Media-aandacht bij de waanzin

De moord gisteren in de kindercrèche in Dendermonde heeft een schokgolf teweeg gebracht doorheen het land. Terecht natuurlijk, want de moorden zijn gewoonweg verschrikkelijk en onbegrijpelijk. Een zinloze aanslag op het leven van de meest kwetsbaren in de maatschappij, kinderen van enkele maanden oud, is iets wat het verstand niet kan vatten. Het is een drama, voor de getroffen families en voor een gans land. Maar toch heb ik er altijd moeite mee op de manier waarop de media aandacht hebben voor zo’n waanzin.

Wie vandaag Het Laatste Nieuws heeft gekocht, heeft kunnen merken dat de gebeurtenissen over het hele eerste katern van de krant breed uitgesmeerd worden. Ook in de journalen ging heel wat zendtijd naar de gebeurtenissen met buurtondervragingen en dergelijke. En ik kan er niet aan doen, maar toch loert de sensatie altijd om de hoek. Men wil het drama versterken. En daar heb ik echt wel moeite mee. Zo’n gebeurtenis heeft zijn nieuwswaarde en kan ook een maatschappelijk debat teweeg brengen van hoe we onze kinderen veilig kunnen houden tot over de behandeling van deze gestoorde geesten. Maar nogmaals, moet dit zo breed uitgesmeerd worden?

Ik wil de gebeurtenissen niet degraderen tot een bagatel, want dat is het helemaal niet. Maar je moet de zaken ook niet opblazen en grotere proporties doen aannemen dan nodig. Ik vind het dus totaal overbodig om de hele eerste katern van uw krant aan de gebeurtenissen te wijden. Net zoals ik vind dat het onnodig is om de rest van het wereldnieuws te verdringen voor deze gebeurtenissen. Nu, dit is nog een gebeurtenis die een maatschappelijk debat tot gevolg kan hebben. Maar erger zijn de gewone familiedrama’s met dodelijke afloop die de kranten en journaals teisteren. Voor de getroffen familie is dat erg, maar ik vraag mij langzaamaan af wat de echte nieuwswaarde van een familiedrama eigenlijk is? Misschien alleen het aanzetten tot nog meer familiedrama’s. Zoals de moordpartijen op enkele Amerikaanse campussen ertoe geleid hebben dat anderen geïnspireerd werden om hetzelfde te doen. Laat ons hopen dat de media-aandacht rond de gebeurtenissen in Dendermonde er niet voor zorgt dat andere gestoorde mensen op ideeën wordt gebracht.

Ik weet niet of ik mijn punt duidelijk kan maken, maar ik vind dat sommige drama’s door de media zo opgeblazen worden, omwille van hun dramatische kenmerken, dat ze groter worden dan er eigenlijk nodig is. In het geval van Dendermonde is het mijn inziens genoeg om een relaas van de feiten te doen aangevuld met een uitleg van een expert over wat zo’n persoon drijft om tot zoiets over te gaan. En als het kan, mag men ook de maatschappelijke implicaties daarvan duiden. Maar om daar de getroffen families bij te betrekken en hun levensverhaal te vertellen, de hele buurt errond die zijn zegje mag doen over de gebeurtenissen, een herhaling van vergelijkbare gevallen in de geschiedenis, … is toch niet echt nodig. Bovendien vind ik het nog raarder om buitenlandse nieuwssites daarover grote artikels te zien verschijnen. Zijn wij dan zo op sensatie belust dat we zulke verhalen nodig hebben? Ik snap het toch allemaal niet.