Eurosong - 1e halve finale

De voorrondes zijn achter de rug met het ondertussen alom bekende resultaat: deze editie van Eurosong was er één van de middelmatigheid. Het kaf zou ondertussen van het koren moeten gescheiden zijn, maar gisteren bleek dat er nog veel kaf tussen de mazen van het net waren geglipt. Bovendien was dit een zwakke halve finale waarin men de onbekende namen stak, een wildcard en de persoon die het minste punten van het thuispubliek kreeg. Een echte strijd kon het dus niet echt genoemd worden en de drie finalisten stonden op voorhand al een beetje vast. Dachten we toch, want de wildcard Els De Schepper verraste toch een beetje en kaapte de finaleplaats weg van de verwachte Katerine. Toch is de eindconclusie van deze halve finale dat Vlaanderen weer veel te braaf wilt blijven en duidelijk niet voor vooruitgang durft te kiezen voor het grote festival. Een angstwekkende gedachte vind ik dat.

De twee onbekende namen mochten de show openen kwestie van de kijkcijfers goed op te bouwen waarschijnlijk. Hierdoor mocht Jeason de show openen met Dame amor, dame vida. Vorige keer vond ik dit al een middelmatig nummer, maar omwille van een zwakke voorronde was de halve finale wel verdiend. Nu wordt er echter op een hoger niveau gespeeld en moet de middelmatigheid verdwijnen. Het was duidelijk dat Jeason de voorbije weken nog aan het geheel had gewerkt. De ogen werden niet meer gesloten en bovendien kwam de combinatie zang en muziek veel beter over. Hoewel dit voor een nieuweling in het vak zeker de nodige zenuwen met zich zal meebrengen, zong Jeason toonvast en overtuigend. Alleen raakte ik niet echt overtuigd door het nummer. Het blijft dan ook nog steeds een middelmatig nummer. Bovendien mag het voor een latinnummer toch een beetje meer swingender en uitbundiger aan toe gaan. Qua radiohit zal dit zeker scoren, maar op het Songfestival zou dit wel eens tot een plaspauze kunnen leiden vermoed ik. Daarnaast mag Jeason ook meer zelf een eigen persoonlijkheid op het podium kweken in plaats van Ricky Martin na te doen kwestie van het hanteren van de micro en de staander. Ik had de vorige keer gezegd dat Eurosong geen deuren voor Jeason zal hebben doen toeslaan. Wel ik had het verkeerd. De deur van Athene sloeg onherroepelijk dicht voor Jeason. De deur van Ultratop daarentegen staat nog altijd open.

Die andere onbekende naam voor Eurosong, Eve Kempell, haalde vorige week vlot de halve finale met Not right. En we moeten eerlijk zijn, dit is van alle 28 zeker één van de betere liedjes. De halve finale was dan ook zeker en vast verdiend. Bovendien kon Eve vorige week ook nog overtuigen met een krachtig optreden. Helaas voor haar kon ze mij gisteren minder overtuigen. Vorige week wou ik nog geloven in het feit dat ze een rockbitch is op het podium, deze week geloofde ik het niet meer. De raad van de dancecoach van het Dreamteam was er volgens mij één om naast zich neer te leggen. En ook vocaal vond ik het deze keer ook heel wat minder. Vorige week had ze al last met de ademhaling op het einde van het lied, gisteren leek ze reeds na de eerste strofe in de problemen te komen. Dat zorgde er trouwens ook voor dat het zogenaamde rapstukje eigenlijk niet meer verstaanbaar was. In plaats van tijd te steken in het zoeken van een nieuwe outfit en het aanpassen van de dansbewegingen had ze beter wat meer tijd besteed aan de zang én aan de geloofwaardigheid als rockzangeres. Het popkantje blijft toch duidelijk zichtbaar. En uiteindelijk is dat allemaal heel jammer te noemen, want dit was wel degelijk één van de betere liedjes met een krachtig refrein.

Els De Schepper is de dame van de verrassingen in deze Eurosong. Haar deelname, haar kapsel en kleed, haar sterke song, het behalen van de wildcard, het bereiken van de finale, ... allemaal zaken die eigenlijk niemand verwacht had en Els zelf het minste denk ik. Nochtans is Als ik je morgen ergens tegenkom wel een zeer goede productie. Bovendien wordt het door Els ook krachtig gezongen en mag het al eens rauw aan toegaan en schiet het uitstekend in de hoogte uit. Dit is kwalitatief een zeer goed nummer dat daarnaast ook nog eens kwalitatief heel goed wordt gebracht. Het struikelblok blijft evenwel dat het een Nederlandstalig luisterlied blijft. We zouden zeker opvallen in Athene omdat we in het Nederlands zingen en ook dat het goed gezongen wordt, maar ik ben niet echt overtuigd. Ik denk dat het zingen in je landstaal niet voldoende zal zijn. Het lied moet ook een sfeer uitstralen en ervoor zorgen dat je het blijft onthouden. En hierover heb ik mijn twijfels. De vorige jaren kwam er al een trend om hier en daar voorzichtig terug in de landstaal te zingen. En dit met succes waardoor er zeker een paar landen ook hier naar zullen grijpen. En dan weet ik niet over Als ik je morgen ergens tegenkom zal overtuigen in plaats van die andere in eigen landstaal gezongen nummers. Dit nummer is zeker dus een twijfelgeval voor Athene. Er zijn pro's en contra's en ik denk dat we beter achter iets overtuigends kunnen staan in plaats van iets twijfelends. Maar de finale is terecht en zeer knap verdiend.

Afi geraakte in haar voorronde met Not that beautiful maar met de hakken over de sloot. De één-kijker was duidelijk niet overtuigd door het lied en gaf haar de laagste quotering van alle halve finalisten. Volgens het Dreamteam kwam dit doordat Afi altijd zo streng keek. Ze moest meer leren lachen op het podium en dan zouden de stemmen vlot binnenkomen. Afi lachtte gisteren meer tijdens haar optreden, maar werd door de één-kijker met de minste punten bedeeld. Een beetje onterecht naar mijn mening, want uiteindelijk was het geheel meer dan degelijk. Ik vond vooral de zang veel beter dan de vorige keer. Het was zuiverder gezongen en ik had het gevoel dat men ook hier de combinatie stem en geluid hadden aangepast, waardoor het geheel krachtiger overkwam. Dit paste zeker bij de inhoud van het lied, maar aan de andere kant vond ik dan weer het lachen en het mooie kleedje niet passen bij die boodschap. Het gaat hier tenslotte toch om het aan de deur zetten van uw lief en dan mag je uitstralen dat je iets meer kwader bent. Maar blijkbaar ben ik de enige die dit denkt, want de vakjury vond de nieuwe look beter passen dan de vorige keer. Hoe het ook moge zijn, het verandert niets aan het feit dat Not that beautiful zeker niet het geschikte nummer is voor Athene. Daarvoor weet het nooit echt te overtuigen en blijft het teveel een radiohitje uit Vlaanderen dan een kanjer van een plaat met Europese allures. Er staat Afi dus nog heel wat werk voor de boeg wil ze haar carrière van de grond krijgen in Vlaanderen.

Die andere Star Academy-deelneemster en –winnares Katerine kon in haar voorronde wel de vox populis achter haar naam zetten voor haar inzending Watch me move. Alleen was er toen weinig concurrentie en net als bij Jeason moeten we nu ook zeggen dat het niveau voor een halve finale tuurlijk een stukje hoger ligt. En het vereiste niveau wist Katerine helemaal niet te bereiken. Watch me move is en blijft dan ook vooral een lege doos. Het mag dan wel een catchy refrein hebben, wanneer dit tot vervelenstoe moet worden herhaald krijg je een slechte song. En dat is Watch me move dan ook. Een mengeling van elementen die vorige jaren op het grote festival scoorden maar dan met zeer veel popsaus overgoten dat de song helemaal verwaterde. Toch kan zo'n lichte song weten te scoren en overtuigen als het maar goed gebracht wordt. De verpakking kan er namelijk voor zorgen dat je niet meteen doorhebt dat het gaat om een lege doos. Alleen slaagde Katerine helemaal niet in deze missie. De zang was niet echt denderend te noemen en het bereiken van de hoge noten verliep niet altijd even toonvast. De verkoudheid zal zeker parten hebben gespeeld, maar ook de vorige keer was het niet overtuigend. En dat kunnen we ook zeggen over de act in zijn geheel. Het was proberen om te imponeren maar niet genoeg om het ook te doen. Ik ben het dan ook compleet eens met Andre Vermeulen: Katerine is nog niet klaar voor het grote internationale werk. En met een lied als Watch me move (dat trouwens door Katerine consequent als Watch me moo werd gezongen) ben je het al zeker niet.

Muziekliefhebbend Vlaanderen legt dan liever zijn hoop bij Profile van Kaye Styles. Sinds zijn voorronde staat hij in mijn top 3 van artiesten die ikzelf het ticket Athene met veel plezier gun (de twee andere treden in de tweede halve finale op). En daar is na gisterenavond nog steeds niets aan veranderd. Profile blijft een heel smooth nummer dat zoetgevoiced wordt gezongen door Kaye en dat echte internationale allure heeft. Er diende bijgevolg niet veel veranderd te worden aan het lied of aan de act. Die waren tijdens de voorronde reeds af. Kaye Styles moet wel inderdaad een beetje meer oogcontact zoeken met de camera en ook de phrase "clap your hands" mag met iets meer overtuigende lichaamstaal worden gebracht. Maar dit zijn hele kleine details die tegen mei helemaal kunnen worden gecorrigeerd. Profile blijft het beste nummer van deze halve finale. Kunnen we met deze act scoren op het grote festival is de vraag die we ons natuurlijk moeten stellen. En ik antwoord hierop met veel overtuiging JA! Het nummer is origineel naar Eurosongnormen, is van kwalitatief hoogstaand werk en ook live blijft deze song overtuigen. Tuurlijk kunnen we ook met dit nummer afgaan, maar dat kunnen we met verderlichte pop à la Kate Ryan of Belle Perez ook. Maar wie nooit waagt, nooit wint.

Laatste in het rijtje was eveneens de bekendste naam uit deze halve finale en hierdoor ook meteen de grootste favoriet, nl. Kate Ryan. En Je t'adore behaalde ook makkelijk de overwinning en kreeg nu wel meer stemmen dan Kaye Styles. Er was dan ook weinig op aan te merken op de act en de zang. De vorige keer nam de muziek vaak de overhand, deze keer wist Kate Ryan al wat meer boven de muziek te zingen, op een enkele keer na. Bovendien werd het ook zeer goed gezongen door Kate. Verder blijf ik de choreografie ook nog altijd even leuk vinden als de eerste keer, ondanks de kritiek van Marcel en het dreamteam. Je kan niets anders zeggen dan dat goed is. Alleen met het liedje ben ik niet mee. Het is zeker geen slechte single, ik vind hem zelfs heel goed, maar het is teveel een kopie van Charlotte Nilsson en Take me to your heaven. Het is natuurlijk Eurosong en dan Eurosong klinken, daarmee is er niets mis mee. Alleen blijft het Songfestival dan natuurlijk wel een muziekwedstrijd die hopeloos achterop hinkt op de muzikale realiteit en zo krijgen we nooit nieuwe invloeden. Je t'adore kan zeker wel heel hoog scoren op het grote festival omdat het daarvoor alle elementen voor bevat en het uitstekend gebracht wordt, maar het is naar mijn mening nog altijd té cliché. Bovendien wordt de single ook al in heel Europa gereleased in de loop van februari en hierover heb ik toch ook mijn twijfels. Gaan de Europeanen wel nog stemmen op een lied dat drie maanden geleden hun hitlijsten bestormde (want dat zal het zeker wel doen)? En wat als de single toch faalt in de Europese hitlijsten?

De eerste halve finale heeft ons geleerd dat een deel van Vlaanderen zeker risico wil lopen door voor Els De Schepper of Kaye Styles te kiezen, maar het overgrote deel blijft in het verleden zitten en blijft voor risicoloze pop van Kate Ryan kiezen. En deze vaststelling vind ik niet bepaald opbeurend. Moeten we een tweede Xandee hebben met Kate Ryan? Blijven we voor de lichte pop gaan of willen we eens echte muziek naar het festival sturen? Durf Vlaanderen echt geen risico te nemen? Ik geef toe dat ik België liever met iets zie winnen als Kaye Styles of Brahim aan de ene kant of Peter aan de andere kant dan met Kate Ryan of Belle Perez, ook al hebben deze twee laatste ook even goede kansen op een overwinning dan de eerste drie. Ik geef ook toe dat ik ontgoocheld ben in de uitslag van deze halve finale. Omdat Vlaanderen zijn les uit het verleden nog niet heeft geleerd. Eurosong en het Songfestival hebben een nieuwe adem nodig, maar Vlaanderen is duidelijk niet bereid hen deze te geven.