Eurosong for kids - 1e halve finale

Eurosong for Kids is blijkbaar niet van staatsbelang, maar daarvoor niet minder plezant om naar te kijken. Gisteren mochten de eerste vijf kandidaten proberen een ticket richting Hasselt te krijgen om daar in de Grenslandhallen te strijden voor een ticket Roemenië. De eerste halve finale spetterde niet echt van het scherm omwille van zenuwen, rip-offs van vorige kandidaten en minder sterke nummers als vorige jaren maar leverde wel een verdiende winnaar op om u tegen te zeggen.

Maar er gaat ook veel lof uit naar twee groepen. De eerste groep zijn de begeleiders, zangcoaches, danscoaches, … die de kinderen weer intensief hebben begeleid en die er ook wilden voor zorgen dat het een kwalitatief hoogstaande show werd. De lat lag dit jaar hoog tijdens de opleiding en dat zorgde misschien voor extra zenuwen. Maar aan de andere kant is dat geen slechte zaak met het oog op Roemenië. Maar de meeste lof gaat uit naar de vakjury die zich perfect van hun taak kweet. Want ja, men was streng en durfde te wijzen op de tekortkomingen van de kandidaten. Maar aan de andere was de kritiek heel opbouwend en gaven ze de kinderen een heleboel concrete tips mee om de performance in de finale beter te maken. Een heel verschil met vakjury’s in programma’s als Eurosong, Idool, Steracteur, sterartiest, … die vaak vaag blijven hoe een performance te verbeteren en zich met dooddoeners uitdrukken.

Maar het belangrijkste van de avond waren de liedjes en de performances. Kristel Smeekens uit Meersel-Dreef mocht de spits afbijten met Zal je ooit, een liedje met een zuiders tintje waarin ze heel veel gevoel legt, dixit de persmap. Producer Ronald Vanhuffel zorgde voor een zalige intro met de Spaanse gitaar, maar de rest van het liedje bewoog zich voor op een vlotte, commerciële maar hierdoor weinig in het oog springende beat. Alles kan echter nog rechtgetrokken worden met de performance, maar de zenuwen speelde Kristel serieus parten. De zang was niet optimaal en ook de choreografie verliep stroef. Kristel miste zelfvertrouwen en waarschijnlijk moest ze op zoveel dingen letten dat ze ook vergat zich te amuseren op het podium. Voor Roemenië was de song sowieso te zwak, maar mocht ze meer op haar gemak zijn geweest, zou de performance wel een stuk beter zijn geweest.

De rockband Attic uit Deerlijk bestaat ondertussen een jaar en waagde zijn kans met Ik doe alle dingen, tuurlijk zelfgeschreven en in een productie van alwaar Ronald Vanhuffel. De jongens hadden er al heel wat meer zin in en stonden een stuk zelfverzekerder op het podium dan Kristel. Maar het leek net iets teveel op een afkooksel van X!nk, ook qua lied, waardoor het geheel niet bijster origineel was. Daarenboven vragen ze op deze manier natuurlijk om een vergelijking met de eerste winnaars van Eurosong for Kids en helaas viel Attic dan een beetje licht uit. En de reden hiervoor ligt grotendeels bij het lied. Ik doe alle dingen bevat de slimme ooh hoo ooh frase die voor de nodige ambiance zorgt, maar het geheel van het lied was niet echt uitgewerkt. Men ramde maar op de gitaren zonder er een duidelijke opbouw in te steken. Dat was ook het geval qua zang. Het geheel werd op dezelfde toon gezongen zonder opbouw, variatie en structuur. De performance en het lied was dus niet echt slecht, maar was teveel een rip-off van De vriendschapsband en diende meer verfijnd te worden om echt indruk te kunnen maken.

Suzanne komt ook al uit Deerlijk en schreef Zeg het mij, terwijl Wim Claes tekende voor de productie. Het liedje is een typisch ik ben verliefd, maar hij ziet me niet staan-liedje voor een 11-jarige. Alleen heeft ze haar gevoelens zo straf naar een liedjestekst getransformeerd dat ik hiervoor alleen al chapeau dient te zeggen. 11 jaar en al zo’n goede songtekst schrijven. Maar ik ben wel niet echt wild van de productie die net iets te dromerig en te zacht is naar mijn mening. Voor in Vlaanderen is het een straffe song voor Eurosong for kids, maar in Roemenië zie ik dit niet echt scoren. Ook niet ondanks de heel mooie podiumsetting met de maan en de sterren. Een emopopnummer als dit werkt alleen maar op het grote en kleine Songfestival wanneer er een dijk van een stem achterzit en dat miste ik hier wel. Het was niet slecht gezongen, maar ik viel niet echt achterover van haar stem. De combinatie maakt dus prima voor de halve finale, maar ook terecht niet door naar de finale.

Lizz@xy is de vreemde naam voor het meisjeduo Elise en Axelle die samen het nummer Ik doe wat ik wil schreven en de productie ervan overlieten aan Peter Gillis. Twee meiden die houden van zingen, dansen en plezier maken is geen slecht recept voor een inzending voor Eurosong for kids. Want ze zorgen voor een brok enthousiasme, energie en een knappe choreografie op het podium. Hun grote voorbeeld is Christina Aguilera en ze hebben heel wat ideetjes van haar gepikt om in hun nummer te verwerken: de gesproken voorstellingsintro, de R&B-sound, het werken met dubbele stem om bepaalde woorden of zinnen extra te benadrukken, …. Het totaalpakket was af, ze amuseerden zich op het podium, ze bewogen vlot, ze zongen goed, …. Kortom, een puike prestatie die terecht kans maakt op de finaleplaats. Enig minpuntje is misschien wel dat R&B en Songfestival de voorbije jaren niet echt te verzoenen vielen.

Thor! uit Schoten was de laatste in rij en meteen ook met zijn 8 jaar en 1,31 meter de jongste en kleinste van de hele bende. Zijn liedje Een tocht door het donker werd geschreven op oudejaarsavond na een uitstapje met zijn grootvader en werd door producer Peter Gillis verder verfijnd. Resultaat een heel aanstekelijk titidiedie-liedje gebracht door een schattige Thor. Het maakte mij op slag goedgezind. OK, tekstueel en qua melodie stelt het allemaal niet zoveel voor en de laatste noot zal er serieus naast, maar je mag van iemand van 8 jaar toch ook geen wonderen verwachten. Maar de sleutel tot zijn succes is zijn kindsheid. Terwijl de vorige oudere kandidaten bezweken onder de zenuwen en zich bewust waren van de impact stapte Thor onbezorgd, naïef en onbevreesd door de wedstrijd. Hij stond ontspannen op het podium, amuseerde zich en vertederde het Vlaamse publiek, inclusief mezelf. Een terechte winnaar wiens melodie de hele dag doorheen mijn hoofd ging. Het wordt nu afwachten of hij dezelfde attitude behoudt op het grote podium in de Grenslandhallen wat toch iets heel anders is dan de besloten televisiestudio. En voor Roemenië? Ik vind de song zelf geweldig in zijn eenvoud en aanstekelijkheid, maar de voorbije jaren viel het op dat men ook op het Junior Songfestival voor meer volwassen liedjes kiezen. Toch, terechte winnaar en als hij er zo staat in Hasselt, mag hij van mij zeker zich gaan amuseren in Roemenië ongeacht het resultaat.

De eerste halve finale leverde twee voorspelbare finalisten op (Lizz@xy is nog niet zeker, maar mathematisch kan het bijna niet meer mislukken), maar het genre van liedjes scoorde de voorbije jaren niet echt op het Songfestival. De overige kandidaten hebben een puike prestatie neergezet, maar wogen toch te licht om kanshebbers in Roemenië te zijn. Benieuwd of we volgende week wel een perfecte combinatie van song, genre en enthousiasme terugvinden op het podium.