Eurosong - voorronde 4

De vierde voorronde werd op voorhand als omschreven als Belle Perez-ronde. Meteen werd ook de roddelmachine in gang gezet alszijnde dat de hele preselectie al verkocht was aan Belle Perez. En ja, ook ik begon aan zo'n theorie te denken als we het niveau van de voorbije weken eens bekeken. En deze vierde voorronde was eigenlijk een perfecte samenvatting van die voorbije weken. Veel radiohits, enkele middelmatige charttoppers-in-spé en vooral weinig uitblinkers. Het is dan ook niet moeilijk dat het Belle's avond werd.

Er doet ook nog altijd onbekend talent mee aan de preselectie van Eurosong en één van hen was Kaden die de spits mocht afbijten. De voorbije weken mocht echter blijken dat onbekend talent veelal niet veel potten doet breken en dat was met zijn single In your heaven niet anders. Nochtans was dit één van de meest radiovriendelijke singles die er in deze selectie te horen was. Vooral het refrein vertoefde had iets teders en liefs. Maar helaas was deze single net iets te veel lichte pop en mocht het naar een niveautje hoger worden getild. Bovendien schoot de song ook nog eens te laat uit de startblokken. In your heaven bloeide maar zeer langzaam open en dan nog alleen maar in het refrein. In de strofes bleef het tempo maar sputteren. Wat bovendien het slappe effect bevorderde was de ongeïnspireerde podiumpresence van Kaden. Hij werd nochtans omschreven als de Vlaamse George Clooney waarvoor alle vrouwen in de oogartsenpraktijk voor vielen. In de praktijk waar hij werkt mag dat misschien wel het geval zijn, op het podium leek deze George Clooney eerder in comateuze toestand te vertoeven. Hij zong zijn nummertje correct, maar vergat er gevoel in te leggen. Kortom, In your heaven is een song waarmee je geen vliegen zal doden, maar eveneens ook een song die geen vliegen zal aantrekken.

Tom Van Landuyt mag één van de betere acteurs van Vlaanderen worden genoemd. Daarnaast houdt Tom Van Landuyt zich bezig met zich te amuseren in zijn rock/punkgroepje Woest. Gek is het eerste belangrijke wapenfeit en werd zelfs ingezonden als kandidaat voor Athene. Wanneer ik Tom Van Landuyt de eerste seconden bezig zag met dit optreden dacht ik dat hij een auditie aan het doen was voor een rol als Animal in The Muppet Show. Maar nadien besefte ik dat het hem toch blijkbaar menens was en dat dit niet zoals Els De Schepper een lolletje was. Alleen raakte ik bij Els De Schepper wel iets meer overtuigd van het nummer dan bij Tom. Gek is opgebouwd op een fundament van wilde gitaren met een ietwat schreeuwerige zang. En net bij die zang lag het probleem. De jury merkte het al terecht op, de stem van Tom is een tikkeltje te soft om geloofwaardig rock te kunnen zingen. Bovendien raasde de song aan een heel tempo voorbij, waarbij een beetje meer opbouw en melodie geen kwaad hadden gekund.. Bovendien vond ik ook Tom nogal statisch in zijn performen. Een beetje meer entertainen op het podium had helemaal geen kwaad gekund. Moldavië bewees dat Europa ook klaar is voor harde rock op het grote Songfestival. Woest ontbrak echter een woeste zanger om dezelfde indruk te kunnen maken als Moldavië. De goede bedoelingen waren er zeker, het zou zeker opvallen tussen de flauwe popdeuntjes, maar een winnaar zag ik er niet in.

Voor Eurosong had platenfirma Mostiko een idee om twee van zijn beste artiesten samen te brengen en hen met een ballad de arena in te sturen. Het resultaat was I belong to you belong to me gebracht door het gelegenheidsduo Ali (Tcheelab) vs Laura (Ramaeckers). De song had zeker de ambitie om het te schoppen tot Disney-ballad, maar helaas sloeg men de bal hier helemaal mis. Vooreerst was er de zangpartijen van beiden. Ali was duidelijk zenuwachtig en zong zijn partijen correct maar een beetje enerverend. Laura daarentegen had het heel wat moeilijk, vooral in het zoeken van de juiste toon. Het resultaat was echt wel een paar valse noten. Bovendien moest Laura té hoog zingen in haar zangpartijen dat het echt niet meer mooi was om aan te horen. In een minder belastend nummer voor Laura zouden de stemmen veel beter bij elkaar passen en voor een mooiere harmonie hebben kunnen zorgen. Daarnaast was er ook de gebrekkige interactie tussen beiden. Het was aan het optreden te zien dat beiden elkaar voor Eurosong niet kenden, laat staan samen hebben opgetreden. I belong to you belong to me is een liefdessong en er moet dan ook magie bestaan tussen de twee artiesten. En helaas sprongen er geen vonken over tussen beiden. Tenslotte moeten we ook zeggen dat de song vol ambitie zat, maar het niet kon waarmaken. Het wou duidelijk een Disney-effect bekomen maar slaagde er niet in. Voor een deel is dit zeker te verklaren door een slechte zangpartij van Laura en de ontbrekende spanning in de lucht, maar het is ook te verklaren door het feit dat er te weinig spanning in het lied zat. Naar het schijnt heeft men ook een R&B-versie van deze song opgenomen en zelfs een dance-versie. Men had misschien beter gekozen voor R&B in plaats van Disney.

Petra's bijnaam is de kameleon van Vlaanderen en zong zich de onsterfelijkheid met danceversies van Het loze vissertje en In een klein stationnetje. Om de geloofwaardigheid een beetje te vergroten was de naamswijziging in La Sakhra een goede zet. En de kinderrijmelarij werd gelukkig ook achtergelaten in Wonderland. La Sakhra koos regelrecht voor de cabaretsfeer uit de jaren '30. Niet alleen de song had een jazzy cabarettoets, ook de act en podiumpresence droegen bij tot het jaren '30-gevoel. En ik moet toegeven dat ik heel aangenaam verrast werd door deze La Sakhra-song. Het nummer start sterk in de eerste strofe en ademt een jazzy-sfeer uit, maar weet dan in het refrein helemaal te verrassen door over te schakelen naar een up-tempo Andrew Sisters-sound. Het resultaat is misschien een beetje verwarrend, maar het refrein bevat zo'n goede feel good-uitstraling dat het je meesleept in de song. Tot daar de goede commentaar. Het slechte nieuws is dat deze song en act een kopie lijkt van Marie N's overwinningssong van enkele jaren geleden. De hele uitkleedact, het arrangement, ... ik leek het allemaal al eens gezien te hebben. Ok, de song is misschien iets beter en de zang zeker, maar ik zie de plagiaatbeschuldigingen nu al in de media opduiken. Verrassend dus en toch weer niet. Maar Petra heeft met deze act wel haar verleden kunnen doen vergeten en staat er nu met een geloofwaardige en schone lei. Het loze vissertje is duidelijk in een klein stationnetje achtergelaten en gelukkig maar.

Biezebaaze deed het enkele jaren geleden nog in het Gents met Loetsebollekezoetse. Nu schreven ze zich in light versie in voor Eurosong en deden ze het in het Engels met I'll be there for you. Helaas kon dit op maar weinig appreciatie rekenen. We werden de voorbije weken dan ook al ruimschoots bediend met weinig opwindende songs. Triskèl was de laatste in deze rij en mocht van Marcel Van Thilt dan ook de volle lading hiervoor krijgen met een simple pffff... als commentaar. En daarbij kan ik mij perfect aansluiten. I'll be there for you is een weinig verrassende ballad die bovendien nog eens volzit van de clichés. Een beetje originaliteit kan zeker geen kwaad. Dit was terug een song die geen vlieg kwaad doet, terwijl dit voor het Songfestival juist wel mag doen. De ontgoocheling moet dan ook groot geweest zijn bij deze Gentse gasten. Hadden zich waarschijnlijk al verheugd op enkele positieve reacties, maar nu werden ze met een kluitje in het riet gestuurd. Op de zangprestaties en het arrangement mogen we zeker niets op aan merken, maar het was allemaal te braaf. Het is jammer om te zeggen, maar voor Europa zou dit het perfecte moment zijn geweest om een bezoekje te brengen naar het toilet, de kom met chips verder aan te vullen of een zware inspanning te moeten doen om de ogen toch maar open te houden.

De meeste ogen waren deze avond gericht op Belle Perez. Iedereen kan er dan ook niet om heen dat zij de voorbije jaren heeft bewezen over de nodige kwaliteiten te beschikken om mee uit te pakken in het buitenland. De eerste reacties op El mundo bailando moeten toch echter een paniekreactie hebben veroorzaakt in de Belle-entourage. De single werd afgeschilderd van een slappe B-kant van een Belle Perez single tot zelfs een Spaanstalig K3-liedje. Gelukkig heeft Belle al geleerd om bepaalde kritieken over zich te laten gaan en er te staan wanneer het moet. Al waren er gisteren wel enige spanningen op te merken in haar performance. El mundo bailando ligt in tegenstelling tot wat voorbarige criticasters zegden echt wel in de lijn van het vorige werk van Belle Perez. Het bevat dezelfde vrolijke latinosound, een makkelijk meezingbaar refrein, heel Spaans gezongen (en dan heb ik het niet over de taal, maar de manier van bespelen van de toonladder) en de ambiancesfeer. Maar net als bij de vorige singles van Belle Perez heb ik altijd enkele beluistermomenten nodig om volledig mee te zijn. En dat heb ik ook bij El mundo bailando. Daarenboven vind ik het een tikkeltje minder catchy als Enamorada en Que viva la vida. Maar de liveperformance van Belle Perez maakt ontzettend veel goed. Ze heeft genoeg ervaring om een song als deze naar een hoger niveau te liften. Bovendien is Belle zeker een van Vlaanderens beste (en mooiste) zangeressen. En daarom blijft ze zeker één van de beste Vlaamse vertegenwoordigers die we naar het Songfestival kunnen sturen. Alleen vrees ik dat de verwachtingen zo hoog gespannen waren dat ze deze niet zal kunnen inlossen en dat Vlaanderen voor iemand anders zal kiezen. De halve finale zal zeker al een betere graadmeter zijn voor de steun om Belle naar Athene te sturen dan deze zwakke voorronde.

Van het onbekende talent dat de voorbije weken de revue is gepasseerd hebben er maar weinig indruk gemaakt. Save the best for last moeten ze bij VRT gedacht hebben toen ze Eve Kempell in de laatste voorronde als laatste opstelden. Not right mogen we dan ook zeker beschouwen als de beste songs van het nieuwe grut. Nochtans zag het er niet zo goed uit wie de voorbeschouwing bekeek. Eve Kempell wil een rockbitch zijn, maar haar versie van Nobody's wife van Anouk sloeg echt nergens op. Maar met haar eigen liedjes weet ze blijkbaar wel te overtuigen. Er waren vijf songwriters nodig om deze song in elkaar te boxen, maar het resultaat stond er echt wel. De sound was rock met een rapintermezzo, maar wel heel open en duidelijk met het oog op de Ultratop. Dit liedje wist dan ook in tegenstelling tot andere liedjes wel de middelmatigheid van een radiosong te overstijgen. Waar ik wel een beetje problemen mee had, was de stem van Eve Kempell. Het mocht voor mij nog iets meer rock zijn, ze heeft nog voorlopig nog teveel een popstemmetje, en ze raakte op het einde een beetje in ademnood. Maar voor de rest was dit wel een krachtige podiumact die echt wel bij het liedje paste. Laura D. kon van deze act nog iets leren. Athene zal voor Eve Kempell waarschijnlijk wel een brug of twee te ver zijn, maar de top 10 van Ultratop moet doenbaar zijn. En waarschijnlijk was dat juist de bedoeling van deze deelname aan Eurosong.

Belle Perez deed uiteindelijk wat ze moest doen, nl. winnen met een ruime zege. Toch sprong El mundo bailando er niet meteen echt uit en het wordt dan ook afwachten wat het in de finale zal geven. Want de finale halen mag in feite nog geen probleem zijn vermits er nog veel kaf tussen het koren zit, maar weet ze het ticket Athene wel te halen? Het zal waarschijnlijk een clash worden met Kate Ryan en in de publieke opinie ligt de song van Kate blijkbaar iets beter in de markt dan deze van Belle Perez. Maar wanneer twee honden vechten om één been loopt een derde mee heen. En dan geef ik eerder mijn zegen aan Brahim, Kaye Styles of Peter Evrard. Toch denk ik dat het vooral voor Brahim moeilijker zal worden om de finale te halen als ik de schema's voor de halve finales ziet. Een wildcard van de jury zal dan soelaas moeten brengen, maar winnen van Belle of Peter zie ik hem niet echt doen. Nochtans gaat mijn uiteindelijke voorkeur toch naar hem toe. Bovendien zou hij terug in de studio zijn gedoken na de eerste voorronde om de song te ontlasten van onnodige ballast. En er zou ook nog aan andere songs zijn gesleuteld. De halve finale belooft dan ook op een trede hoger te worden gespeeld dan de voorrondes. Dit kan alleen maar de kwaliteit van de wedstrijd ten goede komen, want de voorrondes wisten weinig te overtuigen. Het zal uiteindelijk toch nog een spannende race naar Athene lijken te worden.