SASA - show 5

De vijfde show van Steracteur, Sterartiest was er eentje met verrassingen. Ten eerste is het duidelijk dat er een eerste schifting is gebeurd en dat de kandidaten steeds meer en meer aan elkaar gewaagd worden. Ten tweede zorgt dit ervoor dat er vanaf nu steeds meer verrassende pijnbanken gaan komen. Voor de pijnbank van vorige week was het resultaat kordaat: Viv Van Dingenen vliegt eruit en Geert Hunaerts wordt een tweede keer gered. Een rechtvaardige beslissing. Beiden zijn geen echte zangeres of zangeressen, maar bij Viv vielen er meer valse tonen te rapen dan bij Geert. Het jammere aan het vertrek van Viv is wel dat we met haar een kandidaat verliezen die zich telkens weer perfect wist in te leven in het nummer en het nummer ook de gepaste manier kon overbrengen. Een eigenschap die het vaak ontbreekt bij de andere kandidaten.

Bart De Pauw gaf het gisteren al aan: het is bij Geert Hunaerts erop of eronder. De vorige week was het er vaak eronder, maar ik vond dat zijn versie van Fairytale Gone Bad van Sunrise Avenue er grotendeels op was. Vooral in het rustige eerste deel van het lied wist Geert een spanning op te bouwen in het lied en was het goed gezongen met een ingehouden woede. Toen barstte het nummer los en even dreigde Geert overstemd te geraken door de muziek, maar hij kwam uiteindelijk wel op zijn pootjes terecht. Ik vond dit de beste performance van Geert tot nu toe. Hij grasduint graag in de rocky nummers en hij heeft daar perfect het imago voor. Hij zal moeten blijven oefenen op zijn stem, maar je ziet dat hij al wat met meer vertrouwen en wat meer op zijn gemak op het podium staat. OK, de fladderbewegingen duiden dat hij nog steeds een houvast zoekt en ze blijven nog steeds ongepast op het podium, maar het was duidelijk al veel beter dan de voorbije weken.

Mark Tijsmans in het Nederlands was een paar weken terug al een schot in de roos. Met veel verwachting keek ik dan ook uit naar zijn versie van Nobelprijs van Clouseau, ook al kunnen Clouseaunummers mij helemaal niet bekoren. Hij was een beetje ziekjes en dat was op een bepaald moment wel even te horen toen hij even dreigde te verstikken in een noot. Voor de rest was het anders weer heel keurig gezongen, zoals elke week. Maar het probleem bij Mark is dat hij elke week op hetzelfde niveau blijft hangen en het wordt op de duur toch een beetje saai. Daarom vond ik dit ook een mindere performance. Het was hetzelfde als vorige week en de week ervoor en de week daarvoor. Er zit weinig verrassingspotentieel in Mark Tijsmans en ik vind dat hij voor de wedstrijd eens iets compleet anders mag doen om zijn verdere deelname te verantwoorden. Ik bedoel daarmee niet dat hij ineens rocknummers moet gaan brengen die hem helemaal niet liggen, maar hij kan wel bijvoorbeeld al eens een vlot popnummmer brengen waarbij hij uit zijn pak kruipt en het podium volledig benut. Hij moet echt was loskomen uit die klei waarin hij gebeiteld zit en dan kan hij de sterartiest worden die we zoeken.

Bart De Pauw maakte een paar weken terug al een vergelijking met Anastacia. Nu Daisy Thijs Not that kind van haar moest zingen, werd de vergelijking helemaal compleet. Op bepaalde momenten heeft Daisy Thijs ook die rauwe rockstem met die scherpe kantjes. En Anastacia gebruikt inderdaad die liedjes om te laten zien wat ze allemaal wel kan met die stem. Daisy Thijs deed dat ook, maar toch was ik minder onder de indruk dan bij Anastacia. Ik vind Daisy een heel straffe en getalenteerde zangeres, maar het kon mij gisteren toch niet 100% boeien. Ze maakte vele krullen met haar stem, maar het kwam niet zo galant en indrukwekkend over. Dat lag misschien ook voor een deel aan het lied, vermits ik dit net een iets minder nummer vind van Anastacia. Maar Daisy Thijs heeft de voorbije weken bewezen dat ze een heel veelzijdige zangeres is die in vele genres haar mannetje kan staan. En dat maakt haar nog steeds tot een echte sterartiest.

Free Souffriau had de voorbije weken te kampen met haar verlegen karakter. Met In your eyes van Kylie Minogue zou ze wel eens een ondeugende kant van haar kunnen laten tonen. Maar dat kwam er op het podium niet helemaal uit. Ze stond een beetje statisch op het podium, een beetje te braaf. Het mocht iets ondeugend. Maar tot daar het kleine puntje van kritiek. Want voor de rest vond ik dit echt wel fantastisch. Ik vond dat dit catchy popnummer haar enorm goed afging en heel goed paste bij haar frêle stem. Voor mij is ze inderdaad een soort van Vlaamse Kylie Minogue. Ze heeft met dit nummer vooral bewezen dat ze een zeer grote commerciële waarde kan hebben. Ze was uitmuntend in I will always love you, maar deze week heeft ze bewezen dat ze van grote waarde kan zijn voor platenfirma’s als die haar vlotte, kwalitatief hoogstaande popnummers geven. Terug een bank vooruit en een kus van mezelf.

Ik heb een paar favoriete artiesten aller tijden en één van die artiesten is Bill Withers. Ik vind die man een ongelofelijk warme stem hebben. Toen ik hoorde dat Hein Blondeel Just the two of us moest zingen, hield ik echter mijn hart vast, want ik ben de voorbije weken niet echt fan geworden van de stem van Hein Blondeel. Ik schreef het hier de voorbije weken al dat hij bij mij de klik nog niet kon maken. Maar gisteren heeft hij toch het onmogelijke al wat meer mogelijk gemaakt. Ik vond dit best aangenaam en voor de eerste keer hoorde ik een nummer waar zijn stem volgens mij perfect in paste. Hij kon mij van begin tot einde boeien en op geen enkel moment irriteerde hij mij. Wel een klein puntje van kritiek. Ik vond hem soms zichzelf in het nummer voorbij hollen. Het mocht iets meer relaxer zingen. Maar laten we vooral het goede onthouden: ik vond dit goed en voor de eerste keer ben ik overtuigd door Hein Blondeel.

Superfavoriete Eline De Munck kreeg vorige week de vrijstelling toebedeeld van haar vriend Mattias en kon zich dus heel ontspannen voorbereiden op Black Velvet van Alannah Myles. En we zagen gisteren de Eline van vroeger terug die met haar heugen sierlijk bewoog en van het scherm spatte. En dan nog maar te zwijgen van die stem. Het was ongelofelijk goed gezongen, maar die laatste noot was zo ongelofelijk. Het was net alsof Joss Stone op het podium Black Velvet stond te zingen. Echt ongelofelijk. Er was wat commentaar op haar uitspraak en die was inderdaad terecht. Een paar woorden waren voor mij onduidelijk verstaanbaar en ze daar moeten op letten. Maar ik blijf haar de opvolgster vinden van Stan Van Samang en ik vind dat ze voor mij zeker in de finale moet terechtkomen. Gewoon omdat ze de meest getalenteerde van de hoop is, die dan ook nog eens het beste overkomt op het scherm. Topklasse!

Na het Italiaans van vorige week mocht Johan Terryn terugkeren naar het Engels voor How to save a life van The Fray. Een ontzettend moeilijk nummer waarin je veel van jezelf moet geven om er niet voor te zorgen dat dit een zagerige, saaie performance wordt. De voorbije weken heeft Johan Terryn al bewezen dat hij met deze grens flirt en net als bij Geert Hunaerts is het bij hem erop of eronder. Bij Geert was het deze week erop, voor Johan Terryn was het eronder. Ik vond dit niet zo denderend en Johan liep in een paar valkuilen van het lied. Het werd een beetje saai naarmate het nummer vorderde en de uitschuivers namen ook toe. Ik denk dat dit net een tikkeltje te hoog gegrepen is voor de matige zanger die Johan Terryn is. En ik ben ervan overtuigd dat moest hij de vrijstelling van Viv niet gekregen hebben, hij deze week gegarandeerd op de pijnbank zat.

Kobe Van Herwegen kon zijn straffe prestatie van de eerste week terug over doen, want hij mocht terug croonen in L-O-V-E van Nat King Cole. En ja hoor, hij had mij weer helemaal mee. Ik vind dat het croonen hem ontzettend goed af gaat en dat zijn stem daartoe perfect leent. Ik zie hem ook het liefst in dit genre omdat hij zelfverzekerd op het podium staat zonder dat het teveel wordt. Hij deed zijn ding alsof hij het al jaren deed. En ik heb het vorige week al gezegd, ik zie hem graag in die oudere liedjes die hij weer nieuw leven inblaast. De jury wil hem nu liefst eens in andere genres zien. Ik begrijp dat ergens wel, maar aan de andere kant geven zij hem de liedjes aan. Het is een beetje als een kok die als dagschotel kabeljauw voorschotelt en dan komt klagen dat iedereen vis wilt. Bovendien vind ik het goed dat hij een profiel creëert. Je kan perfect allerlei genres aankunnen, maar op het einde weet je niet meer waar de kandidaat in feite voor staat. En dat is bij Kobe niet het geval. Hij mag de komende weken dus iets anders doen, maar na SASA is het croonen echt zijn ding.

Laatste kandidaat van de week is Guillaume Devos. Hij is de vorige weken opgeklommen in mijn favorietenlijstje naar een hoofdplaats en ik keek dan ook vol verwachtingen uit naar She bangs van Ricky Martin. En ja hoor, ik blijf fan van hem. Ik vond dit een fantastische performance die swingde. Het was zeer vlot en correct gezongen, er mochten wel wat meer heupbewegingen in, maar hij stond op het podium. Hij deed inderdaad niet aan overacting. Geef dit nummer aan Timo Descamps en hij maakt er een farce van, maar Guillaume bleef zichzelf en speelde geen toneeltje. OK, het T-shirt kapot scheuren was misschien niet nodig. Maar daarnaast vind ik hem een heel aangename stem hebben. Geen echt speciale stem die door een specifieke stemkleur wordt gekenmerkt, maar gewoon een mooie stem. Zeker na vorige week, maar het werd deze week bevestigd, vind ik Guillaume de beste mannelijke kandidaat van de hoop en ook een mogelijke opvolger voor Stan Van Samang. Voor mij mag hij naast Eline in de finale staan.

Daarmee heb ik ook reeds gezegd wie dus na aflevering vijf mijn favorieten zijn, al hoort Free Souffriau ook nog thuis in het rijtje en volgen Kobe, Daisy en nu ook Hein op dichte afstand. In mijn favorietenlijstje zakt Mark Tijsmans een beetje omdat hij een grijze, saai muis wordt. Geert Hunaerts deed het vandaag zeker goed, maar hij bengelt samen met Johan Terryn toch nog onderaan mijn lijstje. Maar de laatste werd door de vrijstelling van Viv gered en Geert werd dan weer door het publiek voor een derde pijnbank gered. En zo kwamen we tot een heel verrassende pijnbank met Daisy Thijs en Kobe Van Herwegen. Twee straffe kandidaten die tegenover staan. Hun nominatie is moeilijk te verklaren. Daisy had misschien de pech om vooraan in de wedstrijd te zitten met een performance die door anderen werd overstemd. Kobe had misschien last van de jurycommentaren die het publiek erop wezen dat hij teveel in dezelfde vijver viste. Het is hoe dan ook een moeilijke keuze die gemaakt moet worden en wie van de twee er ook vertrekt, het wordt een aderlating voor de wedstrijd. Bovendien wordt de keuze ook nog eens moeilijk gemaakt omdat het twee fantastische goede doelen zijn. Maar ik moet een keuze maken en dan pleit ik voor Kobe. Omdat hij net als mij Unicef-peter is en omdat hij een topentertainment is die thuishoort op een podium. Maar wie op Daisy stemt, heeft evenveel gelijk.

De goede doelen van de mogelijke afvallers:

Daisy Thijs zingt voor Kamiano, een daklozenrestaurant in de Antwerpse Kammenstraat. Zij geven twee keer per week een gratis warme maaltijd aan de allerarmsten en de daklozen kunnen daar terecht voor wat gezelschap. Op speciale gelegenheden, zoals kerstavond dat er binnenkort weer aankomt, doet Kamiano een extra inspanning door een groot kerstfeest te organiseren waar ongeveer 1.000 daklozen een feestelijke driegangenmenu krijgt. Tijdens de week komen ongeveer 300 mensen eten wat ervoor zorgt dat er jaarlijks 30.000 maaltijden worden aangeboden. De 25.000 euro die Daisy kan winnen is dan ook heel welkom omdat Kamiano ontzettend afhankelijk is van giften die mensen geven. Voor de komende kerst kunnen zij dan ook uw gift goed gebruiken. Steun hen dan ook door een gift te doen op rekeningnummer 409-8563756-58 (KBC) of 220-0037004-83 (Fortis). Giften van 30 euro of meer geven recht op een fiscaal attest. Meer info over Kamiano vind je op deze webpagina.

Kobe Van Herwegen zingt als vriend van Unicef natuurlijk voor deze semi-autonome organisatie van de Verenigde Naties. Deze zomer trok hij samen met Unicef naar Sierra Leone. Dit land wordt gekenmerkt door de grootste kindersterfte ter wereld en 1 op 4 kinderen bereikt er niet de leeftijd van 5 jaar. Er is dan ook dringend nood aan een aantal basisbehoeften: toegang tot basisgezondheidszorg, bescherming tegen malaria, drinkbaar water, … Met de prijzenpot van 25.000 euro die Kobe kan winnen, kan reeds een grote stap in de goede richting worden gezet. Natuurlijk kan Unicef altijd uw steun goed gebruiken en kan je net als mij overtuigd Unicef-peter of –meter worden. Giften kunnen steeds gestort worden op het rekeningnummer 000-0000055-55 en meer info vind je op de website.

De liedjes voor volgende week:

Kobe: Ik voel me zo verdomd alleen – Danny De Munck
Daisy: Proud Mary – Ike & Tine Turner
Geert: You - Ten Sharp
Hein: Under the bridge - Red Hot Chili Peppers
Eline: I feel good - James Brown
Guillaume: Rain down on me - Kane
Free: Dear mister President - Pink
Mark: Freedom - Wham
Johan: Through before we even started - Soulsister