Eurosong - voorronde 3

Derde keer, goede keer moeten ze bij de VRT gedacht hebben. Eurosong ging zijn derde voorronde in met weinig verwachtingen, maar sloot af met lofbetuigingen. In tegenstelling tot wat de 30 secondefragmenten op de site vermoedden, was dit met verve de beste voorronde met heel wat goede liedjes. En wat nog belangrijker is: eindelijk hebben we eens twee kandidaten gehoord die het zeker verdienen om het ticket Athene te winnen. Eurosong is back alive!

Valérie Mouton mocht de spits afbijten met I can't go on like this. Een liedje van de hand van zangeres Sofie, met backing vocals van zangeres Sofie en met een sound zoals zangeres Sofie. Een jazz-achtig getint nummer dus. Maar kijk, dit kan ook heel goed werken. Valérie is zeker een goede zangeres die het genre perfect weet aan te voelen en over te brengen, al waren er gisteren toch enkele kleine schoonheidsfoutjes. Maar de song op zich was heel degelijk met een vlot arrangement. Of de song echt zou opvallen op het songfestival, daar heb ik wel mijn twijfels over. Daarvoor mocht er iets meer energie gestoken worden in de act. Een goed liedje is zeker de eerste vereiste, maar je moet het ook goed weten over te brengen. Maar voor de radio is deze song uiterst geschikt en het is een uitstekend eerste plaatje van dit nieuwe talent.

Grote favoriete voor de avond was Kate Ryan met Je t'adore. Kate Ryan heeft al een groot deel van Europa kunnen veroveren met de cover van Désenchantée en nu hoopte ze dit succes te kunnen gebruiken om België een uitstekend resultaat te bezorgen. Het is in dat opzicht wel een verrassing dat Kate Ryan niet koos voor de dance waarmee ze doorbrak, maar voor een Zweeds Abba-popachtig nummer. Het resultaat is een vlot discoarrangement die de nodige positieve vibes overbrengt en die bovendien ook nog eens heel Eurosong aanvoelt. Daarenboven werd het ook goed gezongen. Hier en daar nam de muziek wel een beetje de overhand op de stem. Kate Ryan mag in de halve finale dan zeker ook iets krachtiger zingen. Alle ingrediënten zijn dus aanwezig om goed te scoren in Athene, en toch.... Het nummer is zeker niet slecht, de choreografie ziet er leuk uit, de stem en presence is er, maar het heeft net iets teveel naast ABBA en Charlotte Nilsson gelegen en wist daarom ook niet echt te overtuigen. Voor mij mag het deze keer iets risicovoller zijn dat we naar Athene sturen. Gelukkig is er de Europese bekendheid die enorm in ons voordeel kan spelen. Maar ik stuur liever een echt goed en origineel nummer dan te kiezen voor het feit dat iemand al in Europa brokken heeft kunnen breken. Want zal het Kate Ryan-publiek niet liever in de discotheek zitten dan naar het Songfestival te zien.

Kaye Styles wordt genoemd als de man die de Belgische urban echt op de kaart heeft gezet. Al is hij bij het grootste deel van het Belgische publiek nog steeds een nobele onbekende. Daar zal Profile zeker verandering in hebben gebracht. R&B en rap wordt toch nog altijd een beetje minachtend bekeken door de Vlaamse muziekscène, omdat men enkel de videoclips met de mooie meiden, gouden kettingen, ... ziet. Kaye Styles heeft gisteren niet alleen deze vooroordelen ontkracht, hij heeft zelfs kunnen bewijzen dat ook Vlaamse R&B niet moet onderdoen voor Amerikaanse importproducten. Profile is dan ook een steengoede plaat die inderdaad heel wat internationale allure heeft. Het doet zeker denken aan Let me love you van Mario of aan liedjes van Craig David, maar deze mensen hebben over de hele wereld grote hits gehad. En ik ben er dan ook van overtuigd dat ook het grote Eurosongfestival kan vallen voor de zoetgevoicede stem van Kaye Styles. Hij weet het nummer op een heel relaxede manier over te brengen en te imponeren. Johnny Logan heeft dan ook overschot van gelijk. Dit is niet waar het Songfestival over gaat, maar waar het zou moeten over gaan. Ik hoop dan ook dat Kaye Styles in mei vrij is, want voor mij ligt het ticket Athene nu al klaar.

Ook nieuwkomers krijgen nog steeds een kans via Eurosong om zich te bewijzen. Voor de artiest in kwestie is het een mooie manier om voor een miljoenenpubliek u te tonen, voor de jury is het vaak een goed excuus om de scherpe messen boven te halen. En zo verging het ook voor Axel Devries met Alleen jij. Heeft een naamkaartje achter gelaten, maar de jury (en de rest van het publiek) was niet echt onder de indruk. Omwille van die naamsonbekendheid? Of ligt het toch aan de song? Mmm, vermits dit Eurosong is, opteer ik voor het laatste. Zoals bij alle Nederlandstalige liedjes heb ik helemaal geen probleem met de taal. Maar vermits het festival overwegend Engels is geworden, moet je met een vreemde taal een zeer sterke act en nummer hebben. En naar mijn mening moet je liedje dan ook via de sfeer, het arrangement en de podiumpresence de boodschap weten over te brengen. En Alleen jij voldeed in mijn mening niet aan die vereisten. Voor de lage landen is dit zeker geen slecht nummer. Het Volumia-arrangement staat zeker garant voor kwaliteit. Maar voor de rest van Europa gaat dit een beetje aan hun neus voorbij. Axel Devries mag dan al een leuke stem hebben die naar Frank Boeijen neigt, maar daarmee win je het Songfestival nog niet. Het nummer straalde weinig uit net als de podiumact. Van de Nederlandstalige nummers is dit zeker het beste tot nu toe. Mijn conclusie is dan ook: goed nummer, maar verkeerde wedstrijd.

Iedereen kent Laura D (trouwens op Engelstalige manier uitgesproken) als kleine Laura uit Idool die nu het lief is van Wouter. Een echt visitekaartje kan je dat natuurlijk niet echt noemen. Met History turning round wil ze daar iets aan doen en als ze hiermee naar Athene kan gaan, nog zoveel te beter. Eurosong leek haar dan ook de perfecte manier om haar carrière te lanceren. Maar aan het resultaat te zien, is er een brandstoftank losgekomen tijdens de lancering. En toch, History turning round was zeker geen slecht nummer en de performance van Laura D al evenmin. Laura heeft wel nog al een zware stem voor een klein meisje en tijdens de strofes zorgde dit er wel voor dat de tekst moeilijk verstaanbaar was. Een wankele Engelse uitspraak helpt natuurlijk ook al niet. Maar zoals gezegd, met de song op zich was helemaal niets mis. Een resem Zweedse popsongwriters inschakelen levert meestal de nodige vruchten om te plukken. De sterkte van deze poprocksong lag hem zeker in het refrein. Op dat moment bloeit de song echt helemaal open en mag Laura bescheiden rocken. Om de Vlaamse Anouk te worden mag ze wel nog iets snediger worden, ook qua podiumvastheid. Of de song kan slagen in Athene is een ander paar mouwen. Ik moet zeggen dat het nummer toch vrij snel uit mijn geheugen verdween, waardoor ik het niet zo goed weet. Wat ik wel weet is dat wanneer deze song in de eerste voorronde zou gezeten hebben, het vlekkeloos de halve finale zou hebben weten te bereiken. Nu is Laura D gebotst op een muur van keisterke artiesten of songs. In deze selectie werd ze net iets te licht bevonden, in een andere selectie zou de balans in de goede richting zijn kunnen overslaan. Maar ik denk dat de Ultratopdeur voor haar nu wijd open staat en dat ze met deze single er perfect door zal gaan.

Peter Evrard wint Idool 2003, wordt derde op World Idol en toch heeft hij Vlaanderen nog niet weten te veroveren. In de schaduw van Natalia, Kurt Nilssen en Kelly Clarkson bleef Peter zijn eigen weg inslaan. De consequentie van in de schaduw te (moeten) blijven, is dan ook dat de weg naar het grote publiek iets moeilijker te bereiken is. Zijn deelname aan Eurosong was zeker een verrassing te noemen, want wie ziet Peter nu op een Songfestivalpodium staat. Dat hij dan nog deelneemt met de ballade Coward was dan nog een grotere verrassing. Maar verrassingen zijn over het algemeen heel leuk en positief en dan moeten we ook over dit nummer zeggen. Persoonlijk ben ik helemaal geen fan van Peter's stem. In liedjes zoals Take me through the night weet ze mij wel te behagen, maar wanneer Peter serieus doorrockt heeft ze naar mijn mening een irriterende snedige kant. In akoestische producties zoals Coward moet hij zijn stem iets zachter gebruiken waardoor je aan de ene kant wel hoort dat er een soort van ingehouden woede zit, maar aan de andere kant maakt dit zijn stem in deze soort van arrangementen net zo interessant omdat je hiermee gevoelens kunt overbrengen. Peter wou de song voor Eurosong een beetje oppimpen met arrangementen en zo, maar verkoos uiteindelijk toch om de song in zijn bloten te laten. En gelukkig maar, want het resultaat was overweldigend mooi. De sobere productie zorgde ervoor dat Peter wist te raken met zijn song. Het is dan ook heel raar te noemen dat het de zogezegde professionele jury buiten Johnny Logan niet wist te boeien. Yasmine heeft wel gelijk dat Peter soms zijn stem lijkt te forceren, maar het geheel kwam toch helemaal niet geacteerd over. Gelukkig was het televisiepubliek er nog om deze smet van de jury proper te wassen. En ook voor Athene ben ik heel overtuigd. Omdat deze eenvoudige maar knappe performance zeker zou weten op te vallen in Europa. Peter en Athene leken onverenigbaar zoals water en vuur, maar soms kan de kracht van muziek voor mirakels zorgen.

Als laatste mocht Pim aantreden in het Eurosongcircus met I'm your man. Zwakke zanger, zwakke danser, enkel meisjesidool, .... Het is niet meteen het beste visitekaartje om aan Eurosong mee te doen. En toch werd Pim een mogelijke halve finalist genoemd vermits bakvissend Vlaanderen hem het ticket natuurlijk gunt. Sommige Songfestivalliefhebbers hadden dan ook maar een wrang gevoel bij de selectie van Pim. Zelf ben ik ook niet meteen de grote Pim-fan, maar ik gunde hem gisteren wel een eerlijke kans. Alleen jammer dat hij die kans niet echt gegrepen heeft. I'm your man is nochtans een vlotte productie die de nodige positiviteit uitstraalt. Ook de gimmick met de letters in de lyrics waren leuk gevonden. En dat het heel Robbie Williams klinkt, mag zelfs als compliment beschouwd worden naar mijn mening. Maar toch wist Pim er niet mee te overtuigen en het lag dus helemaal niet aan het liedje maar aan zijn performance. Van Pim wordt wel eens beweerd dat hij iets goed weet te verkopen, ook al is het in feite slecht. Als dit het geval is, dan had deze verkoper een slechte dag. Het kwam namelijk helemaal niet over. Misschien dat het over en weer lopen op een podium in een kermistent voor entertainment kan zorgen bij de jonge meisjes, op het scherm kwam het helemaal niet over. Bovendien heeft Pim ook nog eens een tic om altijd met 1 oog gesloten te zingen, wat ook al niet voor de mooiste beelden zorgt. Over de zang kunnen we ook al kort zijn. Dit was ook niet meteen om naar huis te schrijven. Pim werd met groot trompetgeluid op het podium binnengehaald, maar moest het circus met een heel stille trom verlaten. Jammer, want had het nummer een goede performer hebben gehad, had het zeker enig potentieel.

De derde voorronde was er één van zeer hoge kwaliteit. Kate Ryan werd toch nog enigszins verrassend winnares en had dit enkel te danken aan de radio- en persjury. De professionele jury koos heel terecht voor Kaye Styles, terwijl de vox populis ging naar Peter Evrard. En beiden zijn voor mij de enige twee waarvan het geheel nu al af is en die nu al hun spierballen mogen rollen om het ticket naar Athene te bemachtigen. Moest ik op dit moment moeten kiezen tussen beiden heren, gaat mijn voorkeur uit naar Kaye Styles. Ik denk dat net dat tikkeltje origineler is om naar Athene te sturen en ook omdat ik vermoed dat hij net met iets meer enthousiasme zou vertrekken naar Athene dan Peter Evrard. Daarmee wil ik niet zeggen dat Peter ons land niet goed zou verdedigen, hij zou zelfs misschien eigenlijk beter kunnen scoren dan Kaye, maar ik denk dat hij net iets teveel vreemde eend in de bijt is om van het geheel te kunnen genieten en profiteren dan Kaye. Gelukkig is er nog een halve finale en finale om mij van het tegendeel te overtuigen. Maar beide heren zouden het dus echt wel verdienen om ons land te vertegenwoordigen. En met hetgeen wat ik van hen heb gezien, mag Belle Perez voor het eerst in drie weken echt eens beginnen te bibberen. Krijgen we dan toch nog een onverwachte wending in deze preselecties?