The Shield is het ontdekken waard
The Shield is wellicht de meest miskende Amerikaanse dramaserie van de afgelopen jaren, zeker in Europa. Als de misdaadreeks over de belevenissen van de corrupte flik Vic Mackey in de achterbuurten van Los Angeles al op televisie komt, is dat altijd op een onmogelijk nachtelijk uur en ook de dvd-releases - ondertussen zijn er in Vlaanderen al vijf seizoenen verschenen - doen weinig stof opwaaien.
En dat terwijl The Shield zeven jaargangen lang (de reeks is er in de VS enkele maanden geleden mee opgehouden) superieure kwaliteit heeft afgeleverd en zonder blozen naast enkele van de meest bejubelde series van de afgelopen jaren mag staan, zoals The Sopranos , Six Feet Under en Lost .
Hoe komt het dan dat The Shield nooit echt doorgebroken is? Wel, waarschijnlijk voor een groot deel doordat de reeks zijn smoel niet mee heeft. Wie van The Shield enkel weet dat ze om een ' bad cop ' draait denkt wellicht al snel dat het om een leeghoofdige, machistische actieserie vol gratuit geweld gaat.
Nu zal ik niet ontkennen dat The Shield bij momenten zeer potig is: de manier waarop Vic Mackey en zijn collega's de straten van LA proberen schoon te houden, is allesbehalve conventioneel en er belandt al eens een stuk crapuul met zijn gezicht op het gasfornuis.
Maar de reeks is veel meer dan een soort tv-kruising van Dirty Harry en Rambo , het is een drama dat bij momenten shakespeareaanse proporties aanneemt.
Vic Mackey ís immers een corrupte bullebak, maar dan wel een met (meestal) een goede reden: als hij bij zijn arrestaties ' excessive force ' gebruikt en zich verlaagt tot het niveau van de misdadigers die hij opjaagt, dan is dat omdat hij 'zijn' buurt (de fictieve wijk Farmington) te allen prijze onder controle wil houden.
En als hij een deel van de inkomsten van de drugsdealers afroomt en achter het geld van de plaatselijke maffia aanzit, dan zijn die centen vooral bedoeld om zijn gezin te onderhouden en de zorg voor zijn autistische zoon te betalen.
De lijn tussen 'goed' en 'slecht' is met andere woorden heel wazig. Het probleem is dat Mackey steeds dieper en dieper wegzakt in de modderpoel die hij zelf geschapen heeft, en op den duur vooral bezig is met het vrijwaren van zijn eigen hachje.
Naast de helletocht van Mackey geeft The Shield ook een schitterend beeld van het reilen en zeilen in een politiebureau in een achterbuurt van Los Angeles, een stad die verscheurd wordt door bendegeweld en de ' war on drugs '. Elk seizoen bevat misdaadverhalen die veel sterker zijn dan wat je in veel andere detectivereeksen te zien krijgt, en sommige nevenpersonages zouden met gemak een eigen serie kunnen dragen. Op sociologisch vlak is de reeks natuurlijk niet zo sterk als The Wire - welke is dat wel? - maar wie door die serie heen is en zich afvraagt of er een waardig alternatief bestaat, moet The Shield zeker eens een kans geven.
Tekst van Stefaan Werbrouck verschenen in Focus Knack. The Shield seizoen 4 is te volgen op VT4 zondagavond omstreeks 23u45.
Bron: Focus Knack
En dat terwijl The Shield zeven jaargangen lang (de reeks is er in de VS enkele maanden geleden mee opgehouden) superieure kwaliteit heeft afgeleverd en zonder blozen naast enkele van de meest bejubelde series van de afgelopen jaren mag staan, zoals The Sopranos , Six Feet Under en Lost .
Hoe komt het dan dat The Shield nooit echt doorgebroken is? Wel, waarschijnlijk voor een groot deel doordat de reeks zijn smoel niet mee heeft. Wie van The Shield enkel weet dat ze om een ' bad cop ' draait denkt wellicht al snel dat het om een leeghoofdige, machistische actieserie vol gratuit geweld gaat.
Nu zal ik niet ontkennen dat The Shield bij momenten zeer potig is: de manier waarop Vic Mackey en zijn collega's de straten van LA proberen schoon te houden, is allesbehalve conventioneel en er belandt al eens een stuk crapuul met zijn gezicht op het gasfornuis.
Maar de reeks is veel meer dan een soort tv-kruising van Dirty Harry en Rambo , het is een drama dat bij momenten shakespeareaanse proporties aanneemt.
Vic Mackey ís immers een corrupte bullebak, maar dan wel een met (meestal) een goede reden: als hij bij zijn arrestaties ' excessive force ' gebruikt en zich verlaagt tot het niveau van de misdadigers die hij opjaagt, dan is dat omdat hij 'zijn' buurt (de fictieve wijk Farmington) te allen prijze onder controle wil houden.
En als hij een deel van de inkomsten van de drugsdealers afroomt en achter het geld van de plaatselijke maffia aanzit, dan zijn die centen vooral bedoeld om zijn gezin te onderhouden en de zorg voor zijn autistische zoon te betalen.
De lijn tussen 'goed' en 'slecht' is met andere woorden heel wazig. Het probleem is dat Mackey steeds dieper en dieper wegzakt in de modderpoel die hij zelf geschapen heeft, en op den duur vooral bezig is met het vrijwaren van zijn eigen hachje.
Naast de helletocht van Mackey geeft The Shield ook een schitterend beeld van het reilen en zeilen in een politiebureau in een achterbuurt van Los Angeles, een stad die verscheurd wordt door bendegeweld en de ' war on drugs '. Elk seizoen bevat misdaadverhalen die veel sterker zijn dan wat je in veel andere detectivereeksen te zien krijgt, en sommige nevenpersonages zouden met gemak een eigen serie kunnen dragen. Op sociologisch vlak is de reeks natuurlijk niet zo sterk als The Wire - welke is dat wel? - maar wie door die serie heen is en zich afvraagt of er een waardig alternatief bestaat, moet The Shield zeker eens een kans geven.
Tekst van Stefaan Werbrouck verschenen in Focus Knack. The Shield seizoen 4 is te volgen op VT4 zondagavond omstreeks 23u45.
Bron: Focus Knack
Labels: The shield
posted by Filip at 4:21 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home