Op zoek naar een nieuwe president - Clinton's leugenachtige campagne
Hillary Clinton struikelt over haar verleden
Hillary Clinton raakt verstrikt in campagneverhalen die in toenemende mate blijken te bestaan uit leugens en verzinsels. Haar betrouwbaarheidscurve, tot voor kort steunend op de slogans 'ervaring en probleem-oplosser', zakt weg. Het gevolg van die gedeukte branding is dat Barack Obama in de staat Pennsylvania op gelijke hoogte lijkt te komen, zo blijkt uit peilingen voor de voorverkiezingen van 22 april. Het probleem van Clinton is niet het ene leugentje dat elke politicus maakt, maar de aaneenschakeling ervan. Media noemen haar de serial exaggerator ; de permanente overdrijver.
Als er in een campagne iets mis gaat, gaat meestal alles mis. Hillary Clinton beweert dat ze 'altijd tegen' het vrijhandelsakkoord tussen de VS, Canada en Mexico (NAFTA) was dat in 1994 onder president Bill Clinton in werking trad.
Maar uit haar agenda in die periode - die onlangs werd vrijgegeven op bevel van een rechter - blijkt dat Hillary bij vergaderingen was waar het nut van NAFTA werd bepleit. Hillary's stelling dat ze 'altijd tegen' was, wordt daarom sterk betwijfeld. Bill Clinton prijst NAFTA nog altijd als 'succes'. Hillary houdt vol dat ze als president een time-out voor vrijhandelsakkoorden afkondigt en heeft zich uitgesproken tegen een vrijhandelsakkoord tussen de VS en Colombia.
Curieus feit: Bill Clinton is voor dat handelsakkoord met Colombia! Hij kreeg zelfs een prijs van de Colombiaanse president en 800.000 dollar van lobbyisten als beloning. Maar Hillary heeft hem nu gevraagd te zwijgen over het handelsakkoord. De media grappen over de 'zaak Clinton versus Clinton'.
Het Hillary-team is het noorden kwijt. Vorige week bleek dat Hillary's hoofdstrateeg Mark Penn als president-directeur van zijn bedrijf Burson-Marsteller lobbyt namens de Colombiaanse regering om het vrijhandelsakkoord met Colombia door het Congres te krijgen. Een geweldig spagaat: Hillary verzet zich tegen het akkoord terwijl haar politieke strateeg in de acherkamertjes lobbyt voor datzelfde akkoord. Penn werd daarop gedegradeerd en op een zijspoor gezet.
De Colombiaanse regering verbrak verbolgen het contract met Burson-Marsteller.
Ik heb Penn drie keer meegemaakt tijdens de campagne: twee keer in de spinroom na een debat met Democratische presidentskandidaten en een keer tijdens een lezing in New York. Zijn positie als grote strateeg was bijna onaantastbaar.
Hij besloot dat Clinton campagne moest voeren op het profiel 'ervaring en hardheid'. Clinton kon zo haar jaren in het Witte Huis in de verf zetten en zich profileren als de opperbevelhebber van het Amerikaanse leger die voor niemand bang is. In een recent verkiezingsspotje wordt een telefoon afgebeeld die om drie uur 's nachts rinkelt in het Witte Huis. De burgers slapen rustig.
Er is er één wakker die de telefoon opneemt om de crisis te bezweren: Hillary! Penn is geen groot spreker of een sociaal vaardig figuur. Hij voelt zich ongemakkelijk in een groot publiek, breekt tijdens het spreken in zweten uit en is verlegen. Maar in kleine kring zwaaide hij de plak, zoals in de top van het Clinton-team. Er ontstonden grote ruzies zodra iemand zijn strategie in twijfel trok. Met Hillary's wisselend succes bleven de ruzies en intriges aanhouden. Weinigen betreurden daarom het vertrek van Penn die via de Clinton-campagne 13 miljoen dollar opstreek.
De campagneslogan 'ervaring' begon meteen schipbreuk te lijden omdat Hillary niet de ervaring bleek te hebben die ze opeiste. Ze zei dat ze 'beslissend' was geweest in het bereiken van vrede in Noord-Ierland maar uit haar agendagegevens bleek dat ze nooit aan de echte onderhandelingen had meegedaan. Daarna kwam Clinton tijdens campagnetoespraken met het verhaal dat ze in Bosnie haar leven had gewaagd toen ze er op het vliegveld door sluipschutters werd beschoten. Maar uit beeldarchief bleek dat ze helemaal niet werd beschoten. Ze werd feestelijk onthaald, samen met haar dochter Chelsea, door een groep kinderen.
Met die beelden op alle Amerikaanse televisiekanalen kon ze haar verhaal niet overeindhouden. Ze gaf toe dat ze zich had 'versproken'. Ook andere verhalen moest ze intrekken. Clinton beweerde ooit dat ze was vernoemd naar de bergbeklimmer Edmund Hillary, wegens diens moed. Maar ze werd geboren vijf jaar voordat Hillary de Mount Everest beklom.
Ook toerde Clinton wekenlang door Ohio en Pennsylvania met het verhaal over een jonge zwangere vrouw die was overleden omdat ze door het ziekenhuis was geweigerd bij gebrek aan een ziekteverzekering. Dit verhaal speelde een grote rol in haar pleidooi voor een universele ziekteverzekering. Het ziekenhuis trok de zaak na. De jonge vrouw was inderdaad overleden maar ze was nooit geweigerd door het ziekenhuis en ze was wel verzekerd. Clinton's campagnestaf had de feiten van 'horen zeggen' en nooit onderzocht. Hillary moest het verhaal uit haar reportoire schrappen.
De pas vrijgegeven belastingaangiftes van 2000-2006 spelen evenmin in het voordeel van Clinton. In die periode hebben de Clintons 109 miljoen dollar verdiend, grotendeels royalties uit boeken en honoraria voor Bill's lobbywerk.
Daarmee behoren ze tot de 145.000 rijkste Amerikanen. Vooral Bill heeft veel rijke vrienden die hem belonen voor 'vriendendiensten'. Het is niet erg duidelijk waaruit die diensten bestaan. Zo gaf supermarkt magnaat Ron Burkle Clinton een bedrag van 15 miljoen dollar voor 'advies'. Bill logeert op Burkle's landgoed en reist in diens vliegtuig: bijgenaamd de Air Force Two.
Clinton kreeg 30 miljoen dollar van de Canadese zakenman Frank Giustra voor zijn tussenkomst in Kazachstan. Bill bezocht er de president om voor zijn zakenvriend een contract voor de exploitatie van uranium in de wacht te slepen.
Het financiele netwerk van de Clintons blijkt helemaal toegesneden op campagnefinanciering. Bill's rijke vrienden zijn tevens grote geldschieters van Hillary. De Clintons gaven de laatste jaren, toen Hillary haar campagne lanceerde, ineens opvallend veel geld (10 miljoen) aan liefdadigheid. Maar uit de gegevens blijkt dat dit geld vooral ging naar de Clinton Family Foundation; de liefdadigheidstak van de Clintons. Die organisatie deed 'strategische giften'. Zo kreeg een school in South Carolina een gift van 100.000 dollar, de dag nadat presidentkandidaat Hillary er een debat voerde tijdens de voorverkiezingen.
Hillary's imago als pleitbezorgster van 'arme, zieke en zwakke Amerikanen' erodeert in snel tempo. Hoe meer Amerikanen over Bill en Hillary te weten komen, hoe sneller hun ster daalt én haar betrouwbaarheidscurve.
Derk Jan Eppink
Bron: www.knack.be
Hillary Clinton raakt verstrikt in campagneverhalen die in toenemende mate blijken te bestaan uit leugens en verzinsels. Haar betrouwbaarheidscurve, tot voor kort steunend op de slogans 'ervaring en probleem-oplosser', zakt weg. Het gevolg van die gedeukte branding is dat Barack Obama in de staat Pennsylvania op gelijke hoogte lijkt te komen, zo blijkt uit peilingen voor de voorverkiezingen van 22 april. Het probleem van Clinton is niet het ene leugentje dat elke politicus maakt, maar de aaneenschakeling ervan. Media noemen haar de serial exaggerator ; de permanente overdrijver.
Als er in een campagne iets mis gaat, gaat meestal alles mis. Hillary Clinton beweert dat ze 'altijd tegen' het vrijhandelsakkoord tussen de VS, Canada en Mexico (NAFTA) was dat in 1994 onder president Bill Clinton in werking trad.
Maar uit haar agenda in die periode - die onlangs werd vrijgegeven op bevel van een rechter - blijkt dat Hillary bij vergaderingen was waar het nut van NAFTA werd bepleit. Hillary's stelling dat ze 'altijd tegen' was, wordt daarom sterk betwijfeld. Bill Clinton prijst NAFTA nog altijd als 'succes'. Hillary houdt vol dat ze als president een time-out voor vrijhandelsakkoorden afkondigt en heeft zich uitgesproken tegen een vrijhandelsakkoord tussen de VS en Colombia.
Curieus feit: Bill Clinton is voor dat handelsakkoord met Colombia! Hij kreeg zelfs een prijs van de Colombiaanse president en 800.000 dollar van lobbyisten als beloning. Maar Hillary heeft hem nu gevraagd te zwijgen over het handelsakkoord. De media grappen over de 'zaak Clinton versus Clinton'.
Het Hillary-team is het noorden kwijt. Vorige week bleek dat Hillary's hoofdstrateeg Mark Penn als president-directeur van zijn bedrijf Burson-Marsteller lobbyt namens de Colombiaanse regering om het vrijhandelsakkoord met Colombia door het Congres te krijgen. Een geweldig spagaat: Hillary verzet zich tegen het akkoord terwijl haar politieke strateeg in de acherkamertjes lobbyt voor datzelfde akkoord. Penn werd daarop gedegradeerd en op een zijspoor gezet.
De Colombiaanse regering verbrak verbolgen het contract met Burson-Marsteller.
Ik heb Penn drie keer meegemaakt tijdens de campagne: twee keer in de spinroom na een debat met Democratische presidentskandidaten en een keer tijdens een lezing in New York. Zijn positie als grote strateeg was bijna onaantastbaar.
Hij besloot dat Clinton campagne moest voeren op het profiel 'ervaring en hardheid'. Clinton kon zo haar jaren in het Witte Huis in de verf zetten en zich profileren als de opperbevelhebber van het Amerikaanse leger die voor niemand bang is. In een recent verkiezingsspotje wordt een telefoon afgebeeld die om drie uur 's nachts rinkelt in het Witte Huis. De burgers slapen rustig.
Er is er één wakker die de telefoon opneemt om de crisis te bezweren: Hillary! Penn is geen groot spreker of een sociaal vaardig figuur. Hij voelt zich ongemakkelijk in een groot publiek, breekt tijdens het spreken in zweten uit en is verlegen. Maar in kleine kring zwaaide hij de plak, zoals in de top van het Clinton-team. Er ontstonden grote ruzies zodra iemand zijn strategie in twijfel trok. Met Hillary's wisselend succes bleven de ruzies en intriges aanhouden. Weinigen betreurden daarom het vertrek van Penn die via de Clinton-campagne 13 miljoen dollar opstreek.
De campagneslogan 'ervaring' begon meteen schipbreuk te lijden omdat Hillary niet de ervaring bleek te hebben die ze opeiste. Ze zei dat ze 'beslissend' was geweest in het bereiken van vrede in Noord-Ierland maar uit haar agendagegevens bleek dat ze nooit aan de echte onderhandelingen had meegedaan. Daarna kwam Clinton tijdens campagnetoespraken met het verhaal dat ze in Bosnie haar leven had gewaagd toen ze er op het vliegveld door sluipschutters werd beschoten. Maar uit beeldarchief bleek dat ze helemaal niet werd beschoten. Ze werd feestelijk onthaald, samen met haar dochter Chelsea, door een groep kinderen.
Met die beelden op alle Amerikaanse televisiekanalen kon ze haar verhaal niet overeindhouden. Ze gaf toe dat ze zich had 'versproken'. Ook andere verhalen moest ze intrekken. Clinton beweerde ooit dat ze was vernoemd naar de bergbeklimmer Edmund Hillary, wegens diens moed. Maar ze werd geboren vijf jaar voordat Hillary de Mount Everest beklom.
Ook toerde Clinton wekenlang door Ohio en Pennsylvania met het verhaal over een jonge zwangere vrouw die was overleden omdat ze door het ziekenhuis was geweigerd bij gebrek aan een ziekteverzekering. Dit verhaal speelde een grote rol in haar pleidooi voor een universele ziekteverzekering. Het ziekenhuis trok de zaak na. De jonge vrouw was inderdaad overleden maar ze was nooit geweigerd door het ziekenhuis en ze was wel verzekerd. Clinton's campagnestaf had de feiten van 'horen zeggen' en nooit onderzocht. Hillary moest het verhaal uit haar reportoire schrappen.
De pas vrijgegeven belastingaangiftes van 2000-2006 spelen evenmin in het voordeel van Clinton. In die periode hebben de Clintons 109 miljoen dollar verdiend, grotendeels royalties uit boeken en honoraria voor Bill's lobbywerk.
Daarmee behoren ze tot de 145.000 rijkste Amerikanen. Vooral Bill heeft veel rijke vrienden die hem belonen voor 'vriendendiensten'. Het is niet erg duidelijk waaruit die diensten bestaan. Zo gaf supermarkt magnaat Ron Burkle Clinton een bedrag van 15 miljoen dollar voor 'advies'. Bill logeert op Burkle's landgoed en reist in diens vliegtuig: bijgenaamd de Air Force Two.
Clinton kreeg 30 miljoen dollar van de Canadese zakenman Frank Giustra voor zijn tussenkomst in Kazachstan. Bill bezocht er de president om voor zijn zakenvriend een contract voor de exploitatie van uranium in de wacht te slepen.
Het financiele netwerk van de Clintons blijkt helemaal toegesneden op campagnefinanciering. Bill's rijke vrienden zijn tevens grote geldschieters van Hillary. De Clintons gaven de laatste jaren, toen Hillary haar campagne lanceerde, ineens opvallend veel geld (10 miljoen) aan liefdadigheid. Maar uit de gegevens blijkt dat dit geld vooral ging naar de Clinton Family Foundation; de liefdadigheidstak van de Clintons. Die organisatie deed 'strategische giften'. Zo kreeg een school in South Carolina een gift van 100.000 dollar, de dag nadat presidentkandidaat Hillary er een debat voerde tijdens de voorverkiezingen.
Hillary's imago als pleitbezorgster van 'arme, zieke en zwakke Amerikanen' erodeert in snel tempo. Hoe meer Amerikanen over Bill en Hillary te weten komen, hoe sneller hun ster daalt én haar betrouwbaarheidscurve.
Derk Jan Eppink
Bron: www.knack.be
posted by Filip at 5:48 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home