Fairplay

Het gonsde de voorbije maanden al van de geruchten en verdachtmakingen dat de Belgische competitie door de Chinese gokmaffia vervalst zou zijn. En gisteren en vandaag zouden er uiteindelijk de eerste bekentenissen in dit dossier zijn afgelegd, die dan nadien worden weer tegengesproken. Wat er ook mag van zijn, de bal is aan het rollen en de uiteindelijke conclusie zal blijven dat ook het Belgische voetbal ziek is. En na doping bij wielrenners, veldrijders, athleten, ... is dit alweer een heilig sporthuisje dat wordt gesloopt. Welke sport volgt er?

Sport zou niet alleen heel gezond moeten zijn, het is vooral ook winstgevend. En soms moet men enkele sportprincipes opzij zetten om winstgevend te zijn en te blijven. De opeenvolgende sportschandalen moeten echter een bittere pil zijn om te slikken voor de sportliefhebbers. Mensen in wie zij echt geloofden, fel voor supporterden en enorme bewondering voor hadden, blijken later ordinaire bedriegers te zijn. Aan de ene kant hebben we de mensen die reeds eerdere successen hebben geboekt en die een logische terugval moeilijk kunnen verteren, verder hebben we mensen die middelen nodig hebben om zelf van de roem te kunnen proberen en aan de andere kant hebben we dan de mensen die voor het geld hun fairplay laten varen, zoals nu in dit voetbalschandaal. En de supporter blijft verdwaasd achter en verliest zo alle vertrouwen. Vertrouwen in een persoon, maar vooral vertrouwen in een sport. Want bij welke sport kunnen we er nog van uit gaan dat er eerlijk wordt gespeeld en dat de sterkste persoon ook de verdiende winnaar is?

Op dit moment vertoeft de volkssport nummer 1, het voetbal, in een diepe gewetenscrisis. Wie kan nu nog zeker zijn dat een domme fout gewoon een domme fout is en geen manier is om het wedstrijdverloop te manipuleren? Wie kan nu nog zeker zijn dat zijn favoriete ploeg niet verstrikt is geraakt in het corruptieweb doordat er bepaalde spelers zijn omgekocht? Wie gelooft er nu nog in de huidige competitiestand? Zeg nu zelf, de waarde van het Belgische voetbal is gedaald. En hij was al zo laag als we kijken wat we op Europees vlak er van bakken en wat het niveau van onze Rode Duivels is. Mocht er nu nog een omkoopschandaal aan het licht komen bij één van de grote clubs, zou dit toch wel een echte K.O.-slag zijn. Laat ons hopen voor het Belgisch voetbal dat dit niet gebeurt.

De pijnlijke constatatie is echter dat de eerlijkheid verdwenen is uit de populaire sporten. Eerst het wielrennen, nu het voetbal. Tuurlijk dat er vroeger ook al gesjoemeld werd met prestatieverbeterende middelen of dat er al eens een wedstrijd werd omgekocht. Maar de mensen hadden nog de naïviteit dat het eerlijk verliep. Nu kunnen we niet meer naïef blijven, nu we voortdurend met de werkelijkheid worden geconfronteerd. De macht van het geld is het plezier van de sport aan het kapot maken. De macht van het geld is een vernietigende macht die vertrouwen en geloof schaadt. We kunnen ons nu terug wentelen in een ander naïef denken dat het in de toekomst wel beter zal gaan via strengere dopingcontroles en de grove borstels die nu uit de kast worden gehaald. Maar zolang sport winstgevend blijft en er enorm veel geld te verdienen is, zullen liefhebbers met hun hoofd tegen de muur blijven lopen. Fairplay valt nu éénmaal niet te verzoenen met moneymaking.