Steracteur, Sterartiest - show 2
Steracteur, sterartiest, de nieuwe vrijdagavondshow van één, ging gisteren zijn tweede ronde in. En eerlijk gezegd met verve. Het was duidelijk dat men de eerste show geëvalueerd had en een paar lichte wijzigingen doorvoerden. Niet iedereen van de jury moest zijn zegje doen, Katja en Thomas mochten hun heerlijke eigen zijn, de goede doelen werden nu eens netjes vermeld, het ging er een pak vlotter aan toe. Jammer van het non-zangtalent van enkele acteurs en actrices.
Vorige week belandden An Swartenbroeckx en Karel Deruwe nog in de gevarenzone en één van beiden diende uit de wedstrijd gekegeld te worden. Dat lot lag volledig in handen van de kijkers en die kozen niet zo verrassend om An een tweede kans te geven. Het was duidelijk dat de zenuwen An vorige week parten speelden en dat zij recht had op een tweede kans. Karel Deruwe was echter toonvaster, maar zijn raar gedrag en uitspraken zullen hem zeker de das hebben omgedaan. Exit Karel Deruwe dus. Als troostprijs mocht hij echter in de jury zetelen en zou hij op het einde zelfs een vrijstelling mogen uitdelen.
De door het publiek opgeviste An Swartenbroeckx kreeg niet echt de kans om van haar overlevingszege te genieten en werd meteen weer voor de leeuwen gegooid met Downtown van Petula Clark. An had van vorige week geleerd dat een podiumact de zwakke zangprestaties kan verdoezelen en dus maakte ze er meteen maar een stripact van. Dat was ook nodig om te blijven kijken naar haar prestatie, want qua zang ging ze continu serieus uit de bocht en het leek wel of ze het record valse tonen verzamelen op anderhalve minuut wou verbreken. Midden jaren ’90 trok ze nog met een muzikale theaterproductie doorheen Vlaanderen en ik heb zo’n vermoeden dat dit een marteling moet zijn geweest voor het publiek. Bovendien blijft het dan ook vreemd om haar nog steeds zo gespannen te zien op het podium. Op het einde trilde haar microfoon als een deluxe-vibrator en de zenuwen zorgden voor een angstige blik en houterige bewegingen tijdens de stripact. Laat An maar gauw terug een zelfverzekerde Bieke spelen en hou ze weg van het Steracteur, Sterartiest-podium.
Cara Van der Auwera ging vorige week serieus uit de bocht in die ene noot, maar kreeg toch een nieuwe kans met Ella elle l’a van France Gall. Alleen speelde nu heesheid roet in het eten waardoor het geheel niet echt spetterde van het scherm. Vooral in het refrein ging Cara de mist in, maar er zijn dus verzachtende omstandigheden. Denken we bovendien de heesheid weg, dan behoort Cara nog steeds tot een betere middenmoot van de 13 kandidaten. Ze kan best wel een potje zingen, maar het mag niet te moeilijk zijn en er mogen niet teveel toonveranderingen zijn. Bovendien miste ik deze keer ook een beetje inlevingsvermogen van haar in het nummer waardoor haar podiumact vis noch vlees was. Er is werk aan de winkel voor Cara, maar dan vooral in de details die haar een niveau hoger kunnen tillen.
Andrea Croonenberghs heeft zangervaring en enig talent en liet dat vorige week al eens demonstreren. Deze week moest ze echter met Sleeping Satellite van Tasmin Archer de arena in. Eén van mijn lievelingsnummers van de jaren ’90, maar tegelijkertijd ook een moeilijk nummer. En dat merkte je toch ook aan de prestatie van Andrea. Het was goed gezongen, maar ze blonk niet uit met deze fantastische song. Het miste de punch die het origineel wel heeft. Bovendien leek ze net als vorige week moeite te hebben met de timing. Aan de andere kant heeft zij dan wel weer dat inlevingsvermogen op het podium. Ze weet wat ze aan het zingen is en kan daardoor het liedje héél overtuigend brengen. De songkeuze speelde haar dus duidelijk parten. Toch iets waar haar fans rekening mee zullen moeten houden willen ze hun favoriet naar een podiumplaats leiden.
Rob Teuwen is de jongste uit de hoop en kreeg meteen een klassieker van Bryan Adams, Heaven, als tweede opdracht voorgeschoteld. Een heel andere opdracht dan Greenday waarbij Rob nu zijn romantische kant moest laten zien. En persoonlijk vind ik dat hij daarin wel geslaagd was. Je weet op voorhand dat je nooit aan het origineel kan tippen, dus kan je niets anders doen dan je best doen. En dat deed hij. De jury wijst dat er nog veel werk aan de winkel is qua zang, maar ik denk dat er nog steeds slechtere zangers en zangeressen in de wedstrijd zijn dan Rob. Maar als ik het nu terug herbeluister, merk je wel dat de zang inderdaad wel langs vele kanten rammelt. Toch was het geheel romantisch en overtuigend genoeg, waardoor het raar is dat Rob één van de twee genomineerden is.
Timo Descamps palmde vorige week nog kijkend Vlaanderen in met Robbie Williams en diende nu trachten Breakfast at Tiffany’s van one-hit-wonder Deep Blue Something tot een goed einde te brengen. De jury overlaadde hem na zijn optreden terug kwistig met de complimentjes. Zelf vond ik Timo ook zeer goed, maar ik ben niet zo enthousiast als de jury. Knappe en toonvaste stem? Ja. Podiumpresence? Yup! Zelfzeker? Volop. Kortom, allemaal elementen om hem naar de finale te loodsen. Maar een klein minpuntje vind ik zijn gekunstelde pose op het podium die kandidaten in de preselecties van Idool ook steeds aannemen in de waan dat ze een superster zijn. Hij mag iets meer zichzelf zijn en dient zich niet te verstoppen achter een masker. Hij heeft talent zat om ook zo de finale te bereiken en kan ongetwijfeld ook zonder die pose een publiek entertainen.
Dat Werner De Smedt kon zingen was vorige week toch wel een verrassing te noemen. Deze week trachtte hij op hetzelfde elan voort te gaan met Pretty Woman van Roy Orbison. Helaas kende hij een teruggang tijdens deze performance. Vocaal was het minder sterk dan vorige week en daverde het fundament meermaals op zijn poten. Een duidelijk gebrek aan zangervaring. Want oké er vielen valse noten, maar je hoort wel dat hij ook toonvast kan zijn. Qua podiumact blijft hij aan zijn microfoon met statief geplakt, maar zo is Werner nu eenmaal ten voete uit. Mocht hij daar wilde bewegingen beginnen te doen en van hier naar daar te lopen, zou hij zich belachelijk maken, vermoed ik. Nu blijft hij zijn eigenste coole zelve en dat is een uitstekende zaak. In het geheel dus iets minder dan vorige week, maar de vrijstelling was eerlijk verdiend.
Een van de sterktehouders van vorige week was Sofie Van Moll. Deze week kreeg ze Girl van Anouk op haar bord voorgeschoteld. Op het eerste zicht een perfecte keuze, maar in werkelijkheid een gevaarlijk nummer. Want het hele optreden door had ik zoiets van, goed, maar een Anouk is het toch niet. Sofie miste het rauwe kantje van Anouk en koos meer voor een gezongen dan een rockende versie. Hierdoor viel haar versie tussen twee stoelen. Het was keurig en correct gezongen, maar aan de andere kant keek de schaduw van Anouk over haar schouder mee. Dat is het gevaar wanneer je een overbekend en redelijk vers in het geheugen nummer moet brengen. De songkeuze leek een mooi geschenk, maar had toch de smaak van een vergiftigd geschenk. Maar ze blijft wel één van de betere zangers van de dertien.
Grietje Vanderheijden kon vorige week niet imponeren met Denis Denis. Toch werd ze door het publiek opgevist en mocht ze van het publiek, op aanraden van Geena Lisa, gaan voor Be my baby van Vanessa Paradis. Als ik eerlijk ben, vind ik het een truttebel-liedje waarmee ik een liefde/haat-verhouding mee heb. Maar met haar Lolita-act van vorige week zou het plaatje kunnen kloppen. Helaas was haar act weer weifelend en niet consequent waardoor die Lolita slechts sporadisch op het podium te zien was. En dat is jammer, want trok ze die kaart volop dan was dit goed raak geweest. Bovendien ging ze vocaal zeker ook de goede weg op, al was het nog niet echt overtuigend. Het geheel kon mij dan ook niet charmeren en uiteindelijk begon de song mij wederom te irriteren. Ze bengelde dus onderaan de ladder en zoals ze reeds aangaf zorgde haar onbekendheid bij het grote publiek waarschijnlijk voor een genadeslag. Niet compleet onterecht, maar was An Swartenbroeckx niet een stuk minder dan Grietje?
Stan Van Samang (die naam vraagt toch om in de showbizz te stappen) was vorige week dé revelatie en blies iedereen van het podium. Hij wou deze week graag Creep van Radiohead doen, maar moest zich maar tevreden stellen met Iris van Goo Goo Dolls. En wederom imponeerde hij sterk op het podium. Met voorsprong de sterkste stem van de mannen en grote favoriet voor de eindoverwinning. Hij liet vocaal geen steken vallen met Iris en probeerde wederom zijn vocale kunsten tentoon te spreiden waar mogelijk in het lied. Klein puntje van kritiek is toch zijn mimiek tijdens het lied. Ik vind het raar vermits ze allen acteurs zijn, maar bij velen mis ik inlevingsvermogen in een liedje. Zo ook bij Stan. De phrase “Sooner or later, it will be over” zing je niet met een lach op je gezicht. Maar nogmaals, vocaal overklast hij de meerderheid en was daardoor weer de beste van de avond.
Lien Van De Kelder bleek vorige week één van de minste zangeressen te zijn, maar haar mooie verschijning hebben zeker voor de nodige stemmen gezorgd. Daarom moest ze een weekje langer uit Montpellier overgevlogen worden om Can’t fight the moonlight van LeAnn Rimes te komen zingen. Nog zo een liedje dat ik tot mijn favorieten van de afgelopen jaren reken en waarvan ik zelfs een tijdje de volledige tekst uit mijn hoofd kon. Na vorige week verwachtte ik niet veel soeps van Lien’s versie en helaas werd dat bewaarheid. Je merkt gewoon dat ze te weinig zangtalent heeft om te kunnen imponeren. Net als iedereen heeft ze natuurlijk ook geen echte zangervaring, maar je merkt wel dat iemand als Werner De Smedt dan een trapje hoger staat dan haar. Vorige week had ze nochtans goed door dat een goede podiumact veel kan verdoezelen, maar nu was ze ietwat te braaf en saai om mij over de lijn te trekken. Ze flirt duidelijk met de eliminatie, maar voorlopig weet ze, mede door haar oogverblindende schermverschijning, te overleven. Eens benieuwd hoe lang dit gaat duren.
Nog iemand die onderaan de ladder bengelde vorige week was Steph Goossens. De immer sympathieke Steph kreeg deze week Je loog tegen mij van Drukwerk voorgeschoteld. Een onbekend nummer voor mij en na gisteren weet ik waarom. Een heuse smartlap die Steph op het lijf is geschreven. Want Geena sloeg gisteren de nagel op de kop. Was het neig vals? Ja. Maar was het neig goed? Zeker! Steph is één van de personen die toch nog weg kan met het vals zingen omdat hij zo sympathiek overkomt. Mocht hij met deze prestatie op de stip tijdens de audities van Idool staan, lachte Vlaanderen hem uit. Maar in een programma waar het gaat om het goede doel en het in feite weinig belang uitmaakt wie er wint, als we ons maar amuseren, is een figuur als Steph Goossens een graag gezien gezicht. Daardoor verwacht ik dat hij misschien nog een tijdje kan meedraaien, maar hoe verder in de wedstrijd, hoe hoger de eisen van het publiek zullen liggen. Bovendien is het nu nog fantastisch om hem zo bezig te zien, maar na vijf keer heb je het natuurlijk wel allemaal gezien en dan dreigt misschien wel het feit dat het belachelijk begint te worden. Ik denk dat dus daar de uitdaging voor Steph ligt de komende weken om die situatie te vermijden.
Laatste in rij is Roel Vanderstukken die vorige week nog vrouwelijk Vlaanderen voor zijn voeten liet vallen. Deze week mocht hij met nog een van mijn all time favorites Demasiado Corazón van Mink DeVille het podium op. En net als vorige week blijft hij in het koppeloton qua vocale prestaties. Het is allemaal met enige nonchalance en vlotheid gebracht. Ik beken wel dat ondanks het nodige enthousiasme ik iets meer salsa had verwacht. Maar dat ligt misschien aan het irriterend over en heen weer lopen over het podium en de grimassen die hij tijdens het lied brengt. De ruwe kantjes moeten nog afgevijld worden en Roel zal meer op de details moeten gaan letten om Stan Van Samang echt te kunnen bedreigen in de finale.
Vergelijken we alle kandidaten met elkaar dan springt Stan Van Samang er weer duidelijk uit, maar worden de verschillen tussen Andrea, Timo, Roel en Sofie een stuk kleiner. De anderen hinken een beetje achterop en zullen sterk uit hun kast mogen komen willen ze de kopgroep nog inhalen. Achteraan het peloton bengelde deze week overduidelijk weer An Swartenbroeckx, maar raar genoeg kreeg ze genade van het publiek. De keuze viel verrassend op Rob en Grietje. Wanneer ik de prestaties van beiden in acht neem van vorige en deze week kan Rob op iets meer bijval rekenen bij mij dan Grietje. En vermits Rob de tienermeisjes achter zich kan scharen, vrees ik dat het ook daadwerkelijk game over zal zijn voor Grietje.
De goede doelen van de mogelijke afvallers:
De komende week kan je bellen en sms’en om Rob en Grietje in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.
Het goede doel van Rob is Make-A-Wish. Deze organisatie is ondertussen in heel Vlaanderen bekend als een organisatie die kinderen met een levensbedreigende ziekte de kans geeft om hun dromen te doen uitkomen. Die dromen variëren van een bekende persoon ontmoeten tot naar een speciale plaats reizen. Een veel voorkomende wens is trouwens F.C. De Kampioenen te ontmoeten. Hierdoor kwam Rob in contact met de organisatie en werkt hij graag mee om de droom te doen uitkomen. Mocht Rob toch nog de finale bereiken dan zou de organisatie met de finalepot van 25.000 EUR de droom van 10 kinderen kunnen doen uitkomen. U kan ook Make-A-Wish financieel steunen door een gift te storten op het rekeningnummer 409-3035101-15. Giften vanaf 30 euro geven recht op een fiscaal attest en u krijgt bovendien een jaar lang gratis de Wenskrant.
Het goede doel van Grietje is Unicef. Dit najaar is ze samen met Kobe van Ketnet vriend en vriendin van de Unicef-campagne. Unicef is sinds 1946 het kinderfonds van de Verenigde Naties en beschermt de rechten van de kinderen overal ter wereld. Dit doen ze door ervoor te zorgen dat men naar school kan gaan, dat men beschermd wordt tegen mishandeling, hulp krijgen na een oorlog of natuurramp, …. Als Grietje de finale wint, dan zal de 25.000 EUR specifiek gaan naar een project in India. De bedoeling is om in de streek rond Orissa 100 schooltjes te kunnen openen en de kinderen aan het leren te krijgen. U kan Unicef steunen met een gift op het speciale rekeningnummer 000-0000055-55. Giften vanaf 30 euro geven recht op een fiscaal attest.
De liedjes voor volgende week:
De kijker mag elke week kiezen welke song zijn favoriete acteur of actrice de komende show moet zingen. Dit werd deze week de keuze van de kijker:
1. Werner: Maria, Maria, ik hou van jou van Raymond van het Groenewoud
2. Lien: Black horse and the cherry three van KT Tunstall
3. Rob: Englishman in New York van Sting
4. Cara: Mad about you van Hoovephonic
5. Steph: I’m a believer van The Monkees
6. An: Killing me softly van Roberta Flack
7. Stan: Bend & Break van Keane
8. Sofie: It’s all so quiet van Björk
9. Grietje: You’re still the one van Shania Twain
10. Roel: I can see clearly now van Lee Towers
11. Andrea: Beautiful stranger van Madonna
12. Timo: La camisa negra van Juanes
Vorige week belandden An Swartenbroeckx en Karel Deruwe nog in de gevarenzone en één van beiden diende uit de wedstrijd gekegeld te worden. Dat lot lag volledig in handen van de kijkers en die kozen niet zo verrassend om An een tweede kans te geven. Het was duidelijk dat de zenuwen An vorige week parten speelden en dat zij recht had op een tweede kans. Karel Deruwe was echter toonvaster, maar zijn raar gedrag en uitspraken zullen hem zeker de das hebben omgedaan. Exit Karel Deruwe dus. Als troostprijs mocht hij echter in de jury zetelen en zou hij op het einde zelfs een vrijstelling mogen uitdelen.
De door het publiek opgeviste An Swartenbroeckx kreeg niet echt de kans om van haar overlevingszege te genieten en werd meteen weer voor de leeuwen gegooid met Downtown van Petula Clark. An had van vorige week geleerd dat een podiumact de zwakke zangprestaties kan verdoezelen en dus maakte ze er meteen maar een stripact van. Dat was ook nodig om te blijven kijken naar haar prestatie, want qua zang ging ze continu serieus uit de bocht en het leek wel of ze het record valse tonen verzamelen op anderhalve minuut wou verbreken. Midden jaren ’90 trok ze nog met een muzikale theaterproductie doorheen Vlaanderen en ik heb zo’n vermoeden dat dit een marteling moet zijn geweest voor het publiek. Bovendien blijft het dan ook vreemd om haar nog steeds zo gespannen te zien op het podium. Op het einde trilde haar microfoon als een deluxe-vibrator en de zenuwen zorgden voor een angstige blik en houterige bewegingen tijdens de stripact. Laat An maar gauw terug een zelfverzekerde Bieke spelen en hou ze weg van het Steracteur, Sterartiest-podium.
Cara Van der Auwera ging vorige week serieus uit de bocht in die ene noot, maar kreeg toch een nieuwe kans met Ella elle l’a van France Gall. Alleen speelde nu heesheid roet in het eten waardoor het geheel niet echt spetterde van het scherm. Vooral in het refrein ging Cara de mist in, maar er zijn dus verzachtende omstandigheden. Denken we bovendien de heesheid weg, dan behoort Cara nog steeds tot een betere middenmoot van de 13 kandidaten. Ze kan best wel een potje zingen, maar het mag niet te moeilijk zijn en er mogen niet teveel toonveranderingen zijn. Bovendien miste ik deze keer ook een beetje inlevingsvermogen van haar in het nummer waardoor haar podiumact vis noch vlees was. Er is werk aan de winkel voor Cara, maar dan vooral in de details die haar een niveau hoger kunnen tillen.
Andrea Croonenberghs heeft zangervaring en enig talent en liet dat vorige week al eens demonstreren. Deze week moest ze echter met Sleeping Satellite van Tasmin Archer de arena in. Eén van mijn lievelingsnummers van de jaren ’90, maar tegelijkertijd ook een moeilijk nummer. En dat merkte je toch ook aan de prestatie van Andrea. Het was goed gezongen, maar ze blonk niet uit met deze fantastische song. Het miste de punch die het origineel wel heeft. Bovendien leek ze net als vorige week moeite te hebben met de timing. Aan de andere kant heeft zij dan wel weer dat inlevingsvermogen op het podium. Ze weet wat ze aan het zingen is en kan daardoor het liedje héél overtuigend brengen. De songkeuze speelde haar dus duidelijk parten. Toch iets waar haar fans rekening mee zullen moeten houden willen ze hun favoriet naar een podiumplaats leiden.
Rob Teuwen is de jongste uit de hoop en kreeg meteen een klassieker van Bryan Adams, Heaven, als tweede opdracht voorgeschoteld. Een heel andere opdracht dan Greenday waarbij Rob nu zijn romantische kant moest laten zien. En persoonlijk vind ik dat hij daarin wel geslaagd was. Je weet op voorhand dat je nooit aan het origineel kan tippen, dus kan je niets anders doen dan je best doen. En dat deed hij. De jury wijst dat er nog veel werk aan de winkel is qua zang, maar ik denk dat er nog steeds slechtere zangers en zangeressen in de wedstrijd zijn dan Rob. Maar als ik het nu terug herbeluister, merk je wel dat de zang inderdaad wel langs vele kanten rammelt. Toch was het geheel romantisch en overtuigend genoeg, waardoor het raar is dat Rob één van de twee genomineerden is.
Timo Descamps palmde vorige week nog kijkend Vlaanderen in met Robbie Williams en diende nu trachten Breakfast at Tiffany’s van one-hit-wonder Deep Blue Something tot een goed einde te brengen. De jury overlaadde hem na zijn optreden terug kwistig met de complimentjes. Zelf vond ik Timo ook zeer goed, maar ik ben niet zo enthousiast als de jury. Knappe en toonvaste stem? Ja. Podiumpresence? Yup! Zelfzeker? Volop. Kortom, allemaal elementen om hem naar de finale te loodsen. Maar een klein minpuntje vind ik zijn gekunstelde pose op het podium die kandidaten in de preselecties van Idool ook steeds aannemen in de waan dat ze een superster zijn. Hij mag iets meer zichzelf zijn en dient zich niet te verstoppen achter een masker. Hij heeft talent zat om ook zo de finale te bereiken en kan ongetwijfeld ook zonder die pose een publiek entertainen.
Dat Werner De Smedt kon zingen was vorige week toch wel een verrassing te noemen. Deze week trachtte hij op hetzelfde elan voort te gaan met Pretty Woman van Roy Orbison. Helaas kende hij een teruggang tijdens deze performance. Vocaal was het minder sterk dan vorige week en daverde het fundament meermaals op zijn poten. Een duidelijk gebrek aan zangervaring. Want oké er vielen valse noten, maar je hoort wel dat hij ook toonvast kan zijn. Qua podiumact blijft hij aan zijn microfoon met statief geplakt, maar zo is Werner nu eenmaal ten voete uit. Mocht hij daar wilde bewegingen beginnen te doen en van hier naar daar te lopen, zou hij zich belachelijk maken, vermoed ik. Nu blijft hij zijn eigenste coole zelve en dat is een uitstekende zaak. In het geheel dus iets minder dan vorige week, maar de vrijstelling was eerlijk verdiend.
Een van de sterktehouders van vorige week was Sofie Van Moll. Deze week kreeg ze Girl van Anouk op haar bord voorgeschoteld. Op het eerste zicht een perfecte keuze, maar in werkelijkheid een gevaarlijk nummer. Want het hele optreden door had ik zoiets van, goed, maar een Anouk is het toch niet. Sofie miste het rauwe kantje van Anouk en koos meer voor een gezongen dan een rockende versie. Hierdoor viel haar versie tussen twee stoelen. Het was keurig en correct gezongen, maar aan de andere kant keek de schaduw van Anouk over haar schouder mee. Dat is het gevaar wanneer je een overbekend en redelijk vers in het geheugen nummer moet brengen. De songkeuze leek een mooi geschenk, maar had toch de smaak van een vergiftigd geschenk. Maar ze blijft wel één van de betere zangers van de dertien.
Grietje Vanderheijden kon vorige week niet imponeren met Denis Denis. Toch werd ze door het publiek opgevist en mocht ze van het publiek, op aanraden van Geena Lisa, gaan voor Be my baby van Vanessa Paradis. Als ik eerlijk ben, vind ik het een truttebel-liedje waarmee ik een liefde/haat-verhouding mee heb. Maar met haar Lolita-act van vorige week zou het plaatje kunnen kloppen. Helaas was haar act weer weifelend en niet consequent waardoor die Lolita slechts sporadisch op het podium te zien was. En dat is jammer, want trok ze die kaart volop dan was dit goed raak geweest. Bovendien ging ze vocaal zeker ook de goede weg op, al was het nog niet echt overtuigend. Het geheel kon mij dan ook niet charmeren en uiteindelijk begon de song mij wederom te irriteren. Ze bengelde dus onderaan de ladder en zoals ze reeds aangaf zorgde haar onbekendheid bij het grote publiek waarschijnlijk voor een genadeslag. Niet compleet onterecht, maar was An Swartenbroeckx niet een stuk minder dan Grietje?
Stan Van Samang (die naam vraagt toch om in de showbizz te stappen) was vorige week dé revelatie en blies iedereen van het podium. Hij wou deze week graag Creep van Radiohead doen, maar moest zich maar tevreden stellen met Iris van Goo Goo Dolls. En wederom imponeerde hij sterk op het podium. Met voorsprong de sterkste stem van de mannen en grote favoriet voor de eindoverwinning. Hij liet vocaal geen steken vallen met Iris en probeerde wederom zijn vocale kunsten tentoon te spreiden waar mogelijk in het lied. Klein puntje van kritiek is toch zijn mimiek tijdens het lied. Ik vind het raar vermits ze allen acteurs zijn, maar bij velen mis ik inlevingsvermogen in een liedje. Zo ook bij Stan. De phrase “Sooner or later, it will be over” zing je niet met een lach op je gezicht. Maar nogmaals, vocaal overklast hij de meerderheid en was daardoor weer de beste van de avond.
Lien Van De Kelder bleek vorige week één van de minste zangeressen te zijn, maar haar mooie verschijning hebben zeker voor de nodige stemmen gezorgd. Daarom moest ze een weekje langer uit Montpellier overgevlogen worden om Can’t fight the moonlight van LeAnn Rimes te komen zingen. Nog zo een liedje dat ik tot mijn favorieten van de afgelopen jaren reken en waarvan ik zelfs een tijdje de volledige tekst uit mijn hoofd kon. Na vorige week verwachtte ik niet veel soeps van Lien’s versie en helaas werd dat bewaarheid. Je merkt gewoon dat ze te weinig zangtalent heeft om te kunnen imponeren. Net als iedereen heeft ze natuurlijk ook geen echte zangervaring, maar je merkt wel dat iemand als Werner De Smedt dan een trapje hoger staat dan haar. Vorige week had ze nochtans goed door dat een goede podiumact veel kan verdoezelen, maar nu was ze ietwat te braaf en saai om mij over de lijn te trekken. Ze flirt duidelijk met de eliminatie, maar voorlopig weet ze, mede door haar oogverblindende schermverschijning, te overleven. Eens benieuwd hoe lang dit gaat duren.
Nog iemand die onderaan de ladder bengelde vorige week was Steph Goossens. De immer sympathieke Steph kreeg deze week Je loog tegen mij van Drukwerk voorgeschoteld. Een onbekend nummer voor mij en na gisteren weet ik waarom. Een heuse smartlap die Steph op het lijf is geschreven. Want Geena sloeg gisteren de nagel op de kop. Was het neig vals? Ja. Maar was het neig goed? Zeker! Steph is één van de personen die toch nog weg kan met het vals zingen omdat hij zo sympathiek overkomt. Mocht hij met deze prestatie op de stip tijdens de audities van Idool staan, lachte Vlaanderen hem uit. Maar in een programma waar het gaat om het goede doel en het in feite weinig belang uitmaakt wie er wint, als we ons maar amuseren, is een figuur als Steph Goossens een graag gezien gezicht. Daardoor verwacht ik dat hij misschien nog een tijdje kan meedraaien, maar hoe verder in de wedstrijd, hoe hoger de eisen van het publiek zullen liggen. Bovendien is het nu nog fantastisch om hem zo bezig te zien, maar na vijf keer heb je het natuurlijk wel allemaal gezien en dan dreigt misschien wel het feit dat het belachelijk begint te worden. Ik denk dat dus daar de uitdaging voor Steph ligt de komende weken om die situatie te vermijden.
Laatste in rij is Roel Vanderstukken die vorige week nog vrouwelijk Vlaanderen voor zijn voeten liet vallen. Deze week mocht hij met nog een van mijn all time favorites Demasiado Corazón van Mink DeVille het podium op. En net als vorige week blijft hij in het koppeloton qua vocale prestaties. Het is allemaal met enige nonchalance en vlotheid gebracht. Ik beken wel dat ondanks het nodige enthousiasme ik iets meer salsa had verwacht. Maar dat ligt misschien aan het irriterend over en heen weer lopen over het podium en de grimassen die hij tijdens het lied brengt. De ruwe kantjes moeten nog afgevijld worden en Roel zal meer op de details moeten gaan letten om Stan Van Samang echt te kunnen bedreigen in de finale.
Vergelijken we alle kandidaten met elkaar dan springt Stan Van Samang er weer duidelijk uit, maar worden de verschillen tussen Andrea, Timo, Roel en Sofie een stuk kleiner. De anderen hinken een beetje achterop en zullen sterk uit hun kast mogen komen willen ze de kopgroep nog inhalen. Achteraan het peloton bengelde deze week overduidelijk weer An Swartenbroeckx, maar raar genoeg kreeg ze genade van het publiek. De keuze viel verrassend op Rob en Grietje. Wanneer ik de prestaties van beiden in acht neem van vorige en deze week kan Rob op iets meer bijval rekenen bij mij dan Grietje. En vermits Rob de tienermeisjes achter zich kan scharen, vrees ik dat het ook daadwerkelijk game over zal zijn voor Grietje.
De goede doelen van de mogelijke afvallers:
De komende week kan je bellen en sms’en om Rob en Grietje in de wedstrijd te houden. Per oproep zal er 10 eurocent gaan naar het goede doel van de desbetreffende kandidaat. De telefoonnummers en sms-instructies vind u terug op de officiële site.
Het goede doel van Rob is Make-A-Wish. Deze organisatie is ondertussen in heel Vlaanderen bekend als een organisatie die kinderen met een levensbedreigende ziekte de kans geeft om hun dromen te doen uitkomen. Die dromen variëren van een bekende persoon ontmoeten tot naar een speciale plaats reizen. Een veel voorkomende wens is trouwens F.C. De Kampioenen te ontmoeten. Hierdoor kwam Rob in contact met de organisatie en werkt hij graag mee om de droom te doen uitkomen. Mocht Rob toch nog de finale bereiken dan zou de organisatie met de finalepot van 25.000 EUR de droom van 10 kinderen kunnen doen uitkomen. U kan ook Make-A-Wish financieel steunen door een gift te storten op het rekeningnummer 409-3035101-15. Giften vanaf 30 euro geven recht op een fiscaal attest en u krijgt bovendien een jaar lang gratis de Wenskrant.
Het goede doel van Grietje is Unicef. Dit najaar is ze samen met Kobe van Ketnet vriend en vriendin van de Unicef-campagne. Unicef is sinds 1946 het kinderfonds van de Verenigde Naties en beschermt de rechten van de kinderen overal ter wereld. Dit doen ze door ervoor te zorgen dat men naar school kan gaan, dat men beschermd wordt tegen mishandeling, hulp krijgen na een oorlog of natuurramp, …. Als Grietje de finale wint, dan zal de 25.000 EUR specifiek gaan naar een project in India. De bedoeling is om in de streek rond Orissa 100 schooltjes te kunnen openen en de kinderen aan het leren te krijgen. U kan Unicef steunen met een gift op het speciale rekeningnummer 000-0000055-55. Giften vanaf 30 euro geven recht op een fiscaal attest.
De liedjes voor volgende week:
De kijker mag elke week kiezen welke song zijn favoriete acteur of actrice de komende show moet zingen. Dit werd deze week de keuze van de kijker:
1. Werner: Maria, Maria, ik hou van jou van Raymond van het Groenewoud
2. Lien: Black horse and the cherry three van KT Tunstall
3. Rob: Englishman in New York van Sting
4. Cara: Mad about you van Hoovephonic
5. Steph: I’m a believer van The Monkees
6. An: Killing me softly van Roberta Flack
7. Stan: Bend & Break van Keane
8. Sofie: It’s all so quiet van Björk
9. Grietje: You’re still the one van Shania Twain
10. Roel: I can see clearly now van Lee Towers
11. Andrea: Beautiful stranger van Madonna
12. Timo: La camisa negra van Juanes
posted by Filip at 6:29 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home