Mijn top 100 aller tijden: nr 51-60
51. Dire Straits: Private investigations
http://www.youtube.com/watch?v=zV_aeIPX48g
In het rustigere werk van Dire Straits heb je twee echte uitschieters: Brothers in arms die gisteren al de revue passeerde en deze Private Investigations. Beiden liedjes worden gekenmerkt door het fluisterend zingen van gitaarvirtuoos Mark Knopler. En ook in dit liedje past dit perfect in de sfeer van het liedje. Het liedje gaat over geheime onderzoeken (en zou gebaseerd zijn op de verhalen van Michael Crichton), dus alles moet in het donker en in het gefluister gebeuren. Maar het is natuurlijk weer het gitaarwerk op de akoestische gitaren die voor de prachtige toets zorgt in dit lied dat later nog helemaal zal openbloeien met de bass en elektrische gitaren. Echt één van de mooiste tijdloze nummers die er gemaakt zijn.
52. Simple Minds: Don’t you (forget about me)
http://www.youtube.com/watch?v=58-tWdk6g8w
Als ik denk aan de 80’s-popmuziek, dan duikt deze single zeker en vast in mijn gedachten op. De Schotse new wave-band Simple Minds hebben een aantal goede en leuke popnummers gemaakt waarvan deze Don’t you (forget about me) hun grootste en ook leukste nummer is. Nochtans hadden ze er in het begin geen vertrouwen in. De song werd niet geschreven door hun, maar door Keith Forsey, de man achter Flashdance…what a feeling. Oorspronkelijk had hij het nummer al aan Bryan Ferry en Billy Idol aangeboden, maar onder druk van de platenmaatschappij namen uiteindelijk The Simple Minds de single op. En meteen werd het gebruikt in de film The Breakfast Club waardoor de nummer een wereldhit werd. Na het succes zou ironisch genoeg Billy Idol zijn eigen versie opnemen. Of zijn versie even goed is als de versie van Simple Minds weet ik niet, maar ik betwijfel het, want deze versie is zo krachtig en tof dat je er geen betere versie van kunt maken, dunkt me.
53. The Cure: A forest
http://www.youtube.com/watch?v=bbAegBrjDjg
The Cure is zo één van die bands in mijn top 100 waarvan ik niet alle nummers even goed vind, maar de echte goede nummers zijn dan ook zó goed dat ze één van mijn lievelingsnummers aller tijden zijn. Dit nummer geeft het beste weer wat de sound van de new wave-groep is. Het nummer is een beetje afstandelijk en kil, maar toch weet het te boeien en te begeesteren. Het vertelt het rare verhaal van een man die in het bos op zoek is naar een meisje. Hij hoort haar roepen en gaat op zoek naar haar, maar realiseert zich dan dat hij verdwaald is en dat het meisje er helemaal niet is. Tegenwoordig speelt de groep het nummer in steeds langere en langere versies, te lang om goed te zijn. Het verhaal gaat trouwens dat dit een gevolg is van hun concert op Rock Werchter in 1981. De band was aan het spelen, maar het optredenschema liep nogal vertraging op. Na hun moesten nog Robert Palmer en The Dire Straits optreden. Het kwam tot een rel tussen de entourage van The Cure en die van next on stage Robert Palmer omdat The Cure maar bleef spelen. Ze kwamen uiteindelijk tot een compromis dat The Cure nog één liedje mocht spelen. Dat werd A forest, maar ze maakten er een extra lange versie van waarbij Robert Smith op het podium een paar zelfverzonnen strofes aan toevoegde en op het einde nog “Fuck Robert Palmer and fuck rock’n’roll” schreeuwde. Een leuk anekdote van één van de beste nummers van de jaren ’80.
54. Queen: The show must go on
http://www.youtube.com/watch?v=4ADh8Fs3YdU
Een waar kippenvelnummer van Queen is deze The show must go on. Het nummer is het laatste nummer dat werd uitgebracht vooraleer Freddie Mercury stierf. En wie de tekst zo leest en het verhaal van Freddie kent, vindt het nummer nog emotioneler en sterker dan het al is. Het nummer gaat over het feit dat in het publieke leven de show verder moet gaan, terwijl je in het private leven met heel wat moeilijkheden kunt worden geconfronteerd en je eigenlijk niet in staat bent om je imago van publieke figuur vol te houden. Toen het werd uitgebracht, was het een bescheiden Queen-hit, maar na de dood van Freddie Mercury kreeg het nummer dus een speciale betekenis (het lied kan ook beschouwd worden als een reflectie op leven en dood) en werd het een veel grotere hit dan oorspronkelijk. Mede door de vele connotaties is dit een ijzersterk en emotioneel nummer geworden en het bezorgt me altijd weer een krop in de keel.
55. Seal: Kiss from a rose
http://www.youtube.com/watch?v=phFW6XdjsnI
Soulmuziek en soulstemmen raakten mede door het verval in de jaren ’80 onderdrukt in de jaren ’90. Maar toch zijn er altijd zo van die uitzonderingen die het wel goed deden. Zo ook deze wondermooie single van Sealhenry Olusegun Olumide Adeola Samuel, beter gekend als Seal (de littekens van zijn gezicht zijn by the way het gevolg van een ziekte en niet veroorzaakt door verwondingen of dergelijke). Het nummer werd zeker een succes doordat het in de film Batman Forever zat, maar het werd toch ook beloond met de grammy Lied van het jaar en Record van het jaar. Geen wonder, want dit is écht een pareltje uit de jaren ’90 en wordt op een zalige en knappe manier gezongen door Seal. Jammer genoeg vind ik het nummer een beetje ondergewaardeerd en wordt het véél te weinig gedraaid op de Vlaamse radiozenders. Hoe mooier moet een nummer eigenlijk nog worden om in de vaste playlist te geraken? Ik weet het niet, maar ik vind dit echt een ongelofelijk prachtig lied over de ware liefde tussen een man en vrouw.
56. Coldplay: Trouble
http://www.youtube.com/watch?v=JzgCFtcQ2e4
Als ik heel eerlijk ben vind ik het eerste album van Coldplay, Parachutes, niet helemaal geslaagd over de hele lijn. Maar de pareltjes van het album lieten wel al het goede vermoeden voor in de toekomst. Voor de waarschijnlijk echte die-hard-Coldplay fans zal Yellow het beste nummer zijn uit die eerste cd, maar voor mij blijft het Trouble. Het nummer kende een waar metamorfoseproces van ruig nummer met harde gitaarriffs en een agressieve zang, maar veranderde uiteindelijk tot deze zachtere pianoballade. Het is en blijft een heel ontroerend en prachtig nummer met één van de prachtigste intro’s en kenwijsjes (die ook bekend geraakte van Het leven zoals het is: Kinderziekenhuis). Een echt sublieme plaat van een groep die later zelf subliem zou worden.
57. Juanes: Fijate Bien
http://www.youtube.com/watch?v=va3rHJLgfUs
Studio Brussel hield vorige week een inzamelactie voor de slachtoffers van landmijnen. Als campagnelied hadden ze perfect deze song van Juanes kunnen gebruiken. Fijate Bien (Kijk goed uit) is namelijk een waarschuwing voor de bevolking in zijn thuisland Colombia voor de vele landmijnen die er door conflicten en bende-oorlogen verspreid liggen in het land. Dit werd de eerste solosingle van Juanes en meteen kon hij zich hierdoor profileren als een politiek getinte en sociaal geëngageerde zanger. Dat komt zeker tot uitdrukking op zijn eerste gelijknamige cd, maar zal ook later altijd een belangrijke inspiratiebron blijven voor nummers. Hierdoor werd hij door het magazine Time uitgeroepen tot één van de 100 belangrijkste en meest invloedrijke mensen van het moment en wordt hij wel eens de Zuid-Amerikaanse versie van Bob Dylan, Bruce Springsteen en Bono genoemd. Een terechte titel en zeker omdat ook het muzikale werk van Juanes kan vergeleken worden met de voorgenoemde legendes. Zijn muziek wordt gekenmerkt door perfecte composities waar zijn schitterend gitaarwerk perfect tot uiting komt en door uitmuntende teksten waar vaak de hoop uitstraalt. Ook Fijate Bien beantwoordt aan deze kenmerken: een schitterende rockcompositie, een knappe tekst met een mooie boodschap én beiden zijn gelijkwaardig. Het is niet dat de boodschap onderdoet voor de muziek of omgekeerd. Kortom een single met wereldklasse!
58. John Legend: Where did my baby go
http://www.youtube.com/watch?v=3_IDfQ_Y68c
Een nummer dat ik nog maar amper twee maanden ken en dat toch al meteen op plaats 58 in mijn top 100 aller tijden staat. Dat kan alleen maar betekenen dat dit een enorm straffe plaat moet zijn, vermits ik niet graag heel recente nummers in een top 100 zet. Maar Where did my baby go van John Legend uit het prachtige album Once Again is dus een uitzondering. Vanaf de eerste keer dat ik deze emotionele smeekbede hoorde, raakte ik helemaal ontroerd door de tekst en de emotionele maar prachtige manier waarop John Legend het zingt. Echt waar, wat een stem en wat zingt hij hier zó prachtig. Het is zo breekbaar en is zo geloofwaardig dat je het verdriet van de verdwenen liefde letterlijk voelt alsof het uw lief is die ervandoor is en die je nu heel hard mist. John Legend maakt fantastische muziek met veel gospel- en soulinvloeden, maar hij is nog steeds op zijn best wanneer hij zich achter zijn piano zet en zulke pianoballades brengt.
59. Bill Withers: Lovely day
http://www.youtube.com/watch?v=NMZPJJntLZQ
Ik las ooit op het internet een stukje over Bill Withers en Lovely Day. De persoon in kwestie schreef dat iedereen de liedjes van Bill Withers kent, omdat ze vaak gebruikt worden in reclamespotjes of dat de muziek vandaag herleeft door de samples en covers door de hedendaagse rappers, maar dat de naam Bill Withers bij weinigen echt een belletje doen rinkelen. Dat is jammer, want Bill Withers is één naam die je moet onthouden. De man heeft gewoon de meest briljante stem aller tijden. Eén van zijn bekendste hit, mede dus omdat het zo vaak gecoverd is en gebruikt wordt in reclamespotjes, is deze Lovely Day. Een vrij eenvoudig liedje, maar de stem en dan vooral de lange adem in het refrein zijn ronduit subliem. Een echt prachtig lied en de meest uitstekende plaat om ’s morgens mee op te staan. Luister naar dit liedje en je dag kan niet meer stuk. PS: Let maar niet op de video, vermits ik geen originele beelden heb kunnen vinden en mij dus moest beroepen op deze grappige, maar onnozele homemade video. Maar het is natuurlijk de muziek die voor zich spreekt.
60. Beatles: The long and winding road
http://www.youtube.com/watch?v=Xadl1RxLmdM
De laatste nummer 1-hit voor The Beatles in de States ontstond in een tijd toen de groep al aan het uit elkaar vallen was. Paul McCartney schreef de song op zijn piano in Schotland naar aanleiding van de groeiende spanning binnen de band maar het zou nog bijna twee jaar duren vooraleer deze versie tot stand kwam. En dit dik tegen de zin van Paul McCartney. Op de originele tape zat Paul achter de piano en speelde John Lennon de bass. Helaas kon John helemaal niet goed bass spelen (dit was meer Paul’s rol) en het nummer diende dus opgesmukt te worden. Dit gebeurde door Phil Spector en die sleepte er een heel orkest bij met violen, trombones, cello’s, een vrouwenkoor, …. Helaas bleef er niets over van de versie van Paul McCartney en zijn intentie om pure muziek te maken zonder al te veel instrumenten en overdaad. Hij vroeg dan ook aan de platenfirma om de versie in te trekken, maar die weigerde. Toen Paul nadien de definitieve split van The Beatles openbaar maakte, zou hij de manier waarop met deze single werd omgeschreven als één van de zes redenen noemen waarom ze er mee stopten. Toch kan ik zelf niet ontkennen dat ik dit een fantastisch mooi nummer die een grote grandeur uitstraalt, al was dit misschien inderdaad een beetje atypisch aan The Beatles.
http://www.youtube.com/watch?v=zV_aeIPX48g
In het rustigere werk van Dire Straits heb je twee echte uitschieters: Brothers in arms die gisteren al de revue passeerde en deze Private Investigations. Beiden liedjes worden gekenmerkt door het fluisterend zingen van gitaarvirtuoos Mark Knopler. En ook in dit liedje past dit perfect in de sfeer van het liedje. Het liedje gaat over geheime onderzoeken (en zou gebaseerd zijn op de verhalen van Michael Crichton), dus alles moet in het donker en in het gefluister gebeuren. Maar het is natuurlijk weer het gitaarwerk op de akoestische gitaren die voor de prachtige toets zorgt in dit lied dat later nog helemaal zal openbloeien met de bass en elektrische gitaren. Echt één van de mooiste tijdloze nummers die er gemaakt zijn.
52. Simple Minds: Don’t you (forget about me)
http://www.youtube.com/watch?v=58-tWdk6g8w
Als ik denk aan de 80’s-popmuziek, dan duikt deze single zeker en vast in mijn gedachten op. De Schotse new wave-band Simple Minds hebben een aantal goede en leuke popnummers gemaakt waarvan deze Don’t you (forget about me) hun grootste en ook leukste nummer is. Nochtans hadden ze er in het begin geen vertrouwen in. De song werd niet geschreven door hun, maar door Keith Forsey, de man achter Flashdance…what a feeling. Oorspronkelijk had hij het nummer al aan Bryan Ferry en Billy Idol aangeboden, maar onder druk van de platenmaatschappij namen uiteindelijk The Simple Minds de single op. En meteen werd het gebruikt in de film The Breakfast Club waardoor de nummer een wereldhit werd. Na het succes zou ironisch genoeg Billy Idol zijn eigen versie opnemen. Of zijn versie even goed is als de versie van Simple Minds weet ik niet, maar ik betwijfel het, want deze versie is zo krachtig en tof dat je er geen betere versie van kunt maken, dunkt me.
53. The Cure: A forest
http://www.youtube.com/watch?v=bbAegBrjDjg
The Cure is zo één van die bands in mijn top 100 waarvan ik niet alle nummers even goed vind, maar de echte goede nummers zijn dan ook zó goed dat ze één van mijn lievelingsnummers aller tijden zijn. Dit nummer geeft het beste weer wat de sound van de new wave-groep is. Het nummer is een beetje afstandelijk en kil, maar toch weet het te boeien en te begeesteren. Het vertelt het rare verhaal van een man die in het bos op zoek is naar een meisje. Hij hoort haar roepen en gaat op zoek naar haar, maar realiseert zich dan dat hij verdwaald is en dat het meisje er helemaal niet is. Tegenwoordig speelt de groep het nummer in steeds langere en langere versies, te lang om goed te zijn. Het verhaal gaat trouwens dat dit een gevolg is van hun concert op Rock Werchter in 1981. De band was aan het spelen, maar het optredenschema liep nogal vertraging op. Na hun moesten nog Robert Palmer en The Dire Straits optreden. Het kwam tot een rel tussen de entourage van The Cure en die van next on stage Robert Palmer omdat The Cure maar bleef spelen. Ze kwamen uiteindelijk tot een compromis dat The Cure nog één liedje mocht spelen. Dat werd A forest, maar ze maakten er een extra lange versie van waarbij Robert Smith op het podium een paar zelfverzonnen strofes aan toevoegde en op het einde nog “Fuck Robert Palmer and fuck rock’n’roll” schreeuwde. Een leuk anekdote van één van de beste nummers van de jaren ’80.
54. Queen: The show must go on
http://www.youtube.com/watch?v=4ADh8Fs3YdU
Een waar kippenvelnummer van Queen is deze The show must go on. Het nummer is het laatste nummer dat werd uitgebracht vooraleer Freddie Mercury stierf. En wie de tekst zo leest en het verhaal van Freddie kent, vindt het nummer nog emotioneler en sterker dan het al is. Het nummer gaat over het feit dat in het publieke leven de show verder moet gaan, terwijl je in het private leven met heel wat moeilijkheden kunt worden geconfronteerd en je eigenlijk niet in staat bent om je imago van publieke figuur vol te houden. Toen het werd uitgebracht, was het een bescheiden Queen-hit, maar na de dood van Freddie Mercury kreeg het nummer dus een speciale betekenis (het lied kan ook beschouwd worden als een reflectie op leven en dood) en werd het een veel grotere hit dan oorspronkelijk. Mede door de vele connotaties is dit een ijzersterk en emotioneel nummer geworden en het bezorgt me altijd weer een krop in de keel.
55. Seal: Kiss from a rose
http://www.youtube.com/watch?v=phFW6XdjsnI
Soulmuziek en soulstemmen raakten mede door het verval in de jaren ’80 onderdrukt in de jaren ’90. Maar toch zijn er altijd zo van die uitzonderingen die het wel goed deden. Zo ook deze wondermooie single van Sealhenry Olusegun Olumide Adeola Samuel, beter gekend als Seal (de littekens van zijn gezicht zijn by the way het gevolg van een ziekte en niet veroorzaakt door verwondingen of dergelijke). Het nummer werd zeker een succes doordat het in de film Batman Forever zat, maar het werd toch ook beloond met de grammy Lied van het jaar en Record van het jaar. Geen wonder, want dit is écht een pareltje uit de jaren ’90 en wordt op een zalige en knappe manier gezongen door Seal. Jammer genoeg vind ik het nummer een beetje ondergewaardeerd en wordt het véél te weinig gedraaid op de Vlaamse radiozenders. Hoe mooier moet een nummer eigenlijk nog worden om in de vaste playlist te geraken? Ik weet het niet, maar ik vind dit echt een ongelofelijk prachtig lied over de ware liefde tussen een man en vrouw.
56. Coldplay: Trouble
http://www.youtube.com/watch?v=JzgCFtcQ2e4
Als ik heel eerlijk ben vind ik het eerste album van Coldplay, Parachutes, niet helemaal geslaagd over de hele lijn. Maar de pareltjes van het album lieten wel al het goede vermoeden voor in de toekomst. Voor de waarschijnlijk echte die-hard-Coldplay fans zal Yellow het beste nummer zijn uit die eerste cd, maar voor mij blijft het Trouble. Het nummer kende een waar metamorfoseproces van ruig nummer met harde gitaarriffs en een agressieve zang, maar veranderde uiteindelijk tot deze zachtere pianoballade. Het is en blijft een heel ontroerend en prachtig nummer met één van de prachtigste intro’s en kenwijsjes (die ook bekend geraakte van Het leven zoals het is: Kinderziekenhuis). Een echt sublieme plaat van een groep die later zelf subliem zou worden.
57. Juanes: Fijate Bien
http://www.youtube.com/watch?v=va3rHJLgfUs
Studio Brussel hield vorige week een inzamelactie voor de slachtoffers van landmijnen. Als campagnelied hadden ze perfect deze song van Juanes kunnen gebruiken. Fijate Bien (Kijk goed uit) is namelijk een waarschuwing voor de bevolking in zijn thuisland Colombia voor de vele landmijnen die er door conflicten en bende-oorlogen verspreid liggen in het land. Dit werd de eerste solosingle van Juanes en meteen kon hij zich hierdoor profileren als een politiek getinte en sociaal geëngageerde zanger. Dat komt zeker tot uitdrukking op zijn eerste gelijknamige cd, maar zal ook later altijd een belangrijke inspiratiebron blijven voor nummers. Hierdoor werd hij door het magazine Time uitgeroepen tot één van de 100 belangrijkste en meest invloedrijke mensen van het moment en wordt hij wel eens de Zuid-Amerikaanse versie van Bob Dylan, Bruce Springsteen en Bono genoemd. Een terechte titel en zeker omdat ook het muzikale werk van Juanes kan vergeleken worden met de voorgenoemde legendes. Zijn muziek wordt gekenmerkt door perfecte composities waar zijn schitterend gitaarwerk perfect tot uiting komt en door uitmuntende teksten waar vaak de hoop uitstraalt. Ook Fijate Bien beantwoordt aan deze kenmerken: een schitterende rockcompositie, een knappe tekst met een mooie boodschap én beiden zijn gelijkwaardig. Het is niet dat de boodschap onderdoet voor de muziek of omgekeerd. Kortom een single met wereldklasse!
58. John Legend: Where did my baby go
http://www.youtube.com/watch?v=3_IDfQ_Y68c
Een nummer dat ik nog maar amper twee maanden ken en dat toch al meteen op plaats 58 in mijn top 100 aller tijden staat. Dat kan alleen maar betekenen dat dit een enorm straffe plaat moet zijn, vermits ik niet graag heel recente nummers in een top 100 zet. Maar Where did my baby go van John Legend uit het prachtige album Once Again is dus een uitzondering. Vanaf de eerste keer dat ik deze emotionele smeekbede hoorde, raakte ik helemaal ontroerd door de tekst en de emotionele maar prachtige manier waarop John Legend het zingt. Echt waar, wat een stem en wat zingt hij hier zó prachtig. Het is zo breekbaar en is zo geloofwaardig dat je het verdriet van de verdwenen liefde letterlijk voelt alsof het uw lief is die ervandoor is en die je nu heel hard mist. John Legend maakt fantastische muziek met veel gospel- en soulinvloeden, maar hij is nog steeds op zijn best wanneer hij zich achter zijn piano zet en zulke pianoballades brengt.
59. Bill Withers: Lovely day
http://www.youtube.com/watch?v=NMZPJJntLZQ
Ik las ooit op het internet een stukje over Bill Withers en Lovely Day. De persoon in kwestie schreef dat iedereen de liedjes van Bill Withers kent, omdat ze vaak gebruikt worden in reclamespotjes of dat de muziek vandaag herleeft door de samples en covers door de hedendaagse rappers, maar dat de naam Bill Withers bij weinigen echt een belletje doen rinkelen. Dat is jammer, want Bill Withers is één naam die je moet onthouden. De man heeft gewoon de meest briljante stem aller tijden. Eén van zijn bekendste hit, mede dus omdat het zo vaak gecoverd is en gebruikt wordt in reclamespotjes, is deze Lovely Day. Een vrij eenvoudig liedje, maar de stem en dan vooral de lange adem in het refrein zijn ronduit subliem. Een echt prachtig lied en de meest uitstekende plaat om ’s morgens mee op te staan. Luister naar dit liedje en je dag kan niet meer stuk. PS: Let maar niet op de video, vermits ik geen originele beelden heb kunnen vinden en mij dus moest beroepen op deze grappige, maar onnozele homemade video. Maar het is natuurlijk de muziek die voor zich spreekt.
60. Beatles: The long and winding road
http://www.youtube.com/watch?v=Xadl1RxLmdM
De laatste nummer 1-hit voor The Beatles in de States ontstond in een tijd toen de groep al aan het uit elkaar vallen was. Paul McCartney schreef de song op zijn piano in Schotland naar aanleiding van de groeiende spanning binnen de band maar het zou nog bijna twee jaar duren vooraleer deze versie tot stand kwam. En dit dik tegen de zin van Paul McCartney. Op de originele tape zat Paul achter de piano en speelde John Lennon de bass. Helaas kon John helemaal niet goed bass spelen (dit was meer Paul’s rol) en het nummer diende dus opgesmukt te worden. Dit gebeurde door Phil Spector en die sleepte er een heel orkest bij met violen, trombones, cello’s, een vrouwenkoor, …. Helaas bleef er niets over van de versie van Paul McCartney en zijn intentie om pure muziek te maken zonder al te veel instrumenten en overdaad. Hij vroeg dan ook aan de platenfirma om de versie in te trekken, maar die weigerde. Toen Paul nadien de definitieve split van The Beatles openbaar maakte, zou hij de manier waarop met deze single werd omgeschreven als één van de zes redenen noemen waarom ze er mee stopten. Toch kan ik zelf niet ontkennen dat ik dit een fantastisch mooi nummer die een grote grandeur uitstraalt, al was dit misschien inderdaad een beetje atypisch aan The Beatles.
posted by Filip at 6:37 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home