Verward

De laatste tijd vraag ik me af wie ik eigenlijk ben. Waarvoor sta ik? Met welke levenswaarden ben ik te associëren? Ik geef toe dat ik het eigenlijk niet weet. Ik ben dan ook geen psycholoog of zo iets. Ok, ik probeer rechtvaardig te zijn, maar ik ben het niet altijd. Waarom ben ik bijvoorbeeld tegen de ene persoon wel vriendelijk en tegen de andere niet? Ergens moet er toch iets in mijn hersenen zijn dat ervoor zorgt dat ik tegen de ene wel lief ben en tegen de andere niet. Terwijl ze perfect bijvoorbeeld hetzelfde karakter kunnen hebben. Dat is iets waar ik de laatste tijd wel eens over nadenk. Waarom kunnen we van de ene persoon houden, terwijl we de andere haten? Ik weet het dat je in feite niemand mag haten, maar ik denk dat iedereen wel iemand heeft die hij haat. Sommige mensen haten we hartsgrondelijk, andere mensen haten we dan in lichte mate. We ergeren ons bijvoorbeeld dood aan hun manier van doen, spreken, zijn, .... Het simpelste is te zeggen dat elke mens zijn goede en slechte eigenschappen heeft. Maar dat vind ik zo'n lege uitspraak hé. In feite weten we het dus niet. Ik wil weten waarom wij slechte eigenschappen hebben, waarom ik slechte eigenschappen heb? Heeft dit misschien te maken met onze voortplantingsdrang en onze natuurlijke drang om te blijven overleven? Zijn de mensen daarom tegenwoordig zo egoïstisch en onverdraagzaam? Omdat ze schrik hebben om het verworvene te verliezen?

Een ander kenmerk van mij is het gebrek aan zelfvertrouwen. Ik denk teveel na, denk over wat de consequenties zijn van mijn daden en dan ook de nadelige consequenties met het gevolg dat ik begin te twijfelen. En ergens ontbreekt er vaak de klik om de stap voorwaarts te gaan. En terug zijn er velen met hun holle uitspraken als "je moet een beetje meer zelfvertrouwen hebben." Ja, hallo! Vertel me iets wat ik niet weet hé. Hoe krijg je iets meer zelfvertrouwen? "Je moet gewoon bepaalde dingen durven doen." Ja, hallo! Dat is vaak juist het probleem. Ik kan soms een bepaalde drempel niet overschrijden, het lukt me niet om het gewoon te doen zonder na te denken. Ik heb in mijn hoofd wel geen schakelaar staan die ik gewoon uit kan zetten.

Als ik terugkijk op wat ik van het leven tot nu toe al heb gebakken, ga ik er niet over liegen. Ik heb er nog niet veel van gebakken en heb al enkele mislukkelingen en teleurstellingen achter de rug. En dan heb ik het bijvoorbeeld niet over het feit dat ik nog geen lief heb, nog niet alleen ben gaan wonen, niet de grote carrièremens ben, .... Ik voldoe misschien niet aan de vereisten waaraan men tegenwoordig moet blijkbaar voldoen. Maar dat interesseert me ook niet. Ik wil niet het product van verwachtingen, kuddegeest en door anderen opgelegde vereisten zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn. En ja, ik ga er niet om liegen. Ik wil ook graag dat mensen die persoon graag hebben. Alleen moet ik leren om dan eerst mezelf ook graag te hebben. Ik moet leren accepteren om mijn slechte kanten te aanvaarden. Ik denk dat ik door altijd het goed te willen doen voor anderen ik op de eerste plaats mijn slechte kanten al wil verdoezelen of corrigeren vooraleer ze te accepteren. Ik denk dat ik nog heel wat werk voor de boeg heb om echt volwassen te worden. En dan helpt het niet echt om zoveel na te denken en verward te zijn. En het helpt ook al helemaal niet om de ene dag zus te denken en de andere dag zo te denken. Heeft een mens eigenlijk wel genoeg tijd om zichzelf te ontleden en te leren doorgronden? Is de mens niet gedoemd om een mysterieus wezen te blijven met vele onbekende kanten die men in de loop van het leven ontdekt?