Op zoek naar een nieuwe president - Texas en Ohio IV

Het momentum is doorbroken. Hillary Clinton stond met de rug tegen de muur en ze heeft alle mogelijke trucs uitgehaald die ze maar kon bedenken om Barack Obama aan te vallen en die tactiek heeft duidelijk gewerkt. Ze kon de meeste mensen overtuigen die pas de laatste dagen voor de voorverkiezingen beslisten. En de regen van aanvallen kwamen hard aan bij Barack Obama. Vooral het feit dat Clinton zich opwond over het feit dat de pers Obama nooit hard aanpakte was een torpedo. Meteen trapten een paar journalisten in haar val en begonnen ze Obama harder aan te pakken. Die was daar duidelijk niet op voorbereid en maakte een belabberende indruk op die eerste aanvallen van de pers. Daarnaast werd hij ook gelinkt aan een paar dubieuze personen zodat zijn schoon imago ook wat krassen begon te vertonen. Niet alle trucs van Hillary waren even proper en haar hysterische Shame on you, Barack Obama kon eigenlijk door hem terug in het gezicht worden gesmeten met een Shame on you, Hillary Clinton. Maar Barack Obama liet zich niet tot deze politieke spelletjes vangen, maar het zorgde er wel voor dat Clinton het beeld krijgt van de echte vechter.

Maar de belangrijkste vraag is of de Democraten eigenlijk wel zo gelukkig moeten zijn dat Clinton zo overtuigend Ohio en zo nipt Texas won? Want ondertussen is de Republikeinse nominatie door John McCain verzilverd en zitten zij nog in een moeilijke en lange strijd. En hoe langer de wedstrijd duurt, hoe vuiler Clinton het begint te spelen en hoe meer er een wig in de partij wordt gedreven. Bovendien hoe langer de wedstrijd duurt, hoe verder de bal in het kamp van de superdelegates wordt geduwd. En wat zou er gebeuren als die partijbonzen de nominatie uiteindelijk toch nog gunnen aan Clinton, toch hun grote favoriet in het begin van de wedstrijd, terwijl Obama de meeste gewone afgevaardigden kon verzamelen? Obama gaf het al eens aan dat hij perfect de stemmers voor Clinton achter zich kon scharen, vele kiezersanalysen maakten dit al duidelijk, maar dat Clinton helemaal niet op al de Obama-stemmers kan rekenen. Bovendien gaf de Nederlandse reporter het gisteren al aan in Nova. Al die jeugdige en onafhankelijke stemmers zouden zich op dat moment wel eens tegen de partij kunnen keren en de schade kan oneindig groot zijn en het kan jaren duren vooraleer de partij van die klap hersteld gaat zijn.

Hillary Clinton probeert daarom ook om nogmaals de resultaten van Florida en Michigan in rekening te brengen. Deze staten hielden tegen de regels van het partijbestuur hun voorverkiezing voor de afgesproken datum en mogen daarom geen afgevaardigden sturen naar de conventie. Clinton won de beide staten en eist nog altijd dat zij de afgevaardigden krijgt. Alleen stond Obama in Michigan niet eens op het stembiljet en heeft hij in Florida geen campagne kunnen voeren. Dat zou pas een oneerlijke zet zijn van Clinton, maar de voorbije dagen hebben al bewezen dat ze echt alles uit de kast haalt om toch maar de nominatie te krijgen. Als het niet op een eerlijke manier kan, dan moet het maar op een vuile manier. De voorverkiezing overdoen zou het eerlijkste zijn, maar wat dan als blijkt dat Florida opeens massaal achter Obama gaat staan. Kan Clinton zich daar wel bij neerleggen?

Ondertussen lacht een derde partij zich in het vuistje. John McCain is over de magische grens van 1.191 afgevaardigden geraakt en heeft de nominatie dus op zak. Hij kan zich de komende dagen rustig voorbereiden op zijn presidentiële campagne en kan al zijn pijlen richten op Obama en Clinton. En terwijl de Democratische partij dreigt in tweeën te splijten, kan hij de Republikeinse partij bij elkaar brengen. Het is de wereld op zijn kop. Bij het begin van de voorverkiezingen werd er voorspeld dat de Democraten gauw hun kandidaat gingen hebben en dat de Republikeinen een lange en verscheurende strijd tegemoet gingen gaan. De peilingen en analisten hebben alvast deze nominatiestrijd verloren, terwijl McCain de eigenlijke winnaar van 4 maart te noemen is.

Noot: Ondertussen heeft Clinton vandaag voor het eerst gereageerd op de uitslagen van gisteren en strekt ze een reikende hand uit naar Obama. Als zij de nominatie binnenhaalt, zal ze overwegen om Obama op het kiesticket te zetten als haar kandidaat vice-president. Het is afwachten op een reactie van Obama op dit voorstel. Feit is wel dat niet Clinton momenteel het meeste kans maakt op de nominatie, maar wel Obama. In de tussenstand heeft Obama namelijk 1.321 gewone afgevaardigden, terwijl Clinton blijft steken op 1.186 gewone afgevaardigden. Het initiatiefrecht lijkt dan ook eerst toe te komen aan Obama.