Nobody's tune: eerste topalbum 2009?
Vanaf deze week kan je de nieuwste cd van Wouter Hamel, Nobody’s Tune, verkrijgen. Of hij daadwerkelijk in Belgische winkels gaat liggen weet ik niet, maar je kan hem wel bestellen via Cosmox of Proxis. Van het eerste album was ik volledig weg vorig jaar. Of het tweede album ook die weg opgaat, moet ik zelf nog ontdekken. Maar de reacties zijn alvast heel positief.
De volgende promotekst verscheen alvast op zijn MySpace-webstek:
Na zijn naar zichzelf genoemd, award-winnend debuut is Wouter Hamel terug met de release van zijn nieuw album “Nobody’s Tune”. Het lijkt erop dat Wouter geen last had van het tweede album-syndroom bij het maken van dit album. Hamel: “Een album maken is altijd erg spannend en stressvol, maar wanneer je debuut goed onthaald wordt, geeft het je ook het vertrouwen om je horizon te verruimen en meer risico’s te nemen – om alles naar een hoger niveau te brengen”. Wouter Hamel werkte terug samen met producer Benny Sings, eveneens een lid van de Dox-familie van platenmaatschappij Dox Records; “We wisten meteen dat dit album op een of andere manier persoonlijker moest worden. Terwijl we werkten aan het album kreeg ik de kans om alles te herontdekken. Trouwens, ik ben nog altijd verrast van wat ik hoor wanneer ik het album terug beluister. Er is folk, Bacharach invloeden, zelfs een beetje Klezmer. Om het nog interessanter te maken, is er zelfs ook een beetje een Carribean vibe. Alles bij elkaar genomen klinkt het als pop muziek van de jaren ’70… maar dat is achteraf bekeken zo het geval geweest. Ik begon gewoon mijn liedjes uit te werken en dan liep het helemaal uit de hand”, zegt Wouter lachend.
De titel van het album verwijst naar een van de ballads op het album. “Het was de eerste song die ik schreef. Het is een soort van battle song voor mij persoonlijk. Gewoon koppig zijn en je eigen weg gaan en geen aandacht schenken aan iets anders”, volgens Wouter Hamel, die verscheidene populaire en prestigieuze awards kreeg voor zijn zelfgenaamd album, waaronder de heel prestigieuze Zilver Harp award en een platinum cd-status. Het eerste album werd gereleased in verscheidene landen met een uitzonderlijk succes in Japan. Hamel: “Ik denk, en hoop zeker dat dit nieuwe album zelfs origineler is dan de vorige. Ik heb geen idee met wat ik het precies kan vergelijken. Ik heb zoveel vergelijkingen gehoord voor dit moment dat ik zelf ben gestopt er zelf te maken. Ik hoop dat de mensen er echt van houden en dat het natuurlijk succesvol is. Wanneer ik aan het schrijven was, hield ik steeds in mijn achterhoofd het gedacht dat mijn songs een soort van “klassiekers” moesten worden. Liedjes die tijdloos zijn en die binnen 10 jaar even fantastisch moeten klinken als ze nu doen. We moeten afwachten of die droom uitkomt … maar de wil en de vastberadenheid zijn er.”
Wouter praat over de instrumenten die gebruikt zijn tijdens het totstandkoming van Nobody’s Tune: “We gebruikten de meest ongewone instrumenten die we konden vinden om ons eigen sound te maken. We gebruikten een Hagström windorgel van Zweden, een autoharp en een mbira van Amerika, een groot duimpiano, Japanse bellen, steel drums, een mellotrone, etc. Deze cd heeft ook een vollere sound dankzij de fenomenale bijdragen van enkele heel bijzondere gastmuzikanten. Benjamin Herman, de gevierde saxofoonspeler en ook thuis bij Dox records, heeft meegewerkt aan het album, net als zangeres Shima Rouse. Ook de nieuwste trompetsensatie Kyteman, die niet alleen speelt maar ook meezingt, Kobi Arditi (trombone) en Morris Kliphuis (blazers) maakten een muzikale bijdrage tot het nieuwe album. Wouter’s eigen band, bestaande uit Gijs Anders van Straalen (percussie), Sven Happel (bas), Pieter de Graaf (piano), Jasper van Hulten (drums) en Rory Ronde (gitaar), vormt zoals altijd een sterke muzikale basis. Wouter zegt, “… en niet te vergeten Rory’s vader aan de steel drums. We noemden zelfs de song naar hem, Sir Henry.
De eerste recensies:
"Wonderboy verbluft met nieuw album" (De Gelderlander)
"Hij klinkt zo lentelicht en verwachtingsvol", "Hij creëert zijn eigen sound, zijn eigen geluid, de bijzondere instrumenten maakt dat zijn muziek over grenzen loopt" (Radio 2 - Frits Spits)
"Sfeervolle songs die een warm gevoel opwekken" (Veronica Magazine)
"Bijna on-Nederlands: verfrissend, licht, opgewekt." "Hamel blijkt geen een-dagsvlieg. Opnieuw luchtig, oorspronkelijk, en vooral zichzelf." (Telegraaf)
"Zijn debuut was alleraardigst en dat hij echt tjokvol klasse zit, bewijst hij nu ondubbelzinnig met de veelzijdige opvolger Nobody's Tune. "Nobody's Tune heeft diepgang. De composities zijn gelaagd en het instrumentarium erg gevarieerd. Het plaatje klopt op 'Nobody's Tune. De onbevangenheid van het zo succesvolle debuut is enigszins verdwenen maar uit elk hoekje op Nobody's Tune; schijnt wel de zon.' (Off The Record)
"Nobody's Tune. Een opzienbarend en erg goed nieuw album, dat Hamel nog bekender en geliefder gaat maken. We zijn erg verrast door de hoge kwaliteit. Nog meer dan op het eerste album komt de grote klasse van songs schrijven van Wouter uit de verf. De composities klinken fris, diep en spannend tegelijk. Daarnaast zijn de arrangementen origineel en gevarieerd en klinkt de productie fris, open en avontuurlijk. Er komen zo al twee songs voorbij die als single de radio op kunnen. Altijd makkelijk, wanneer je met het nieuwe album een nog groter publiek wilt bereiken." (Jazz)
Tracklist Nobody’s Tune:
1. One more time on the merry go-around
2. Big blue sea
3. When morning comes
4. In between
5. Nobody’s tune
6. Sir Henry
7. March, April, May
8. Quite the disguise
9. Once in a lifetime
10. Tiny Town
11. See you once again
12. Amsterdam
UPDATE: de eerste single In between voorgesteld op een mini-optreden:
De volgende promotekst verscheen alvast op zijn MySpace-webstek:
Na zijn naar zichzelf genoemd, award-winnend debuut is Wouter Hamel terug met de release van zijn nieuw album “Nobody’s Tune”. Het lijkt erop dat Wouter geen last had van het tweede album-syndroom bij het maken van dit album. Hamel: “Een album maken is altijd erg spannend en stressvol, maar wanneer je debuut goed onthaald wordt, geeft het je ook het vertrouwen om je horizon te verruimen en meer risico’s te nemen – om alles naar een hoger niveau te brengen”. Wouter Hamel werkte terug samen met producer Benny Sings, eveneens een lid van de Dox-familie van platenmaatschappij Dox Records; “We wisten meteen dat dit album op een of andere manier persoonlijker moest worden. Terwijl we werkten aan het album kreeg ik de kans om alles te herontdekken. Trouwens, ik ben nog altijd verrast van wat ik hoor wanneer ik het album terug beluister. Er is folk, Bacharach invloeden, zelfs een beetje Klezmer. Om het nog interessanter te maken, is er zelfs ook een beetje een Carribean vibe. Alles bij elkaar genomen klinkt het als pop muziek van de jaren ’70… maar dat is achteraf bekeken zo het geval geweest. Ik begon gewoon mijn liedjes uit te werken en dan liep het helemaal uit de hand”, zegt Wouter lachend.
De titel van het album verwijst naar een van de ballads op het album. “Het was de eerste song die ik schreef. Het is een soort van battle song voor mij persoonlijk. Gewoon koppig zijn en je eigen weg gaan en geen aandacht schenken aan iets anders”, volgens Wouter Hamel, die verscheidene populaire en prestigieuze awards kreeg voor zijn zelfgenaamd album, waaronder de heel prestigieuze Zilver Harp award en een platinum cd-status. Het eerste album werd gereleased in verscheidene landen met een uitzonderlijk succes in Japan. Hamel: “Ik denk, en hoop zeker dat dit nieuwe album zelfs origineler is dan de vorige. Ik heb geen idee met wat ik het precies kan vergelijken. Ik heb zoveel vergelijkingen gehoord voor dit moment dat ik zelf ben gestopt er zelf te maken. Ik hoop dat de mensen er echt van houden en dat het natuurlijk succesvol is. Wanneer ik aan het schrijven was, hield ik steeds in mijn achterhoofd het gedacht dat mijn songs een soort van “klassiekers” moesten worden. Liedjes die tijdloos zijn en die binnen 10 jaar even fantastisch moeten klinken als ze nu doen. We moeten afwachten of die droom uitkomt … maar de wil en de vastberadenheid zijn er.”
Wouter praat over de instrumenten die gebruikt zijn tijdens het totstandkoming van Nobody’s Tune: “We gebruikten de meest ongewone instrumenten die we konden vinden om ons eigen sound te maken. We gebruikten een Hagström windorgel van Zweden, een autoharp en een mbira van Amerika, een groot duimpiano, Japanse bellen, steel drums, een mellotrone, etc. Deze cd heeft ook een vollere sound dankzij de fenomenale bijdragen van enkele heel bijzondere gastmuzikanten. Benjamin Herman, de gevierde saxofoonspeler en ook thuis bij Dox records, heeft meegewerkt aan het album, net als zangeres Shima Rouse. Ook de nieuwste trompetsensatie Kyteman, die niet alleen speelt maar ook meezingt, Kobi Arditi (trombone) en Morris Kliphuis (blazers) maakten een muzikale bijdrage tot het nieuwe album. Wouter’s eigen band, bestaande uit Gijs Anders van Straalen (percussie), Sven Happel (bas), Pieter de Graaf (piano), Jasper van Hulten (drums) en Rory Ronde (gitaar), vormt zoals altijd een sterke muzikale basis. Wouter zegt, “… en niet te vergeten Rory’s vader aan de steel drums. We noemden zelfs de song naar hem, Sir Henry.
De eerste recensies:
"Wonderboy verbluft met nieuw album" (De Gelderlander)
"Hij klinkt zo lentelicht en verwachtingsvol", "Hij creëert zijn eigen sound, zijn eigen geluid, de bijzondere instrumenten maakt dat zijn muziek over grenzen loopt" (Radio 2 - Frits Spits)
"Sfeervolle songs die een warm gevoel opwekken" (Veronica Magazine)
"Bijna on-Nederlands: verfrissend, licht, opgewekt." "Hamel blijkt geen een-dagsvlieg. Opnieuw luchtig, oorspronkelijk, en vooral zichzelf." (Telegraaf)
"Zijn debuut was alleraardigst en dat hij echt tjokvol klasse zit, bewijst hij nu ondubbelzinnig met de veelzijdige opvolger Nobody's Tune. "Nobody's Tune heeft diepgang. De composities zijn gelaagd en het instrumentarium erg gevarieerd. Het plaatje klopt op 'Nobody's Tune. De onbevangenheid van het zo succesvolle debuut is enigszins verdwenen maar uit elk hoekje op Nobody's Tune; schijnt wel de zon.' (Off The Record)
"Nobody's Tune. Een opzienbarend en erg goed nieuw album, dat Hamel nog bekender en geliefder gaat maken. We zijn erg verrast door de hoge kwaliteit. Nog meer dan op het eerste album komt de grote klasse van songs schrijven van Wouter uit de verf. De composities klinken fris, diep en spannend tegelijk. Daarnaast zijn de arrangementen origineel en gevarieerd en klinkt de productie fris, open en avontuurlijk. Er komen zo al twee songs voorbij die als single de radio op kunnen. Altijd makkelijk, wanneer je met het nieuwe album een nog groter publiek wilt bereiken." (Jazz)
Tracklist Nobody’s Tune:
1. One more time on the merry go-around
2. Big blue sea
3. When morning comes
4. In between
5. Nobody’s tune
6. Sir Henry
7. March, April, May
8. Quite the disguise
9. Once in a lifetime
10. Tiny Town
11. See you once again
12. Amsterdam
UPDATE: de eerste single In between voorgesteld op een mini-optreden:
Labels: Wouter Hamel
posted by Filip at 7:09 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home