Gemeenteraadsverkiezingen
Wie dezer dagen doorheen het Belgische land rijdt, merkt het weer. Grote affiches, plakkaatborden die overal in tuinen worden geplaatst, folders die in de bussen worden gestoken, rare mensen die u spontaan handjes beginnen te geven wanneer je de markt bezoekt, nog meer rare mensen die ineens op elk eetfestijn en bal opduiken met kaartjes waarop hun mislukte pasfoto op staat, … Jaja, het zijn weer eens verkiezingen en dat is overal ter land duidelijk merkbaar.
Ook in Aalst is de strijd nu echt losgebarsten. Waar ik voorheen nog groene weiden, mooie bloemenperkjes, lelijke gebouwen of grazende paarden langsheen de Aalsterse wegen tegenkwam, lijken die nu helemaal weggespoeld te worden door verkiezingsborden. In Aalst worden de verkiezingen dan ook nog eens een echte strijd waarbij alle mogelijkheden open liggen en er geen echte favoriet voor de burgemeestertitel aanwezig is. Ook hoe de kaarten geschud zullen worden op 8 oktober 2006 is nog onduidelijk, al staat het nu al vast dat Aalst op 8 oktober een nieuwe zwarte gemeente zal worden.
De bitsige strijd om de gunst van de kiezer is al een tijdje aan de gang. Alles begon met huidig burgemeester Anny De Maght die na VLD-perikelen de deur op haar neus kreeg en nu met een eigen partij Blauw naar de verkiezingen trekt. In haar zog neemt ze een schepen en drie gemeenteraadsleden, allen nu ex-VLD, met zich mee en haalt zo de machtspositie van VLD onderuit. Knack meldde deze week dat insiders geloven dat de VLD van 30% naar hooguit 15% zou terugvallen. Een flinke deuk dus. Geen wonder dus dat er zich overheen Aalst maar twee partijen zich echt profileren en hun best doen om in elke straat aanwezig te zijn: VLD en Blauw.
Maar er zijn nog andere zaken die ervoor zorgen dat het een bitsige strijd wordt. Zo kende Aalst de afgelopen 10 jaar een ware overloopcultuur waarbij bosjes CVP’ers VLD’ers werden, groenen ineens roden werden, VLD’ers die blauwen werden. Kortom, het is een hele karwei om iedereen nog aan de juiste partij te linken. En al dat over en weer geloop veroorzaakt natuurlijk enige bitsheid. Want ex-collega’s worden ineens geduchte vijanden, Groen weigerde een kartel met Sp.a omdat Els Keytsman het maar niet kan verkroppen dat Lucette Callebaut met de tweede zetel van Agalev overliep naar Sp.a na de rampzalige Agalev-uitslag in 2003, ….
En een derde oorzaak van de hevige strijd is het zwakke politieke werk van de afgelopen 6 jaar, zowel van de coalitie als van de oppositie. Elk jaar wordt Aalst een stukje triestiger, donkerder, levenlozer, ongezelliger, onaantrekkelijker, …. Wie tegenwoordig Aalst bezoekt, kan moeilijk beweren dat Aalst die denderende stad is zoals haar slogan beweert. Neen, Aalst is de afgelopen jaren steeds meer en meer verwaarloosd. Maar nu met de verkiezingen worden natuurlijk de regeerpartijen met de vinger gewezen omdat ze zo weinig hebben gedaan, worden de oppositiepartijen gewezen dat hun oppositiewerk ook niet veel resultaat heeft opgeleverd, maakt elke partij mooie beloften om Aalst een opknapbeurt te geven, …. Kortom, iedereen schiet op iedereen en iedereen belooft de komende zes jaar echt werk te maken van de renovatie van Aalst. Ook dat zorgt voor spektakel omdat men natuurlijk niet voor een andere partij wil onderdoen.
Aalst heeft problemen zat en daar is maar één partij slapend rijk van geworden, Vlaams Belang. Bij de Vlaamse verkiezingen in 2004 behaalde Vlaams Belang in Aalst reeds een score van 27% (bij de vorige gemeenteraadsverkiezing van 2000 haalde de partij nog maar 13,9%), wat haar de grootste partij van de stad maakte. Een triestig resultaat wat Aalst een nieuwe zwarte plek op de Vlaamse landkaart maakte. Verwacht wordt dan ook dat Vlaams Belang een soortgelijk resultaat zal behalen tijdens de gemeenteverkiezingen. En dat terwijl de partij ook niet meteen bekend staat als de meest actieve oppositiepartij. De partij wordt dan ook niet beloond voor hun werk, maar voor het non-werk en de ruzies bij andere partijen. Zelfs het misbruik van het Aalsters monument priester Daens (die zich waarschijnlijk omdraait in zijn graf) lijkt hen niet bestraft te worden.
Het beloven spannende dagen in Aalst te worden. Niemand heeft echt zicht op de situatie en het kan nog alle kanten uit. Maar ik denk dat alle Aalstenaars het over hetzelfde eens zijn. Vanaf 9 oktober willen we een stevig gemeentebestuur die de dingen echt aanpakt en de stad een nieuw elan kan geven. Het is 12 uur reeds lang gepasseerd en hoogdringend tijd voor actie. Helaas zal Aalst een zwarte stad worden en hopelijk geen bedreigde stad waarin het cordon sanitaire breekt. Aalst gaat nog een onzekere tijd tegemoet.
Ook in Aalst is de strijd nu echt losgebarsten. Waar ik voorheen nog groene weiden, mooie bloemenperkjes, lelijke gebouwen of grazende paarden langsheen de Aalsterse wegen tegenkwam, lijken die nu helemaal weggespoeld te worden door verkiezingsborden. In Aalst worden de verkiezingen dan ook nog eens een echte strijd waarbij alle mogelijkheden open liggen en er geen echte favoriet voor de burgemeestertitel aanwezig is. Ook hoe de kaarten geschud zullen worden op 8 oktober 2006 is nog onduidelijk, al staat het nu al vast dat Aalst op 8 oktober een nieuwe zwarte gemeente zal worden.
De bitsige strijd om de gunst van de kiezer is al een tijdje aan de gang. Alles begon met huidig burgemeester Anny De Maght die na VLD-perikelen de deur op haar neus kreeg en nu met een eigen partij Blauw naar de verkiezingen trekt. In haar zog neemt ze een schepen en drie gemeenteraadsleden, allen nu ex-VLD, met zich mee en haalt zo de machtspositie van VLD onderuit. Knack meldde deze week dat insiders geloven dat de VLD van 30% naar hooguit 15% zou terugvallen. Een flinke deuk dus. Geen wonder dus dat er zich overheen Aalst maar twee partijen zich echt profileren en hun best doen om in elke straat aanwezig te zijn: VLD en Blauw.
Maar er zijn nog andere zaken die ervoor zorgen dat het een bitsige strijd wordt. Zo kende Aalst de afgelopen 10 jaar een ware overloopcultuur waarbij bosjes CVP’ers VLD’ers werden, groenen ineens roden werden, VLD’ers die blauwen werden. Kortom, het is een hele karwei om iedereen nog aan de juiste partij te linken. En al dat over en weer geloop veroorzaakt natuurlijk enige bitsheid. Want ex-collega’s worden ineens geduchte vijanden, Groen weigerde een kartel met Sp.a omdat Els Keytsman het maar niet kan verkroppen dat Lucette Callebaut met de tweede zetel van Agalev overliep naar Sp.a na de rampzalige Agalev-uitslag in 2003, ….
En een derde oorzaak van de hevige strijd is het zwakke politieke werk van de afgelopen 6 jaar, zowel van de coalitie als van de oppositie. Elk jaar wordt Aalst een stukje triestiger, donkerder, levenlozer, ongezelliger, onaantrekkelijker, …. Wie tegenwoordig Aalst bezoekt, kan moeilijk beweren dat Aalst die denderende stad is zoals haar slogan beweert. Neen, Aalst is de afgelopen jaren steeds meer en meer verwaarloosd. Maar nu met de verkiezingen worden natuurlijk de regeerpartijen met de vinger gewezen omdat ze zo weinig hebben gedaan, worden de oppositiepartijen gewezen dat hun oppositiewerk ook niet veel resultaat heeft opgeleverd, maakt elke partij mooie beloften om Aalst een opknapbeurt te geven, …. Kortom, iedereen schiet op iedereen en iedereen belooft de komende zes jaar echt werk te maken van de renovatie van Aalst. Ook dat zorgt voor spektakel omdat men natuurlijk niet voor een andere partij wil onderdoen.
Aalst heeft problemen zat en daar is maar één partij slapend rijk van geworden, Vlaams Belang. Bij de Vlaamse verkiezingen in 2004 behaalde Vlaams Belang in Aalst reeds een score van 27% (bij de vorige gemeenteraadsverkiezing van 2000 haalde de partij nog maar 13,9%), wat haar de grootste partij van de stad maakte. Een triestig resultaat wat Aalst een nieuwe zwarte plek op de Vlaamse landkaart maakte. Verwacht wordt dan ook dat Vlaams Belang een soortgelijk resultaat zal behalen tijdens de gemeenteverkiezingen. En dat terwijl de partij ook niet meteen bekend staat als de meest actieve oppositiepartij. De partij wordt dan ook niet beloond voor hun werk, maar voor het non-werk en de ruzies bij andere partijen. Zelfs het misbruik van het Aalsters monument priester Daens (die zich waarschijnlijk omdraait in zijn graf) lijkt hen niet bestraft te worden.
Het beloven spannende dagen in Aalst te worden. Niemand heeft echt zicht op de situatie en het kan nog alle kanten uit. Maar ik denk dat alle Aalstenaars het over hetzelfde eens zijn. Vanaf 9 oktober willen we een stevig gemeentebestuur die de dingen echt aanpakt en de stad een nieuw elan kan geven. Het is 12 uur reeds lang gepasseerd en hoogdringend tijd voor actie. Helaas zal Aalst een zwarte stad worden en hopelijk geen bedreigde stad waarin het cordon sanitaire breekt. Aalst gaat nog een onzekere tijd tegemoet.
posted by Filip at 8:20 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home