Najaha

Brahim’s nieuwste cd Najaha ligt reeds sinds vorige week bij uw platenboer én ook bij uw krantenboer als wijze van proefproject en dat allemaal aan zeer democratische prijzen. 2,5 jaar na My life is music en na 7 maanden intens werken is er dus nu Najaha, a Raï’n’B experience. Een album waarop Brahim volwassen is geworden, zowel vocaal als qua teksten en waarop hij zijn eigen sound lijkt gevonden te hebben.

Die eigen sound, Raï’n’B, is redelijk uniek in Vlaanderen en is een combinatie van R’n’B en Arabische muziekinstrumenten. Die Oosterse invloed komt in sommige liedjes heel sterk naar voor, terwijl het bij anderen gewoon een excuus lijkt om de rode draad doorheen het album te kunnen bewaren. Toch kunnen we er niet om heen dat die typische Arabische geluiden voor een zeer frisse en exotische tint zorgen en het album ook een meer internationaal tintje geven. Toch blijft natuurlijk de R’n’B de kern van Brahim’s muziek en wordt het album dan ook met de typische R’n’B-elementen als intro’s, outro’s en interludes voorzien. Bij de interludes moet je vooral uitkijken naar de grappige interlude met Said Assissi. Met een vette knipoog laat hij zogenaamd een paar mensen hun lof over Brahim zingen (let vooral op de nightshop-eigenaar) en dit in verschillende talen. Wat echter wel vreemd is aan het album is dat de hitsingles Didi en P.O.W.E.R. buiten de intro en de outro zijn gehouden, waardoor het lijkt of deze hits niet representatief zouden zijn voor de rest van het album. Terwijl dit juist wel is. Het idee erachter ontglipt mij dus een beetje.

Gelukkig doet dit geen afbreuk aan het feit dat het album een sterk album is dat heel lekker klinkt. De opener Didi geeft meteen de toon aan en is een duidelijk voorbeeld van de nieuwe muzikale weg die Brahim heeft ingeslagen. Met dank natuurlijk aan Raï-icoon Khaled. En de nummers die in het verlengde liggen van deze nieuwe muzikale weg zijn ook meteen de blikvangers van het album. Vooral Dilelie springt er meteen uit, door de stevige beat en het catchy refrein. En ook de vorige single Lei Lei maakt gebruik van een catchy beat om de aandacht te trekken. No Fairytale doet het dan weer rustiger aan op het album, maar weet door het meeslepende refrein toch voor een magische sfeer te zorgen. Af en toe doet het album nog eens herinneren aan het vorige album van Brahim en vreemd genoeg liggen die liedjes in het begin van het album. Chica Loco en de nieuwe single I am what I am zouden zonder het Oosterse sausje zo op My life is music hebben kunnen passen. Toch valt het meteen op bij deze singles dat Brahim vocaal een pak volwassener en sterker is geworden dan zijn debuutalbum.

En ook tekstueel verschilt het album enorm van het vorige. Op de eerste plaats omdat Brahim bijna alle liedjes zelf heeft geschreven, maar ook vooral omdat de teksten meer een boodschap hebben gekregen. Vaak zijn de teksten oproepen tot een betere en rechtvaardigere wereld waarin iedereen gelijke kansen heeft zoals in het sterke P.O.W.E.R., die in de herwerkte versie op het album is gekomen, of het rustige Equality. Af en toe zit er ook maatschappelijke kritiek in de liedjes. Zo levert hij in No Fairytale nog kritiek op de jonge meisjes die eerder oog hebben voor dure parfums, kleren, make up, enz. in plaats van eerst oog te hebben om iets van het leven te maken. They R the future is dan weer een loflied over een goede opvoeding van de kinderen en is een oproep om meer in de opvoeding van de kinderen te investeren. Sommigen zullen de zedenlesjes een beetje te betuttelend vinden en daarenboven ook een beetje getuigen van ouderwets denken (moeder die kinderen moet eten geven, vader die hard moet werken om voor het nodige geld te zorgen, het klassieke gezinspatroon dus), terwijl ik persoonlijk de goede bedoelingen en het feit dat hij via zijn muziek toch wil proberen voor een betere wereld te zorgen eigenlijk wel supermooi vind.

Tuurlijk zijn niet alle teksten zo zwaar beladen en is er nog altijd ruimte om over liefde, versieren en meisjes te zingen. Bijvoorbeeld op het klasse R’n’B-duet If I was yours samen met Chahra-Z of op de singles Didi en Chica Loca. Op de single S.E.X.Y. probeert Brahim dan weer een meisje te versieren en binnen te doen, alleen valt de single nogal mager uit en zou hij met deze single maar weinig succes oogsten denk ik. De song vereist een iets zwoelere en smoothere stem dan deze van Brahim. Volgens mij zou Kaye Styles met deze single veel beter zijn weggekomen dan Brahim. Tenslotte is ook het persoonlijk leven natuurlijk een bron van inspiratie voor songteksten. En daar valt vooral de song Gimmick op. Een middelmatig liedje, maar via de tekst geeft Brahim wel ongezouten zijn kritiek op de showbizzwereld en hoe zij hem enkel als een gimmick hebben misbruikt in plaats van hem als een artiest te beschouwen.

Het album Nahaja heeft dus heel wat goede kwaliteiten: Brahim die volwassen is geworden, een verfrissende en eigen sound, een persoonlijk en geëngageerd album. En toch slaagt het album er uiteindelijk niet in om een verpletterende indruk achter te laten. Het album zit boordevol goede bedoelingen en is met veel ambitie gemaakt, maar mocht hier en daar een beetje strakker in het gareel zitten en kon op momenten ook meer vaart gebruiken. Bovendien zie je dat goede ideeën als het kinderkoor in They R the future en het gezongen dankwoord Thank you! niet optimaal zijn benut. Brahim kan dan ook niet rekenen op het grote budget of op klasseproducers als Kanye West of Timbaland die deze schoonheidsvlekjes zouden weggewerkt kunnen hebben, zonder dat ik hiermee afbreuk wil doen aan het uitstekende werk dat de producers Shoot2Light hebben verricht.

We hebben dus van Brahim en de Raï’n’B nog niet het laatste gezien en gehoord, maar ook nog niet het beste. Toch blijft het album meer dan moeite om in huis te halen. Voor de frisse sound, de leuke beats, de toffe singles, omdat Brahim een prachtkerel is en een eerlijke artiest, omdat het de zon en een stukje exotisme in uw cd-speler kan tevoorschijn halen, .... Gewoon omdat het met die schoonheidsfoutjes nog altijd een zeer goed album blijft. Dus waar wacht je in godsnaam nog op om het album in huis te halen?

Nahaja ligt nu in de winkels en is uitgegeven door White Label.