dinsdag, februari 21, 2006

Ik wil niet dat Achmed mijn poort plaatst!

Gisteren kwam het bedrijf Feryn terug in het nieuws omdat het nog steeds weigert om allochtonen in dienst te nemen omdat de klanten dit niet willen. Vorig jaar lekte dit nieuws al uit en het bedrijf stemde toe om een diversiteitsplan op te maken. Na een dik jaar is er echter weinig van dat plan werkelijkheid geworden en hangt er een klacht van het Centrum voor Gelijke Kansen boven het hoofd van het bedrijf. Heel het verhaal schets nogmaals hoe Vlaanderen onder invloed van een decennia Vlaams Blok met allochtonen aan het omgaan is en dan vooral de islamallochtonen en hoe het zich aan het afzetten is van een multiculturele samenleving.

Ik ga het vooreerst niet ontkennen dat er een probleem is met de multiculturele samenleving. Maar ik heb wel het gevoel dat we een sneeuwbaleffect in het verleden en nu nog aan het creëren zijn en dat de oplossing om een leefbare multiculturele samenleving te creëren heel complex aan het worden is. En met een groeiend Vlaams Blok/Belang is het sneeuwbaleffect zeker en vast versterkt. Pakweg tien jaar geleden was er van racisme weinig sprake en kwam iedereen nog onbezorgd buiten. Tegenwoordig worden allochtonen vaak als zondebok gebruikt en spreekt iedereen van het onveiligheidsgevoel. En dat is juist hetgene wat het Vlaams Blok de voorbije jaren luidop heeft kunnen scandaleren, dus we kunnen moeilijk nog van een toeval spreken.

Het hele verhaal van Feryn toont het sneeuwbaleffect nogmaals aan. Vele mensen zitten te klagen dat de allochtonen van onze sociale zekerheid aan het profiteren zijn en dat ze te lui zijn om te werken. Maar wanneer een bedrijf dan Achmed aanneemt om poorten te placeren, krijg je al meteen de commentaar dat men het werk van de Vlamingen aan het afpakken is. En als Achmed dan bij hun de poort komt plaatsen dan vragen ze om een Vlaming of ze gaan bij een ander. Tja, daar sta je dan als bedrijfsleider. Dan beslis je toch maar om geen allochtonen meer aan te nemen om zo geen klanten te verliezen. Bijgevolgd geraakt Achmed op den dop en kunnen de mensen hun bewijs aantonen dat Turken en Marrokanen toch maar luie mensen zijn en van ons profiteren. En dan komt het in het nieuws dat bedrijven geen allochtonen in dienst nemen omdat de klanten het niet willen en zijn we met velen verontwaardigd. Kortom, het is niet alleen een sneeuwbaleffect, we draaien ook in rondjes.

Ondertussen is de situatie aan het verergeren. We nemen steeds meer allochtone jongeren hun kansen op een betere toekomst af. Is het dan zo te verwonderen dat criminaliteit veel meer bij allochtonen voorkomt dan bij autochtonen of dat een klein incident zulke enorme rellen veroorzaakt als in Parijs enkele maanden terug? En gooien we niet meer olie op het vuur door een werkzoekende Achmed een kans te bieden als hij zich aan de telefoon maar voordoet als Marc of Jan? Ik ben eens benieuwd hoeveel Vlamingen het leuk zouden vinden om morgen ineens een andere naam te moeten aannemen op het werk want een naam als Peter De Beul stoot klanten af. En ondertussen zijn niet alleen minder geschoolde allochtonen hier het slachtoffer van, het fenomeen dringt ook door tot de allochtonen met een universitair diploma.

Het belangrijkste is dan ook dat er een mentaliteitswijziging komt, maar eerlijk gezegd is dat nog moeilijk te realiseren. Vooral als het Vlaams Belang blijft de kans krijgen om bepaalde zaken in de neus te wrijven van allochtonen en de wil om hier tegenin te gaan steeds vermindert. Er moet dringend gewerkt worden aan de vooroordelen die er heersen. We moeten allochtonen als evenwaardige mensen beginnen te beschouwen en hen dezelfde kansen geven als een gewone Vlaming. We moeten leren afstappen van de gedachte dat we schrik moeten hebben als we een allochtoon tegenkomen, we moeten leren inzien dat Achmed evengoed een poort kan placeren als Frank, we moeten daarom durven allochtonen in dienst nemen. Vlaanderen wilt dat allochtonen zich naar onze normen en waarden leven, dan moeten we ze ook de kans geven. En ja, er moeten ook inspanningen van hun kant komen, dat spreekt voor zich. Ze moeten zich eigen maken van onze landstaal, ze moeten onze normen en wetten respecteren, ze moeten bewijzen dat ze voor de job geschikt zijn, ...

Mijn betoog is nogal simplistisch en ik wil hiermee ook niet de politiek correcte kerel uithangen. Ik weet dat het probleem meer dimensies heeft en dat de oplossingen niet zo makkelijk zullen zijn. Verdraagzaam zijn vraagt bovendien ook veel meer inspanningen dan onverdraagzaam zijn. Maar ik vraag toch om het met zijn allen te proberen, proberen om iets meer verdraagzamer te zijn. En dit moet van alle kanten komen, van op politiek vlak, tot op de werkvloer, tot bij de allochtone en autochtone mens thuis. En kan ondertussen Achmed misschien onze wc thuis komen maken nu hij toch geen poorten kan installeren en onze Vlaamse loodgieter maar niet wilt langskomen?