Meelopers

Mijn werkrelatie met mijn collega Bart loopt niet altijd van een leien dakje. Tussen ons beiden durven er al eens steken onder de gordel worden gegeven. Terwijl we op andere momenten wel twee handen op één buik kunnen zijn. Maar de algemene indruk is dat ik toch maar weinig van hem moet hebben. En waarom? Voornamelijk omdat hij een meeloper is. Iemand die persé deel wil uitmaken van een groep en zich dan ook maar naar de mening van de groep schikt. En ik heb dan soms zoiets van: hallo, je mag ook bij jouw opinie blijven hoor.

Vorige week bijvoorbeeld ergerde ik me weer enorm aan zijn ik-hoor-bij-de-groepgedrag. Op het werk staat Q-Music op en elke dag passeert daar wel eens de single van Stash en Sarah Bettens. Ik heb voor beide heel veel respect, maar ik vind deze single niet echt geslaagd. Een beetje zagerig zelf. Mijn overgebuur Els vind dat ook en dus al de single passeert op de radio durven er al eens kreunen uit onze mond te komen en diepe zuchten. En vorige week draaide Q I need a woman terug en Bart zegt van "hoor, toch eigenlijk wel een mooi liedje hé, niet?" En Els en ik zeggen dat we single niet echt mooi vinden en dat we het een beetje een zaagplaat vinden. De dag nadien passeert de single terug de revue in de playlist en ineens zegt hij tegenover een andere collega "zijn ze daar weer, die twee zagers." Ja, hallo! Wat krijgen we nu? Eerst zegt hij dat hij het een mooi liedje vindt, wij zeggen dat het zagerig is en de dag nadien begint hij zelf al van hoe een zaagplaat het wel is. Het is niet omdat er twee personen de plaat niet goed vinden dat hij zelf niet bij zijn mening mag blijven hé. Integendeel zelfs, ik vind dat hij gewoon moet zeggen "awel, ik vind dat wel een mooie plaat." Hij gaat daarvoor niet uitgesloten worden of zo hoor.

En zo zijn er in het verleden nog heel wat voorbeelden. Hij heeft een bepaalde mening, verkondigt dit tegen iemand en dan onder de middag als we allemaal bij elkaar zitten, zeggen er anderen een andere mening. En de dag nadien zit hij dan te verkondigen dat die andere mening zijn eigen mening is. Met het gevolg dat anderen hem dan gelijk geven en hij blij is omdat hij het gevoel toch maar mooi weer bij de groep te horen. Je kan natuurlijk eens van mening veranderen als de andere zijn mening vertelt en deze met goede argumenten weet te onderbouwen zodat je overtuigd geraakt van een andere mening. Maar dat kan natuurlijk niet altijd het geval zijn. Bart heeft echt de drang om te willen horen bij de groep en hij lijkt wel te vrezen dat een andere mening ervoor zal zorgen dat een deel van de groep hem dan ineens raar gaat bekijken.

Ik heb het moeilijk bij zo'n gedrag. Ik wil niet altijd in een kuddegeest willen denken waarbij één iemand een mening heeft en de rest die altijd maar volgt. Let op, soms durf ik mij ook wel eens te verschuilen onder deze kuddegeest om een botsing van meningen te vermijden. Eigenlijk dus een beetje schijnheilig doen, wat ook niet echt een te promoten gedrag is. Vaak gaat dat wel over onderwerpen waar ik weinig van afweet en iedereen weet dat onwetendheid wel eens tot kuddegedrag kan leiden. Maar ik durf ook al eens vaak in te gaan tegen de mening van de groep in. Ik heb een eigen mening en durf daar ook voor uit te komen. Dat is niet altijd even gemakkelijk omdat je dan als eens in conflict kunt komen met een ander. Maar ik probeer begrip te tonen voor de mening van de ander en als de andere dat ook heeft, is de realiteit dat we het vaak nog goed met elkaar weten te vinden, maar dat we van mekaar weten dat we op bepaalde punten van mening verschillen. En kijk, ik ben niet iemand die uitgesloten wordt door de groep.

Ik heb dus wel iets tegen onverbetelijke meelopers. Je moet niet altijd meevaren met de stroming mee. Je mag zelf ook eens nadenken over bepaalde dingen en er een andere mening op na houden. Het sleutelwoord is echter dat je een zekere vorm van respect moeten opbrengen voor iemands mening. Meegaan met de kudde is een gemakkelijke manier van leven, maar het is geen vereiste om sociaal te zijn en om vrienden te maken. Je moet ook niet altijd tegen de stroming in te gaan, dat vind ik ook een onnozel gedrag. Toch als je het doet om persé tegen de stroming in te willen gaan. Je moet doen wat je zelf voelt en zeggen wat je zelf denkt. En soms bots je al eens tegen de algemeenheid van iets, terwijl je andere keren zal ervaren dat je mening ook de mening van het grote publiek is. Maar het moet vooral je eigen mening zijn, iets waar je zelf achterstaat omdat het uiting is van je eigen persoonlijkheid.

Dus, voor mijn collega Bart, je mag je eigen mening hebben, je moet zelfs. Ik zal je daarvoor niet scheef bekijken of je minder leuk gaan vinden. Maar op dit moment vind ik je wel minder leuk omdat je jezelf een voorname rol wilt geven in de groep van collega's door meelopersgedrag.