hebben om ook de kans te krijgen om hun kunst uit te oefenen. Maar in kern mag een minister van Cultuur naar mijn mening dus ook geld geven om commerciële muziek te steunen in binnen- en buitenland als ze dat nodig hebben.

Ik weet dat ik hierin misschien naïef ben en dat het alleen maar bij mijn droom zal blijven. Maar die droom is door mijn eigen ervaring ontstaan. Je houdt van bepaalde muziek, je luistert vaak naar hetzelfde muziekstation, ... maar dan lees je eens een artikel of cdrecensie in een krant, je ziet een "onbekende" artiest in De Laatste show, je hoort jouw favoriete artiest zeggen dat ze X of Y zelf goede muziek vinden en je ontdekt zo nieuwe artiesten en muziek. En soms heb ik ook vooroordelen gehad over bepaalde muziek, maar als je die artiesten dan een eerlijke kans geeft, merk je dat je soms zelf fan wordt van hun muziek, waarvan je nooit had gedacht dat je het zou worden. Ik geef toe dat ik een gids nodig heb in muziekland. Ik wil vaak wel eens naar muziek van een ander genre luisteren, maar waar begin je dan het best, wie is er goed in het genre, wie vertegenwoordigt het best het genre, ... Nu de kranten en sommige tijdschriften als Humo en Focus Knack leveren al goed werk en geven vaak aandacht aan een breed gamma van genres, maar ik kan niet alle kranten en tijdschriften lezen. En sorry, maar in de wildgroei van het internet vind ik soms mijn weg niet meer terug. Zo'n gebundeld tijdschrift lijkt me dan ook een goed idee. Een tijdschrift dat als doel heeft om een muziekliefhebber met goede muziek in allerlei genres in contact te brengen op een eenvoudige maar degelijke manier.