Op 0210 over 0110
0110 was een overdonderend succes. Ongeveer 100.000 mensen woonden in de 4 verschillende steden de concerten bij. Een ongelofelijke mensenmassa op de verschillende locaties. Ik moest de concerten helaas per televisie volgen, maar ik was werkelijk ontroerd toen ik die beelden zag. 0110 was een uniek evenement en een krachtig signaal. En vooral een positief signaal. Daarom is het jammer dat er op 0210 zo weinig het positieve wordt benadrukt.
De concerten hebben de mensen ongemakkelijk gemaakt, vooral de oudere mensen. Het duidelijkste voorbeeld is onze Vlaamse minister-president Yves Leterme die gisteren in ZegNuZelf duidelijk geïrriteerd was door de concerten. En dat vind ik een totaal verkeerd signaal van onze Vlaamse minister-president. Die bovendien ook nog lid is van de CD&V die waarden als respect toch hoog in het vaandel voert. Dus als er concerten voor verdraagzaamheid worden gegeven, zou hij met enige trotsheid mogen zeggen dat er 100.000 mensen een krachtig en positief signaal hebben gegeven voor meer verdraagzaamheid, tegen racisme en naar mijn mening vloeit daar ook een oproep voor meer respect bij. En als men hem had gevraagd naar die politieke ondertoon en de connectie met het Vlaams Belang had hij de vraag moeten omzeilen en er op wijzen dat dit niet aan de orde was, vermits de 0110-concerten nog altijd de uitdrukkelijke slogan mee had “concerten voor verdraagzaamheid”. En dat dit voor hem de les was die hij uit de concerten trok, namelijk dat er nog altijd een heleboel mensen zijn voor die waarden iets willen doen.
Een andere kritiek die vaak te horen is, is dat de concerten niets uit doen. Ik ben het daar niet mee eens. Ik vind dat het nog altijd beter is om iets te doen dan niets te doen. En als je geen pogingen waagt, dan zal de situatie zeker al niet veranderen. Als je geen poging doet om andere mensen tot andere inzichten te brengen, dan zullen ze ook geen ander inzicht krijgen. Ik ben ook niet naïef en ik denk dat natuurlijk niet dat de concerten een grote verandering zullen teweeg brengen op 8 oktober. Het was inderdaad misschien preken voor de eigen kerk, maar zoals Stijn Meuris zei op JIM/TMF zat de kerk toch maar mooi vol. En wie weet heeft het misschien maar 1 mens doen nadenken en doen inzien dat hij zelf meer kan doen voor verdraagzaamheid (ook in het stemhokje). Als is er het maar 1, het is een begin en het moet vaak maar met één klein stukje beginnen om het geheel te doen rollen. Misschien liggen de verkiezingen net iets te dicht bij de concerten om de echte impact te kunnen kennen. En het was in dat opzicht misschien beter om de concerten iets vroeger te programmeren. Net voldoende om de politieke ondertoon te verzwakken zonder ze te verdringen, maar ook net dicht genoeg om de mensen het krachtige signaal te laten onthouden.
En ja, het waren dus concerten met een duidelijke politieke ondertoon. Maar is dat erg? Tuurlijk niet! Het is zelfs zeer begrijpelijk dat de artiesten opkwamen voor hun rechten en tegen die ene partij. Die partij die als ik het programma hier in Aalst lees het cultuurbeleid wil ontmantelen door de artiesten, kunstenaars, kunstprojecten… geen subsidies meer te geven als ze niet genoeg volk trekken. En als ik het nationaal programma lees als het niet Vlaams genoeg is. Maar er is ook een andere reden. Artiesten en kunstenaars zijn mensen die op een heel expressieve manier een boodschap kunnen overbrengen. Zij zijn een belangrijke schakel in de maatschappij omdat zij vaak heel wat onrecht kunnen aankaarten via films, muziek, schilderijen, … en die daar vaak heel wat publiek mee kunnen bereiken. En mensen misschien doen nadenken. Het is niets voor niets dat de kunstenaars al gauw geviseerd werden door Hitler en zijn Nazipartij. Een verarming van het cultureel leven is vaak ook een verarming van de democratie.
En ik moet zeggen dat ik daarom heel wat respect heb voor de onverwachte artiesten die zo hun nek hebben uitgestoken op 0110. Ik denk dan maar aan Laura Lynn, Will Tura, Clouseau of Helmut Lotti. Mensen uit het populaire genre met veel fans in de Vlaamse middens en dus waarschijnlijk ook bij de Vlaams Belangers en op die manier hebben ze dus veel te verliezen met hun deelname. Maar ze hebben moed getoond door zich niet te laten intimideren door de chantagepraktijken van Vlaams Belang en te volharden. En ik heb daar ontzettend veel respect voor. Het is niet meteen de muziek waar ik wild van word, maar ik moet zeggen dat ik ze als mens nu zeer apprecieer. En ik vind het jammer dat niet meer Vlaamse populaire artiesten hebben meegedaan. Waar zaten de Stageplan-artiesten? Waar zat een Belle Perez? Allemaal waarschijnlijk de raad gekregen van hun manager om maar niet mee te doen, want stel dat we fans verliezen en vooral dat wij als manager minder kunnen verdienen. Ik vind het jammer dat zij hun nek niet durven uitsteken.
0110 blijft voor mij een prachtig iets. Een uniek evenement om te koesteren. En ik weiger om mee te gaan in de algemene trend om negatief te doen, om te klagen en te zagen over alles en iedereen, vooral als het uw eigen toch niet aanbelangt. Ik weiger dus het negatieve te onthouden. Voor mij zal 0110 altijd met een positief gevoel geassocieerd worden. Een dag waarop het duidelijk werd dat het met de jongeren nog niet zo slecht gaat, dat er nog ontzettend veel mensen zijn die willen kiezen voor positieve waarden, die willen vechten tegen de verzuring en het negativisme. Die opkwamen voor mooie waarden als verdraagzaamheid, respect, tegen racisme, …. En dat is de boodschap die de mensen moeten onthouden.
De concerten hebben de mensen ongemakkelijk gemaakt, vooral de oudere mensen. Het duidelijkste voorbeeld is onze Vlaamse minister-president Yves Leterme die gisteren in ZegNuZelf duidelijk geïrriteerd was door de concerten. En dat vind ik een totaal verkeerd signaal van onze Vlaamse minister-president. Die bovendien ook nog lid is van de CD&V die waarden als respect toch hoog in het vaandel voert. Dus als er concerten voor verdraagzaamheid worden gegeven, zou hij met enige trotsheid mogen zeggen dat er 100.000 mensen een krachtig en positief signaal hebben gegeven voor meer verdraagzaamheid, tegen racisme en naar mijn mening vloeit daar ook een oproep voor meer respect bij. En als men hem had gevraagd naar die politieke ondertoon en de connectie met het Vlaams Belang had hij de vraag moeten omzeilen en er op wijzen dat dit niet aan de orde was, vermits de 0110-concerten nog altijd de uitdrukkelijke slogan mee had “concerten voor verdraagzaamheid”. En dat dit voor hem de les was die hij uit de concerten trok, namelijk dat er nog altijd een heleboel mensen zijn voor die waarden iets willen doen.
Een andere kritiek die vaak te horen is, is dat de concerten niets uit doen. Ik ben het daar niet mee eens. Ik vind dat het nog altijd beter is om iets te doen dan niets te doen. En als je geen pogingen waagt, dan zal de situatie zeker al niet veranderen. Als je geen poging doet om andere mensen tot andere inzichten te brengen, dan zullen ze ook geen ander inzicht krijgen. Ik ben ook niet naïef en ik denk dat natuurlijk niet dat de concerten een grote verandering zullen teweeg brengen op 8 oktober. Het was inderdaad misschien preken voor de eigen kerk, maar zoals Stijn Meuris zei op JIM/TMF zat de kerk toch maar mooi vol. En wie weet heeft het misschien maar 1 mens doen nadenken en doen inzien dat hij zelf meer kan doen voor verdraagzaamheid (ook in het stemhokje). Als is er het maar 1, het is een begin en het moet vaak maar met één klein stukje beginnen om het geheel te doen rollen. Misschien liggen de verkiezingen net iets te dicht bij de concerten om de echte impact te kunnen kennen. En het was in dat opzicht misschien beter om de concerten iets vroeger te programmeren. Net voldoende om de politieke ondertoon te verzwakken zonder ze te verdringen, maar ook net dicht genoeg om de mensen het krachtige signaal te laten onthouden.
En ja, het waren dus concerten met een duidelijke politieke ondertoon. Maar is dat erg? Tuurlijk niet! Het is zelfs zeer begrijpelijk dat de artiesten opkwamen voor hun rechten en tegen die ene partij. Die partij die als ik het programma hier in Aalst lees het cultuurbeleid wil ontmantelen door de artiesten, kunstenaars, kunstprojecten… geen subsidies meer te geven als ze niet genoeg volk trekken. En als ik het nationaal programma lees als het niet Vlaams genoeg is. Maar er is ook een andere reden. Artiesten en kunstenaars zijn mensen die op een heel expressieve manier een boodschap kunnen overbrengen. Zij zijn een belangrijke schakel in de maatschappij omdat zij vaak heel wat onrecht kunnen aankaarten via films, muziek, schilderijen, … en die daar vaak heel wat publiek mee kunnen bereiken. En mensen misschien doen nadenken. Het is niets voor niets dat de kunstenaars al gauw geviseerd werden door Hitler en zijn Nazipartij. Een verarming van het cultureel leven is vaak ook een verarming van de democratie.
En ik moet zeggen dat ik daarom heel wat respect heb voor de onverwachte artiesten die zo hun nek hebben uitgestoken op 0110. Ik denk dan maar aan Laura Lynn, Will Tura, Clouseau of Helmut Lotti. Mensen uit het populaire genre met veel fans in de Vlaamse middens en dus waarschijnlijk ook bij de Vlaams Belangers en op die manier hebben ze dus veel te verliezen met hun deelname. Maar ze hebben moed getoond door zich niet te laten intimideren door de chantagepraktijken van Vlaams Belang en te volharden. En ik heb daar ontzettend veel respect voor. Het is niet meteen de muziek waar ik wild van word, maar ik moet zeggen dat ik ze als mens nu zeer apprecieer. En ik vind het jammer dat niet meer Vlaamse populaire artiesten hebben meegedaan. Waar zaten de Stageplan-artiesten? Waar zat een Belle Perez? Allemaal waarschijnlijk de raad gekregen van hun manager om maar niet mee te doen, want stel dat we fans verliezen en vooral dat wij als manager minder kunnen verdienen. Ik vind het jammer dat zij hun nek niet durven uitsteken.
0110 blijft voor mij een prachtig iets. Een uniek evenement om te koesteren. En ik weiger om mee te gaan in de algemene trend om negatief te doen, om te klagen en te zagen over alles en iedereen, vooral als het uw eigen toch niet aanbelangt. Ik weiger dus het negatieve te onthouden. Voor mij zal 0110 altijd met een positief gevoel geassocieerd worden. Een dag waarop het duidelijk werd dat het met de jongeren nog niet zo slecht gaat, dat er nog ontzettend veel mensen zijn die willen kiezen voor positieve waarden, die willen vechten tegen de verzuring en het negativisme. Die opkwamen voor mooie waarden als verdraagzaamheid, respect, tegen racisme, …. En dat is de boodschap die de mensen moeten onthouden.
posted by Filip at 8:21 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home